Technika - szybkość, siła, pęd, a napięcie i rozluz
nienie mięśni.
Na wstępie należy omówić uderzenie proste od strony technicznej. Technika, to
racjonalne wykorzystanie potencjału naszego ciała, czyli tzw. zdolności kondycyjnych, jak i
koordynacyjnych.
Podstawowy aspekt techniczny, to dwie fazy każdego uderzenia:
1. szybkościowa - obejmująca drogę pomiędzy pięścią, a celem
2. siłowa - natrafienie na cel i jego  przebicie (oczywiście nie na wylot)
Aby lepiej sobie wyobrazić powyższy skrót myślowy należy przejrzeć link poniżej http://
www.youtube.com/watch?v=qzlFeuNxrfQ 2:38 - 2:43 to czas powyższych klatek.
Analiza techniczna:
0.)Przed samym uderzeniem występuje jeszcze jedna faza, o której często się nie wspomina,
bo dla wielu instruktorów jest to takie  naturalne , a jednak - faza wizualizacji. Należy wyobrazić
sobie pięść przebijającą cel.
1.) Następnie jako pierwsza prostuje się luz
no ręka, a za nią podąża jedna noga (w tym
przypadku przednia, ale to nie dogmat). Druga noga jest nogą podporową. Perfekcyjnie jest,
gdy (tak jak na załączonym linku) ręka i noga wykonują ruch jednocześnie, gdyż ciało przesuwa
się w kierunku celu płynnie na zasadzie częściowej bezwładności ( użycia minimalnej ilości
energii), zaś cały ruch jest trudno dostrzegalny dla obrońcy, gdyż pole obserwacji jest bardzo
szerokie. Do tego momentu mięśnie całego ciała powinny być jak najbardziej rozluz
nione, aby
nie było tzw. oporów wewnętrznych mięśnia oraz
wydatkować jak najmniej energii
2.) Na koniec pięść ląduje na celu, co pociąga za sobą napięcie mięśni w celu jego przebicia.
Teoretycznie, cel powinna osiągnąć jako pierwsza pięść. Wówczas to wykorzystamy dodatkowo
masę naszego ciała opierając napinającą się rękę na przebijanym celu i łapiąc jednocześnie
równowagę.
Jeśli:
A. najpierw postawimy stopę nogi poruszającej się, a następnie pięść osiągnie cel, to
cały pęd ciała pójdzie w podłogę, gdyż złapiemy równowagę, a ręka pozostanie sama i
będzie musiała wykonać ogromną pracę;
B. najpierw ruszy noga, a dopiero za nią ręka, uważny obrońca będzie miał czas na
zatrzymanie ataku;
C. ruszy ręka, a za nią nie pójdą nogi, to mimo osiągnięcia celu nie będzie siły na przebicie
go;
D. nie wyobrazimy sobie całej akcji, to jej dobrze nie wykonamy.
Więcej na temat kształtowania równowagi w walce znajdziesz w http://
www.pracenaukowe.net.pl/?show=3538