Hermann Goring, DOC

Hermann tylko część dzieciństwa spędził wspólnie z rodzicami, gdyż jego matka Franzisca powierzyła go na wychowanie swojej przyjaciółce Furth Erni Graf. Przez większość dzieciństwa był pozbawiony opieki rodziców, co z pewnością odbiło się na jego charakterze. Ujemne cechy charakteru Hermanna dały o sobie znać, gdy w zaczął w 1900 pobierać naukę najpierw w szkole podstawowej, a później indywidualnie u nauczycieli. Ucieczki z lekcji i nieodpowiednie zachowanie zmusiły rodziców do umieszczenia Hermanna w szkole o dyscyplinie wojskowej, wybór padł na szkołę kadetów w Karlsruhe, w której Hermann pobierał naukę w latach 1905-08. Hermann zmienił radykalnie swój stosunek do nauki i stał się zdyscyplinowanym wzorowym uczniem. Uzyskanie wysokich ocen pozwoliło mu na wstąpienie do Głównej Szkoły Kadetów w Berlinie-Licheterfelde, do której uczęszczał w latach1909-11. Ukończył ją z pierwszą lokatą. Po ukończeniu szkoły odbywał praktykę zawodową w wojsku. W 1913 zdał egzamin dojrzałości, po którym uzyskał większe szanse na dalsze awanse oficerskie w wojsku, a także w późniejszej działalności politycznej. Lata pierwszej wojny światowej były, dla Göringa okresem burzliwego rozwoju jego kariery wojskowej gdzie od dowódcy patrolu rowerowego przeszedł drogę do bohaterskiego pilota myśliwca do końca wojny zestrzelił 22 nieprzyjacielskie samoloty, a także został w czerwcu 1918 dowódcą dywizjonu „Manfred Freiherr von Richthofen” najsławniejszej niemieckiej jednostki myśliwskiej w pierwszej wojnie światowej zyskawszy sympatię dużej liczby Niemców. Błyskawiczna kariera wojskowa stała się fundamentem i preludium do późniejszej kariery politycznej. Göring należał do tej dużej części niemieckich oficerów, którzy nie pogodzili się z militarną klęska Niemiec i nie chcieli ponieść związanych z tym konsekwencji. Göring tak jak wielu innych żołnierzy powracających z wojny odczuł osobiście także bezrobocie. Występująca u Göringa żądza publicznej działalności pchnęła go do poszukiwania ugrupowań politycznych dysponujących programem odpowiadającym jego poglądom. 10 października 1922 uczestniczył w zebraniu założonej w 1919 NSDAP, na którym poznał jej przywódcę Adolfa Hitlera. Obydwaj wzajemnie przypadli sobie do gustu. Zaimponował Hitlerowi swoją bohaterską przeszłością, bystrą inteligencją i licznymi znajomościami wśród wojskowych, urzędników. Osoba o właśnie takich właściwościach potrzebna była Hitlerowi w jego partii, gdyż stanowiła ona przyciągający o niej magnes. Data 10 października była przełomowa w życiu politycznym Göringa. Zapoczątkowała ona jego współprace z Hitlerem oraz ożywioną działalność w NSDAP, do której wstąpił oficjalnie w końcu 1922. W 1934 został głównodowodzącym niemieckich sił lotniczych Göring od początku 1933 spełniał w lotnictwie podwójną rolę: jawną jako oficjalny szef jednego pionu cywilnego i tajną w charakterze organizatora potężnych wojskowych sił powietrznych. Göring przystąpił do tworzenia lotnictwa wojskowego w tajnym rozkazie z 25 lipca 1933, który przewidywał jak najszybsze wyprodukowanie w Niemczech liczby samolotów wynoszącej 30% łącznego stanu ich posiadania przez 33 sąsiednie państwa. Niemcy zakaz posiadania lotnictwa wojskowego złamały dopiero w 1935. W dniu 26 lutego 1935 władze Rzeszy podjęły tajną decyzje o utworzeniu jawnego lotnictwa wojskowego jako integralnej części niemieckich sił zbrojnych. Intensywne rozbudowa po 1935 lotnictwa wojskowego doprowadziła do posiadania przez Trzecią Rzeszę pod koniec pierwszej połowy 1939 największej wśród wszystkich państw świata floty powietrznej, która była nie tylko liczna, ale i bardzo nowoczesna. Dokonanie 1 września 1939 agresji na Polskę zapoczątkowało nowy okres w życiu Göringa, który musiał od tego dnia poddawać się codziennie egzaminowi z dowodzenia walczący z nieprzyjacielem lotnictwem. Odniesienie przez niemieckie lotnictwo militarne sukcesy w walce z Polską stały się uzasadnieniem dla nadania Göringowi 30 września 1939 