metoda Majocha- metoda ta została opracowana w latach 50 i 60 XX w. Początkowo tę metod wykorzystywano głównie w terapii bocznych skrzywień kręgosłupa.
Badanie - w terapii wad postawy jednym z ważniejszych problemów jest takie prowadzenie badania początkowego, aby można było dokładnie ocenić stan kliniczny pacjenta oraz ustalić jego możliwości korekcyjne. Najważniejsze części postępowania diagnostycznego:
wzrostowo-wagowe: wysokość i ciężar ciała
długości względnych i bezwzględnych kończyn dolnych
obwodów klatki piersiowej i talii - zarówno w ustawieniu wdechowym jak i wydechowym
wartości krzywizn kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej
ustawienia łopatek, barków, kolców biodrowych przednich górnych
zakresów ruchomości kręgosłupa w zgięciu i skłonie bocznym
testów: elongacyj no i antygrawitacyjnego
bazując na wynikach badania wyróżnia się 4 metody terapeutyczne:
grupa I - kąt skrzywienia podstawowego do 30°
grupa II - kat skrzywienia podstawowego pomiędzy 31° a 60°
grupa III - kąt skrzywienia podstawowego pomiędzy 61° a 90°
grupa IV - kąt skrzywienia podstawowego powyżej 91°
Tą metodę leczenia ruchem stosowano u pacjentów z grup I i II. W skrzywieniach poniżej 45° zalecano ćwiczenia korekcyjne, naukę przyjmowania i utrzymywania prawidłowej postawy ciała oraz instruktaż zachowań profilaktycznych. Dodatkowo w grupie II wprowadzono gorsetowanie. W grupach III i IV za pomocą środków kinezyterapeutycznych przygotowywano pacjentów do zabiegu operacyjnego.
Dzienne obciążenia treningowe sięgające 4,5 - 5 godzin, zapożyczone zostało z treningu osobowego. Dla uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego należy na każdego pacjenta oddziaływać kompleksowo.
Trening utrzymania prawidłowej postawy ciała to nie tylko prosta korekcja bierna wykonywana przez terapeutę, ale również wdrożenie sprzężenia zwrotnego. Jedną z wprowadzonych innowacji było zastosowanie „gorsetów przylepcowych”.
Majoch wykorzystał w swojej metodzie trening maksymalnych obciążeń, który pozwalał skrócić czas dziennych zajęć. Według Majocha jednymi z najważniejszych ćwiczeń kształtujących układy mięśniowy i oddechowy były ćwiczenia w wodzie.

Wyciag Majocha - grawitacyjny

Cel: - na skolioze III i IV stopnia , jako przygotowanie do operacji

-rozciagniecie skróconych elementów okołostawowych , strony wklesłej skrzywienia

Czas: 30min

Obciążenie: 1/6 - 1/8 ciała

Inne:

-polega na zwisie głowa w dół

-lepiej tolerowany jest przez dzieci , gdy mają lepsze krążenie i zniosą zwis w dół ( w

przypadku osób starszych )

-bezpieczniejszy jest od autowyciagu , gdy_ daje stałe obcia_enie ( chory nie mo_e sam

dozowac)

-najlepiej rozciaga miesnie

Specyficzne dla niej są dość duże obciążenia. Stosowane ćwicze­nia mają charakter krótkich napięć izometrycznych, niekiedy z ele­mentami ćwiczeń izotonicznych. Ćwiczenia właściwe zawsze poprzedza czynna i bierna korekcja ustawie­nia kręgosłupa. Oprócz ćwiczeń typowo siłowych wypracowano także specjalną ich odmia­nę, nazwaną „ćwiczeniami - testami”. Z jednej strony wpływają one na wytworzenie „gorsetu mięśniowego”, a z drugiej - stanowią miernik „wyćwiczenia” mięśni posturalnych oraz podstawę do dawkowania stosowanych obciążeń.

W skład metody wchodzą również ćwiczenia antygrawitacyjne, wykony­wane na specjalnie do tego celu skonstruowanym antygrawitacyjnym korektorze postawy - choć można je również wykonywać w inny spo­sób.

Duże znaczenie przypisuje się tutaj ćwiczeniom ogólnokondycyjnym, prowadzonym w wodzie i na sali gimnastycznej, a także zabawom i grom ruchowym.

Poszczególne ćwiczenia powtarzane są najczęściej po 8 - 10 razy, czasami w 2 - 3 seriach. Dzienne obciążenie dziecka wynosi zwykle około 4,5 - 5 godzin.

W metodzie Majocha wykorzystano w całej rozległości metodykę i zasób ćwiczeń z zakresu Wychowania Fizycznego. W trakcie rozwoju była uzupełniana ćwiczeniami specjalistycznymi. Jej powiązania z praktyka wychowania fizycznego są świadectwem sprzężenia polskiej fizjoterapii ze sferą kultury fizycznej, o czym też należy pamiętać.

---