Polskie XV-wieczne wiersze obyczajowe











Piątek, 21 Kwietnia Imieniny obchodzą: Anzelm, Feliks, Bartosz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Średniowiecze >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Polskie XV-wieczne
wiersze obyczajowe










kategoria:   J.polski
zakres:   Średniowiecze
dodano:   1999-07-24




- przerabiane w
szkole wiersze, które można zaliczyć do tego działu, są właściwie
tylko trzy, z czego właściwie tylko jeden ściśle odnosi się do
obyczajowości; Przecław Słota "O zachowaniu się przy stole" jest
poradnikiem towarzyskim, pouczającym o zachowaniu się podczas
jedzenia, gdyż pewnie obyczaje rycerskie w Polsce pozostawiały wiele
do życzenia; po standardowej apostrofie do Boga, autor wyśmiewając
nieumiejętność zachowania się, pokazuje, jak powinny wyglądać uczty:
nie należy zajmować się tylko własnym apetytem i nie interesować się
innymi osobami, zwłaszcza, jeżeli są to kobiety; tym należą się
szczególne względy, gdyż należy im podawać co lepsze kąski i
zabawiać rozmową; natomiast panie powinny starannie skrywać
łakomstwo i jeść małymi kąskami; drugim wierszem, jest "Rozmowa
mistrza Polikarpa ze śmiercią", opowiadająca o rozmowie tytułowej
postaci ze śmiercią, która przedstawiana była jako rozkładające się
ciało kobiety z kosą w ręku; trzeba powiedzieć, że Polikarp wiele
razy prosił Boga w swych modlitwach o możliwość zobaczenia śmierci;
przy tej rozmowie, wyjawiła ona zasady swojego działania, a
dokładnie to, że każdego ona kiedyś zabierze, bez względu na pozycję
w hierarchii (pod tym względem ludzie są równi), ale już na pewno
zajmie się grzesznikami i to w pierwszej kolejności; jest także
"Satyra na leniwych chłopów" która pokazuje konflikt między chłopem
a feudałem, dotyczący pańszczyzny (obejmującej tylko jeden dzień w
roku, a i tak będący dla chłopów nieznośnym obciążeniem, od którego
starają się uchylić); uchylanie od pracy odbywa się na wiele
chytrych sposobów: używanie gorszych zwierząt i sprzętu, który się
bez przerwy psuje, odchodzenie bez przerwy na bok, aby dokonać jakiś
niezbędnych napraw, a poza wszystkim, chłopi przychodzą na pole Pana
dopiero w południe; na końcu wiersza, pojawia się podziw autora dla
niebywałej chytrości kmieci







Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000