wysokiego odznaczenia wojskowego -Krzyża Rycerskiego do Krzyża Żelaznego. Także istotny wkład w zadanie szybkich miażdżących ciosów Francji w 1940 miało lotnictwo. Za to osiągnięcie Göring otrzymał 17 lipca 1940 najwyższy stopień nadawany w Niemczech, mianowicie marszałka Rzeszy (Reichsmarschall). Stosunkowo łatwe zwycięstwo we Francji, Belgii i Holandii podsyciło ambicje Göringa i utwierdziło w przekonaniu o niepokonaności dowodzonych przez niego sił zbrojnych. Z tego przeświadczenia zrodziły się plany przeprowadzenia dużej operacji lotniczej przeciw W. Brytanii, która trwała od 8 sierpnia do 31 października 1940 i zapisał się w historii jako „bitwa o W. Brytanie”. Całą akcją kierował Göring ze swojego stanowiska dowodzenia w Normandii. Bitwa o W. Brytanie zakończyła się jednak całkowitą klęka niemieckiego lotnictwa a straty poniesione to 1733 (ok. 52% stanu z lipca 1940) samolotów zniszczonych i 643 samoloty uszkodzone. Ta nieudana akcja słała się osobistą porażką Göringa i zapoczątkował zmierzch jego kariery wojskowej jak i zasygnalizowany w poprzednim punkcie kariery politycznej. Göring zastawał powoli odsuwany od ważniejszych decyzji oraz nie zapraszany na narady wojskowe (koniec 1942). Göring także dalszym swoim postępowaniem dawał powody do irytacji Hitlera oraz całkowitej utracie popularności. Sprowadzało się to głównie do nie wywiązywania się Göringa z swoich obowiązków. Sukcesywne opanowanie od 1943 przez alianckie lotnictwo przestrzeni powietrznej nad Rzeszą wywołało u Hitlera wściekłość, Hitler także nie mógł wybaczyć Göringowi brak zaopatrzenia z powietrza w broń i żywność jednostek oblężonych pod Staliningradem. Rozczarowały również Hitlera niepowodzenia na froncie wschodnim i brak troski Göringa o modernizacje lotnictwa. Jednak nawet przy wykorzystaniu w pełni możliwości Luftwaffe Rzesza nie była by w stanie zniwelować stale wzrastającej przewagi aliantów, dysponującymi bogatszymi zasobami surowców mineralnych. Göringa obciążały natomiast przeprowadzanie ryzykownych operacji, nieprzemyślane decyzje, poświęcanie niewystarczającej uwagi na modernizacje lotnictwa i wdrażanie nowych wynalazków. Przede wszystkim największym przewinieniem Göringa było lekceważenie znaczenia raportów szpiegowskich o potencjale militarnym przeciwnika, mimo iż przedstawiały wiernie stan rzeczy. Göring ponosi także odpowiedzialność za niezgodne z prawem międzynarodowym traktowanie alianckich jeńców wojennych. Göring 28 maja 1940 wydał rozkaz przewidujący rozstrzelanie 5 jeńców wojennych za każdego strąconego przez Francuza lotnika niemieckiego. Hitler mimo zawodzenia Göringa na stanowisku naczelnego dowódcy lotnictwa nie zdecydował się na pozbawienie go pełnienia tej funkcji aż do kwietnia 1945. Jednakże jak już była o tym mowa Göring do 1943. stawał się coraz bardziej tylko figurantem na zajmowanym stanowisku naczelnego dowódcy powietrznych sił zbrojnych. Göring posiadał najwyższy stopień wojskowy Rzeszy do kwietnia 1945 po rozejściu się dróg jego i Hitlera. Hermann Göring był niekwestionowanie jednym z najbliższych współpracowników Hitlera, świadczy o tym zarządzenie Hitlera z dnia 29 czerwca 1941 o wyznaczeniu Hermanna Göringa jako następcy Hitlera. Przez całą swoją karierę wojskową i polityczną kierował się zasadą, iż cel uświęca środki i to głównie tą postawą oraz ponadprzeciętna inteligencją i zgrabną dyplomacją oraz wiernością zaskarbił sobie zaufanie Hitlera. Nie bez znaczenia było także to, iż Hermann Göring był jednym z pierwszych członków NSDAP. Jego polityka gospodarcza oraz dowództwo wojskowe pociągnęło za sobą wiele tysięcy, jeżeli nie milionów ofiar. Za te i inne zbrodnie został skazany przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy na karę śmierci przez powieszenie, której uniknął popełniając samobójstwo. Wymierzanie sobie samemu sprawiedliwości nie osłabiło wymowy popełnionych przez Göringa zbrodni, którego niektórzy historycy słusznie nazywali „drugim po Hitlerze diabłem” Trzeciej Rzeszy.