Bogowie Greccy











Czwartek, 20 Kwietnia Imieniny obchodzą: Czesław, Agnieszka, Amalia
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Antyk i
Biblia >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Bogowie
Greccy










kategoria:   J.polski
zakres:   Antyk i Biblia
dodano:   1999-12-06




Zeus (mitologia
grecka), naczelne bóstwo greckiego panteonu, wywodzące się od
indoeuropejskiego bóstwa o imieniu Diausz Pitar ("ojciec Zeus"). Bóg
wszelkich zjawisk atmosferycznych (piorun, deszcz, burza itp).
Pierwotnie patron i opiekun rodziny, stojący na straży ogniska
domowego i domu (Zeus Herkejos, Zeus Ktesios). Gwarant praw gości i
szukających azylu (Zeus Ksenios). Czczony przy ołtarzu domowym. Jako
opiekun rodziny Zeus stał się patronem królów, a z czasem państwa.
Gwarantował (u Hezjoda) wolność polityczną i sprawiedliwość
(poręczenie wszelakich umów tak między ludźmi, jak i narodami).
Syn Kronosa i Rei, brat Posejdona, Hadesa, Hestii, Demeter i
Hery, mąż Hery. Urodzony na Krecie (w innej wersji mitu - w
Arkadii). Wychowany w tajemnicy przed ojcem, który połykał swoje
potomstwo, na górze Ida (lub Dikte) pod opieką kozy Amaltei i
kuretów. Gdy dorósł, pokonał ojca i tytanów, a następnie nasłanych
przez Gaję gigantów i Tyfona. Podzielił się z braćmi władzą nad
światem (sam zachowując zwierzchnictwo nad nimi). Siedzibą Zeusa
była góra Olimp (bogowie olimpijscy). Wstępował w rozliczne związki
z boginiami, nimfami, ziemiankami i posiadał liczne potomstwo
(m.in.: Atena, Apollo, Artemida, Hory, Mojry, Charyty, Muzy, Ares,
Hebe, Dionizos, Herakles, Persefona, Afrodyta i Hefajstos). Każde
miasto greckie chlubiło się herosem, wywodzącym się od Zeusa
(Herakles, Kastor i Polluks, Perseusz, Eak, Tantal, Amfion i Zetos,
Minos, Radamantys, Sarpedon i inni). Wizerunek Zeusa
ukształtowano na wzór potężnego króla i wodza z czasów mykeńskich
(XV-XII w. p.n.e.), a obraz ten przekazał potomnym i utrwalił w
świadomości swymi poematami Homer. W czasach hellenistycznych
wszystkie główne niegreckie bóstwa identyfikowano z Zeusem. Stoicy
identyfikowali Zeusa z ognistym pierwiastkiem wszechświata (pneumą),
a przez to utożsamiany był z Logosem. W czasach hellenizmu jako Zeus
Hellenios jednoczył wszelkie plemiona greckie. Hera, w mitologii
greckiej, bóstwo przedhelleńskie, jej imię oznacza "pani". Jako
bóstwo olimpijskie - córka Kronosa i Rei, siostra i małżonka Zeusa
(ich święte gody czczono uroczyście na wiosnę) razem z mężem
sprawowała władzę nad ludźmi i niebem. Czczona jako opiekunka
małżeństwa i patronka położnic. Ze związku z Zeusem pochodzą dzieci:
Ares, Hefajstos, Ejlejtyja i Hebe. Gaja, w mitologii greckiej,
Matka-Ziemia, która wyłoniła się z Chaosu, uosobienie płodności i
macierzyństwa. Z Gaji wyłonili się bogowie: Uranos (Niebo) i Pontos
(Morze). Wraz z Pontosem Gaja spłodziła bóstwa morskie, z Uranosem -
plemię tytanów, cyklopów i gigantów. Pomogła swojemu synowi
Kronosowi zawładnąć światem, a Rei, swojej córce i małżonce Kronosa
doradziła, jak uratować Zeusa przed ojcem, który pożerał swoje
dzieci. Kult Gaji - żywicielki całej natury był szeroko praktykowany
w Grecji. W ofierze Gaji składano czarną owcę. Ośrodki kultu:
Dodona, Ateny, Sparta. Uranos (mitologia grecka), personifikacja
nieba. Syn i małżonek Gai. Ojciec bardzo licznego potomstwa (tytani,
cyklopi i sturęcy), które strącił do Tartaru. Na prośbę Gai
okaleczony i pozbawiony władzy przez syna, Kronosa. Z krwi Uranosa,
