TEMAT: Jestem ważny

CEL: wzmacnianie poczucia własnej wartości, budowanie pozytywnej samooceny.

OSIĄGNIĘCIA: uczestnicy po zajęciach:

- postrzegają siebie jako ludzi wartościowych;

- oceniają siebie pozytywnie;

- wymieniają pozytywne cechy swojej osobowości;

- akceptują siebie;

- potrafią współpracować w grupie,

- pozytywnie oceniają siebie na tle pozostałych członków grupy,

- wiedzą, że są ważni dla innych;

- posiadają informację na temat odbioru ich osoby przez innych,

- znają wiele przykładów pozytywnej oceny ich osoby,

- aktywnie uczestniczą w zajęciach,

- nie reagują zawstydzeniem, onieśmieleniem;

- dostrzegają w innych pozytywne cechy.

ŚRODKI: materiały papiernicze: papier arkusze duże i małe, długopisy, pisaki,

kreda, kredki; kubki, piasek lub ryż, krzesła, kostka do gry, cukierki, karty do gry.

Czas zajęć: 2x45 minut

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. „Autoprezentacja” - uczestnicy samodzielnie wykonują losy, w które wpisują swoje

imię i nazwisko. Losy wrzucamy do jednego pojemnika. Przy wrzucaniu kolejne osoby

przedstawiają się w wybrany przez siebie sposób. Następnie dokonujemy losowania.

Kolejno wylosowanych wypisujemy na dużym arkuszu papieru. Te osoby będą mogły na

kolejnych zajęciach (jeżeli zajęcia te są prowadzone w ramach jakiegoś cykl zajęć) lub po

przerwie wybrać jedną grę lub zabawę, która im się najlepiej podoba i która zostanie dla

nich przeprowadzona.

2. „Jestem człowiekiem, który...” - uczestnicy siedzą na krzesłach ustawionych w kształcie

koła. Dla jednego z uczestników brak krzesła. Ten uczestnik stoi w środku i mówi zdanie:

„Jestem człowiekiem, który...” wszyscy, którzy spełniają warunki wyrażone w zdaniu

muszą wstać i zmienić miejsce. Wówczas uczestnik któremu brakło miejsca powinien

usiąść na zwolnionym krześle. Kto zostanie bez krzesła mówi zdanie: „Jestem

człowiekiem...” i zabawa rozpoczyna się od początku.

3. „Tworzymy grę” - przygotowujemy planszę do gry: na dużej planszy rysujemy kwadrat

dzielimy go na mniejsze kwadraty (im więcej tym lepiej). W pierwszym małym kwadracie

wpisujemy START. Na starcie ustawiamy cukierki, które będą pionkami każdego gracza.

Gracze rzucają kostką. Rozpoczyna ten, który wyrzucił najmniejszą liczbę oczek. Rzuca

jeszcze raz i przesuwa się do przodu o tyle miejsc ile wyrzucił oczek. Na polu, na którym

się zatrzymał wpisuje wymyślone przez siebie zadanie. Pozostali gracze wpisują zadanie

wówczas, gdy trafią na puste pole. Jeżeli na polu, na którym się zatrzymają zadanie jest

już wpisane, muszą je zrealizować. Każdy uczestnik, który dotrze do mety może zjeść

cukierka. Jeżeli pozostały pola puste, gdyż nie wpisano zadań, może kolejny raz stanąć na

starcie. Wówczas otrzymuje nowego cukierka.

4. „Historyjki z kart” - przygotowujemy talię kart. Tasujemy karty i kładziemy jedna na

drugiej na środku. Kolejni uczestnicy biorą kartę z góry i opowiadają własną historyjkę.

Wylosowana karta wskazuję jaką osobę, czy liczbę muszą wymienić w swojej opowieści.

Każdy mówi jedno zdanie związane z kartą i wcześniejszymi wypowiedziami tak, aby

powstała jedna historyjka. Karty, które zostały odsłonięte układamy wężykiem dookoła

stosu tych kart, które nie zostały wylosowane.

5. „6” - uczestnicy wypisują:

- sześć rzeczy, które wykonałem,

- sześć rzeczy, w których jestem dobry,

- sześć rzeczy, które lubię,

- sześć rzeczy, z których jestem dumny.

Następnie omawiamy ćwiczenie.

6. Mruganie” - połowa uczestników siedzi w kręgu na podłodze, za nimi na krześle siedzą

ich pary, tworzą w ten sposób dwa kółka. Osoba z pary siedząca na krześle za partnerem

ma za zadanie pilnować go. Jeden z uczestników siedzący na krześle nie ma pary. Mruga

do kogoś ze środkowego koła. Ta osoba ma za zadanie przejść do mrugającego. Musi

zrobić to niepostrzeżenie ponieważ pilnuje ją partner.

7. „Reklama” - uczestnicy piszą reklamę w której reklamują siebie jako najlepszego

przyjaciela.

8. „Serce” - każdemu uczestnikowi przygotowujemy duże serce z kartonu. Uczestnicy

otrzymują cukierki lub pionki, ustawiają się za linią rzutu. Celem zabawy jest

umieszczenie w „sercu Kowalskiego wielu cukierków obrazujących przyjazne uczucia

wobec osoby, do której należy serce.

