FILTR NIEBIESKI
Używane przez fotoamatorów filtry niebieskie mają z reguły niewielką; gęstość optyczną i są stosunkowo jasne. Dlatego też nie zatrzymuje całkowicie promieni o barwach dopełniających, a jedynie mogą je nieco przytłumić. Tak więc lekko osłabiają promienie czerwone a w dużo mniejszym stopniu promienie żółte, zielone i pomarańczowe.
Efektem działania filtru będzie w pierwszym rzędzie lekkie przyciemnienie barwy czerwonej i innych barw zbliżonych. Równocześnie słabememu rozjaśnieniu ulec mogą przedmioty o zabarwieniu niebieskim.
Filtry niebieskie najczęściej stosuje się do zdjęć portretowych wykonywa pych przy świetle sztucznym na błonach superpanchromatycznych. Światło sztuczne zawiera, jak wiemy, wiele promieni czerwonych. Portret wykonam przy takim oświetleniu w dodatku gdy błona fotograficzna jest szczególni uczulona na promienie czerwone, wypada trochę nienaturalnie. Wyraża się to głównie w zbyt jasnym oddaniu ust i twarzy portretowanej osoby Założenie na obiektyw niebieskiego filtru spowoduje przyciemnienie tonacji ust i twarzy oraz rozjaśnienie niebieskich oczu. Ujemne działanie tego filtr polega na niepożądanym uwydatnieniu piegów.
Drugim, mało znanym zastosowaniem niebieskiego filtru jest użycie go do podkreślenia zamglenia atmosfery i perspektywy powietrzne przy zdjęciach krajobrazu. Podkreślanie zamglenia dalekich widoków może stać się bardzo skutecznym środkiem pozwalającym wprowadzić do naszych obrazów fotograficznych potrzebnego nastroju i właściwej atmostery.
Filtry niebieskie występują w jednej lub dwóch gęstościach. Gdyby nie udało się zdobyć takiego filtru, można go zastąpić jednym z jasnoniebieskich filtrów stosowanych w fotografii barwnej. Im wybierzemy gęstszy filtr tym silniejszy okaże się efekt uzyskany na zdjęciu.
A oto współczynniki przedłużenia ekspozycji zdjęć wykonywanych przy użyciu filtrów niebieskich:
filtr jasny 1,3 do 2
filtr ciemny 2 do 4