Specyfika poezji Wisawy Szymborskiej. Omw na konkretnych przykadach (take innych poetw wspczesnych, np. Mirona Biaoszewskiego, Stanisawa Baraczaka, Ewy Lipskiej, Jana Twardowskiego, Edwarda Stachury i innych).
Poezja Wisawy Szymborskiej koncentruje si wok problemw egzystencjalnych czowieka - przemijania, stosunku do historii, praw przyrody: - przemijanie, niemoliwoœ dokonania korekty poprzednich wydarze, trudnoœci w porozumieniu si "Nic dwa razy", - trudnoœci w porozumieniu si "Niespodziane spotkanie", "Na wiey Babel", "Przy winie" - dodatkowo moliwoœ kreowania si nawzajem, - fascynacja przyrod, jej prawami, harmoni "Obmyœlam œwiat", "Rozmowa z kamieniem" (agnostycyzm), - refleksja nad ludzk natur, wskazanie wad umysowoœci i charakteru czowieka XX wieku "Konkurs piknoœci mskiej", "Dwie mapy Breughela", "Zdumienie", "Sto pociech", - pogld na wspczesn poezj i jej odbiorc, uwikanie ludzi w schematy, radoœ tworzenia "Nagrobek", "Wieczr autorski", "Radoœ pisania", - ironia losu, dominacja brutalnoœci "Lekcja", - tragizm bezimiennego œwiadka i uczestnika dziejw; bestialstwo ludzi wobec ludzi "Obz godowy pod Jasem". W poezji Wisawy Szymborskiej dominuje agodny nastrj. Wiersze s rytmiczne, maj specyficzny klimat, subtelnie skaniajcy odbiorc do przemyœle. Dominuje w nich liryczna ironia, groteska, czasem art z siebie i innych ludzi lub tworzonego przez nich œwiata. Poezja Mirona Biaoszewskiego jest poezj lingwistyczn. Jzyk utworw charakteryzuje kaleka skadnia, brak interpunkcji, dowolnoœ wersyfikacji oraz nadzwyczaj dua iloœ neologizmw. - fascynacja kultur plebejsk, przedmieœciami i ich specyficznym klimatem; przedmiotami niepotrzebnymi, nieuytecznymi; kiczem "Ballada z makaty" - poezja rupieci, facynacja codziennoœci we wszystkich przejawach: œwiadczy to o czowieczestwie; akcenty turpizmu (fascynacji brzydot); kontrastowe zestawienia rzeczy i poj uœwiconych tradycj oraz codziennych, wstydliwych i niskich "Podogo bogosaw" - zafascynowanie biologizmem, witalizmem, istnieniem czowieka jako istoty wyszej "Wywd"