Goffman
Szacki
mikrococjologia spotkania jednostek. Perspektywa dramaturgiczna. obecność innych ludzi nieuchronnie przekształca ludzkie zachowanie się w występ, mający przede wszystkim wywrzeć wrażenie. Rola zależy od okoliczności
W obrębie każdej kult definicje są w znacznej mierze gotowe; wybór uzależniony od usytuowania. wyobrażenie życia społecznego jako rytualnego ładu. Stopień rytualizmu w społeczeństwie odzwierciedla prawomocność jego struktury społecznej.
Turner
Między mikrostrukturami a makrostrukturami zachodzi jedynie luźny związek, wewnętrzna dynamika interakcji wyklucza jednoznaczny związek z parametrami strukturalnymi.
Jednostki są aktorami 'wystawiającymi' przed sobą nawzajem przedstawienie, często fałszywe.
Zainteresowanie scenopisem kulturowym (regułami normatywnymi).
Akcentowanie sytuacyjności jaźni; nacisk na to, jak występy tworzą teatralną realność
człowiek w teatrze życia codziennego
jednostki tworzą definicję sytuacji posługując się „znakami-nośnikami”. Definicja ta jest „planem działań kooperacyjnych”, jednostki angażują się w występy.
DYNAMICZNE ASPEKTY WYSTĘPÓW:
*Stworzenie fasady.
„otoczenie” fizyczne, dekoracje sceniczne.
Elementy wyposażenia ekspresyjnego
powierzchowność (mówi o pozycji społ i statusie)
sposób bycia (informują o roli, jaką jednostka spodziewa się odegrać).
Ilość fasad jest ograniczona, mają one tendencje do utrwalania się, instytucjonalizowania
*dramatyzacja/dodawanie do działań znaków
*idealizacja, staranie o przedstawienie siebie zgodnie z oficjalnymi wartościami
*kontrolowanie ekspresji. Najmniejsza niezgodność między zachowaniem a definicją sytuacji jest w stanie załamać interakcję.
*angażowanie się w fałszywe prezentacje.
* próby mistyfikacji
* dążenie do stworzenia wrażenia prawdziwości przedst. Sygnalizowanie szczerości itp.
Zespół - jednostki kooperujące w celu wywołania danej definicji sytuacji.
Głównym problemem występów zespołowych jest podtrzymanie danej definicji sytuacji przed publicznością. Tym bardziej problematyczne, im bardziej:
*zespół wykonawców ma różne role/statusy
*nie ma jasnego podziału scena/widownia
*jest wielu członków
kontrola społeczna między członkami: za kulisami oczernianie publiczności, żarty z siebie, rozmowy o scenie. Na scenie: wysyłanie subtelnych komunikatów.
Interakcja zogniskowana
bliskość, twarzą w twarz
przebiega w obrębie spotkań (otwartość na komunikacje, poczucie „my”, rytualizm...). Spotkania powstają z epizodów interakcji zogniskowanej w ramach zgromadzeń.
Reguły kierujące integracją zogniskowaną w spotkaniach:
nieistotności, przekształceń, uruchamianych zasobów, rozmowy, szacunku dla 'ja'
Rytuały jako podstawowy mechanizm podtrzymywania porządku społecznego.
Najważniejsze te obracające się wokół poważania:
(1) rytuały robienia uników - utrzymywanie dystansu, by nie naruszyć jego 'sfery idealnej';
(2) rytuały prezentacyjne - zaświadczanie o względach, którymi darzę partnera.
Rytuały zachowania się - przedstawianie innym wyobrażenia o sobie samym
ROLE
rola musi być spójna z innymi elementami występu
dystans wobec roli - jeśli rola nie pasuje do wyobrażenia wobec samego siebie. Pozwala na:
obniżenie napięcia związanego z rolą uznaną za będącą poniżej godności;
ukazanie dod aspektów jaźni, wykraczających poza rolę;
odsunięcie wymogu 'pełnej zgodności z rolą'
proces obrania roli: dystans <-> pochłonięcie przez rolę/
JAŹŃ
wysoce sytuacyjna, uzależniona od odpowiedzi ze strony innych.
W czasie spotkań jednostki postępują wg pewnej linii (wzór działań za pomocą których jednostka wyraża swoje postrzeganie sytuacji), prezentując twarz (pozytywne wartości, które jednostka sobie przypisuje). Dążą do zachowania twarzy (pokazywanie siebie w zgodności z popieraną linią).
Twarz społeczna może zostać odebrana, kiedy jednostka zachowa się w sposób niegodny twarzy.
Takt, etykieta służą do zachowania twarzy swojej i innych a to do podtrzymania def sytuacji.
ROZMOWA
Jednostki dochodzą do wspólnego ujęcia danej kwestii, wchodzą w ten sam schemat interpretacji.
Regulowana normatywnie i zrytualizowana.
Np norma zakazu mówienia do siebie. Rytualizacje: wypełniacze werbalne, pauzy.
Możliwość zmian w poziomach konwersacji.
Konwersacje przebiegają w różnych nawarstwieniach
ZAKŁÓCENIA I PRAKTYKI NAPRAWCZE
incydent - zakłócenie interakcji
gesty przeczące normatywnie określonej roli, podjęcie złej linii itp -> potencjał do sceny.
Jak dojdzie do sceny, jednostka staje się zakłopotana; inni mają zakłóconą definicję sytuacji i poczucie rzeczywistości. Żeby podtrzymać poczucie porządku, jednostka wykorzystuje czynności korygujące (przeprosiny, wyjaśnienia itp) a inni posługują się taktem
RAMA
ludzie interpretują zdarzenia za pomocą schematów ujmujących w ramę to, co się dzieje.
Interpretacja zdarzeń jest ostatecznie zakorzeniona w ramach pierwotnych.
Ramy pierwotne są zakotwiczone w świecie rzeczywistym.
Szacki