Cechy dramatu szekspirowskiego

Szekspir wykorzystuje do twórczości tematykę historyczną, jednak dowolnie obrabianą do potrzeb lekceważenie jedności (czasu, miejsca i akcji) ukazywanie wzorców osobowych, dużo uwago poświęca psychice bohaterów; sploty intryg łączy ze sobą elementy tragiczne i komiczne wprowadza elementy nierealne i fantastyczne; pojawiają się nawet czary zwykle pokazany jest jeden ważny etap w życiu bohatera (albo dwóch), zwykle pochodzących z wysokiego i ważnego rodu, akcja zwykle kończy się śmiercią bohatera; są to ludzie nieprzeciętni, uwikłanie w konflikty zewnętrzne i wewnętrzne; biegiem akcji rządzi człowiek, a nie fatum czy przypadek pięć etapów (Makbet): ekspozycja / wprowadzenie (spotkanie i przepowiednie czarownic), powstanie konfliktu (konflikt wew. - przemyślenia nad przepowiednią, konflikt zew. - plan zamordowania Dunkana), jego rozwój (kolejne morderstwa, narastanie akcji), kryzys (śmierć Lady M. i podejście wojsk pod zamek Makbeta), rozwiązanie (zabicie Makbeta przez Makdufa, napięcie opada) Sielanka (patrz punkt 16) to znana w starożytności idylla lub bukolika; nazwa polska Szymonowica; gatunek synkretyczny, łączy liryki, epiki, dramatu z naciskiem na ten pierwszy; Tematyka związana ściśle z życiem pasterzy, rolników, rybaków i myśliwych; wieś to kraina szczęśliwości, Arkadia; gatunek konwencjonalny (umowny), bo jest pochwałą życia na wsi z całkowitym pominięciem realiów: problemów społecznych na wsi polskiej (tu)