kampania prezydencka got PEX7T7EVNJOBP35FCMDRFFYN4WP4C3AUD4T7CPQ


Grupa III

KAMPANIA PREZYDENCKA ANDRZEJA OLECHOWSKIEGO

  1. Zaplecze organizacyjne

Zaplecze kampanii prezydenckiej Andrzeja Olechowskiego tworzą struktury organizacyjne Platformy Obywatelskiej (w chwili obecnej w trakcie tworzenia, aktualnie bazujące w dużej mierze na kontaktach nieformalnych), zarówno na poziomie lokalnym, regionalnym, jak i centralnym. Organizacja ta powstała w 2001 roku, wyłaniając się częściowo z Unii Wolności i AWS. Jako stosunkowo nowa inicjatywa nie miała jeszcze możliwości wzięcia udziału w wyborach, cieszy się jednak dużym i systematycznie wzrastającym poparciem społecznym. A.Olechowski jest oprócz M.Płażyńskiego i D.Tuska jednym z jej liderów.

Właściwie nie można mówić o formalnej strukturze w ramach organizacji Platforma Obywatelska. Zarówno struktura, jak i interakcje między pracującymi tu ludźmi mają charakter nieformalny, (co często ułatwia porozumienie się współpracujących ze sobą ludzi). W ramach województwa powołani są pełnomocnicy, którzy następnie typują osoby odpowiedzialne w poszczególnych powiatach. Następnie, możliwe jest również powołanie pełnomocników w gminach, jednak nie we wszystkich gminach jest to praktykowane. Pełnomocnicy sami dalej wyznaczają sobie osoby kształtujące poszczególne podgrupy.

Przepływ informacji bądź rozporządzeń odbywa się więc albo w kontaktach bezpośrednich (również spotkania w siedzibie głównej województwa), bądź poprzez pocztę elektroniczną, telefon czy telefax.

  1. Zaplecze finansowe

Platforma Obywatelska jest organizacją dysponującą dużym zapleczem finansowym, pochodzącym ze składek członkowskich, darowizn i prowadzenia działalności gospodarczej. Dodatkowo fundusze na kampanie wyborczą, oprócz środków własnych kandydata, pochodzą z wpłat od osób fizycznych i prawnych.

Każdy z członków ugrupowania ma prawo wnosić do wspólnego budżetu dowolna sumę.

Środki finansowe, pozwalające na sprawne funkcjonowanie Platformy Obywatelskiej pochodzą również z darowizn osób sympatyzujących z ugrupowaniem, lecz nie będących jego członkami.

Ugrupowanie, mimo swej stosunkowo krótkiej kariery na polskiej scenie politycznej zdążyło już zjednać sobie wierne grono sympatyków, którzy regularnie przeznaczają na jego działalność stały procent swoich dochodów.

Budżet Platformy od samego początku jest systematycznie wspomagany wpłatami dokonywanymi przez przedstawicieli amerykańskiej Polonii.

W kraju działalność Platformy Obywatelskiej wspierają liczne przedsiębiorstwa, które w realizacji programu ugrupowania dostrzegają dla siebie realne szanse rozwoju.

Od początku polityczna działalność Platformy finansują takie firmy jak : Wavin - Metalplast, Viessman Sp. Z o.o., Volkswagen Polska.

Członkiem honorowym ugrupowania jest dyrektor finansowy Polskiej Nafty SA, profesor doktor habilitowany nauk ekonomicznych Maciej Przydrożny, który oprócz materialnego zaangażowania w działalność partii, współuczestniczy w tworzeniu jej programu gospodarczego.

Na budżet ugrupowania składają się również zyski z inwestycji na Warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych.

Finanse zgromadzone na potrzeby kampanii wyborczej pozwalają na realizacje działań marketingowych na szeroka skale, z intensywnym wykorzystaniem wszelkich dostępnych mediów - telewizji, radia, prasy i Internetu.

