Dualizm władzy wykonawczej - istnieją dwa organy władzy wykonawczej: głowa państwa oraz rząd z premierem na czele. Kompetencje tych organów są rozdzielone.
Kompetencje głowy państwa są ograniczone - najczęściej sprowadzają się do funkcji reprezentacyjnych.
Parlament we współpracy z głową państwa powołuje rząd, który jest głównym organem władzy wykonawczej.
Powiązanie i wzajemna kontrola władzy wykonawczej i ustawodawczej - rząd ponosi przed parlamentem odpowiedzialność za swoje decyzje polityczne (odpowiedzialność polityczna). Parlament może udzielić mu wotum nieufności, czyli przyjęć uchwałę wyrażającą negatywną ocenę rządu lub ministra. Ta ocena zobowiązuje rząd lub ministra do ustąpienia. Rząd ma inicjatywę ustawodawczą oraz może wystąpić do głowy państwa z wnioskiem o rozwiązanie parlamentu.
|
Monizm władzy wykonawczej - prezydent wybrany w wyborach powszechnych pełni funkcję głowy państwa i premiera. Mianuje ministrów, którzy nie tworzą jednak rządu jako samodzielnego organu władzy wykonawczej - są tylko wykonawcami woli prezydenta.
Niezależność i rozdzielność władzy wykonawczej i ustawodawczej - parlament nie może zażądać ustąpienia prezydenta ani powołanych przez niego ministrów z przyczyn politycznych. Prezydent nie może rozwiązać parlamentu, nie ma również inicjatywy ustawodawczej.
Prezydent ma prawo weta zawieszającego, czyli zgłoszenia sprzeciwu wobec ustaw. Parlament może odrzucić takie weto odpowiednią liczbą głosów.
Prezydent ponosi odpowiedzialność za naruszenie konstytucji i ustaw (odpowiedzialność konstytucyjną).
|
Wybrany w wyborach powszechnych parlament jako reprezentant narodu ma pełnię władzy w państwie, a pozostałe organy są mu podporządkowane. Parlament sprawuje nad nim kontrolę, jednak nie może odwołać rządu.
Rząd jest komitetem wykonawczym parlamentu. Ma inicjatywę ustawodawczą, jednak nie może rozwiązać parlamentu.
Głowa państwa nie ma jasno określonych kompetencji. Jest powoływana przez parlament i przed nim odpowiedzialna, nie może rozwiązać parlamentu.
|
Jest modyfikacją systemu parlamentarno-gabinetowego. Charakteryzuje się wzmocnieniem pozycji szefa rządu. Ma on zagwarantowaną kierowniczą pozycję w rządzie.
|
Charakteryzuje się silną pozycją wybieranego w wyborach powszechnych prezydenta, który kontroluje rząd i premiera.
|