Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne
jest to system zapewnienia zewnętrznego gaszenia pożarów oraz osłony obiektów zagrożonych przerzutem ognia, która może być czerpana przez pompy lub sprzęt jednostek ochrony przeciwpożarowej. Woda do celów przeciwpożarowych
w miastach, wsiach i innych jednostkach osadniczych powinna być dostępna z urządzeń służących do zaopatrywania w nią ludności, a dla obiektów przemysłowych z urządzeń służących do jej dostarczania do celów sanitarnych i technologicznych.
Jeżeli w miastach, wsiach i innych jednostkach osadniczych zasoby wody przeznaczonej dla ludności, dostarczonej wodociągami lub pobieranej ze studni, nie zapewniają wymaganego zapotrzebowania do celów przeciwpożarowych, powinno być wykonane co najmniej jedno z następujących, uzupełniających źródeł wody :
1/studnia o wydajności nie mniejszej niż 10 dm3/s,
2/punkt czerpania wody przy naturalnym lub sztucznym zbiorniku wodnym albo na cieku wodnym o stałym przepływie wody większym niż 20 dm3/s przy najniższym stanie wód,
3/przeciwpożarowy zbiornik wodny o odpowiedniej pojemności.
Uzupełniające źródło wody powinno zapewniać możliwość pobierania wody z głębokości nie większej niż 6 m, licząc od osi pompy, i być wyposażone w :
1. studzienkę ssawną lub inne urządzenie umożliwiające pobór wody, zabezpieczone przed zamuleniem i zamarzaniem,
2. stanowisko czerpania wody oraz mieć zapewniony dojazd.
Jeżeli w obiektach przemysłowych zasoby wody do celów sanitarnych i technologicznych nie zapewniają wymaganego zapotrzebowania do celów przeciwpożarowych, wykorzystuje się urządzenia służące do dostarczania wody do jednostek osadniczych lub uzupełniające źródła wody.
W przypadku braku źródła wody zapewniającego wymagane zapotrzebowanie do celów przeciwpożarowych, właściwy komendant powiatowy Państwowej Straży Pożarnej może wskazać, na czas określony, zastępcze źródło wody do celów przeciwpożrowych, w szczególności naturalny lub sztuczny zbiornik wody, studnię lub ciek wodny.
Zasady wyposażania jednostek osadniczych, obiektów przemysłowych i innych obiektów w instalacje
i urządzenia przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego, obliczania zapotrzebowania na wodę do celów przeciwpożarowych, a także wymagania dotyczące projektowania i budowy sieci wodociągowych, przeciwpożarowych zbiorników wodnych wraz ze stanowiskami czerpania wody oraz dojazdów do nich, określają Polskie Normy.
W jednostkach osadniczych wydajność wodociągu do celów przeciwpożarowych zależy od ilości mieszkańców.
Ilość wody w zakładach pracy należy ustalać na podstawie obciążenia ogniowego poszczególnych stref pożarowych i na podstawie wielkości stref i może wynosić od 10 do 60 dm3/s.
Do poboru wody do celów przeciwpożarowych na sieciach wodociągowych instaluje się następujące hydranty :
- hydranty zewnętrzne podziemne - średnica nominalna 80 - wydajność 10 dm3/s,
- hydranty zewnętrzne nadziemne - średnica nominalna 80 - wydajność 10 dm3/s,
- hydranty zewnętrzne nadziemne - średnica nominalna 100 - wydajność 15 dm3/s.
- Należy stosować hydranty nadziemne. Stosowanie hydrantów podziemnych jest dopuszczalne
w przypadkach, gdy zainstalowanie hydrantów nadziemnych jest szczególnie utrudnione lub niewskazane (np. utrudnienia
w ruchu). Odległość pomiędzy hydrantami nie powinna przekraczać 100 m, a w wiejskich jednostkach osadniczych 150m.
Hydranty zewnętrzne powinny być rozmieszczone możliwie wzdłuż dróg i ulic oraz przy ich skrzyżowaniach.
Ciśnienie na hydrancie zewnętrznym powinno wynosić co najmniej 0,2 Mpa (2 kGcm2) jeżeli woda z sieci pobierana jest bezpośrednio do gaszenia pożaru, zakładu pracy i 0,1 Mpa
(1 kG/cm2) - jeżeli woda pobierana jest za pomocą pomp pożarniczych.
Hydranty zewnętrzne w jednostkach osadniczych powinny być oznakowane tabliczkami informacyjnymi umieszczonymi na ścianach budynków lub innych trwałych obiektach. Na tabliczce oznacza się średnicę przewodu na którym hydrant jest zainstalowany oraz odległości do niego w kierunku prostopadłym i równoległym.