Kampania prezydencka kierowana będzie strategią eskalacji, czyli rozpoczęcia od działań stosunkowo mało kosztownych, aby wraz ze wzrostem zainteresowania wyborców i zbliżającym się terminem wyborów zwiększać nakłady finansowe przeznaczone na ten cel.

  1. Grupa docelowa

Potencjalnymi wyborcami Andrzeja Olechowskiego są przede wszystkim osoby popierające Platformę Obywatelską. Jest to elektorat w znacznej mierze odebrany Unii Wolności i prawicowo-centrowej części AWS. Należą do niego przedstawiciele klasy średniej, ludzie młodzi, aktywni, przedsiębiorcy, inteligencja, studenci i absolwenci wyższych uczelni. Kampania Olechowskiego powinna mieć charakter racjonalny tzn. opierający się na przede wszystkim na informowaniu wyborców o istotnych problemach politycznych i przekonywaniu o słuszności wybranej przez kandydata opcji ich rozwiązania. W ujęciu przedmiotowym opiera się ona na strategii utwardzania tzn. ma utrwalić poparcie dla kandydata wśród dotychczasowych zwolenników i dostarczyć dodatkowych argumentów na jego korzyść dla osób jeszcze nie do końca zdecydowanych. Częściowo walka wyborcza powinna kierować się w tym wypadku także strategią poszerzania czyli przyciągać wyborców niezdecydowanych, lub tych którzy głosują po raz pierwszy, aby zapobiec ich przejęciu przez największego rywala tj. kandydata SLD - L.Millera.

  1. Analiza SWOT

Silne strony

Słabe strony

Możliwości

Zagrożenia

  1. Pozycjonowanie polityczne

      1. zakres podmiotowy

główny rywal - Głównym rywalem w wyborach prezydenckich dla Andrzeja Olechowskiego jest Leszek Miller. Jako lider Sojuszu Lewicy Demokratycznej reprezentuje on 9 tys. grupę przedstawicieli SLD w organach władzy państwowej, posiada duży elektorat i spore zaplecze partyjne.

Leszek Miller planuje 2 grupy zadań do realizacji w trakcie swojej kampanii:

  1. Dokonać wewnętrznego przeglądu struktur i realizacji lokalnych programów działania. Temu celowi służą odbywające się właśnie i mające się zakończyć w tym miesiącu gminne i powiatowe konwencje SLD. Oczekują, że podczas konwencji, gdzie SLD rządzi, zostanie dokonana ocena realizacji programów wyborczych. Kandydat posługuje się chwytliwymi hasłami np.: „[...] przypominam, że kampanię wyborczą do samorządów w 1998 roku SLD prowadził pod hasłem: Mądrze, Zdrowo, Bezpiecznie; te priorytety obowiązują nie tylko do dziś, ale do końca kadencji”.

  2. Drugim zadaniem przedstawionym przez Leszka Millera na konferencji w dniu 04.02.2001 jest dokończenie prac programowych. Powinny odbyć się konferencje programowe, należy także oprócz analizy ocenić stopień integracji społecznej i ekonomicznej nowych województw, przyjąć priorytety programu w województwie oraz przekazać swoje sugestie do programu SLD.

Leszek Miller, zaproponował także zorganizowanie szeregu spotkań poświęconych niektórym wątkom programowym, w tym naprawie rządu Jerzego Buzka i przeciwdziałaniu bezrobociu. W planach są także spotkania młodzieży poświęcone integracji europejskiej. Program odnosi się do różnych grup społecznych, co sprawia, że jest dość uniwersalny.

silne strony rywala - duży elektorat, sprawna organizacja i duże zaplecze partyjne, chwytliwe hasła i uniwersalność programu, który odnosi się do różnych grup społecznych. Leszek Miller jako inteligentny, aktywny i powszechnie znany kandydat.

