Leki wpływające na przekaźnictwo adrenergiczne


Katedra Biochemii Farmakologii i
Toksykologii Wydział Medycyny
Weterynaryjnej Uniwersytetu
Przyrodniczego we Wrocławiu
Leki wpływające na
przekaznictwo adrenergiczne
opracował prof. dr Marcin Świtała
Materiały ćwiczeniowe z przedmiotu
Farmakologia weterynaryjna (ćw.2/2013)
Przekaznictwo w synapsie noradrenergicznej
SYNTEZA KATECHOLAMIN
Tyrozyna
Prekursorem metabolicznym
Hydroksylaza
NA jest L-tyrozyna
Enzym warukujący
tyrozyny
szybkość syntezy
DOPA
Zakończenia
nerwów
dekarboksylaza
sympatycznych
DOPA
Komórki
Dopamina
chromochłonne
A i N rdzenia
ł-hydroksylaza
nadnerczy
dopaminy
Nordrenalina
N-metylotransferaza
Aktywność enzymu
Komórki
fenyloetanolaminy
zależy od stężenia
glikokortykoidów
chromochłonne A
Adrenalina
rdzenia nadnerczy
WYCHWYT NORADRENALINY Z
PRZESTRZENI SYNAPTYCZNEJ
Z przestrzeni synaptyczne NA jest wychwytywana jest głównie przez
wydzielający ją neuron w procesie zwanym wychwytem neuronalnym lub
wychwytem 1 . Podobny proces może dotyczyć także A. Wewnątrz kolbki
synaptycznej NA jest szybko wychwytywana przez pęcherzyki
synaptyczne i w nich magazynowana.
Przy nasilonym wydzielaniu NA i A część cząsteczek , która dostała się do
krążenia jest wychwytywana przez inne tkanki . Proces ten to wychwyt
pozaneuronalny określany także jako wychwyt 2. Wychwycone w ten
sposób katecholaminy są rozkładane.
Tab.1 Charakterystyka procesów wychwytowych katecholamin
Wychwyt 1 Wychwyt 2 Wychwyt
pęcherzykowy
lokalizacja błona błony innych komórek Błona pęcherzyka
neuronalna magazynującego
Rodz.transportu czynny bierny czynny
inhibitory kokaina, glikokortykoidy rezerpina
amfetamina, normetanefryna
dezipramina fenoksybenzamina
RECEPTORY ADRENERGICZNE
W 1913 r. Dale badając reakcje układu krążenia na adrenalinę obserwo
-wał dwa odmienne działania tego hormonu na naczynia krwionośne 
skurcz, co dotyczyło większości naczyń i w niektórych regionach ciała
- rozkurcz naczyń.
Dopiero 1948 r. Ahlqiust porównując działanie NA, A i izoprenaliny
(IZO) wysunął hipotezę, że różnice w sile działania tych leków da się
wytłumaczyć istnieniem różnego typu receptorów adrenergicznych, w
stosunku do których środki te wykazują różne powinowactwo. Uznał,
że istnieją 2 typy receptorów a� i b�.
Powinowactwo A, NA i IZO ustalił następująco:
względem receptora a� NA > A > IZO, względem receptora b� IZO > A > NA
Obecnie uznaje się istnienie
dwóch podtypów receptora a� - a�1 i a�2 oraz
trzech podtypów receptora b� - b�1 b�2 i b�3
Charakterystyka receptorów adrenergicznych
a�1 a�2 b�1 b�2 b�3
drugi wzrost IP3, spadek wzrost wzrost wzrost
przekaznik DAG, Ca2+ cAMP cAMP cAMP cAMP
NA>A>>IZO A>NA>>IZO IZO>NA>A IZO>A>NA IZO>NA
szereg po-
=A
winowactwa
agonistów
selektywni fenylefryna klonidyna dobutamina salbutamol
agonisci
butoksamina
selektywni prazosyna johimbina atenolol
antagoniści
Udział receptorów adrenergicznych
w efektach pobudzenia układu współczulnego
Układ krążenia
organ efekt udział receptora
(tkanka)
serce wzrost częstotliwości uderzeń (tętna), receptor �1
szybkości przewodzenia, siły skurczu i
pobudliwości
(działanie chrono-, dromo-, ino- i batmo-
ropowo-dodatnie)
Uwaga -
W sercu z zaburzeniami przewodnictwa i pobudliwości
A i NA mogą ujawnić działanie arytmiogenne
Silne napięcie układu współczulnego doprowadzić
może do uszczuplenia lub wyczerpania rezerw
energetycznych serca i zatrzymania jego pracy.
