MIT O POWSTANIU ŚWIATA - własnego autorstwa











Czwartek, 20 Kwietnia Imieniny obchodzą: Czesław, Agnieszka, Amalia
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Antyk i
Biblia >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















MIT O POWSTANIU ŚWIATA
- własnego autorstwa










kategoria:   J.polski
zakres:   Antyk i Biblia
dodano:   1999-11-29




MIT O POWSTANIU
ŚWIATA I CZŁOWIEKA. Na początku było Bagno. Jedna wielka
ciemna masa, która burzyła się i piętrzyła Po pewnym czasie zaczęły
się z niego wyłaniać dwa potężne żywioły: Woda i Ziemia. Siostry nie
posiadające ani matki, ani ojca. Na początku swego istnienia bardzo
się kochały. Jednakże równie mocno potrafiły się pałać do się
nienawiścią. Były bardzo porywcze i w chwilach gniewu i uniesienia
robiły różne, przerażające oraz nieprzyjemne niespodzianki. A kiedy
wstępowały na wojenną ścieżkę... Woda próbowała zakryć Ziemię, która
z kolei rozstępowała się pod nią myśląc, że w ten sposób utrze jej
nosa; jednak najczęściej myliła się bowiem kiedy Woda wpadała z
hukiem w rozstępującą się Ziemię czuła się zwyciężczynią zdobywającą
terytoria przeciwniczki. W ten oto prosty sposób powstawały rzeki,
morza, oceany. Po pewnym czasie pojawili się : Ogień i
Powietrze. Ogień został małżonkiem Ziemi, zaś Powietrze -Wody.
Niedługo potem Woda wydała na świat dwóch synów -Wiatr i Powiew.
Cała czwórka posiadająca gorące temperamenty w chwilach porywu
potrafiła wywołać nielada zamieszanie wyniku ich sprzeczek
powstawały huragany, sztormy, bałwany morskie, wiry powietrzne po
dziś dzień siejące postrach wśród ludzi. Nie mniej burzliwe było
małżeństwo Ognia i Ziemi. Z ich kłótni wywodzi się tzw. trzęsienie
ziemi, podczas którego Ziemia wyrażała swe niezadowolenie. Pewnego
razu Ogień postanowił dopiec małżonce i podpalił ją w trzech
miejscach. Zdezorientowana, myślała że to rok 2000 i zbliża się
koniec świata. Szybko jednak się domyśliła kto jest sprawcą, w
miejscach podpalenia rozstąpiła się, a Płomienie wpadły do jej
wnętrza. Od tej pory przy jakichkolwiek niesnaskach między
małżonkami, Płomienie na rozkaz Ognia odzywają się z nową siłą i
próbują przedostać się do swego ojca. Dzisiaj nazywamy to wybuchami
wulkanu. Wiąże się z nimi pewna ciekawa historia. Podczas jednej
z poważniejszych "wymian zdań" kilka Płomieni połączywszy swe siły,
z ogromną prędkością wyleciało w Powietrze. Wicher rozbawiony
sytuacją zaczął je gonić, gonił i gonił, aż w końcu nadał im taką
prędkość, że już nigdy nie będą mogły się zatrzymać. Po chwili
wyleciała odrobinę mniejsza grupka, Wiatr powtórzył się - znów
rozpędził biedne Płomienie. W pewnym momencie pojawił się przed nim
braciszek i dmuchnął. Od tej pory wokół Ziemi krąży Słońce oraz
"zdmuchnięty" Księżyc. W jednym z mórz, gdzie woda była błękitna
jak płatki najpiękniejszych bławatków, przeźroczysta jak najczystsze
szkło, powstało podwodne miasto. Jego mieszkańcami byli Akwariasi
oraz Akwarie. Byli dziećmi Wody , która kochała ich niezmiernie
i nie wyobrażała sobie bez nich życia. Dawała im wszystko co tylko
mogło ich uszczęśliwić. Dla nich stworzyła najpiękniejsze drzewa,
ukwiały, gąbki i inne rośliny o łodygach i liściach tak
giętkich, że przy najlżejszym ruchu wody poruszały się ja żywe. Dla
nich stworzyła przecudne krzewy koralowców, rybki i inne stworki, o
których nam się nawet nie śniło. Ukochane dzieci Wody miały rybie
ogony tułów człowieka oraz przecudne, długie włosy zaplecione w
warkocze. Pewnego, pięknego dnia ciekawi świata Akwarie i
Akwariasi wybrali się na wycieczką - chcieli poznać teren zajmowany
przez ich matkę. Na nieszczęście w tym czasie dowiedziała o ich
istnieniu Ziemia. Zła na siostrę za ukrywanie przed nią dzieci,
postanowiła ją ukarać. Kiedy jedna para została w tyle za resztą,
Ziemia zmarszczyła swoje oblicze i dwójka nieszczęśników znalazła
się w kotlinie zewsząd otoczonej górami. Byli przerażeni nagle
znaleźli się w nieprzyjaznym, nieznanym, dla siebie środowisku.
Musieli inaczej oddychać oraz poruszać się. Woda to dla nich symbol
ciepła, spokoju, poczucia bezpieczeństwa. Jednak Ziemia starała się
zastąpić im utraconą matkę, tworzyła wokół nich świat na
podobieństwo tego, w którym się wychowali. Wokół wyrastały drzewa,
krzewy, kwiaty; pojawiały się cudnie śpiewające ptaki, barwne motyle
figlujące na zielonej trawie zwierzęta. Młodzi powoli zaczęli się
zachwycać urokiem otaczającej ich przyrody. Do szczęścia brakowało
im kończyn dolnych do szybkiego przemieszczania się. O pomoc
poprosili lekarza drzew dzięcioła, który przepięknie ukształtował im
nogi. Przez cały czas zrozpaczona Woda szukała części swego
potomstwa, jednak kiedy ich znalazła, nie mogli zamieszkać pod
wodą- nie mieli ogona i płetw, ich układ oddechowy przystosował się
do oddychania powietrzem itd. Z drugiej strony spodobało im się
życie na Ziemi. Od tej pory Akwarias i Akwaria stali się ludźmi.
Co jakiś czas spotykali się ze swym rodzeństwem i matką nad brzegiem
morza. Mieli dzieci, ich dzieci miały dzieci, i ich dzieci miały
dzieci i tak powstaliśmy. I pozostała w nas tęsknota za
utraconym podwodnym światem. Ciągle dążymy do poznania
niezmierzonych głębin, poruszania się w nich tak jak robili to nasi
praojcowie - Akwaria i Akawrias.







Autor: Bazella

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000