Wykład 1

Temat: Pojęcie, przedmiot, zakres i źródła Administracyjnego prawa gospodarczego.

1.Prawo Administracyjne gospodarcze jest zaliczane do prawa publicznego .

3 teorie wskazujące na różnice pomiędzy prawem publicznym i prywatnym:

a) Teoria nadrzędności

b) Teoria interesu

c) Teoria przyporządkowania

Ad.a.

1.Istota prawa publicznego cywilnego - jest metoda regulacji stosunków społecznych. Prawo publiczne charakteryzuje się jednostronną władczą metodą regulacji. Adresat aktu nadrzędnego jest zobowiązany do jego stosowania a jego prawa i obowiązki są nadrzędnie kształtowane w sposób jednostronny.

2.Prawo prywatne - to metoda dwustronności regulacji stosunków społecznych. Jest to taka metoda w której strony stosunków prawnych mają wzajemne prawa i obowiązki , regulowane w oparciu o zasadę autonomii woli stron stosunków prawa prywatnego.

3.Metoda rozpatrywania sporów.

a) Prawo publiczne - spory na tle stosunków wiążących strony są rozpatrywane w różnego rodzaju postępowaniach administracyjnych oraz w postępowaniach sądowo administracyjnych. W zasadzie wyklucza się właściwość sądów powszechnych kompetentnych do rozpatrywania sporów.

b) Prawo prywatne - spory na tle sądów stosunków prawa prywatnego rozpoznają sądy powszechne.

Ad.b.

1. Prawo publiczne - to prawo ochrony interesu publicznego.

2. Prawo prywatne - ma na celu ochronę interesu prywatnego. Po stronie prawa prywatnego zawsze znajduje się konkretny podmiot posiadający prawa podmiotowe.

3.Teoria imperatywnych wymogów ochrony interesu publicznego.

Wedle tej teorii władze publiczne mogą ingerować w sferę praw podmiotowych jednostki tylko i wyłącznie wówczas gdy zachodzą przypadki uzasadnione i wyraźnie wskazane w prawie. W prawie unijnym są to następujące przesłanki :

1. ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego

2. ochrona środowiska

3. ochrona podstawowych praw i wolności obywatelskich

Prawo Unijne i wyroki ETS- u zaliczają do tych przesłanek również ochronę zdrowia i moralności publicznej.

Ad.c.

1. Prawo publiczne - to prawo każdego kto znajduje się w sytuacji prawnej uregulowanej przez normy tego prawa.

2. Prawo prywatne - podmiotami prawa prywatnego są wyłącznie te podmioty które w swoim zachowaniu posługują się wyłącznie interesem prywatnym.

2.Pojęcie i przedmiot prawa administracyjnego gospodarczego.

Prawo to reguluje z jednej strony:

1. Relacje przedsiębiorcy wobec władzy publicznej

2. Zasady podejmowania działalności gospodarczej w Polskim systemie prawa

3. System ustrojowy administracji gospodarczej

4. Formy działania tej administracji

Prawo Administracyjne gospodarcze składa się z dwóch grup norm:

1. Normy prawne utworzone w polskim porządku prawnym,

2. Normy prawa unijnego.

Przedsiębiorcą są następujące 3 kategorie podmiotów:

1. Osoby prawne

2. Osoby fizyczne

3. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Prawo polskie wymieniając te 3 kategorie dzieli je na 2 grupy:

1. Osoby Krajowe

2. Osoby Zagraniczne

Osoby Prawne dzielą się na:

a) Ustawowe osoby prawne - Nabywają osobowość prawną z mocy prawa

b) Rejestrowe osoby prawne - Nabywają osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru najczęściej KRS-u.

Osoby fizyczne - Zagraniczne osoby fizyczne są w Polsce poddawane szczególnemu reżimowi gdy idzie o podejmowanie działalności gospodarczej.

Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - np. zakład budżetowy , spółki osobowe. Jednostka organizacyjne bez osobowości prawnej ma prawo uzyskania statusu przedsiębiorcy gdy inny akt prawny zezwala na to.

Prawo administracyjne gospodarcze - to prawo regulujące sytuację przedsiębiorcy w związku z jego działalnością gospodarczą.