naczynia skurcz mięśni gładkich prowadzący do receptor ą1
krwionośne wzrostu oporu naczyniowego i wzrostu
ciśnienia krwi
rozkurcz mięśni gładkich usprawniający receptor �2
ukrwienie niektórych narządów podczas
katecholaminemii
Udział receptorów adrenergicznych
w efektach pobudzenia układu współczulnego
narząd oddechowy
organ efekt udział receptora
(tkanka)
oskrzela rozkurcz mięśni gładkich drzewa receptor �2
oskrzelowego ułatwiający oddychanie i
wentylację płuc
gruczoły
ślinianki wzrost produkcji amylazy receptor �2
wzrost wydzielania jonów K1+ receptor ą1
gruczoły wzrost sekrecji receptor M
potowe (konie - receptor �2)
oko
tęczówka skurcz mięśnia promienistego receptor ą1
prowadzący do rozszerzenia zrenicy
ciało zwiotczenie mięśnia rzęskowego ,co receptor �2
rzęskowe powoduje spłaszczenie soczewki
Udział receptorów adrenergicznych
w efektach pobudzenia układu współczulnego
przewód pokarmowy
organ efekt udział receptora
(tkanka)
mięśnie rozkurcz ( spowalniający perystaltykę) receptor �2 i ą2
wypierające
mięśnie skurcz receptor ą1
zwieracze
pęcherz moczowy
mięsień rozkurcz receptor �2
wypieracz
zwieracz skurcz receptor ą1
układ płciowy samca
nasieniowód skurcz m. gładkich podczas receptor ą1
ejakulacji
układ płciowy samicy
macica skurcz m. gładkich receptor ą1
rozkurcz m. gładkich (zwł. w ciąży) receptor �2
Udział receptorów adrenergicznych
w efektach pobudzenia układu współczulnego
wątroba
organ efekt udział receptora
(tkanka)
hepatocyty nasilenie glikogenolizy prowadzące receptor �2
do wzrostu stężenia glukozy we krwi
tkanka tłuszczowa
adipocyty nasilenie lipolizy prowadzące do receptor �2
wzrostu stężenia tłuszczów we krwi
mięśnie szkieletowe
komórki wzrost glikogenolizy, receptor �2
mięśni wzrost siły skurczu,
szkieletowych lepsze przyrosty masy
Efekty pobudzenia receptorów adrenergicznych
receptor a�1
" skurcz mięśni gładkich: naczyń krwionośnych, zwieraczy p. pokarmowego i
pęcherza moczowego, nasieniowodów, macicy, mięśni radialnych tęczówki,
rozkurcz mięśni gładkich przewodu pokarmowego (pośrednio - poprzez
hamowanie przewodnictwa cholinergicznego),
" zwiększanie wydzielanie K+ przez komórki wydzielnicze ślinianek,
" nasilanie glikogenolizy w wątrobie
receptor a�2
presynaptyczne hamowanie przekaznictwa w neuronach ukł. autonomicznego (NA i
ACh), stymulacja agregacji płytek, spadek wydzielania insuliny
receptor b�1
zwiększanie częstości uderzeń i siły pracy serca, zwiększanie sekrecji amylazy w
śliniankach
receptor b�2
rozkurcz m. gładkich niektórych naczyń krwionośnych, oskrzeli, mięśnie gładkie
wypieraczy p. pokarmowego, pęcherza moczowego, nasieniowodów, mięśni
rzęskowych, stymulacia glikogenolizę w wątrobie i mięśniach szkieletowych,
wywołuje drżenia tych mięśni, wzrost ich masy i siły skurczu oraz pobudza
termogenezę, hamuje uwalnianie histaminy przez kom. tuczne,
receptor b�3 wzrost lipolizy i termogenezy w tkance tłuszczowej
Wpływ katecholamin na krążenie
Wpływ na naczynia
- receptory adrenergiczne znajduje się głównie w małych arteriolach
i zwieraczach przedwłośniczkowych.
