POLSKA MYŚL POLITYCZNA
Powtórzenie wiadomości do kolokwium nr 2
Opracował Adam Górka
IX. Myśl polityczna socjalizmu polskiego w latach 1918-1939
Myśl socjalistyczna narodziła się na początku XIX wieku. Pierwszym utworem propagującym ten nurt była powieść utopijna Podróż do Kaliopei Wojciecha Gutkowskiego wydana w 1814 roku. Na rozkwit mysli socjalistycznej trzeba jednak było czekać do końca wieku XIX.
Nurty polskiego socjalizmu były zróżnicowane. Dominował zdecydowanie socjalizm patriotyczny. Oprócz niego możemy jednak wymienić:
socjalizm bezpaństwowy
socjalizm etyczny
socjalizm chrześcijański
socjalizm agrarny
socjalizm rewolucyjny
Możemy przytoczyć przykłady twórców myśli socjalistycznej reprezentujących różne jej nurty:
Bolesław Limanowski:
uznawany za nestora polskiego socjalizmu
socjalista patriotyczny
nie widział sprzeczności między socjalizmem a patriotyzmem, a nawet twierdził, że mogą się one wzajemnie uzupełniać
Stanisław Brzozowski:
socjalista chrześcijański
czerpał inspirację z myśli chrześcijańskiej (hasła sprawiedliwości i równości społecznej)
Edward Abramowski:
socjalista bezpaństwowy
twórca koncepcji socjalizmu bezpaństwowego
przeciwnik formalnych struktur państwowych
Relacje między socjalizmem polskim a francuskim i brytyjskim:
odwołania socjalizmu polskiego do zagranicznego ze względu na ich wcześniejszy rozwój
oryginalność socjalizmu polskiego mimo nawiązań do innych socjalizmów
istnienie zagadnienia dróg do niepodległości charakterystyczne tylko dla socjalizmu polskiego
Insporacje polskiej myśli socjalistycznej:
dorobek ruchu robotniczego
prace Karola Marksa (szczególnie koncepcja walki klas)
inni teoretycy:
Fryderyk Engels
Pierre Proudhon
Michał Bakunin
Robert Owen
Charles Fourier
odrzucenie koncepcji wprowadzanych w Rosji jako przykładu wypaczenia idei socjalizmu
odrzucenie koncepcji dyktatury proletariatu (sami robotnicy nie są dość kompetentni aby objąć władzę)
ogólny dorobek Europy
hasła Rewolucji Francuskiej
chrześcijaństwo (przy jednoczesnym antyklerykaliźmie)
liberalizm (z pominięciem aspektu ekonomicznego)
ustrój Szwajcarii (waga instytucji referendum)
doświadczenia narodu polskiego
troska o świat ludzi pracy
panujące nastroje spoleczne
System wartości ruchu socjalistycznego:
niepodległe państwo
demokracja
socjalizm
Te trzy elementy były silnie ze sobą powiązane, wpływały na siebie nawzajem i mogły zaistnieć tylko razem.
Polscy socjaliści zrzeszeni byli w Polskiej Partii Socjalistycznej. Partia ta przewidywała dla Polski następujące rozwiązania ustrojowe:
jednoizbowy parlament
zamiast Senatu postulowano stworzenie Izby Pracy
autor koncepcji - Mieczysław Niedziałkowski
istnienie podobnych koncepcji na Zachodzie (Holandia, Belgia)
instytucja opiniująca ustawy
istnienie na potrzeby proletariatu - największej grupy społecznej
koncepcja niezrealizowana
równowaga władzy ustawodawczej i wykonawczej
w praktyce opowiadano się za przewagą legislatywy
zniesienie kary śmierci i kary dożywocia
zakaz stosowania kar hańbiących
prawo do obrony
oddzielne sądy dla nieletnich
Katalog praw socjalnych można uznać za praktyczny aspekt socjalizmu. Socjaliści polscy glosili następujące hasła związane z tą dziedziną:
46-godzinny, a później 40-godzinny tydzień pracy
8-godzinny dzień pracy
ubezpieczenia społeczne
skodyfikowanie prawa pracy
polityka prozdrowotna
ubezpieczenia zdrowotne
kasy chorych
zakaz pracy dzieci
uregulowanie kwestii pracy kobiet
równe wynagrodzenia dla kobiet i mężczyzn za tę samą pracę
uregulowanie kwestii pracy nocnej
Zagadnienia ekonomiczne w myśli PPS:
krytyka własności prywatnej (prowadzi do wyzysku)
pochwała spółdzielczości (jej pozytywny wymiar etyczny - współdziałanie ludzi)
spółdzielczość jako środek przejmowania własności prywatnej
najlepszą formą własności jest własność upaństwowiona
odszkodowania dla zwalnianych robotników
kontrola produkcji przedsiębiorstw
Droga realizacji myśli politycznej to według PPS zdecydowanie nie droga rewolucji gdyż mogłaby ona zagrozić młodej polskiej niepodległości. Opowiedziano się więc za ewolucyjnymi reformami, których orędownikami byli głównie Mieczysław Niedziałkowski i Ignacy Daszyński. Reformy te miały mieć nie tylko charakter odgórny ale też oddolny - przez ruch spółdzielczy (przechwytywanie własności prywatnej).
