Koncepcja "zero defektów'' sformułowana została przez Crosby'ego na początku lat sześćdziesiątych. Pojęcie "zero defektów'' jest integralną częścią czterech "pewników jakości". Stanowią one uniwersalne narzędzie, które może być wykorzystane przez każdą organizację.
Pierwszy pewnik dotyczy właściwego zrozumienia pojęcia jakości przez wszystkich pracowników. Jakość powinna być postrzegana jako zgodność z ustalonymi oczekiwaniami klienta, a nie jako doskonałość wykonania. Zwraca się szczególną uwagę na konieczność zagwarantowania odpowiedniej jakości na każdym poziomie procesu. jako jedynego sposobu przygotowania w pełni satysfakcjonującego produktu lub usługi dla finalnego odbiorcy.
Drugi pewnik wskazuje na konieczność budowy systemu zapewnienia jakości (zgodności). System ten powinien być nastawiony na eliminowanie przyczynom powstawaniu błędów, a nie kontrolowanie i usuwaniem ich skutków.
Pewnik trzeci odnosi się do poziomu niezgodności. Crosby jest przeciwnikiem ustalania dopuszczalnego poziomu niezgodności. Jedyny akceptowalny poziom jakości to "zero defektów". W przypadku. gdy poziom niezgodność przekracza zero, należy bezwzględnie podjąć działania
usprawniające. Koncepcja "zero defektów" nie jest akceptowana przez wielu praktyków, ponieważ sprowadza się do wyznaczania celów, których realizacja jest niemożliwa. Podkreśla się także, że nakłanianie pracowników do unikania pomyłek może wywoływać dysfunkcję.
Czwarty pewnik dotyczy pomiaru jakości. Crosby wprowadza pojęcie ceny niezgodności nie używając określenia "koszt"
Do przeciwników koncepcji "zero defektów" zaliczają się dwaj pozostali wielcy prekursorzy TQM - Juran i Deming, stanowczo ją odrzucający.