1. Straty mocy w napowietrznych liniach elektroenergetycznych
Straty mocy w liniach można podzielić na obciążeniowe i jałowe. Wywołane są one przepływem prądu przez przewody oraz zjawiskami związanymi z polem elektromagnetycz występującym wokół przewodu.
Chwilowe straty obciążeniowe mocy czynnej uzależnione są od: chwil wart natężenia prądu; chwil wart mocy pozornej; napięcia linii; rezyst fazowej linii; chwil mocy czynnej i biernej, a rezystancja fazowa linii: RL=l/(γs); l - dług linii ; γ - przewodność właść przewodów linii ;
s - przekrój obliczeniowy przewodu
Straty obciążeniowe bierne indukcyjne powstają na reaktancji linii i wyrażają się wzorem: ΔQobct = 3It2XL; XL - reaktancja linii (dla linii napowietrznych przyjmuje się XL = 0,4Ω/km)
Straty jałowe zw stratami napięciowymi stanowią straty ulotu. Strata ulotu odgrywa istotną rolę przy napięciu powyżej 60kV. Wyznacza się je ze wzoru Pecka (przy 1013hPa, 25ºC, 50Hz), uzależniającego je od: nap fazowego linii; nap krytycznego powyżej którego powstaje ulot; promienia przewodu; odstępu między przewodami. Napięcie krytyczne zależy od średnicy przewodu (r), stanu jego powierzchni (mP), pogody (ma), gęstości powietrza (δ) i odstępu między przewodami. Wynika stąd że straty ulotu zależą głównie od stanu pogody, wymiarów geometrycznych linii oraz napięcia.
W celu zmniejszenia straty ulotu stosuje się przewody wiązkowe po to, aby sztucznie zwiększyć ich średnicę.
Napięcie krytyczne, przy którym następ ulot zależ od średnicy przewodu
Straty mocy czynnej wynikające z niedoskonałości izolacji linii, na skutek upływności skrośnej lub powierzchniowej, są niewielkie w porównaniu ze stratami ulotu (zależą głównie od: nap linii, pogody i stanu zanieczyszczeń izolatorów).
Do strat biegu jałowego zalicza się również stratę ładowania wynikającą z istnienia pojemności miedzy przewodami i ładowaniem jej przy przepływie prądu przemiennego, zależną od nap faz; fazowej przewodności pojemnościowej; długości linii.
2. Straty mocy w liniach kablowych
Straty mocy w liniach można podzielić na obciążeniowe i jałowe. Wywołane są one przepływem prądu przez przewody oraz zjawiskami związanymi z polem elektromagnetycz występującym wokół przewodu.
Chwilowe straty obciążeniowe mocy czynnej uzależnione są od: chwil wart natężenia prądu; chwil wart mocy pozornej; napięcia linii; rezyst fazowej linii; chwil mocy czynnej i biernej, a rezystancja fazowa linii: RL=l/(γs); l - dług linii ; γ - przewodność właść przewodów linii ;
s - przekrój obliczeniowy przewodu
Straty obciążeniowe bierne indukcyjne powstają na reaktancji linii i wyrażają się wzorem: ΔQobct = 3It2XL; XL - reaktancja linii (dla linii napowietrznych przyjmuje się XL = 0,4Ω/km)
Straty jałowe zw stratami napięciowymi w liniach kablowych wynikają z upływności i polaryzacji izolacji przy zmiennym napięciu, są to tzw. straty dielektryczne. Straty te nie zależą od obciążenia kabla i stanowią stratę jałową kabla. Dla napięć znamion poniżej 60kV pomija się je. Zależą one od: nap przewodowego kabla; pulsacji prądu przemiennego; pojemności roboczej kabla; współcz stratności dielektrycznej. Do strat biegu jałowego zalicza się również stratę ładowania wynikającą z istnienia pojemności miedzy przewodami i ładowaniem jej przy przepływie prądu przemiennego, zależną od nap fazowego, pojemności roboczej i pulsacji prądu przemiennego.
3. Straty mocy w transformatorach
Straty mocy w transformat dzieli się na straty jałowe i obciążeniowe.
Straty jałowe ΔPj , zw inaczej stratami w żelazie ΔPFe , są związane z istnieniem pola magnet w rdzeniu i dzielą się na straty na prądy wirowe i straty na histerezę. Straty te nie zależą od obciążenia, natomiast zależą od kwadratu nap. W warunkach normalnej eksploatacji nap w sieci elekroenerget jest na ogół stałe, co powoduje stałość tych strat. Wartość ΔPj jest wielk katalogową, zależną od masy rdzenia, stratności blach transformatorowych oraz nierównomierności rozkładu strumienia w rdzeniu i stanu izolacji pomiędzy blachami.
Straty mocy biernej b.j. ΔQj spowodowane magnesowaniem, praktycz nie zależą od obciążenia, zaś zależą od mocy znamionowej tranform oraz procentowej wartości prądu biegu jałowego.
Straty obciążeniowe czynnej ΔPobc , zwane również stratami w miedzi, są wynikiem powstającego w uzwojeniach ciepła na skutek przepływu prądu. Zależą one od kwadratu wartości natężenia przepływającego.
Straty obciążeniowe mocy biernej ΔQobc związane SA z reaktancją indukcyjną uzwojeń transform.
Łączne straty czynne bądź bierne to suma strat jałowych i obciążeniowych, odpowiednio mocy czynnej i biernej.
4. Straty mocy w dławikach gaszących i zwarciowych
W dławikach gaszących posiadających rdzeń stalowy występują straty żelazie jak również straty w miedzi. Obydwie straty występują zasadniczo tylko w czasie trwania zwarcia doziemnego. Strata obciążeniowa jest praktycznie stała. Jest ona największa przy maksymalnym prądzie. Strata jałowa jest również największa przy największym prądzie. Obie z tych strat są określ przez dane fabryczne.
Dławiki zwarciowe budowane są najczęściej bez rdzenia stalowego, ponieważ są one włączone szeregowo i przepływa przez nie prąd obciążenia linii. Strata mocy czynnej jest stratą obciążeniową, wynikającą z przepływu prądu. Strata mocy biernej dławika zwarciowego, zw stratą własną, zależy od napięcia zwarcia dławika oraz mocy przepustowej dławika.