VI. MIT I JEGO PRZETRWANIE
1.Mit i jego prawda
Mity są werbalnie rozwiniętymi symbolami. Wszystkie symbole religijne potrzebują słownej interpretacji w postaci mitu. Mit wprowadza do świata religijnego symbolu porządek, znaczenie i strukturę. Mit jest językiem symbolu. Mit pośredniczy w uświadomieniu tego co tkwi w bezpośrednio w działaniu rytualnym, w ten sposób zapoczątkowuje on proces refleksji.
Freud- mity odzwierciedlają pierwotne warunki społeczne. Mit wyraża stłumione pragnienia.
Jung- przypisał mitom wyjątkową rolę w odsłanianiu zbiorowej podświadomości. Uświadomi niezrównaną siłę psychiczną mitu.
Dziewiętnastowieczni socjologowie uważali mit za przednaukowy sposób myślenia.
Wyjaśnienie mityczne jest emocjonalne. Problemem na który mit odpowiada są główne sytuacje egzystencjalne. Najstarsze mity jedynie tłumaczą czynności rytualne na narracje dramatyczną. Czasowość jest istotną cechą mitu. Mit jest pierwszą refleksyjną świadomością czasu. W każdym micie na nowo odżywa początek.
2. Przetrwanie mitu
W przeszłości mit deprecjonowano jako przypadkową grę wyobraźni.
Schelling- mit jest czymś więcej niż pozostałością wieku niewinności i niewiedzy.
Początkowo mit był równocześnie religią, filozofią, nauką i poezją. Im bardziej człowiek próbuje wykluczyć mit, tym bardziej spycha go podziemie, gdzie będzie on działał podświadomie.
3. Religijne przetrwanie mitu
W procesie ewolucyjnym mity mogą gruntownie się zmieniać. Mit i refleksja religijna wykluczają się nawzajem. Święta historia Izraela jest ujęta w mityczne ramy czasu. Elementy mityczne są zawsze zintegrowane z kontekstem historycznym. Element mityczny w chrześcijaństwie był pierwotnie oprawą przyswojoną i stworzoną w celu przyjęcia faktu Jezusa. Interpretować mit znaczy rozumieć go jako „samorozumienie się człowieka w świecie, w którym żyje.” Gdy refleksja staje się religijna, przestaje być czysto mityczna. Religia potrzebuje symbolicznej ekspresji, której dostarcza mit. Każda próba zintegrowania początku i końca z resztą historii musi być mityczna. Większość mitów zawiera elementy gnostyczne.
Demitologizacja- eliminacja z mitu dawnego logos, jest niezbędna aby uchronić głębsze znaczenie samego symbolu mitycznego. Demitologizacja wiary jest stałym i niezbędnym procesem, natomiast demityzacja niszczy ostatecznie szczególną naturę symboli religijnych.