- efekt lokalny działania A lub Na zależy od ilościowego stosunku obu typu
receptorów.
W naczyniach, w których przeważają receptory a�1 (skóra, śluzówki, nerki)
wzrasta opór ścian i maleje przepływ krwi (NA działa na nie silniej niż A).
W naczyniach z przewagą receptora b�2 (trzewia, mięśnie szkieletowe) -
opór ścian maleje i wzrasta przepływ krwi (A działa na nie silniej niż NA).
Wpływ na serce
- efekt obu katecholamin wynika z pobudzenia receptora b�1 w komórkach
- miocardium i układu bodzczo-przewodzącego.
- pod wpływem A wzrasta liczba skurczów, skurcze są krótsze i silniejsze,
wzrastają: objętość minutowa, przepływ wieńcowy, praca serca i zużycie
tlenu i energii. Efektywność pracy z czasem maleje. Wystąpić mogą zabu-
rzenia rytmu.
- pod wpływem NA liczba uderzeń serca rośnie słabiej, objętość minutowa
nie zmienia się lub maleje.
Wpływ katecholamin na krążenie
przepływ krwi: A NA
adrenalina noradrenalina izoprenalina
Ciśnienie w skórze
- -
- -
tętnicze
mmHg
w nerce
-
-
w trzewiach + + + o, +
w m. + + + o, -
Liczba
szkieletowych
uderzeń na
minutę
w mózgu + o, -
całkowity opór
Opór
obwodowy
naczyniowy + +
-
średnie ciśnienie
tętnicze + + +
+ wzrost, - spadek, o brak wpływu
Podanie dożylne A lub NA zawsze skutkuje wzrostem ciśnienia tętniczego,
przy czym ciśnienie skurczowe wzrasta po obu lekach podobnie, a
rozkurczowe znacznie silniej po NA.
Wpływ katecholamin na metabolizm
A i NA uruchamiają rezerwy energetyczne organizmu.
Stymulują rozpad glikogenu w wątrobie i mięśniach przez
aktywacje fosforylazy (przez rec. b�-2) i hamują odbudowę
glikogenu przez syntetazę glikogenową (przez rec.a�1)
aktywują lipazę i rozpad tłuszczów (przez rec. b�3).
We krwi wzrasta poziom glukozy i kwasów tłuszczowych, a
także substratów dla glukoneogenezy (kwasu mlekowego,
aminokwasów).
Wpływ metaboliczny A jest zacznie silniejszy niż NA.
Podział leków oddziaływujących na przekaznictwo
adrenergiczne w synapsach układu autonomicznego
Leki pobudzające ukł. współczulny Leki hamujące ukł. współczulny
Sympatycotonica Sympatycolytica
3. Leki blokujące
1. Leki pobudzające
receptory adrenergiczne
receptory adrenergiczne
4. Leki zmniejszające
2. Leki zwiększające
stężenie katecholamin
stężenie katecholamin
w synapsie adrenergicznej
w synapsie adrenergicznej
Leki pobudzające receptory adrenergiczne
Leki pobudzające receptory a� i b� a�, b�- adrenomimetica
noradrenalina, adrenalina
Leki pobudzające receptory a�1 a�1-adrenomimetica
stos. ogólnie: fenylefryna, metaraminol
stos. miejscowo: nafazolina, oksymetazolina
Leki pobudzające receptory a�2 a�2-adrenomimetica
klonidyna,
ksylazyna, detomidyna, medetomidyna
Leki pobudzające receptory b� b�-adrenomimetica (b�1 + b�2)
izoprenalina, orcyprenalina
Leki pobudzające receptory b�1 b�1-adrenomimetica
dobutamina
Leki pobudzające receptory b�2 b�2-adrenomimetica
salbutamol, klenbuterol, izoksysupryna
Zastosowanie leków pobudzających receptory a� i b�
adrenaliny (A), noradrenaliny (NA)
A i NA mogą być stosowane ogólnie - parenteralnie (w p. pokarmowym
ulegają rozkładowi) lub miejscowo
Katecholaminy podaje się ogólnie w celu :
- unormowania ciśnienia krwi w stanach silnej hypotensji (jako leki antyhypotensyjne)
- podczas operacji chirurgicznych, w trakcie których dochodzi do dużego
spadku ciśnienia tętniczego A lub NA stosuje się w długotrwałych wlewach
dożylnych w dawkach 0.1-0.2 m�g/kg/min
- podczas hypotensji towarzyszącej niektórym rodzajom wstrząsu (tylko A).
