Sztompka rozdz 7. „Od działań masowych do ruchów społecznych”
Społeczeństwo masowe:
przeważnie działamy w otoczeniu wielkiej liczby innych ludzi, w ogromnych zbiorowościach,
trzy rodzaje aktywności zbiorowej:
Działania masowe:
wielu ludzi, podobnym czasie, ale osobno i dla indywidualnych celów, podejmuje podobne działania, które przynoszą skumulowane skutki wykraczające poza zakres prywatny i jednostkowy, a uzyskujące znaczenie ogólnospołeczne (np. odkładam oszczędności do banku, inni też, wszyscy razem kształtujemy wartość złotówki, choć nie było to naszym bezpośrednim celem)
2. Zachowania zbiorowe:
wielu ludzi działa w pojedynkę, na własną rękę, ale w bliskości przestrzennej z innymi, w tych samych warunkach sytuacyjnych, co prowadzi do modyfikacji zachowania każdego z nich w kierunku opisywanym przez „psychologię tłumów” (w tłumie jednostki działają bardziej emocjonalnie, bezkrytycznie, zawieszając myślenie racjonalne).
Tłum - bardzo wiele jednostek, które wzajemnie się nie znają, nie poczuwają do żadnej szczególnej więzi, a jedyne, co ich łączy, to zgromadzenie w jednej przestrzeni i ewentualnie taki sam powód, dla którego znaleźli się razem.
Audytorium/ widownia - równocześnie, ale niezależnie od siebie, równolegle, ale nie wspólnie.
Publiczność - zbiorowość obserwatorów, widzów lub słuchaczy, którzy równocześnie, choć w rozproszeniu przestrzennym skupiają uwagę na tym samym zdarzeniu, programie tv i doznają podobnych wrażeń i przeżyć.
Pokolenie - zbiorowość ludzi, którzy doświadczyli takich samych, ważnych wydarzeń historycznych, przeżyli te same sytuacje, reagowali na te same wyzwania. Ale doświadczali tego osobno, każdy nieco inaczej.
Działania zbiorowe:
bardziej złożona forma aktywności zbiorowej cechująca się tym, że wspólna, bardziej trwała i celowo, strategicznie motywowana (np. antyglobaliści)
Ruchy społeczne- akcje zbiorowe zmierzające do wywołania lub powstrzymania zmiany społecznej.
RUCHY SPOŁECZNE:
1) ukierunkowane na szczególny cel, jakim jest zrealizowanie jakiegoś rodzaju zmiany społ.
2) przebiegają w ramach niezinstytucjonalizowanych i niesformalizowanych.
Przyczyny ruchów społecznych:
urbanizacja - w bliskiej odległości mieszka wielu potencjalnych uczestników ruchów społ
industrializacja - wielkie masy pracowników
umasowienie edukacji - masy studentów
rozwój nowoczesnych technologii
rośnie pula niezadowolenia
ideologia aktywistyczna - podkreśla wagę zmian.
reżim demokratyczny
wolny czas i dużo energii.
Klasyfikacja:
* ruchy reformatorskie („zorientowane na normy”)
pragną dokonać modyfikacji zastanych sposobów postępowania, w szczególności przez zmianę norm regulujących postępowanie właściwe czy pożądane; normy prawne, obyczajowe, moralne
* ruchy radykalne („zorientowane na wartości”)
zmierzają do zmian najbardziej fundamentalnych, dotyczących podstawowych zasad porządku społecznego, a także zmian wielostronnych, obejmujących różne obszary życia społ.
# ruch nastawiony na innowacje/ zachowawczy
* Nowe ruchy społeczne- ruchy o szerokim, heterogeniczym składzie uczestników, walczące o realizację uniwersalnych, postmaterialistycznych wartości, harmonii z przyrodą, pokoju, itp.
* Stare ruchy społeczne- nastawienie na korzyści ekonomiczne
Warunki wyłaniania się ruchów społecznych:
„sprzyjający kontekst strukturalny”
pojawienie się” strukturalnego napięcia”
uogólnione przekonanie
relatywna deprywacja odczuwana jako niesprawiedliwa i niesłuszna, rozbieżność między rzeczywistymi osiągnięciami a aspiracjami w dziedzinie standardu życia, zarobków, władzy czy prestiżu.
zdarzenie inicjujące.
Etapy:
Rekrutacja członków:
model wulkaniczny- ruch „wybucha” pod presją gromadzących się, masowych oddolnych napięć; ludzie przyłączają się lawinowo, spontanicznie.
model mobilizacji zasobów- r.s. jest efektem manipulatorskich zabiegów działaczy czy ideologów, którzy propagują ideologię kontestacji i mobilizują bierne i nieświadome masy społeczne do działań zbiorowych.
* rekrutacja pierwotna
obejmuje tych, którzy przyłączają się do ruchu z pobudek ideologicznych czy moralnych
* rekrutacja wtórna
przystąpienie do ruchu społ., który się rozwija i odnosi sukcesy w poszukiwaniu satysfakcji wspólnotowych i towarzyskich, a także spełnienia własnych egoistycznych celów;
organizacja celem samym w sobie; ucieczka, gdy zaczyna iść coś nie tak.
W ruchach pojawia się przywódca charyzmatyczny. Charyzma jest pewną relacją między jednostkami, a jej zwolennikami, fanami, poplecznikami. Oznacza takie cechy jednostkowe, na które istnieje jakby zapotrzebowanie społeczne, które spełniają oczekiwania, współgrają z nastrojami. Cechy przywódcy postrzegane są przez zbiorowość jako niemal nadludzkie, dlatego ludzie gotowi są obdarzyć przywódcę pełnym posłuszeństwem, zaufaniem, lojalnością. Po pewnym czasie następuję rytunizacja charyzmy- utrata charyzmy przez przywódcę na skutek włączenia go w rutynowe, codzienne działania administracyjne czy organizatorskie, w których ujawnia swoje słabości, popełnia błedy i okazuje się zastępowalny przez innych.
krystalizowanie się ideologii, wyłanianie się organizacji i powstawanie swoistego etosu; system.
- repertuar kontestacji metody działania akceptowane przez dany ruch jako właściwe dla realizacji jego celów.
„kryzys wiktorii” demobilizacja ruchu, rozproszenie członków, rozpad struktur organ., dezaktualizacja ideologii
„ kryzys przegranej” narastające rozczarowanie członków, stopniowa demobilizacja, zamieranie aktywności, odpływ zwolenników.
Ruchliwość pozioma (przestrzenna) - przemieszczanie się ludzi w przestrzeni geograficznej: migracje, turystyka, podróże, dojazd do pracy.
Kontrruch społeczny- mobilizacja działań zbiorowych skierowanych przeciwko rozwijającemu się wcześniej ruchowi społ, mająca na celu jego demobilizację lub uniemożliwienie skutecznego działania.
|
Wielość działań o indywidualnych celach |
Bliskość przestrzenna i sytuacyjna |
Wspólne cele i koordynacja |
Instytucjonalizacja |
Ukierunkowanie na zmianę społeczną |
Działania masowe |
+ |
|
|
|
|
Zachowania zbiorowe |
+ |
+ |
|
|
|
Działania zbiorowe |
|
+ |
+ |
|
|
Ruchy społeczne |
|
+ |
+ |
|
+ |
Działania zorganizowane |
+ |
+ |
+ |
+ |
|
2) Sztompka rozdz 7. „Od działań masowych do ruchów społecznych”
3