Politechnika Łódzka
Filia w Bielsku-Białej
Wydział Budowy Maszyn
Studia dzienne inżynierskie
Semestr III grupa II 815 - 1000
Sprawozdanie z laboratorium metaloznawstwa.
Temat: Obróbka cieplno - chemiczna.
1. Wiadomości wstępne.
Obróbka cieplno chemiczna składa się z dwóch podstawowych procesów opartych na zjawiskach adsorpcji i dyfuzji.
Adsorpcja może zachodzić na granicy dwóch faz i polega na pochłanianiu swobodnych atomów pierwiastka nasycającego przez powierzchnię metalu podstawowego. Aby adsorpcja mogła zajść muszą być obecne aktywne atomy pierwiastka dyfundującego oraz musi być spełniony warunek rozpuszczalności pierwiastka w stanie stałym w metalu podstawowym.
Dyfuzja to przemieszczanie atomów w gazach cieczach, i ciałach stałych. Przemieszanie jest możliwe dzięki nieuporządkowanym ruchom cieplnym rdzeni atomowych i zależy od ich prędkości, która z kolei zależy od ich temperatury. Cechą dyfuzji jest jej nieodwracalność.
Podczas obróbki cieplno-chemicznej zachodzą następujące procesy, które warunkują kinematykę nasycania:
a) reakcje chemiczne w ośrodku, które decydują o dostarczeniu aktywnych atomów - jako ośrodki aktywne są stosowane substancje stałe ciekłe lub gazowe. Do najczęściej zachodzących reakcji w ośrodku należą: dysocjacja lub reakcja wymiany podwójnej.
b) adsorpcja aktywnych atomów na powierzchni - równoważenie sił przyciągania atomów znajdujących się na powierzchni. W wyniku tego aktywne atomy ośrodka są przyciągane do powierzchni metalu.
c) dyfuzja zaadsorbowanych atomów w głąb metalu -umożliwia wnikanie obcym atomom w głąb materiału a tym samym adsorpcję nowych atomów na powierzchnię.
NAWĘGLANIE
Dyfuzyjne nasycenie powierzchniowej warstwy stali węglem. Zwiększa twardość, odporność na ścieranie przy zachowaniu ciągliwego rdzenia. Własności uzyskuje się w wyniku hartowania i niskiego odpuszczania. Do nawęglania stosuje się stale niskowęglowe (poniżej 0,25% C ) zawierające pierwiastki stopowe takie jak chrom, nikiel, mangan, molibden w ogólnej ilości nie przekraczającej kilku procent. Efekty procesu nawęglania oprócz temperatury i czasu również od ośrodka nawęglającego i składu chemicznego nawęglanej stali. Proces nawęglania prowadzimy w zakresie austenicznym ze względu na blisko 100 razy większą rozpuszczalność węgla w austenicie niż w ferrycie. Odbywa się w temperaturze 900-9500C. Czas nawęglania 8 godzin.
Grubość warstwy 0,5-2,5mm.
