MODRY LEN

Płyną fale po bezdrożach,

czy to pole, czy to morze, modry len.

Czasem płomień, pieśń czasami,

czasem niebo pod stopami, modry len.

Od szumiących pól przybywa

i za sobą nas porywa modry len.

Serce z trwogi aż trzepocze,

tak błękitny, jak twe oczy modry len.

To nasz czarodziej, modry len,

układa dla nas baśnie swe.

Czy chce nas oszołomić marzeniami,

czy żartuje tylko z nami modry len?

Błękitny płomień: modry len,

jeżeli kochasz dzisiaj mnie,

twe oczy modrym blaskiem też zabłysną,

on to dla nas sprawi wszystko modry len.

Jak najczulszych rąk aksamit,

czasem muśnie nas płatkami modry len.

W sercu płoną iskry żywe,

łączy słowa pieszczotliwe modry len.

Noc wędruje nad polami,

kiedy zbudzi nas gwiazdami modry len.

Pożegnamy się za chwilkę,

o czym będzie wiedział tylko modry len.

To nasz czarodziej, modry len,

układa dla nas baśnie swe.

Czy chce nas oszołomić marzeniami,

czy żartuje tylko z nami modry len?

Błękitny płomień: modry len,

jeżeli kochasz dzisiaj mnie,

twe oczy modrym blaskiem też zabłysną,

on to dla nas sprawi wszystko modry len.

---