zwłaszcza we wstrząsie typu anafilaktycznego, w którym A antagonizuje
dodatkowo bronchospastyczne działanie histaminy.
- pobudzenia akcji serca - w przypadku jej zatrzymania (głównie A). Lek może być powoli
podawany dożylnie w trakcie mechanicznych lub elektycznych prób przywracania akcji
serca. W przypadku braku odpowiedzi, A można podać bezpośrednio do lewej komory.
- łagodzenia objawów silnych reakcji alergicznych (duszenie się - na skutek skurczu
oskrzeli) występujących np. po szczepieniu zwierząt. A podaje się wówczas domięśniowo
lub podskórnie. NA jest nieskuteczna.
- łagodzenia objawów astmy - w inhalacji
Zastosowanie leków pobudzających receptory a� i b�
adrenaliny (A), noradrenaliny (NA)
Adrenalinę podaje się miejscowo w celu :
- w celu przedłużenia efektu znieczulającego środków miejscowo
znieczulających (głównie do roztworów prokainy).
Anemizacja tkanki wywołana przez adrenalinę spowalnia wchłanianie środka
znieczulającego do krwi i przedłuża jego działanie. Adrenalinę stosuje się w
stężeniach 1:100000 -1:20000.
- jako środek zmniejszający krwawienie tkanek - szczególnie podczas
operacji okulistycznych lub stomatologicznych - w postaci nasyconych
lekiem gąbek lub w aerozolu.
Obecnie nie stosuje się w praktyce noradrenaliny ze względu na mniej
kompleksowe działanie na układ krążenia ( ukierunkowane głównie na efekt
wazospastyczny )
Leki pobudzające receptory a�1
fenylefryna, metaraminol
nafazolina, oksymetazolina
Mechanizm działania: Pobudzenie receptora alfa-1.
Działanie:
- Głównym efektem jest skurcz mięśni gładkich naczyń krwionośnych
Po podaniu do krążenia wywołują wzrost ciśnienia krwi.
Podane miejscowo np. donosowo wywołują anemizację tkanki
- Podane do oka kurczą mięsień rozwieracz zrenicy wywołując
rozszerzenie zrenicy (mydriasis).
Zastosowanie: (głównie w medycynie człowieka)
- donosowo do usuwania stanów przekrwiennych błony śluzowej nosa
(nafazolina i oksymetazolina)
- w okulistyce jako mydriaticum (fenylefryna)
-w stanach głębokiej hypotensji ( fenylefryna, metaraminol - parenteral-
nie). Wodróżnieniu od noradrenaliny leki a�-1 adrenomimetyczne nie
wywołują tachykardii, działają słabiej hypertensyjnie, lecz znacznie dłużej.
Leki pobudzające receptory a�2
klonidyna
ksylazyna, detomidyna, medetomidyna
Mechanizm działania:
Pobudzenie receptora alfa-2, znacznie obniża wydzielanie
noradrenaliny w synapsach i powoduje zmniejszenie napięcia
sympatycznego zarówno na obwodzie jak i w OUN. Leki te mimo
pobudzenia receptora adrenergicznego a�2 są sympatykolitykami
Działanie:
Obniżenie wydzielania synaptycznego noradrenaliny prowadzi do
spadku jej poziomu we krwi, spadku ciśnienia krwi i bradykardii.
