Rola przyjaźni w życiu człowieka











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Współczesność >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Rola przyjaźni w życiu
człowieka










kategoria:   J.polski
zakres:   Współczesność
dodano:   1999-11-28




Temat: Przyjaźń i
jej rola w życiu człowieka. Moje rozważania nie tylko nad
literaturą. Przyjaźń - "bliskie, serdeczne stosunki z
kimś oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu,
możliwości liczenia na kogoś w każdej sytuacji (...)". Tak oto to
piękne i szlachetne uczucie definiuje "Słownik języka polskiego",
jednak czym tak na prawdę jest przyjaźń ? Czy można przyjaźnić się
tylko z ludźmi, zwierzętami, czy też może z roślinami lub rzeczami
materialnymi ? W życiu i w literaturze jest ukazanych mnóstwo
przykładów przyjaźni. Ale czy przyjaźń ta jest zawsze szczera,
jedyna, niezawodna ? Czy zawsze można ufać i liczyć na przyjaciela ?
"Nawet gdybyś dał człowiekowi wszystkie wspaniałości świata, nic
mu to nie pomoże, jeśli nie ma przyjaciela, któremu mógłby o tym
powiedzieć." (C.E. Goethe). Człowiek, który nie ma przyjaciół na
pewno czuje w sobie pustkę. Nie ma się komu zwierzyć, z nikim nie
może szczerze porozmawiać. Nawet wśród tłumu ludzi można czuć się
bardzo samotnym. Takie życie jest praktycznie nie do zniesienia.
Jednakże niektórzy ludzie nie potrzebują towarzystwa innych. Boją
się zawodu ze strony innego człowieka, więc zawierają przyjaźnie z
przedmiotami. "Książka to przyjaciel, który nigdy nie zdradzi"
(Jagues Vellee des Barreaux). Czytając różne powieści człowiek
poznaje inny świat, inną rzeczywistość. Nieraz bezpieczniej jest
mieć takiego "książkowego" przyjaciela, na którym człowiek się nie
zawiedzie, niż rzeczywistą osobę. Dla niektórych ludzi taki układ
jest dobry - wcielają się w bohatera książkowego lub razem z nim
przeżywają radości i smutki życia - aczkolwiek myślę, że taka
przyjaźń powinna być poparta także przyjaźnią "rzeczywistą". W
literaturze przedstawione są różne rodzaje przyjaźni: przyjaźń
prawdziwa, bezinteresowna oraz przyjaźń "na pokaz". Przykładem
takiej właśnie przyjaźni mogą być stosunki panujące między
zwierzętami w bajce Ignacego Krasickiego "Przyjaciele", która kończy
się puentą: "Wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły".
Niekiedy człowiek czuje się też takim zającem, szukającym pomocy u
swych "prawdziwych" przyjaciół. I wtedy nagle okazuje się, że
właśnie takich osób brakuje, odwracają się od nas. Co może taki
"zając" zrobić ? Traci zaufanie do świata i przestaje wierzyć w
powiedzenie "prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie". Nie tak
powinna wyglądać przyjaźń. Niemalże ideałem przyjaźni są dla
mnie stosunki międzyludzkie, ukazane w powieści Aleksandra
Kamińskiego "Kamienie na szaniec". Przedstawiona jest tu niezwykła
więź, łącząca trzech dzielnych i walecznych chłopców: Alka (Aleksego
Dawidowskiego), Zośkę (Tadeusza Zawadzkiego) i Rudego (Jana
Bytnara). Wszyscy trzej młodzieńcy są bardzo zgrani, ufają sobie
bezgranicznie, a jeden za drugiego oddałby życie. Akcja powieści
dzieje się w czasie wojny, bohaterowie nierzadko są torturowani
przez Niemców, ale swych przyjaciół nigdy nie zdradzają. Wspólnie
organizują akcje "odbicia" swych kompanów, pocieszają się i
wspierają na duch w ciężkich chwilach. Nawet w obliczu śmierci nie
boją się, gdyż są przy nich zaufane osoby.
W książce Antoine de Saint-Exupery
"Mały Książę" opisana jest także prawdziwa "męska" przyjaźń. Główny
bohater, Mały Książę, zaprzyjaźnił się z dwoma postaciami: pilotem -
narratorem oraz lisem. Właściwie to lis nauczył Małego Księcia
przyjaźni. Tłumaczył mu, że najpierw trzeba nawzajem się "oswoić",
czyli "stworzyć więzy". Wyjaśniał, jak należy pielęgnować przyjaźń,
aby nie uschła. Razem zaprzyjaźnili się i ze smutkiem musieli się
rozstać. Natomiast z pilotem Mały Książę spędzał czas na pustyni,
dużo rozmawiali o życiu, ludziach i podróżach Małego Księcia,
wymieniali doświadczenia, razem poszukiwali wody. Jednak oboje
musieli się rozstać, bo wiedzieli, że "decyzja oswojenia niesie w
sobie ryzyko łez". Przykładem nieszczerej, interesownej
przyjaźni może być przyjaźń Antenora z Aleksandrem z dramatu
"Odprawa posłów greckich" Jana Kochanowskiego. Aleksander nie chciał
słuchać dobrych rad Antenora. Uważał, że nie są one dobre dla niego,
nie liczyło się, że są dobre dla narodu i kraju. "Piękne sumienie
stać przy przyjacielu. Jeszcze piękniejsze: zostawać przy prawdzie".
Aleksander czuł rozgoryczenie i złość, że jego najlepszy przyjaciel
nie chce go poprzeć, starał się go przekupić. Jednakże Antenor był
człowiekiem prawym i dla prawdy rezygnował z przyjaźni. Trudno
ocenić ten układ, ponieważ po części każda z postaci miała rację,
jak i zarówno po części jej nie miała. Antenor nie wspomógł
przyjaciela w potrzebie, ale za to Aleksander za dużo od niego
wymagał - poświęcenia dobra ogółu dla jednostki. Ja myślę jednak, że
nie była to prawdziwa "zdrowa" przyjaźń. Podsumowując wszystkie
te przykłady przyjaźni stwierdzam, iż powinna ona być prawdziwa, a
nie udawana, ale zachowanie naszych przyjaciół zależy także od
okoliczności w jakich się znajdujemy. W życiu nie wszystko układa
się pomyślnie, czasem trzeba z czegoś zrezygnować dla dobra innej
rzeczy. Nigdy nie wiemy, czy osoba, która mieni się naszym
przyjacielem jest nim na prawdę. Możemy się tego nigdy nie
dowiedzieć, jedynie trudne sytuacje życiowe, wymagające wyrzeczeń,
pozwalają uświadomić nam, kto jest na prawdę oddanym przyjacielem.








Autor: YodeeGirl

Ocena : 2.2 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000