Wyższa Szkoła Morska W Szczecinie Zakład Diagnostyki i Remontów Maszyn Okrętowych
Laboratorium Remontów Maszyn i Urządzeń Okrętowych
Imię i nazwisko: Robert Dąbrowski	Grupa:	Zespół:
		Numer ćwiczenia:
Temat ćwiczenia: Magnetyczno-proszkowe metody wykrywania nieciągłości materiałów
Data wykonania ćwiczenia:	Data oddania sprawozdania:
Prowadzący:	Ocena:	Podpis:

1. Wstęp :

Metody elektryczne do których zaliczamy metodę magnetyczno-proczkową mają zastosowanie do badania elementów z materiałów ferromagnetycznych, to znaczy takich które można namagnesować. Metody magnetyczne stosuje się jeżeli względna przenikalność magnetyczna nieciągłości różni się od przenikalności magnetycznej materiału badanego. Jeżeli zajdzie powyższy warunek to na nieciągłości (powierzchniowej lub podpowierzchniowej leżącej na niewielkiej głębokości) nastąpi zakłócenie rozkładu sił pola magnetycznego.

Pole magnetyczne, którego działaniu poddajemy elementy badane nie jest widoczne i dlatego do jego wizualizacji stosujemy kilka rodzajów wykrywaczy takich jak opisane poniżej:

-proszek magnetyczny

-zapis pola rozproszonego na taśmie magnetycznej

-poruszająca się cewka indukcyjna

-sonda Fostera

-generator Halla

Przy zastosowaniu proszków magnetycznych możemy je nanosić dwoma metodami takimi jak

-metoda sucha

-metoda mokra

W metodzie mokrej proszek jest natryskiwany na badany materiał w formie zawiesiny wodnej lub zawiesiny na bazie innego czynnika płynnego. Proszki magnetyczne (najczęściej Fe₃O₄ lub żelazo) mogą także być pokrywane luminoforem aby ich skupiska mogły być łatwo wykrywane pod lampą UV.

Do wytworzenia pola magnetycznego możemy wykorzystać kilka rodzajów źródeł takich jak:

-magnesy stałe

-cewki indukcyjne

-elektromagnesy

-przepuszczenie prądu przez badany element

W metodzie magnetycznej stosujemy pole magnetyczne o odpowiednio skierowanych liniach pola (linie poprzeczne lub wzdłużne do elementu badanego).

Stosujemy dwa (a czasem więcej) kierunki ułożenia pola ponieważ nieciągłość jest tym lepiej wykrywana im bardziej jest prostopadła do linii sił pola, więc może się zdarzyć że nieciągłość liniowa nie będzie w ogóle widoczna jeżeli będzie położona równolegle do linii sił pola magnetycznego. Do wykrywania kierunków linii sił oraz natężenia pola magnetycznego od których zależy wielkość i rodzaj wykrywanych nieciągłości stosowaliśmy tzw. wzorzec Bertholda.

2. Część praktyczna:

Podczas wykonywanego na laboratoriach ćwiczenia stosowaliśmy do wytworzenia pola magnetycznego następujące przyrządy:

-MAG HD 400

-ZS-M

Oraz zachowaliśmy następującą kolejność wykonywanych czynności:

-rozmagnesowanie elementu

-odpowiednie namagnesowanie

-spryskanie zawiesiną proszku magnetycznego lub posypanie suchym proszkiem

-suszenie

-obserwacja ewentualnych nieciągłości w świetle naturalnym lub UV, zależnie od zastosowanego proszku

-rozmagnesowanie

-oczyszczenie z pozostałości proszku magnetycznego

3. Wyniki przeprowadzonych badań :

---