spadłej na powierzchni morza, miała, wg jednej z wersji, powstać
Afrodyta, zwana stąd Uranią. Afrodyta, w mitologii greckiej
bogini miłości i piękności, początkowo również płodności. Bóstwo
pochodzenia wschodniego. Według Homera córka Zeusa i Dione. Według
Hezjoda - "zrodzona z fal morskich", zroszonych krwią okaleczonego
Uranosa. Żona Hefajstosa. Ze związku z Aresem - matka m.in.
Erosa, z Hermesem - Hermafroditosa, z Anchizesem - Eneasza. Do jej
atrybutów należały m.in. mirt i gołąb. Główny ośrodek kultu: Cypr
(stąd zwana Kyprydą), wyspa Kytera, góra Eryks (na Sycylii), Korynt
(na Peloponezie). W mitologii rzymskiej utożsamiana z Wenus.
Kadmos, w mitologii greckiej, założyciel Teb, syn Agenora,
króla Tyru, i Telefassy. Brat Fojniksa, Kiliksa i Europy. Ożeniony z
Harmonią. Po porwaniu Europy przez Zeusa wysłany przez ojca na
poszukiwanie siostry dotarł aż do Delf, gdzie wyrocznia nakazała mu
założyć Kadmeję (Teby). Kadmos wpłynął na rozwój greckiej
cywilizacji: 16-literowy alfabet fenicki. Dzieje Kadmosa dostarczyły
wielu wątków tematycznych literaturze, sztukom plastycznym i muzyce.
Semele (mitologia grecka), królewna tebańska, córka Kadmosa i
Harmonii. Za sprawą Zeusa została matką Dionizosa. Namówiona przez
Herę poprosiła boga, aby ukazał się jej w pełnym blasku swej mocy i
zginęła od żaru jego piorunów. Dionizos wyprowadził Semelę ze świata
podziemnego i zaprowadził na Olimp, gdzie pozostała jako
nieśmiertelna bogini o imieniu Thyone. Dionizos, w mitologii
greckiej bóg wina i płodnych sił natury. Zwany w mitologii rzymskiej
Bachusem. Syn Zeusa i Semele. Ku jego czci odbywane były burzliwe
procesje, na których występowały maski obrazujące bóstwa ziemi i
płodności. Z procesji tych zrodziła się: komedia, tragedia i dramat
satyrowy. Dionizos nosił przydomek Dzagreus. Asklepios, w
mitologii greckiej bóg sztuki lekarskiej, syn Apollina, uczeń
centaura Chirona. Jego atrybuty to wąż (atrybut odradzających się
sił) oplatający laskę podróżną oraz czara z lekarstwem (symbol do
dziś stosowany dla oznaczania aptek). Główne ośrodki kultu
Asklepiosa, którymi były światynie spełniające rolę zakładów
leczniczych to: Epidauros na Peloponezie, Knidos i Pergamon w Azji
Mniejszej oraz Wyspa Kos.W mitologii rzymskiej Eskulap.
Nike, w mitologii greckiej, bogini zwycięstwa. Symbol
zwycięstwa zesłanego przez Zeusa lub Atenę. Wyobrażano ją jako
zrywającą się do lotu lub spływającą na skrzydłach kobietę.
Towarzyszyła Zeusowi lub Atenie. Postać Nike zdobiła pomniki
zwycięskich bitew. Była też boginią zwycięstwa w sporcie. W Atenach
jej imię było epitetem Ateny. W Rzymie utożsamiona z Wiktorią.
Ares, w mitologii greckiej bóg wojny. Syn Zeusa i Hery.
Brutalny, wrogi ludziom i bogom. Jego symbolem w Grecji był miecz, a
w Rzymie włócznia. Ze zwierząt poświęcono mu psa, sępa i wilka.
Hestia, w mitologii greckiej, bogini ogniska domowego, czczona
pierwotnie jako bóstwo bezpostaciowe. Od czasów Hezjoda uważano ją
za pierworodną córkę Kronosa i Rei, jedno z 12 głównych bóstw
olimpijskich. Była pierwsza wzywana na świadka przysiąg i jej
pierwszej składano ofiary w prytanejonie, budynku rady miasta, gdzie
palił się święty ogień, jej poświęcony. Wspólne dla całej Grecji
ognisko Hestii płonęło w Delfach. W Rzymie odpowiednikiem Hestii
była Westa. Hefajstos, w mitologi greckiej, bóg ognia i
kowali. Syn Zeusa i Hery, utożsamiany z rzymskim Wulkanem. Małżonek
Afrodyty. Urodził się tak brzydki, że Zeus strącił go z Olimpu na
wyspę Lemnos. Upadek z takiej wysokości spowodował, że Hefajstos