Leki te przechodzą do CUN i wywołują stan uspokojenia oraz działają
przeciwbólowo. Działanie centralne ksylazyny, detomidyny i
medetomidyny jest bardzo często wykorzystywane w weterynarii.
Zastosowanie:
Klonidyna jest wykorzystywana w leczeniu nadciśnienia u ludzi.
Ksylazyna, detomidyna i medetomidyna stosowane są tylko w
weterynarii jako leki uspakajające o działaniu przeciwbólowym.
Leki pobudzające nieselektywnie receptory b�
izoprenalina , orcyprenalina
oraz leki pobudzające selektywnie receptory b�1
dobutamina
Mechanizm działania:
Pobudzenie receptorów b� -1 i b� -2 adrenergicznych lub b�1 adrenergicznych
Działanie:
Pobudzenie receptora b�-1 zwiększa siłę skurczu i pobudliwość mięśnia serco-
wego oraz przyśpiesza akcję serca. Pobudzanie receptora b�-2 wywołuje
rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli, macicy, naczyń krwionośnych.
Podanie b� -1 (dobutamina) lub b�-1 i b� -2 (izoprenalina, orcyprenalina) agonistów
wywołuje efekt ino-, batmo-, chrono- i dromo- dodatni. Prowadzi to do dużego
zużycia tlenu, a także uszczupla rezerwy energetyczne serca. Przy dłuższym
używaniu dochodzi do niewydolności mięśnia sercowego
Zastosowanie :
Dobutamina działa głównie nasercowo - silnie inotropowo dodatnio, słabo
wpływając na częstotliwość pracy serca. Używana jest w medycynie człowieka w
terapii niektórych rodzajów wstrząsu, w chirurgii - po operacjach na otwartym
sercu oraz chronicznej niedomodze niedokrwiennej serca .
Izoprenalinę używa się w leczeniu ostrej postaci astmy i w niektórych rodzajach
bloku serca , we wstrząsie pochodzenia sercowego)
Leki pobudzające receptory b�2
salbutamol, terbutalina, izoksysupryna,
klenbuterol,
Mechanizm działania
Pobudzenie receptorów b�2 adrenergicznych
Pobudzanie receptora b�2 wywołuje rozkurcz mięśni gładkich głównie
oskrzeli, macicy i naczyń krwionośnych .
Pobudzenie receptorów b�2 i b�3 nasila przemiany kataboliczne cukrów i
tłuszczów.
Działanie:
Podanie b�-2 adrenomimetyków (salbutamol, klenbuterol, izoksysupryna)
oraz b�-adrenomimetyków działających nieselektywnie -1 (izoprenalina,
orcyprenalina) wywołuje rozszerzenie oskrzeli, zmniejsza napięcie macicy,
zwiększa przepływ przez naczynia krwionośne zaopatrzone w receptor b�.
Leki działające nieselektywnie wpływają także pobudzająco na pracę serca.
Zastosowanie:
Salbutamol, terbutalina podawane są głównie w spastycznych
stanach oskrzeli i w astmie.
Izoksysupryna stosowana jest
�� w stanach spastycznych macicy m. in. w postępowaniu
podtrzymującym zagrożoną ciążę, przy manipulacjach
położniczych, u kobiet w bolesnych miesiączkach,
�� w zaburzeniach ukrwienia w niektórych częściach ciała, w
celu rozszerzenia naczyń kwionośnych - u psów w chorobie
podobnej do zespołu Raynauda, u koni - w chorobach
trzeszczki kopytowej
Klenbuterol
Klenbuterol podobnie jak inne b�2 adrenomimetyki wykorzystywany był w
lecznictwie człowieka i zwierząt w stanach spastycznych oskrzeli.
Zauważono, że środek ten po dłuższym stosowaniu wywołuje zmiany w
ekspresji białek retikulum sarkoplazmatycznego, kontrolujacych kinetykę
skurczu. Prowadzi to do wzrostu zakresu i siły skurczu. W krótkim czasie
środek ten stał się środkiem dopingującym wykorzystywanym przez
sportowców. Obecnie jest środkiem zakazanym.
