Poetyckie przetworzenia horacjańskiej zasady "carpe diem" w twórczości J. Kochanowskiego.











Piątek, 21 Kwietnia Imieniny obchodzą: Anzelm, Feliks, Bartosz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Renesans >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Poetyckie
przetworzenia horacjańskiej zasady "carpe diem" w
twórczości J. Kochanowskiego.










kategoria:   J.polski
zakres:   Renesans
dodano:   1999-08-18




Filozofię życia
szczęśliwego, według której przyjemność (dobro najwyższe) prowadzi
do szczęścia (najwyższego celu) stworzył Epikur około 300 r.p.n.e..
Treść epikurejskiej nauki stała się kilka wieków później
Natchnieniem dla Horacego, który zawarł ją w słynnym powiedzeniu
"carpe diem". Hasło to w dobie renesansu było jedną z myśli
ówczesnych humanistów. Kochanowski zetknął się z nim podczas
studiów w Padwie. Tam pod okiem Robertella poznawał piękno utworów
Horacego. Dzięki nim zrozumiał, że przemijający czas stwarza okazje,
z których należy natychmiast korzystać. Zachęcie do używania
życia towarzyszy jednak dostrzegalna doza rezygnacji z nie dających
się przewidzieć zagadek dnia jutrzejszego. "Dziś bądź wesół,
dziś użyj biesiady O przyszłym dniu niechaj próżnej rady"
(P.1.20) "Pieśń 9" z Księgi 1 jest wzorcową liryką
biesiadną, w której Jan z Czarnolasu uwidocznił swoje poglądy na
temat życia. Zgodnie z nią najwyższym dobrem i szczęściem
człowieka jest "doznawanie przyjemności". Przyjemności, która może
przyjąć wymiar zabawy, tańca, muzyki, śpiewu i spotkań towarzyskich.
Wobec tego, iż losy ludzkie są zmienne i "wszystko płynie" -
człowiek powinien wszelkie okazje wykorzystywać na zabawę. Robiąc to
nie możemy myśleć ani o przeszłości, ani o przyszłości.
Powinniśmy żyć chwilą dnia obecnego, nie zapominając również o
Bogu. "Kto tak mądry, że zgadnie Co nań jutro
przypadnie? Sam Bóg wie przeszłe rzeczy, a śmieje się z nieba
Kiedy się człowiek troszczy więcej, niźli trzeba." (P.1.9)
"Pieśń 20" z Księgi 1 to oda do radości. (Rzeczy, która nie
trwa wiecznie.) Nawołuje ona do uczty, w której pan jest na
równi z sługą. Razem piją, bawią się, żartują. Nie myślą o jutrze.
Żyją chwilą obecną. "Miał dar, [ Jan Kochanowski - dop. Michał
Szalbot], wydobywania z doświadczeń życia mądrości praktycznej,
właściwej dla różnych sytuacji i tych, w których trzeba posługiwać
się rozumem i tych, w których rozum ukazuje się bezsilny."
Cytując za "Kochanowskim" Zofii Szmydtowej, właśnie ten dar
tłumaczy "zżycie się Kochanowskiego z Horacym". Jedność ta jest
następstwem części dorobku literackiego Jana z Czarnolasu i
przetworzeniem horacjańskiej zasady "korzystaj z chwili". Kiedy
już wiem, że "wszystko płynie" i musimy "korzystać z dnia" poezja J.
Kochanowskiego nadaje naszemu poznaniu nowy wymiar.








Autor: Nieznany

Ocena : 4.5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000