Życiorys Jana Matejki
Żył w latach 1838 - 1893. Był największym polskim malarzem historycznym. W jego obrazach zapisane są dzieje Polski. Urodził się najprawdopodobniej 24 czerwca 1838 roku w Krakowie, jako dziewiąte dziecko spośród jedenaściorga. Jego ojciec był nauczycielem muzyki, matka zmarła, gdy miał 7 lat. W szkole dzieci mu dokuczały, ponieważ słabo się uczył. Dużo czasu poświęcał na rysowanie i poznawanie historii Polski. Interesował się dziejami panowania królów polskich, bitwami i innymi przełomowymi wydarzeniami. Najchętniej rysował sceny historyczne i zabytki Krakowa. W latach 1852 - 1858 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Był najpracowitszym i najspokojniejszym uczniem. Starał się zawsze być blisko wzoru, który malował, ponieważ miał słaby wzrok. Podczas studiów tworzył swoje pierwsze obrazy historyczne. Bardzo starannie przygotowywał się do każdego z nich. Oglądał zabytkowe stroje, studiował dawne kroniki. Przykładał do lewego oka szkiełko, aby lepiej widzieć kształt przedmiotów, przerysowywał i kopiował wizerunki królów polskich, zabytki i rzeźby. Wklejał te rysunki do albumu, który przechowywał oraz powiększał przez całe życie, nazywając go swoim „Skarbczykiem”. Artystycznym przełomem w twórczości Matejki stało się wystawienie w 1862 roku obrazu „Stańczyk”. 1864 roku malarz poślubił Teodorę Giebułtowską. Borykał się z problemami: chorą psychicznie żoną i dziećmi. W dalszym ciągu odnosił sukcesy artystyczne. W 1878 roku Jan Matejko wystawił monumentalny obraz przedstawiający „Bitwę pod Grunwaldem” i w tym samym roku otrzymał od władz Krakowa berło jako symbol panowania w malarstwie polskim. Dwa lata później zakończył pracę nad kolejnym płótnem - „Hołd pruski”. Zmarł 1 listopada 1893 roku. W ciągu 55 lat swojego życia Jan Matejko wykonał ogromną pracę. Stworzył kilkanaście olbrzymich kompozycji, z których największe wrażenie robi gigantyczna „Bitwa pod Grunwaldem”. Ma prawie 10 metrów długości, a ponad 4 szerokości. Malarz dokładnie odmalował na nim zbroje, sztandary, broń, twarze rycerzy. Jego obrazy znajdują się dzisiaj w wielu muzeach w kraju i za granicą. Najwięcej jest ich w Krakowie i Warszawie.
Życiorys Jana Matejki
Żył w latach 1838 - 1893. Był największym polskim malarzem historycznym. W jego obrazach zapisane są dzieje Polski. Urodził się najprawdopodobniej 24 czerwca 1838 roku w Krakowie, jako dziewiąte dziecko spośród jedenaściorga. Jego ojciec był nauczycielem muzyki, matka zmarła, gdy miał 7 lat. W szkole dzieci mu dokuczały, ponieważ słabo się uczył. Dużo czasu poświęcał na rysowanie i poznawanie historii Polski. Interesował się dziejami panowania królów polskich, bitwami i innymi przełomowymi wydarzeniami. Najchętniej rysował sceny historyczne i zabytki Krakowa. W latach 1852 - 1858 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Był najpracowitszym i najspokojniejszym uczniem. Starał się zawsze być blisko wzoru, który malował, ponieważ miał słaby wzrok. Podczas studiów tworzył swoje pierwsze obrazy historyczne. Bardzo starannie przygotowywał się do każdego z nich. Oglądał zabytkowe stroje, studiował dawne kroniki. Przykładał do lewego oka szkiełko, aby lepiej widzieć kształt przedmiotów, przerysowywał i kopiował wizerunki królów polskich, zabytki i rzeźby. Wklejał te rysunki do albumu, który przechowywał oraz powiększał przez całe życie, nazywając go swoim „Skarbczykiem”. Artystycznym przełomem w twórczości Matejki stało się wystawienie w 1862 roku obrazu „Stańczyk”. 1864 roku malarz poślubił Teodorę Giebułtowską. Borykał się z problemami: chorą psychicznie żoną i dziećmi. W dalszym ciągu odnosił sukcesy artystyczne. W 1878 roku Jan Matejko wystawił monumentalny obraz przedstawiający „Bitwę pod Grunwaldem” i w tym samym roku otrzymał od władz Krakowa berło jako symbol panowania w malarstwie polskim. Dwa lata później zakończył pracę nad kolejnym płótnem - „Hołd pruski”. Zmarł 1 listopada 1893 roku. W ciągu 55 lat swojego życia Jan Matejko wykonał ogromną pracę. Stworzył kilkanaście olbrzymich kompozycji, z których największe wrażenie robi gigantyczna „Bitwa pod Grunwaldem”. Ma prawie 10 metrów długości, a ponad 4 szerokości. Malarz dokładnie odmalował na nim zbroje, sztandary, broń, twarze rycerzy. Jego obrazy znajdują się dzisiaj w wielu muzeach w kraju i za granicą. Najwięcej jest ich w Krakowie i Warszawie.