Badania opinii publicznej dowodzą, że ponad połowa Polaków wierzy, że pod rządami lewicy będzie żyło im się lepiej. To dla SLD, jak twierdzi Leszek Miller wielkie wyzwanie i wielka odpowiedzialność.

słabe strony rywala - wyborcy są już trochę znudzeni ciągłą grą partyjną prowadzoną przez Leszka Millera i obsadzaniem wszystkich stanowisk „swoimi” ludźmi. Te cechy i przedstawienie opartego na ogólnikach programu, a także stosowanie kampanii negatywnej sprawiają, że Leszek Miller nie cieszy się powszechną sympatią. Zarzuca mu się także często nie realizowanie wcześniejszych obietnic przedwyborczych.

      1. Mapa percepcji - cechy kandydata najważniejsze dla potencjalnych wyborców:

        • liberalny program zgodny z oczekiwaniami grupy docelowej

        • reprezentatywność (także dobry wygląd)

        • wykształcenie i znajomość języków obcych

        • aktywność, doświadczenie

    1. Mapa współzawodnictwa - walka o potencjalny elektorat z kandydatem SLD oraz w dużej mierze z Unią Wolności.

    2. Przyjęta strategia: kampania pozytywna, strategia racjonalnych argumentów, strategia utwardzania i poszerzania elektoratu

  1. Założenia programowe

3 główne założenia programu to:

Oprócz tego program A.Olechowskiego zawiera punkty proponowane przez Platformę Obywatelską, której jest liderem:

Radykalnie uproszczone zostaną zasady naliczania i poboru podatku. Skuteczne wyeliminowane zostaną w ten sposób okazje do nadużyć. Wszyscy podatnicy nie prowadzący działalności gospodarczej zwolnieni będą z obowiązku sporządzania zeznań podatkowych.

Wprowadzenie jednolitej stawki podatkowej spowoduje przyspieszenie wzrostu gospodarczego. Stanie się tak, gdyż;

niższe obciążenia podatkowe spowodują wzrost oszczędności oraz, w konsekwencji, wzrost inwestycji

złagodzenie obciążeń będzie największe w przypadku osób o wysokich kwalifikacjach, których praca ma decydujące znaczenie dla unowocześnienia gospodarki; zahamowany zostanie drenaż najlepszych fachowców przez wysoko rozwinięte kraje;

wzrośnie ściągalność podatków co zwiększy stabilność systemu finansowego państwa;

wzrośnie atrakcyjność Polski dla zagranicznych inwestorów

szybszy wzrost gospodarczy i niższe podatki spowodują wzrost liczby miejsc pracy. Co spowoduje zmniejszenie strefy ubóstwa. Im mniej osób wymaga pomocy państwa, tym pomoc ta może być skuteczniejsza i bardziej odczuwalna przez najbiedniejszych obywateli.

  1. Kreowany wizerunek kandydata

Andrzej Olechowski jako niezależny (spoza bieżących układów politycznych) liberał, dojrzały mąż stanu, kompetentny polityk z doświadczeniem, osoba w sile wieku, z wyższym wykształceniem, o szerokich horyzontach, przedsiębiorcza, aktywna, znająca języki obce, reprezentatywna, uczciwa i godna zaufania. Ma szczęśliwą rodzinę (żona i dwóch synów), uprawia sport, angażuje się w działalność dobroczynną.

Życiorys kandydata pod kątem kreowanego wizerunku:

Andrzej Olechowski

53 lata, żonaty, od 30 lat żona Irena, dwóch synów Jacek - 23 lata, Marcin lat 27. W dzieciństwie gdy inni budowali latawce i bawili się w wojsko, on bawił się w biuro. Wakacje wraz z żoną spędzają w górach, co najmniej dwa razy w roku. Kocha przyrodę. Jego ulubiona powieść to „Trylogia”, a wśród filmów: „Rejs”. Z wykształcenia jest doktorem ekonomii. Pracował m.in. w Banku Światowym, w Narodowym Banku Polskim, był ministrem finansów i spraw zagranicznych. W okresie studiów na SGPiS które trwały siedem lat, oprócz nauki zajmował się grą w brydża i muzyka rockową (był didżejem w klubie Stodoła, prezenterem Rozgłośni Harcerskiej i radiowej Trójki, menadżerem zespołu Krzysztofa Klenczona „Trzy Korony”, pisał teksty piosenek, współpracował z Wojciechem Mannem). Po studiach pracował w Szwajcarii, w genewskiej siedzibie UNCTAD - agendzie ONZ zajmującej się handlem i rozwojem. Przepracował pięć lat i wrócił z doktoratem. W 1980 wstąpił do „Solidarności”. Był wiceprzewodniczącym komisji zakładowej, następnie wyjechał do Genewy i Waszyngtonu. W końcu lat 80-tych powraca do kraju i pracuje jako kolejno: dyrektor departamentu w NBP, dyrektor w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, wiceprezes NBP. Przy „okrągłym stole zasiadał jako ekspert strony rządowej. Osoby tworzące pierwsze gabinety RP także zabiegały o niego. W różnych rządach był wiceprezesem NBP, sekretarzem stanu w Ministerstwie Współpracy z Zagranicą, ministrem finansów, szefem dyplomacji. Doradzał Lechowi Wałęsie w sprawach gospodarczych - było to kontynuowanie misji „urzędnika doskonałego”, jak nazwała go „Rzeczpospolita”. Wzorował się na Henrym Kisingerze, w którym jak mówi jest zakochany. Na zamówienie prezydenta Wałęsy napisał program BBWR-u.

Za swój największy sukces uważa wynegocjowanie Układu o Stowarzyszeniu z Unią Europejską przyczynienie się do otwarcia dla Polski drogi do NATO, udziału w stabilizacji finansów publicznych oraz własną szczęśliwą rodzinę.

  1. Wizualizacja wizerunku kandydata:

Przedstawienie kandydata:

Dwa wizerunki:

          1. Na pierwszym planie: osoba kandydata; kandydat idzie do przodu i spogląda w górę ( wizja zwycięstwa); twarz ma pogodną ; jest ubrany w ciemno-szary garnitur; na drugim planie tłum ludzi idących za Olechowskim, wiwatujących na jego cześć.

          2. twarz Olechowskiego (duże zbliżenie z pierwszego wizerunku); ta sama pogodna twarz kandydata spoglądającego do góry.

  1. Kanały komunikacji z wyborcami

  1. Harmonogram działań

I TYDZIEŃ

01.06. Niedziela.

02.06.

03.06.

04.06.

II TYDZIEŃ

09.06.

- konferencja prasowa dla regionalnych mediów,

10. 06.

III TYDZIEŃ

12. 06.

- konferencja prasowa dla regionalnych mediów,

13. 06.

14. 06.

15. 06.

IV TYDZIEŃ

Rozlepianie plakatów i rozdawanie ulotek informujących o wizycie kandydata w Katowicach, Bielsku -Białej i Rybniku w dniach od 20. 06. do 22. 06.

20. 06.

21. 06.

22.06.

V TYDZIEŃ

01. 07.

VI TYDZIEŃ

07. 07.

08. 07.

VII TYDZIEŃ

VIII TYDZIEŃ

21. 07.

22. 07.

IX TYDZIEŃ

29. 07.

- konferencja prasowa dla regionalnych mediów,

30.07.

X TYDZIEŃ

05. 08.

XI TYDZIEŃ

XII TYDZIEŃ



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Fikcyjna kampania prezydencka w wykonaniu sztabu Jarosława Kaczyńskiego
1 Język i kody kampanii prezydenckiej USA
propozycje zmian finansowania kampanii prezydenckiej
Prezydenckie kampanie wyborcze Aleksandra Kwasniewskiego w latach 1995 i 2000
Kampania negatywna
1916 03 29 Rozporządzenie policyjne Prezydenta Galicjiid 18455
Prezydencja Polski
bydło sciaga got, Szkoła Rolnictwo studia, Szkoła
prezydent
Zniknęła próbka ciała prezydenta Błędy Rosjan przy identyfikacji Nasz Dziennik
15 Środki audiowizualne w kampanii politycznej
Tusk inwigilował prezydenta Lecha Kaczyńskiego
Formy kampanii?zposredniej
kampanie polityczne
polska prezydencja4
KAMPANIA SUESKA

więcej podobnych podstron