ZESPÓŁ OPUSZKOWY

1. W. Jakimowicz „Neurologia kliniczna“

2. R. Mazur „Neurologia - myślenie kliniczne“

3. R. Mazur i wsp. „Podstawy kliniczne neurologii“

EPIDEMIOLOGIA:

•

ETIOLOGIA:

• zmiany naczyniowe rdzenia przedłużonego :

• niedokrwienie

• krwotok

• guzy okolicy opuszki

• jamistość opuszki

• ograniczona polineuropatia błonicza

• uszkodzenia pnia mózgu pochodzenia zapalnego

• np. w chorobie Heinego - Medina

• stwardnienie zanikowe boczne

- często łącznie z zespołem rzekomoopuszkowym

PATOGENEZA:

• zespół objawów spowodowanych uszkodzeniem jąder nerwów położonych w rdzeniu

przedłużonym (IX, X, XII)

• jest to zespół obwodowy (wiotki)

OBRAZ KLINICZNY:

• objawy podmiotowe :

• mowa nosowa i dyzartryczna (zamazana) :

• czasem przechodząca w anartrię (dźwieki niezrozumiałe, nieartykułowane)

• zaburzenia połykania (krztuszenie się) :

• szczególnie potrawy stałe i płynne

• najłatwiej chory połyka potrawy półpłynne

• objawy przedmiotowe :

• osłabiona ruchomość podniebienia

• zanik mm. jezyka

• może być drżenie pęczkowe mm. jezyka

• osłabienie odruchu podniebiennego, gardłowego i żuchwowego

• łuki podniebienne opadnięte, nie unoszą się przy fonacji

• może być maskowata twarz z zanikami mieśni i opadanie żuchwy

ROZPOZNANIE:

•

RÓŻNICOWANIE:

• zespół rzekomoopuszkowy

LECZENIE:

• przyczynowe

POWIKŁANIA:

•

ROKOWANIE:

•

PROFILAKTYKA:

•

PATRZ TEŻ:

• zespół rzekomoopuszkowy

• porażenie nerwu IX

• porażenie nerwu X

3

---