Średniowieczne i renesansowe formy życia towarzyskiego.
W XVI i XVII wieku (Renesans) popularne były zjawiska polowań na czarownice, czego wyrokiem były liczne palenia kobiet na stosie. Kobiety posądzano o: czary, herezję, kontakty z diabłem;
Były poddawane inkwizycji. Na czarownice donosili: sąsiedzi na sąsiadów, morderca na możnego. Polowanie na czarownice stało się obsesją. Wielu ludzi zdrowych na umyśle wierzyło w zabobony, w omamienie przez demony, było to zaślepieniem epoki. Masowa psychoza wywołuje strach - absurdalna głupota, która doprowadziła do okrucieństwa i morderstw niewinnych kobiet (zarówno staruszek, matek, dzieci, szlachcianek) Szaleńczy obłęd - to niedorzeczność wiary. Źródła tego zjawiska: obsesja i urojenia lękowe przez kobietami w łachmanach (domniemane czarownice i czeladź szatana). Źródłem nie jest wiara w uczona magię, ale prześladowania kacerzy (sekta chrześcijańska w południowej Francji - Prowansja), która rzekomo czciła diabła i uprawiała czary. Dokonywały się procesy przeciw Kacerzom - zrodził się mit o groźnej sekcie czarowniczej. Procesy inkwizycji są pierwowzorem prześladowań czarownic na południu Francji. Inkwizycja narzuca idee nienawiści w stosunku do kobiet. Od prześladowań heretyków do prześladowań czarownic.
Procesy czarownic rozprzestrzeniają się po całej Europie - Hiszpania i Niemcy, czarownice w Anglii za panowania Elżbiety (była powołana specjalna funkcja - generalnego tropiciela czarownic). W Szkocji i Irlandii, Niderlandy. Procesy czarownic najpóźniej docierają do ameryki.
Wszystko zaczęło się od krucjat przeciw albigensom (heretycy) w południowej Francji. Papież Innocenty III domaga się spalenia na stosie przywódców sekt. Po morderstwie legata - papież Innocenty III wydaje bullę: głosząc krucjatę (cystersów) przeciwko albigensom z Prowansji. Wojna trwa długie lata. Wyprawy krzyżowe nasilają się. Siódma wyprawa Ludwika IX Świętego kończy się epidemią jego wojska. Krzewienie wiary - zburzenie Konstantynopola pod znakiem krzyża. Urojony obraz Sabatu czarownic. Imaginacja prześladowań kanclerzy w południowej Francji rozprzestrzenia się - Templariusze. Wielki proces sądowy 1335 - Tuluz - troje mężczyzn i kobieta zostają oskarżeni o herezję i musieli się przyznać do wzlatywania na wierzchołek góry, modlitwy do szatana, uprawiania czarnej magii i pożerania niemowląt. Procesy kacerzy były łagodniejsze, mogły się tylko skończyć pobytem w więzieniu natomiast procesy czarownic kończyły się spaleniem na stosie.
Na południu Francji szaleje Inkwizycja - ścigano rzekomą „sektę czarownic”. Sądy duchowe: przesłuchiwanie Joanny D'Arc celem było odpowiedzieć na pytanie czy Joanna obcowała cieleśnie z diabłem.
Wreszcie przychodzi czas szerzenia idei „obłędu o czarownicach” za pomocą druku. Na jarmarkach pojawiają się książki - „element propagandy”. Najbardziej przerażająca książka to „Młot na czarownice” - najgłośniejsza książka w propagandzie inkwizycyjnej. Książka w piśmiennictwie europejskim. Urojenia na temat czarownic, sabatów. Jej autor powołuje się na encyklikę papieską. Książka ta jest chorobliwą nienawiścią do kobiet.
pobożna zakonnica jest podejrzana o czarownictwo; diabeł ma szczególne ambicje w uwodzeniu świętobliwych dziewic;
kobieta rzadko chodząca do kościoła;
jest nieczysta: odbywa stosunki z czartami
pożera dzieci;
chrzci swoje noworodki w imieniu szatana;
Pościgi czarownic odbywają się też przez ludzi świeckich (tez przyznają się do winy). Sądy duchowe potem inkwizycja - oskarżony pod presją przyznaje się do winy.
Inkwizytorzy z Mediolanu prowokują procesy o czary ludzi zamożnych (bogatsze mieszczanki, szlachcianki) - celem było wyłudzenie pieniędzy.
Dr Wierus walczy z obłędem - świadomość epoki - kieruje się on zdrową nauką. Bodin - prokurator królewski (autor „Czarownice istnieją”): czarownice powodują impotencję u mężczyzn; omamienie demonów.
Kobiety, które zawarły pakt z Diabłem to: osoby ułomne, stare. Pożerają dzieci, czarują, noszą znamię diabelskie, mają po dwie pary sutków, inne znamiona i tatuaże, posiadają umiejętność łatania na dywanie, kocie czy tez czarnym ptaku. Istniało tez przekonanie, iż czarownice latają bezpośrednio na samym Diable, współżyją seksualnie z diabłem. Stosy płoną od 1484, papież Innocenty VIII - „tępić wszelką herezję”. Głównie to XVI i XVII wiek. Wcześniej: rok 1200 - to narodziny inkwizycji - walka kościoła z herezją. Ludzie epoki używają mikstur i maści, które powodują halucynacje - „czarownice latają...”
Czarownica podpisując pakt z Diabłem wyrzeka się: wiary, chrztu, rodziców chrzestnych. Oddaje cześć Szatanowi, bierze komunię diabelską, ciało nieochrzczonego noworodka. Profanacja hostii w XIV wieku - sztyletowanie nożem - wylewanie krwi do ustępu. Kobiety podpisujące pakt z Diabłem myślały o korzyściach materialnych i doczesnych - bogactwo i młodość.
4
1