Ćwiczenie nr.1 - Osłuchiwanie serca, badanie tętna, elektrokardiografia

1. Osłuchiwanie serca, różnicowanie tonów serca

Cel: Poznanie metod wysłuchiwania zjawisk akustycznych związanych z pracą serca.

Metoda: Osłuchiwano zastawki:

dwudzielną - na koniuszku serca

trójdzielną - u podstawy wyrostka mieczykowatego

półksiężycowatą tętnicy płucnej - II międzyżebrze po lewej stronie mostka

półksiężycowatą aorty - II międzyżebrze po prawej stronie mostka

W czasie osłuchiwania rozróżniono dwa tony serca:

- pierwszy ton (zamykanie zastawek przedsionkowo - komorowych) - najlepiej słyszalny przy koniuszku serca

- drugi ton (zamykanie zastawek półksiężycowatych) - najlepiej słyszalny u podstawy serca

Ton pierwszy odpowiada początkowi skurczu komór, a drugi początkowi rozkurczu komór.

Po każdym z tonów następuje przerwa, po pierwszym tonie odpowiada skurczowi komór, zaś po drugim, dłuższa odpowiada rozkurczowi komór.

Wysłuchane tony serca były miarowe, dobrze słyszalne. Szmerów (które mogłyby świadczyć o uszkodzeniu zastawek lub o przeroście serca) nie usłyszano.

2. Badanie tętna

Cel: Zapoznanie się z metodami badania tętna.

Tętno (rozciąganie się sprężystych tętnic w związku z rytmicznym wzrostem ciśnienia podczas pracy serca) jest badane najczęściej na tętnicy ramiennej lub szyjnej.

W czasie badania tętna zwraca się uwagę na częstość, miarowość i amplitudę.

Wynik: Zmierzone tętno na tętnicy szyjnej miało częstość 65 uderzeń na minutę. Jest to wynik w granicach normy. Tętno było miarowe.

3. Eelektrokardiografia

Ceł: Poznanie zasad wykonywania elektrokardiografii oraz wyznaczenie osi elektrycznej serca.

Metoda: Elektrogardiograf poprzez umieszczone na ciele badanego elektrody zbiera z powierzchni ciała potencjały, które powstają w wyniku pracy serca. Potencjały te przedstawiane są w formie graficznej.

W badaniu tym wykorzystuje się odprowadzenia kończynowe (płaszczyzna czołowa) oraz przedsercowe (płaszczyzna poprzeczna).

Badany znajduje się w pozycji leżącej.

Elektrody zakładamy według ustalonych zasad, szybkość przesuwu papieru powinna być ustawiona na 50mm/s, a czułość - 1 .

Wynik:

Analiza elektrokardiogramu

		ODPROWADZENIA
				V1	V2	V3	V4	V5	V6
Załamek P	t (ms)	80	-	60	80	60	60
		A (mm)	2	-	2	2	1	2
	Odcinek PQ	t (ms)	100	-	100	80	80	100
		A (mm)	3	-	2	1	1	1
	Zespół QRS	t (ms)	120	100	100	120	120	140
		A (mm)	7	9	12	5	8	24
	Odcinek ST	t (ms)	120	-	140	140	120	100
		A (mm)	-	-	-	-	-	-
	Załamek T	t (ms)	160	-	160	200	180	200
		A (mm)	3	-	2	2	3	4
	Odstęp QT	t (ms)	420	-	500	420	380	420
		A (mm)	-	-	-	-	-	-
	Odstęp RR	t (ms)	1060	1060	1060	1020	1020	160
		A (mm)	-	-	-	-	-	-

Wnioski:

• w kilku przypadkach załamki nie pojawiły się lub były odwrotne:

- w III wystąpił ujemny załamek T

- w aVF nastąpił spłaszczenie załamka T

- w V1 wystąpiła załamek R` ( z danych literaturowych wynika ze może to

wskazywać na występowanie niepełnego bloku prawej odnogi pęczka Hissa)

- w V2 jest izoelektryczny załamek T i P

• brak niektórych załamków uniemożliwił całkowite wypełnienie tabeli

• wg danych czas trwania odcinka QRS nie powinien przekraczać 80- 100ms, w większości przypadków czas ten jest lekko przekroczony, prawidłowy wynik uzyskano jedynie w odprowadzeniu V2 i V3. Może to wskazywać na zaburzenia przewodzenia komorowego. Ponadto mogą o tym świadczyć także zazębienia w odcinku S odprowadzenia V4

Wyznaczanie osi elektrycznej serca

Odprowadzenie	Amplituda R (mm)	Amplituda Q,S (mm)	Różnica (mm)
I	9	5	4
III	8	3	5

Kąt α wynosi około:65

Oś elektryczna serca znajduje się w granicach normy.

---