IV dyrektywa (dotyczy zamknięcia rocznego)	VII dyrektywa (dotyczy skonsolidowanych sprawozdań finansowych)
Ma zastosowanie do wszystkich spółek kapitałowych z wyjątkiem (jeśli państwo tak zdecyduje) banków, ubezpieczycieli i innych instytucji finansowych	Zawiera ogólną zasadę: jeżeli jednostka dominująca albo jedna lub więcej jednostek zależnych zostało utworzonych jako spółki kapitałowe, grupę obowiązuje sporządzenie sprawozdania skonsolidowanego.
Na zamknięcie roczne składa się bilans, rachunek zysków i strat oraz noty do nich. Dokumenty te tworzą zwartą całość. Dyrektywa określa zasady sporządzania tych dokumentów.	Każda jednostka dominująca, sprawująca kontrolę nad jednostką zależną jest zobowiązana do sporządzania sprawozdania skonsolidowanego. Zazwyczaj kontrola sprowadza się do prawa posiadania większości głosów. Państwu członkowskiemu wolno ustanawiać jeszcze inne przypadki obowiązkowych konsolidacji, jeżeli jednostka dominująca ma mniejszość w udziałach, ale de facto sprawuje kontrolę (np. na zasadzie specjalnej umowy lub zapisu w umowie albo w statucie jednostki).
Proponuje dwie wersje bilansu do wyboru przez państwo członkowskie. Bilans zawiera szczegółowy wykaz pozycji i komentarz do nich (z pewnymi wersjami rozwiązań).	Małe grupy mogą być wyłączone z obowiązku konsolidacji.
Podaje dwa wzorce rachunku zysków i strat (po dwa w wersji drabinkowej i dwustronnej) do wyboru przez państwo członkowskie. Dyrektywa zawiera komentarz do niektórych pozycji szczegółowych.	Sprawozdanie skonsolidowane składa się z skonsolidowanego bilansu, skonsolidowanego rachunku zysków i strat oraz not do nich. Dokumenty te powinny stanowić zwartą całość.
Określa wymóg stałości w odniesieniu do układów następujących po sobie bilansów oraz rachunków zysków i strat, a w szczególności - odnośnie do przyjętej formy ich prezentacji.	Skonsolidowane sprawozdanie musi zostać przygotowane na ten sam dzień i zgodnie z tymi samymi zasadami wyceny co roczne sprawozdanie finansowe jednostki dominującej.
Przewiduje możliwość dopuszczenia w ustawodawstwie państwa członkowskiego przepisu, na mocy którego kwota z roku poprzedniego powinna być przeliczona, jeżeli kwoty za dwa lata są nieporównywalne (należy to wyjaśnić w notach).	Wartość księgowych udziałów w jednostkach zależnych włączonych do konsolidacji podlega kompensacie z wartością aktywów netto tych jednostek na dzień objęcia po raz pierwszy kontroli w części stanowiącej własność jednostki dominującej.
Ustala ogólne zasady wyceny na potrzeby zamknięć rocznych oraz pewne specyficzne zasady wyceny (ich podstawą są cena nabycia i koszt wytworzenia) (art. 31).	Określa zawartość poszczególnych części składowych sprawozdań oraz skonsolidowanego rocznego sprawozdania z działalności grupy.
Zawiera wykaz niezbędnych informacji do zaprezentowania w notach (dla małych jednostek w uproszczonej wersji).	Ustala zasady przeprowadzenia rewizji finansowej skonsolidowanego sprawozdania finansowego oraz zasady jego publikacji.
Wprowadza się wymóg sporządzania sprawozdania z działalności oraz określa jego zawartość.
Ustala wymogi dotyczące rewizji ksiąg handlowych przez osobę autoryzowaną w tym zakresie przez lokalne prawo, a także wymogi publikacyjne dotyczące zamknięć rocznych.
W stosunku do mniejszych jednostek państwo członkowskie może ustanowić bardziej liberalne zasady w zakresie publikacji i badania zamknięć rocznych.

---