kulał. Hefajstosa wychowywały Tetyda i Eurynome. Nauczył się
sztuki kowalskiej i złotnictwa, które to umiejętności przekazywał
ludziom. Z powodu swojego kunsztu został ponownie zaproszony na
Olimp. W swojej kuźni pracował wraz z Cyklopami i sporządzał pioruny
dla Zeusa. Jego kult rozwinął się w okręgach, gdzie były czynne
wulkany (Lemnos, Sycylia - Etna). Najważniejsze uroczystości
poświęcone Hefajstosa to ateńskie Chalkeje, święto kowali obchodzone
w październiku, oraz Lampadoforie, kiedy urządzano bieg z
pochodniami. Hefajstosa przedstawiano w sztuce jako brodatego
mężczyznę w tunice rzemieślników z młotem lub obcęgami w dłoniach.
Eros, w mitologii greckiej, bóg miłości, identyfikowany z
rzymskim Amorem i Kupidynem (Kupido). Występuje dopiero u Hezjoda
jako jedno z najstarszych bóstw, które - wraz z Ziemią (Gają) -
stanowiło siłę ożywiającą pierwotne formy istnienia. Powstanie Gai i
Erosu traktuje Hezjod jako równoczesne i równorzędne z istnieniem
Chaosu. Później przedstawiano go jako syna Aresa i Afrodyty.
Wyobrażano go jako pięknego, młodego chłopca (niemal dziecko) o
złotych skrzydłach, z łukiem i strzałami. Ku czci Erosa obchodzono
co 4 lata w Tespiach święta zwane Erotia. Platon w Uczcie
słowami Sokratesa określił Erosa jako "powszechne dążenie do
wiecznego posiadania dobra", Arystofanes jako "dążenie do jedności i
doskonałości", identyfikując go z popędem płciowym, jako
"nieświadome dążenie do nieśmiertelności". Uranos (mitologia
grecka), personifikacja nieba. Syn i małżonek Gai. Ojciec bardzo
licznego potomstwa (tytani, cyklopi i sturęcy), które strącił do
Tartaru. Na prośbę Gai okaleczony i pozbawiony władzy przez syna,
Kronosa. Z krwi Uranosa, spadłej na powierzchni morza, miała, wg
jednej z wersji, powstać Afrodyta, zwana stąd Uranią.
Artemida, postać z mitologii greckiej, córka Zeusa i
Latony (Leto), siostra Apollina. Bogini łowów oraz strażniczka
przyrody i zwierząt. Czczono ją także jako boginię księżyca i
patronkę szczęśliwych porodów, młodzieży i żeglugi. Jej atrybutem
był łuk i strzały. Ośrodek kultu - Efezz najsławniejszą jej
świątynią - Artemizjonem. Najsłynniejsze jej wyobrażenia - posągi:
Artemida z Gabii, Artemida z Wersalu, Artemida Efeska. W mitologii
rzymskiej - utożsamiana z Dianą. Apollo, Apollon, w
mitologii greckiej bóg światła słonecznego, nagłej śmierci i wróżb,
syn Zeusa i Latony (Leto), brat bliźniak Artemidy. Opiekun
poezji, muzyki i nauki. Jego atrybutami były: łuk i lira. Poświęcono
mu łabędzia i laur. Dla artystów stanowił ideał męskiej urody.
Najbardziej znanym starożytnym posągiem Apolla jest Apollo z Tenei.
W nowożytnej historii z mitu Apolla korzystał między innymi W.A.
Mozart. Atena, Pallas Atena, Pallada, w mitologii greckiej
bogini mądrości, sztuki, rękodzieła, nauki i wojny o słuszną sprawę.
Córka Zeusa, z którego głowy wyskoczyła w pełnej zbroi. Zwyciężając
w walce z Posejdonem o władzę nad Atenami (których była patronką),
dała drzewo oliwne Ateńczykom (jego gałązka jest symbolem pokoju).
Uważano, że wynalazła m.in.pług, wóz wojenny, tkactwo. Patronka
sztuki i nauki. Jej atrybutami są: sowa (stąd przydomek sowiooka),
wrzeciono, kogut, tarcza, dzida, hełm. Największym świętem
poświęconym Atenie były Panatenaje. Przez artystów była
przedstawiana w pełnej zbroi, w chełmie, z tarczą i dzidą. Autorami
najsłynniejszych wyobrażeń Ateny są: Fidiasz, Rubens i Rembrandt.








Autor: Wojtek P.

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000