Mniejszości narodowe były dzielone przez socjalistów na terytorialne i eksterytorialne. Do mniejszości terytorialnych należeli Białorusini i Ukraińcy, do eksterytorialnych natomiast Niemcy i Żydzi. Tym pierwszym chciano zagwarantować autonomię terytorialną zgodnie z federacyjną koncepcją granicy wschodniej. Tym drugim oferowano jedynie autonomię kulturalną. Ogólnie rzecz ujmując, socjaliści byli tolerancyjni wobec mniejszości narodowych.
Wybrani działacze PPS:
Józef Piłsudski
Tomasz Arciszewski
Norbert Barlicki
Józef Cyrankiewicz
Ignacy Daszyński
Stanisław Dubois
Jozef Grzecznarowski (prezydent Radomia)
Władysław Kunicki
Herman Lieberman
Jędrzej Moraczewski
Aleksander Prystor
Leon Wasilewski
Organy prasowe PPS:
Robotnik
Gazeta Ludowa
Naprzód
Gazeta Robotnicza
Głos Poranny
Barykada Wolności
X. Piłsudczykowska myśl polityczna
Rozważając ten temat, na wstępie należy wyjaśnić pewne kontrowersje natury terminologicznej. Po pierwsze należy rozróżnić formacje isniejące do 1926 roku i po 1926 roku. Po drugie, nieodpowiednim pojęciem jest obóz rządzący ze względu na fakt, że nie wszyscy zwolennicy Piłsudskiego rządzili. Po trzecie, nieadekwatne jest określenie sanacja ze względu na nejednorodność okresu od 1926 do 1939 roku - w miarę upływu czasu zapominano o haśle sanacji moralnej. Z tych względów określenie piłsudczycy jest najbezpieczniejsze.
Piłsudczycy byli wewnętrznie zróżnicowani. Wewnątrz nurtu istniały różne koncepcje programowe (konserwatyści, liberałowie, lewica itd.). Obóz piłsudczykowski wykazywał dużą otwartość programową. Do piłsudczyków zaliczamy między innymi następujące frakcje:
ekipa Kazimierza Bartla
grupa pułkowników
lewica sanacyjna
Legion Młodych
grupy skupione wokół czasopism
osoby, które odeszły z innych partii, nurtów politycznych
Czasopisma związane z piłsudczykami:
Droga
Pretor
Gazeta Polska
Głos Prawdy
Epoka
Zaczyn
Zrąb
Pion
Wybrani przedstawiciele nurtu:
Józef Piłsudski
Józef Beck
Lucjan Żeligowski
Stefan Starzyński
Felicjan Sławoj Składkowski
Stanisław Car
Stanisław Skwarczyński
Leon Janta Połczyński
Jakub Bojko
Leon Kozłowski
Jerzy Hryniewski
Władysław Raczkiewicz
Bronisław Pieracki
Jan Zagleniczny
Ignacy Czuma
Orientacje programowe wewnątrz nurtu piłsudczykowskiego:
liberalna
radykalno-prawicowa
radykalno-lewicowa
konserwatywno-autorytarna
Czynniki integrujące piłsudczyków:
osoba przywódcy
nieograniczony prawem stanowionym
tworzy nowy porządek
wyższość państwa nad narodem
wymaganie lojalności mniejszosci narodowych
system wartości
autorytarna droga do władzy (zamach stanu)
własna, mityczna świadomość grupowa
mityzacja przewrotu majowego jako konieczności dziejowej
Piłsudczycy mieli charakter typowo polski. Świadczy o tym brak zewnętrznego charakteru, brak przynależności do międzynarodówek.