W hodowli zwierząt lek ten zaczęto wykorzystywać jako stymulator
wzrostu. Tego typu działanie wiąże się głównie ze stymulacją przez ten
lek wydzielania hormonu wzrostu oraz pobudzaniem wydzielania insuliny
(działanie b�2)
Służył on także jako  poprawiacz jakości mięsa szczególnie cielęciny i
jagnięciny. Pod wpływem klenbuterolu mięso traci tkankę tłuszczową i
jako  chude zyskuje na wartości konsumpcyjnej.
Obecnie tego typu zastosowania są zakazane, a wykrycie klenbuterolu w
mięsie i innych produktach pochodzenia zwierzęcego doprowadza do ich
dyskwalifikacji.
Leki zwiększające stężenie katecholamin w
synapsie adrenergicznej
(Sympatomimetyki o działaniu pośrednim)
efedryna, amfetamina
Mechanizm działania:
Aminy te wypierają z pęcherzyków synaptycznych endogenną
noradrenalinę, która uwalniana jest bezpośrednio do przestrzeni
synaptycznej (z pominięciem etapu egzocytozy).
Efedryna ma także zdolność bezpośredniego pobudzania
postsynaptycznych receptorów a� i b�. Powinowactwo efedryny do
tych receptorów jest znacznie mniejsze niż katecholamin.
Efedryna i amfetamina przechodzą przez barierę krew-mózg i
wywołują pobudzenie OUN.
Sympatomimetyki o działaniu pośrednim
efedryna, amfetamina
Działanie:
Efedryna i amfetamina wykazują działanie obwodowe i ośrodkowe.
Działanie obwodowe jest podobne do działania naturalnych katecholamin
choć słabsze i znacznie dłuższe.
Objawami tego działania są:
" obwodowy skurcz naczyń i wzrost ciśnienia tętniczego
" tachykardia i wzrost siły skurczu serca
" rozszerzenie oskrzelików
" hamowanie motoryki przewodu pokarmowego
" rozszerzenie zrenicy.
Działanie ośrodkowe manifestuje się pobudzeniem OUN. Efedryna wywołuje
pobudzenie niewielkiego stopnia. U ludzi wywołuje bezsenność, nie stymulu-
jąc procesów pamięci. Podobnie choć znacznie silniej działa amfetamina
Zastosowanie: Obecnie w wąskim zakresie stosuje się tylko efedrynę.
Amfetamina została wycofana z lecznictwa
Efedryna służy do wywołania efektu pobudzenia CSN w schorzeniach, w
których występują objawy depresji (np. w tężyczce), a ponadto w astmie, w
stanach hypotensji występujących podczas zabiegów chirurgicznych .
Leki blokujące receptory adrenergiczne (adrenolytica)
Leki blokujące receptory a� (a�-adrenolityki)
nieselektywne:
syntetyczne fenoksybenzamina, fentolamina, tolazolina
pochodne sporyszu: dihydroergotamina
selektywne:
a�1- adrenolityk: prazosyna, doksazosin, terazosin
tamsulosin (antya�1A działa na układ moczopłciowy)
a�2- adrenolityk: johimbina, atipamezol, idazoksan
Leki blokujące receptory b� (b�-adrenolityki)
nieselektywne: propranolol, karazolol, sotalol, tymolol
b�1- adrenolityki: atenolol (bez aktywn. agonisty) metoprolol, esmolol
b�2- adrenolityk: butoksamina (nie jest lekiem)
Leki blokujące receptory a� i b� (a�/b�-adrenolityki)
karwedilol, labetalol,
Leki blokujące receptory adrenergiczne a�1
selektywnie  prazosyna
nieselektywnie  fenoksybenzamina, fentolamina
Mechanizm działania
Blokowanie receptorów a�1 prowadzi osłania komórki efektorowe (m.in.
mięśnie gładkie naczyń krwionośnych) zaopatrzone w te receptory
przed wpływem endogennych katecholamin.
Blokada receptora a�1 wywołuje w organizmie spadek ciśnienia
tętniczego krwi.
