Zakres wymagań :P
2.
Strawność i metody jej oznaczania:
- metody in vivo (bilansowa, wskaźnikowa, woreczków nylonowych i woreczków mobilnych)
- metody in vitro (laboratoryjne oznaczanie)
Kaniulowanie i kateteryzacja przewodu pokarmowego:
- typy kaniul (Tomasa, mostkowa)
- typy kateterów (wątrobowe, trzustkowe, śliniankowe)
Modyfikacje przewodu pokarmowego (przecięcie przełyku, mały żołądeczek Hendenhaina, mały żołądeczek Pawłowa)
3.
Regulacja pobierania pokarmu
Ośrodek łaknienia i sytości - funkcjonowanie
Wpływ różnych czynników na pobieranie paszy
Procesy trawienne w żołądku zwierząt monogastrycznych
- motoryka i regulacja aktywności ruchowej żołądka
- budowa żołądka monogastrycznych
4. C.d.
- fazy wydzielnicze żołądka (okres międzytrawienny i trawienny: faza głowowa, żołądkowa i jelitowa)
- skład soku żołądkowego
- rola śliny
- enzymy (pepsyna, podpuszczka, lipaza, alfa-amylaza)
Procesy trawienne w przedżołądkach przeżuwaczy
- mikroorganizmy i środowisko w żwaczu
- rozkład cukrowców
- rozkład białka
C.d.
- żródła i losy amoniaku
- rozkład lipidów i witamin
Rozmiar i energetyczna wydajność białek mikroorganizmów w żwaczu:
- synteza, charakterystyka i właściwiści biaka mikroorganizmów
- metody oznaczania wydajności syntezy
6.
System francuski PDI
- ocena ilości aminokwasów wchłanianych w jelicie cienkim pochodzących z różnych frakcji (PDIM, PDIA)
- wyliczanie zawartości różnych frakcji i zapotrzebowania dla różnych gatunków
Procesy trawienne w jelitach
Jelito cienkie:
- unerwienie i aktywność ruchowa
- budowa
- sok trzustkowy
- sok jelitowy
- żółć
- enzymy soku jelitowego i trzustkowego (rozkładające białka, cukry, lipidy i kwasy nukleinowe)
7. C.d.
- skład soków trawiennych u poszczególnych gatunków
Jelito grube:
- aktywność ruchowa
- procesy w jelicie
Wchłanianie składników pokarmowych:
- przystosowania jelita do trawienia i wchłaniania
- typy transportu (bierny, aktywny, endocytoza, egzocytoza)
- wchłanianie cukrów
- wchłanianie bialek i aminokwasów
- wchłanianie tłuszczów
- wchłanianie wody, substancji mineralnych i witamin
Czynniki antyżywieniowe (ANF):
- alkaloidy
- glikozydy
Na wykładzie nr 8 dnia 19.11 były kontynuowane czynniki antyżywieniowe (białka, aminokwasy i ich pochodne, węglowodany, taniny i inne związki fenolowe, antywitaminy) oraz inhibitory enzymów trawiennych (proteolitycznych, amylolitycznych) oraz lektyny roślinne.
MECHANIZM ODDZIAŁYWANIA INHIBITORA TRYPSYNY (TI) NA ZEWNĄTRZWYDZIELNICZĄ FUNKCJĘ TRZUSTKI
Zewnątrzwydzielnicza funcja trzustki polega na produkcji soku trzustkowego (Udział w procesach trawiennych). W normalnych warunkach wydzielanie tego soku jest kontrolowane przez CCK (cholecystokinina), zaś wydzielanie CCK jest stymulowane przez obecny w soku peptyd monitorujący (MP). Nadmiar peptydu jest rozkładany przez trypsynę.
Jesli jednak w diecie występuje TI (nasiona soi, soczewicy, fasoli, bobiku, grochu) następuje:
- trwałe łączenie się TI z trypsyną w kompleksy w stosunku 1:1
- wydalanie tych kompleksów z kałem
- w efekcie: niedobór trypsyny w organizmie
Łatwo domyślić się, ze skutkiem niedoboru trypsyny, która mogłaby rozłożyć MP jest nadmierna aktywność tegoż peptydu i nadmierna stymulacja produkcji CCK. Mechanizm adaptacyjny zwiększa wydzielanie trzustkowe, co prowadzi do przerostu trzustki (hypertrofii) a w skranych warunkach nawet do nowotworów. Dodatkowo deficyt trypsyny zmniejsza strawność białka, a co za tym idzie obniżenie przyrostu masy ciała i wykorzystania paszy (hamowanie wzrostu stwierdzono u szczurów, myszy, kurcząt i chomików)
Inhibitor TI (Kunitza) został wyizolowany z soi w 1947r.