Czynniki wpływające na powstanie i rozwój formacji:
sprzeciw wobec systemu partyjnego
chęć zapewnienia bezpieczeństwa państwu
koncepcja umocnienia niepodległości
demokracja nie spełnia tego zadania
ogólny kierunek przemian w Europie
popularność autorytaryzmu
konspiracyjne antycedencje - związek z działalnością konspiracyjną
Przesłanki negatywnej oceny demokracji:
brak rozumienia mechanizmów demokracji
korupcja
szkodliwość partii politycznych
brak możliwości rekrutacji elit
brak skuteczności wobec mniejszości narodowych
nieprzystosowanie Polaków do demokracji
Elementy państwa według koncepcji PPS:
władza skupiona w ręku suwerena
sprawność decyzyjna
jednolitość i niepodzielność władzy
kontrola polityki zagranicznej i wojska
łączy i ma wpływ na inne organy (stoi ponad nimi)
tworzy prawo
obsadza stanowiska
nieograniczony prawem stanowionym
radykalne zmiany ustrojowe
limitowana niezależność społeczeństwa
państwo inspiruje do działalności
ograniczona wolność słowa
wyższość dobra państwa nad jednostką i jej prawami
jednostka służy państwu a bez państwa jest niczym
elitaryzm
podział na tych, którzy są z piłsudczykami i obcych
osoby zasłużone w walce o niepodległość
aktywne elity motorem odbudowy państwa
elita czuwa nad realizacją interesu państwowego
XI. Myśl polityczna ruchu ludowego
Człony ruchu ludowego:
stronnictwa polityczne
straże ogniowe
teatry ludowe
spółdzielnie ludowe
związki mlodzieży wiejskiej
Początków polskiego ruchu ludowego należy doszukiwać się w Galicji. Był to jedyny zabór, w którym rozwój nowego ruchu politycznego był możliwy ze względu na stosunkowo duże swobody obywatelskie. Co więcej, Galicja miała charakter krainy rolniczej przez co hasła ludowców miały szansę znaleźć zwolenników. Za głównego prekursora ruchu ludowego w Polsce należy uznać Bolesława Wysłoucha.
Obszary inspiracji ruchu ludowego:
Rewolucja Francuska
wolność, równość, braterstwo
Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela
Tadeusz Kościuszko
Uniwersał połaniecki
agraryzm
idea spółdzielczości
idea oświecenia mas
praca u podstaw, praca jako wartość
Filary polskiego ruchu ludowego:
szeroki katalog praw i wolności obywatelskich
sumienia, wyznania, druku
własność ziemi dla chłopów
prawo wyborcze
prawo do wykształcenia
podkreślenie obowiązków obywatela
nie masz praw bez obowiązków
przede wszystkim przestrzeganie prawa
pokojowe współżycie z sąsiadami
spółdzielczość w gospodarce
uspołecznienie przemysłu
demokracja
pluralizm polityczny i gospodarczy
różne formy własności i środków produkcji
idea samorządności
suwerenem pracujące warstwy społeczeństwa
Parlament według ludowców powinien być jednoizbowy. Istniała koncepcja aby zamiast drugiej izby powołać Naczelną Izbę Gospodarczą. Zwykły Senat jedynie dublowałby pracę Sejmu (co kosztuje) i blokował korzystne dla ludu reformy.
Władza wykonawcza w myśli politycznej ludowców miała początkowo być na równi z władzą ustawodawczą. Gdy jednak przyszedł kryzys demokracji, ludowcy zaczęli akcentować znaczenie silnej pozycji egzekutywy. Byli skłonni popierać ustrój prezydencki. Różne stronnictwa ludowe miały różne koncepcje nazwy dla głowy państwa:
PSL Wyzwolenie - zwierzchnik RP
PSL Piast - prezydent
PSL Lewica - naczelnik-prezydent
Dlaczego chłopi powinni objąć władzę:
jest ich najwięcej
są żywicielami narodu
przechowują (szczególnie w czasie zaborów) kulturę i język
cechy charakteru:
tradycjonalizm
patriotyzm
oddanie pracy
zaradność
oszczędność
wytrwałość
Agraryzm - naczelna ideologia ludowców. Pewne jego założenia obecne były już pod koniec XIX wieku ale ostatecznie narodził się dopiero w latach 30. wieku XX.
Teoretycy agraryzmu:
Stanisław Miłkowski
Józef Niećko
Zygmunt Załęski
Idee obecne w agraryźmie:
tomizm
pozytywizm
personalizm
witalizm
Główne wartości:
praca
ziemia
człowiek
Podstawowe założenia agraryzmu:
rolnictwo i wieś jeszcze długo pozostanie podstawą rozwoju gospodarczego
chłopi jeszcze długo będą najsilniejszą warstwą społeczną
Polska jeszcze długo pozostanie krajem rolniczym
Agraryzm był ideą trzeciej drogi między kapitalizmem liberalnym a kolektywizmem marksistowskim. Z kapitalizmu czerpał:
istnienie własności prywatnej (ale nie na takich samych regułach jak w kapitaliźmie)
pochwałę indywidualizmu
szerokie prawa i wolności obywatelskie
pochwałę demokracji
Z kolektywizmu natomiast:
ideę spółdzielczości
przekonaie o niszczącym charakterze kapitalizmu
Osoby związane z ruchem ludowym:
Wincenty Witos
Andrzej Witos
Bolesław Wysłouch
Kazimierz Bagiński
Aleksander Bogusławski
Jan Czapla
Stanisław Mikołajczyk
Stanisław Thugutt
Franciszek Ptak
Maciej Rataj
Augustyn Suski
Stanisław Wojciechowski
Marian Zyndram-Kościałkowski
Organy prasowe ruchu ludowego:
tygodnik Piast
Wola Ludu
Gazeta Ludowa
Włościanin
Gazeta Grudziądzka
Wyzwolenie
Przyjaciel Ludu