AZOTOWANIE
Nasycenie powierzchniowej warstwy elementów stalowych maszyn azotem, duża twardość powierzchni odporność na ścieranie i zmęczenie, zwiększona odporność korozyjna. Azotowaniu poddaje się elementy po ulepszeniu cieplnym dzięki czemu nie wymagają większej obróbki. Temperatura procesu 500-6000C. Głównym czynnikiem utwardzającym są azotki. Odmiany azotowania to:
azotowanie jonowe
tlenoazotowanie
impulsowe jonowe azotowanie
azotowanie lawinowe
hydromagnetodynamiczne
WĘGLOAZOTOWANIE
Jednoczesne nasycenie powierzchni stali węglem i azotem. Połączenie dyfuzji węgla i azotu w jednej operacji prowadzi do skrócenia czasu obróbki, gdyż azot przyśpiesza dyfuzję węgla i na odwrót. Im temperatura procesu jest wyższa tym warstwa dyfuzyjna jest bogatsza w węgiel i uboższa w azot i na odwrót. Odmiany węgloazotowania:
kąpielowe
wysokotemperaturowe węgloazotowanie kąpielowe
niskotemperaturowe węgloazotowanie kąpielowe
siarkocyjanowanie
węgloazotowanie gazowe
SIARKOWANIE DYFUZYJNE
Do narzędzi do przeróbki plastycznej i skrawających w celu zwiększenia odporności na ścieranie polega na wykorzystaniu kąpieli solnych na osnowie rodanku potasowego-80% i sodowego-15% reszta to Na2S2O3. Oczyszczone dokładnie elementy zanurza się w kąpieli o temperaturze ok. 2200C i podłącza do bieguna który jest polaryzowany przemiennie dodatnio przez dłuższy czas niż ujemnie. Drugim biegunem jest tygiel. Gęstość prądu 2,4-4 A/cm2. Czas procesu 10min. Powstała warstwa ma doskonałe własności smarujące.
BOROWANIE
Celem jest uzyskanie bardzo twardej odpornej na ścieranie warstwy. Polega na nasyceniu powierzchni stali borem. Borowanie może być w ośrodkach:
stałych
ciekłych
gazowych
jonowe
METALIZOWANIE
Polega na nasyceniu części maszyn pierwiastkami, które tworzą z pierwiastkami roztwory substytucyjne i dyfundują mechanizmem wakancyjnym ( aluminiowanie, chromowanie, krzemowanie). Powierzchnia metalu pokrywa się jak gdyby warstewką stali wysokostopowej co powoduje zwiększenie trwałości narzędzia. Proces ten tak jak pozostałe może być w ośrodkach:
stałych
ciekłych
gazowych
OBRÓBKA CIEPLNA PO NAWĘGLANIU
Daje powierzchni dużą twardość i odporność na ścieranie.
hartowanie bezpośrednio po nawęglaniu (gruboziarnista struktura rdzenia co prowadzi do obniżenia własności plastycznych)
hartowanie podwójne -pierwsze w oleju potem w wodzie
OBRÓBKA CIEPLNA PO BOROWANIU
hartowanie z odpuszczeniem
hartowanie izotermiczne czyli poprawienie własności rdzenia
2. Przebieg ćwiczenia.
Przed przystąpieniem do obserwacji próbki zostały poddane polerowaniu czyszczeniu i trawieniu.
a) próbka 4.0 (nawęglona)
Widoczna struktura: nadeutektoidalna siatka cementytu po granicach ziaren perlitu (głębiej warstwa eutektoidalna-perlit i podeutektoidalna - perlit+ferryt), wewnątrz próbki struktura ferrytyczna z małą ilością perlitu. Próbka trawiona nitalem.
b) próbka 4.1 (nawęglona zahartowana)
Widoczny od powierzchni w kierunku rdzenia martenzyt pod postacią igieł oraz wydzielin cementytu dalej bainit również pod postacią igieł i drobny ciemny perlit na jasnym tle ferrytycznym.
c) próbka 4.2 (po azotowaniu)
Widoczny od powierzchni w kierunku rdzenia nietrawiący się azotek Fe2N jasny nietrawiący się roztwór stały składający się głównie z Fe2N będący prawie czystym azotkiem. Ciemna mieszanina eutektoidalna Fe4N składająca się z roztworów kryształów stałych ferrytu azotowego oraz jasny nie trawiący się ferryt azotkowy. Wewnątrz struktura sorbistyczna.
3.Wnioski.
Po wytrawieniu powierzchnia próbek jest otoczona ciemną warstwą co świadczy , że próbka była po obróbce. Jest to obszar, który nie uległ wytrawieniu. W próbce nr.4.1 nie zostały uwidocznione igły cementytu co świadczy o zbyt krótkim czasie trawienia.