Działanie:
Prazosyna obniża napięcie tętniczek i żył. U pacjentów z nadciśnieniem
usprawnia to krążenie. Lek nie ma znaczącego wpływu na pracę serca.
Zastosowanie (głównie w medycynie człowieka):
Leczenie nadciśnienia tętniczego. Prazosyna działa tylko 4-6 godz.
Obecnie w medycynie stosuje się jej analogi o znacznie dłuższym
działaniu - terazosynę (ok. 20 godz.) czy doksazosynę (ok.36 godz.)
Porównanie hypertensyjnego działania nieselektywnych i selektywnych ą-agonistów
1. Zablokowanie recep-
torów ą 1 doprowadza
do spadku ciśnienia
3
krwi, co prowadzi do
odruchowego napięcia
układu współczulnego i
wzmożonego wydzie-
lania NA synapsach.
2. Przy równoczesnym
zablokowaniu recep-
torów ą 2 przez lek
nieselektywny zahamo-
wany jest mechanizm
autoregulacji synap-
tycznego wydzielania
NA i jej nadmiar dopro-
wadza przełamania 3. Przy braku równoczesnej blokady receptorów ą 2 nadmiar
blokady receptorów ą1 NA w synapsie pobudza mechanizm autoregulacji synap-
co skutkuje wahaniami tycznej , który hamuje wydzielanie NA i nie dochodzi do
ciśnienia krwi (przy- przełamania blokady receptorów ą1, co stabilizuje efekt
krych dla pacjenta). hypotensji .
Leki blokujące receptory adrenergiczne a�2
johimbina, atipamezol
Mechanizm działania:
Zablokowanie rec. a�-2 hamuje mechanizm autoregulacji stężenia uwalnianej w
synapsie noradrenaliny. Skutkuje to nasileniem uwalniania noradrenaliny w
synapsach i przechodzenie w dużej ilości tego przekaznika do krążenia.
Na skutek uwolnienia w synapsach adrenergicznych NA dochodzi do
pobudzenie akcji serca (tachykardia i arytmia), co nie sprzyja stabilności
ciśnienia tętniczego.
Działanie:
Środki te antagonizują działanie a�2 -adrenomimetyków np. klonidyny
W weterynarii leki te służą do przerwania centralnego działania takich
środków a�2-adrenomimetycznych jak ksylazyna, detomidyna i
medetomidyna (leki uspakajająco-przeciwbólowe).
Zastosowanie:
" Johimbinę i atipamezol stosuje się jako antidotum po przedawkowaniu,
alfa-2 adrenomimetyków lub w celu przerwania ich działaniu np. po
wystąpieniu objawów niepożądanych.
" Johimbina była stosowana jako afrodyzjak.
Alkaloidy sporyszu o działaniu alfa-antagonistycznym -
ergotamina i dihydroergotamina
Te wielocząsteczkowe alkaloidy, były pierwszymi lekami
używanymi w doświadczeniach do blokady receptorów a�-
adrenergicznych. Oprócz wpływu na receptory a� posiadają
inne właściwości.
Są agonistami receptorów 5-HT (serotoninowych)
Ergotamina posiada także zdolność kurczenia macicy, którą
traci po uwodorowaniu cząsteczki.
Zastosowanie:
Leki te nie są obecnie stosowane w leczeniu nadciśnienia.
W związku z wpływem na receptory

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Leki wpływające na autonomiczny układ nerwowoy ukł współczulny
Leki wpływaj±ce na układ krzepnięcia
Leki wpływające na płód
Farmakodynamika leków wpływających na przekaźnictwo nerwowo mięśniowe i mięśnie szkieletowe
Czynniki wplywajace na rentownosc bankow w polskim sektorze bankowym
druk na przekaz pocztowy
[MK4] montaż automatycznych świateł DLR na przekaźniku 173
Czynniki wpływającego na aktywność enzymów
czynniki wplywajace na wiarygodnosc zeznan swiadkow
mord psychologia i psychiatria czynniki wpływające na pr
Leki Działające Na Układ Współczulny
04 [wstęp]Stanisław Morgalla SJ Jak dzieciństwo wpływa na obraz Boga cz 3

więcej podobnych podstron