9. „Dłonie” - uczestnicy siedzą w kręgu. Każdy otrzymuje kartkę i przybory do pisania.

Kartkę podpisujemy swoim imieniem i odrysowujemy kontur dłoni. Następnie uczestnicy

wymieniają się kartkami i wpisują sobie wzajemnie mocne strony, cechy, za które cenią

i szanują siebie wzajemnie. Po zakończeniu każdy może przeczytać tekst przeznaczony

dla niego i przykleić swoją kartkę na wspólnej planszy.

10. „Komisja” - losowo wybieramy z grona uczestników 3 osobową komisję. Każdy

z uczestników (po wcześniejszym przygotowaniu) staje przed komisją i ma przekonać

członków komisji, że to właśnie on powinien otrzymać nagrodę. Komisja przyznaje

nagrodę wszystkim uczestnikom.

11. „Polonez” - uczestnicy ustawiają się parami tak jak do odtańczenia poloneza. Podnoszą

ręce do góry tworząc szerokie przejście między osobami z pary. Jeden z uczestników,

stojący na końcu nie ma pary. Wbiega on do środka, chwyta za rękę któregoś

z uczestników i biegnie na początek, gdzie ustawia się tak jak inni. Ten, kto stracił parę

biegnie bokiem na koniec i wbiega do środka powtarzając wszystko do początku...itd.

12. „Filiżanki” - uczestnicy otrzymują kubek oraz coś czym można kubek napełnić np.

piasek, ryż itp. Prowadzący odczytuje tekst: „Wyobraźmy sobie nasze poczucie własnej

wartości jako kubek. Kiedy jesteśmy z siebie zadowoleni nasz kubek jest pełny. Kiedy

jesteśmy niezadowoleni jest pusty. Nasz kubek może być napełniony przez innych ludzi,

kiedy mówią o nas dobrze. Z kolei my możemy napełniać ich kubki, mówiąc dobrze o nich.

Kubki opróżniają się jeżeli mówimy o innych rzeczy złe lub bolesne. Jeśli ciągle będziemy

opróżniać kubki innych, nasze też nie będą napełnione. Kiedy mówimy komuś coś

dobrego, ale sami w to nie wierzymy, nie napełniamy jego kubka. Człowiek ten słucha nas,

ale do jego kubka nic nie wpada”. Przez chwilę rozmawiamy na temat tekstu. Następnie

uczestnicy rozchodzą się po sali i napełniają kubki innych osób, wypowiadając o nich

pozytywne stwierdzenia i przesypując część zawartości swoich kubków. Dzielimy się

refleksjami z udziału w tym ćwiczeniu.

13. „Szpaler gwiazd” - Każdy uczestnik przez chwilę będzie gwiazdą, osobą bardzo znaną,

uwielbianą. Wszyscy uczestnicy ustawiają się w dwóch rzędach. Ostatnia osoba

przechodzi przez środek szpaleru. Wszyscy witają gwiazdę. Zachowują się jak jej fani.

14. „Najbardziej lubię osobę, która...” - uczestnicy siedzą w kręgu patrząc na siebie.

Kolejno mówią zdanie: „Najbardziej lubię osobę, która ...” i tu podają jakąś cechę

opisującą wybraną osobę. Pozostali odgadują o kogo chodzi.

15. „Lubię, gdy Ty...”- uczestnicy stoją w dwóch rzędach twarzą do siebie tak, aby każdy

miał parę w drugim rzędzie. Zadaniem każdej osoby jest powiedzieć koledze (koleżance)

z drugiego rzędu zdanie: „Lubię, gdy Ty...” Po zakończeniu wypowiedzi każdy przesuwa

się o jedną osobę i mówi to zdanie kolejnej osobie . Oczywiście z innym zakończeniem.

16. „Rysunek” - uczestnicy otrzymują kartki papieru i pisaki wypisują swoje imię, wykonują

rysunek nt.: „Czułem się ważny gdy...” po zakończeniu pracy omawiamy rysunki

i przygotowujemy wystawę tych prac.

17. „Życzenia” - przypinamy uczestnikom na plecach kartki. Każdy, kto chce podchodzi

z tyłu i na kartce koleżanki, kolegi może napisać życzenia dla tej osoby lub coś miłego na

pamiątkę.

18. Zakończenie z zajęć:

- Podsumowanie: uczestnicy otrzymują dwie kartki. Na jednej wpisują to za co

siebie lubią, na drugiej to za co siebie nie lubią. Jeżeli chcą mogą powiedzieć coś

na ten temat. Kartki wrzucają do dwóch pojemników. Osobno negatywy, osobno

pozytywy. Ten z pozytywnymi wypowiedziami zostanie zachowany. Pojemnik

z negatywnymi wypowiedziami spalimy.

- Pożegnanie: Iskierka: uczestnicy ustawieni w kręgu, podają sobie ręce i przesyłają

uścisk ręki.

.

---