Specyfika poezji Wisławy Szymborskiej. Omów na konkretnych przykładach (także innych poetów współczesnych, np. Mirona Białoszewskiego, Stanisława Barańczaka, Ewy Lipskiej, Jana Twardowskiego, Edwarda Stachury i innych).
Poezja Wisławy Szymborskiej koncentruje się wokół problemów egzystencjalnych człowieka - przemijania, stosunku do historii, praw przyrody: - przemijanie, niemożliwoœć dokonania korekty poprzednich wydarzeń, trudnoœci w porozumieniu się "Nic dwa razy", - trudnoœci w porozumieniu się "Niespodziane spotkanie", "Na wieży Babel", "Przy winie" - dodatkowo możliwoœć kreowania się nawzajem, - fascynacja przyrodą, jej prawami, harmonią "Obmyœlam œwiat", "Rozmowa z kamieniem" (agnostycyzm), - refleksja nad ludzką naturą, wskazanie wad umysłowoœci i charakteru człowieka XX wieku "Konkurs pięknoœci męskiej", "Dwie małpy Breughela", "Zdumienie", "Sto pociech", - pogląd na współczesną poezję i jej odbiorcę, uwikłanie ludzi w schematy, radoœć tworzenia "Nagrobek", "Wieczór autorski", "Radoœć pisania", - ironia losu, dominacja brutalnoœci "Lekcja", - tragizm bezimiennego œwiadka i uczestnika dziejów; bestialstwo ludzi wobec ludzi "Obóz głodowy pod Jasłem". W poezji Wisławy Szymborskiej dominuje łagodny nastrój. Wiersze są rytmiczne, mają specyficzny klimat, subtelnie skłaniający odbiorcę do przemyœleń. Dominuje w nich liryczna ironia, groteska, czasem żart z siebie i innych ludzi lub tworzonego przez nich œwiata. Poezja Mirona Białoszewskiego jest poezją lingwistyczną. Język utworów charakteryzuje kaleka składnia, brak interpunkcji, dowolnoœć wersyfikacji oraz nadzwyczaj duża iloœć neologizmów. - fascynacja kulturą plebejską, przedmieœciami i ich specyficznym klimatem; przedmiotami niepotrzebnymi, nieużytecznymi; kiczem "Ballada z makaty" - poezja rupieci, facynacja codziennoœcią we wszystkich przejawach: œwiadczy to o człowieczeństwie; akcenty turpizmu (fascynacji brzydotą); kontrastowe zestawienia rzeczy i pojęć uœwięconych tradycją oraz codziennych, wstydliwych i niskich "Podłogo błogosław" - zafascynowanie biologizmem, witalizmem, istnieniem człowieka jako istoty wyższej "Wywód"