Badania Operacyjne www.pure6.neostrada.pl
Wykład 03 2004-10-25
PROGRAM LINIOWY:
X = (x1, x2,…, xk)
f(X) = c1x1 +c2x2 +…+ ckxk » max
przy warunkach ograniczających:
a11x1 + a12x2 + … + a1kxk ≤ b1
(i=1,…,m)
a21x1 + a22x2 + … + a2kxk ≤ b2 xj ≥ 0 (j=1,…,n)
……………………………………………….
am1x1 + am2x2 + … + amkxk ≤ bm
xj ≥ 0 (j=1,…,n)
CT » max
Ax ≤ b
x ≥ 0
Jest to postać kanoniczna. Komplementarną formą jest postać standardowa.
POSTAĆ STANDARDOWA charakteryzuje się tym, że:
warunki graficzne zapisane są w postaci równań
wyrazy wolne poszczególnych warunków ograniczających są nieujemne
warunki nieujemności są pełne tzn. dotyczą wszystkich zmiennych decyzyjnych
X = (x1, x2,…, xk)
f(X) = c1x1 +c2x2 +…+ cnxn » max
przy warunkach ograniczających:
a11x1 + a12x2 + … + a1nxn = b1 b1 ≥ 0
(i=1,…,m)
a21x1 + a22x2 + … + a2kxk = b2 b2 ≥ 0 bi ≥ 0
…………………………………………. xj ≥ 0 (j=1,…,n)
am1x1 + am2x2 + … + amnxn = bm bm ≥ 0
xj ≥ 0 (j=1,…,n)
CT » max Ax ≤ b x ≥ 0 b ≥ 0 C,X Є Rn Amxn b Є Rm
METODY WYZNACZANIA ROZWIĄZANIA ZADANIA PROGRAMOWANIA LINIOWEGO:
metoda graficzna (geometryczna)
program dualny
metoda Simplex
Warunki stosowalności:
Metodę 1) można stosować tylko wtedy, jeśli w modelu znajdują się 2 zmienne decyzyjne (co najwyżej 3 zmienne). Jeśli w modelu programowania liniowego znajduję się więcej zmiennych decyzyjnych niż 2 (lub 3), natomiast liczba warunków ograniczających wynosi 2 (lub 3), to można wyznaczyć rozwiązanie takiego zadania programowania liniowego korzystając z zapisu programu dualnego w stosunku do programowania pierwotnego.
Metoda Simplex, która jest metodą uniwersalną, polegającą najogólniej biorąc na wyznaczeniu wstępnego rozwiązania bazowego, a następnie poprawianiu tego rozwiązania w kolejnych krokach iteracyjnych aż do uzyskania rozwiązania optymalnego, można stosować do wyznaczenia rozwiązania praktycznie rzecz biorąc każdego modelu PL (za wyjątkiem przypadków degenerowanych)
PROGRAM DUALNY:
Program pierwotny Program dualny
zmaksymalizować
zminimalizować
przy warunkach ograniczających: przy warunkach ograniczających:
(i=1,…,m)
(j=1,…,n)
(j=1,…,n)
(i=1,…,m)
Program dualny jest w pewnym sensie transpozycją programu pierwotnego, a charakter tej transpozycji jest następujący:
j - ta kolumna współczynników stojących przy zmiennych decyzyjnych w warunkach ograniczających PP staję się i - tym wierszem współczynników w warunkach ograniczających PD
wektor ograniczeń zagadnienia pierwotnego przejmuje rolę współczynników funkcji celu w PD
współczynniki funkcji celu PP stają się wektorem wyrazów wolnych w PD
rodzaj optymalizacji oraz kierunki nierówności w warunkach ograniczających są przeciwne względem siebie w obu zagadnieniach
TWIERDZENIE 1
Jeżeli zagadnienie pierwotne i dualne mają rozwiązania dopuszczalne a
stanowi rozwiązanie optymalne zagadnienia pierwotnego, natomiast
stanowi rozwiązanie optymalne zagadnienia dualnego, to
, co oznacza, że wartość funkcji celu zagadnienia pierwotnego i dualnego jest taka sama.
TWIERDZENIE 2
Jeżeli program pierwotny (dualny) ma skończone rozwiązanie optymalne to adekwatnie do niego program dualny (pierwotny) ma również rozwiązanie optymalne o tej samej wartości funkcji celu.