O wielkiej sztuce wątpienia
(Dział Rozwój Duchowy)
O wielkiej sztuce wątpienia


Wątpienie to niezwykła siła - wyrywa nas z ram dotychczasowego sposobu doświadczania i popycha ku szukaniu nowego, "lepszego" sposobu życia, myślenia i odczuwania. Ten impuls wątpienia, o ile jest pielęgnowany, jest naszym największym błogosławieństwem - pozwala na przytomne, szczęśliwe życie. Jeśli jest ignorowany, staje się demonem prześladującym nas, dręczącym wątpliwościami i zwątpieniem. Wątpienie samo w sobie to nie wątpliwości - wątpliwości to myśli podważające to, co jest (to, co się dzieje w nas lub wokół nas, to, co myślimy i to, co czujemy). Zwątpienie natomiast to stan emocjonalny, w który popadamy z powodu wątpliwości. Wątpienie zaś jest czymś innym - poza wątpliwościami - wątpienie stara się określić, CO JEST, zamiast szukać, czego nie ma. Wątpienie nie jest zwątpieniem - zwątpienie zamyka nas i ciśnie, wątpienie zaś jest stanem otwartości emocjonalnej, uważności skierowanej na wszystkie sfery naszego istnienia. Wątpienie uwalnia od skrajności, jest drogą środka, drogą, która nie boi się skrajności, nie omija ich. Wątpienie wymaga aktywności na wszystkich płaszczyznach - duchowej, mentalnej, emocjonalnej i fizycznej. Duchowa aktywność to wkład w zmianę tego, z czym się zazwyczaj identyfikujemy, w oderwanie się od poczucia oddzielenia od reszty świata. Mentalny wysiłek wątpienia - to wysiłek włożony w racjonalność i spójność naszych wewnętrznych przekonań odnośnie nas samych i otaczającego nas świata oraz relacji pomiędzy nimi. Emocjonalna aktywność to wysiłek włożony w zgłębianie swojego odczuwania, w dawanie przestrzeni na coś więcej. Fizycznie zaś jest to aktywność skierowana na eksperymentowanie ze sobą, z odczuwaniem swojego ciała, na dyscyplinę i elastyczność w działaniu. Wątpienie wymaga również pasywnej mocy, zdolności do bierności, obserwacji i rozluźnienia. Na poziomie duchowym jest to zdolność do bycia tym, czym się jest w danej chwili, bez oceny i krytyki wewnętrznej. Pasywność mentalna oznacza, że potrafimy przyjmować założenia, choćby na krótki czas, bez odrzucania ich. Emocjonalny aspekt tego to zdolność do szanowania, kochania tego, co się pojawia, zdolność do pozostawania w stałym kontakcie z tą częścią nas, która pełna jest pokoju. Fizycznie - pasywna zdolność do rozluźnienia się oraz... napięcia - postawy zgodnej z tym, co chcemy. Wątpienie to sztuka - wymaga nauki i wysiłku artystycznego, który zawsze pozostawia uczucie niedosytu, choć równocześnie wysiłek ten jest opłacony wewnętrzną radością. Tylko jak się tego nauczyć? Jest jedna metoda i jeden nauczyciel - to, co jest w tobie i wokół ciebie - pytaj i wsłuchuj się w odpowiedzi, rozglądaj się, myśl - analizuj, odczuwaj - doświadczenie, czyli twój nauczyciel - wciąż się zmienia, wciąż próbuje ci coś pokazać. Ucz się, wątp.


TAO Wielkiego Wątpienia

Skoro wątpię w realność swej fizycznej egzystencji - zgłębiam dziedziny ducha i psyche.
Skoro wątpię w brak realności fizycznej egzystencji - dbam o siebie i o wszystko, co mnie otacza.
Skoro wątpię w realność "JA" - do wszystkiego podchodzę jednakowo.
Skoro wątpię w brak realności "JA" - dbam o swoje relacje ze wszystkim.
Skoro wątpię w realność "wszystkiego" - zwracam się ku wnętrzu.
Skoro wątpię w swoje "wnętrze" - uznaję je za część wewnętrznego duchowego świata.
Skoro wątpię w realność duchowego świata - nie mnożę bytów ponad miarę - szukam najprostszej przyczyny.
Skoro wątpię w brak realności duchowego świata - ufam swojemu wewnętrznemu doświadczeniu.
Skoro wątpię w realność wewnętrznego doświadczenia - analizuję je dokładnie.
Skoro wątpię w swoje myślenie i analizowanie - słucham swoich uczuć.
Skoro wątpię w podstawność swoich uczuć - zgłębiam je i badam swoje doznania.
Skoro wątpię w swoje doznania - pozwalam im istnieć i przepływać przeze mnie, pojawiać się i znikać.
Skoro wątpię w swobodny przepływ doznań - aktywnie je stwarzam wewnątrz siebie.
Skoro wątpię w wewnętrznie stworzone wrażenia - aktywnie tworzę zewnętrzne wydarzenia.
Skoro wątpię w aktywne tworzenie zewnętrznych wydarzeń - dbam o swoje reakcje na nie.
Skoro wątpię w podstawność swoich reakcji - aktywnie je planuję.
Skoro wątpię w planowanie swoich reakcji - trenuję swoją zdolność do elastycznego reagowania.
Skoro wątpię w swoją zdolność do elastycznego reagowania - rozwijam zdolność elastycznego myślenia.
Skoro wątpię w zdolność elastycznego myślenia - rozwijam zdolność dokładnego postrzegania.
To jest TAO wielkiego wątpienia! ;-)



Medytacje Wątpienia
Czyli proste ćwiczenia na rozwijanie sztuki wątpienia TM ;-). Są to osobne ćwiczenia i bardzo różne w swoim działaniu. Wykonuje się je w stanie relaksu ciała (z otwartymi lub zamkniętymi oczami) tak długo, jak ma się na to ochotę. Wszystkiemu, co się w tobie lub dookoła ciebie pojawia w myślach, odpowiedz zgodnie z wybranym przez ciebie wzorem. Kiedy pojawi się myśl, wrażenie, uczucie, czy cokolwiek zauważysz - odpowiedz temu, używając wybranego przez siebie zwrotu i wsłuchuj się w swoją reakcję, również jej odpowiadając. Te magiczne zwroty rozwijające zdolność umysłu do wątpienia to: TAK, NIE, BYĆ MOŻE, AHA, To Ja, To nie Ja, Jestem tylko tym, Jestem czymś więcej, Jestem czymś mniej. Wybierz sobie jedno z tych stwierdzeń i praktykuj z nim, aż odkryjesz coś nowego lub zaczniesz inaczej postrzegać i reagować w życiu codziennym. Staraj się przeżyć, wywołać towarzyszące tym zwrotom nastawienie, wewnętrzną postawę, nie powtarzaj ich mechanicznie. Te zwroty są proste, ale kiedy świadomie uczymy się ich "używać" jako naszych reakcji - zderzamy się z całym bagażem własnych nawyków i ograniczeń. Mamy wtedy szansę uświadomienia sobie, jak działa na co dzień to wszystko, co skryte jest w naszym wnętrzu. A wtedy mamy wybór, co i jak chcemy zrobić.