3.Cechy działalności gospodarczej.

1. Przedmiot - musi odnosić się do jednego z 5 przedmiotów działalności gospodarczej :

a) Wytwórcza

b) Budowlana

c) Usługowa

d) Wydobywanie kopalin.

e) Handlowa.

2. Działalność musie mieć charakter zarobkowy

3. Działalność prowadzona przez przedsiębiorcę we własnym imieniu oraz na własny lub cudzy rachunek.

4. Działalność musi być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły.

Publiczne prawo gospodarcze Regulując działalność gospodarczą przedsiębiorcy odnosi się do następujących sytuacji:

1. podejmowania działalności gospodarczej,

2. wykonywania działalności gospodarczej,

3. zawieszania działalności gospodarczej,

4. zaprzestania działalności gospodarczej.

Normy prawa administracyjnego gospodarczego regulują sytuacje administracji gospodarczej oraz innych władz publicznych w stosunku do przedsiębiorców oraz w stosunkach wzajemnych między tymi władzami publicznymi.

Art. 20 Konstytucji mówi o podstawie ustroju gospodarczego Polski. Podstawę tę tworzą :

1. Wolność gospodarcza

2. Własność prywatna oraz solidarność ,dialog, i współpraca partnerów społecznych.

Trybunał konstytucyjny Odniósł się do tego postanowienia konstytucji w 2001 roku. W tym wyroku TS :

po 1 - Wyróżnił podstawowe elementy i uznał że te relacje mają charakter relacji :

a) Kompleksowych

b) Komplementarnych.

Ad.a. Konsekwencje Kompleksowości - Poza tymi 3 cechami nie ma innych cech ustroju gospodarczego Polski. Ustawodawca zwykły nie może odchodzić od:

1. Wolności gospodarczej

2. Prymatu własności prywatnej

3. Solidarności,dialogu i współpracy partnerów społecznych.

Ad.b. Konsekwencje Komplementarności - 3 składowe ustroju gospodarczego polski zostały ustalone w art.20 konstytucji w oparciu o zasadę komplementarności i nie mogą być rozpatrywane w oderwaniu od siebie. Po wtóre polski ustawodawca zwykły ma prawo by hierarchizować te 3 elementy.

Ustrój gospodarczy Polski można określić jako Społeczną gospodarkę rynkową. Przedmiotem regulacji norm Prawa Administracyjnego gospodarczego są problemy publiczno-prawne społecznej gospodarki rynkowej , której elementy są podstawą ustroju gospodarczego Polski.

Wykład 2

Temat : Źródła prawa Administracyjnego Gospodarczego

Na źródła Prawa Administracyjnego Gospodarczego składają się 2 grupy norm prawa :

1. Normy aktów prawa wewnętrznego

2. Normy aktów prawa Unijnego.

Na źródła Prawa administracyjnego gospodarczego składają się:

1. Normy prawne wynikające z aktów prawa obowiązujących na obszarze RP.

2. Normy prawa Wynikające z aktów prawa obowiązujących na obszarze Europejskiego obszaru Gospodarczego.

3 cechy charakteryzujące normy prawne :

• powszechność

• generalność

• abstrakcyjność.

2. 3 zasady odnoszące się do relacji między prawem Unijnym a prawem wewnętrznym Polski:

1. Zasada pierwszeństwa stosowania prawa Unijnego,

2. Zasada bezpośredniości stosowania prawa unijnego,

3. Zasada bezpośredniej skuteczności prawa Unijnego.

Ad1.

W świetle wyroku ETS w razie stwierdzenia niezgodności między prawem wewnętrznym i prawem Unijnym należy stosować prawo Unijne.

Ad.2.

Zasada ta oznacza że akty prawa Unijnego nie wprowadzone do wewnętrznego porządku prawnego mimo to w nim obowiązują bezpośrednio.

Ad.3.

Problematyka bezpośrednie skuteczności oznacza, że akty prawa Unijnego bezpośrednio kształtują prawa podmiotowe przedsiębiorców. Oznacza to, że sądy maja obowiązek z urzędu przyjmować akty prawa unijnego przy ustalaniu praw podmiotowych przedsiębiorcy.

Te 3 zasady zostały ukształtowane w oparciu o 4 wyroki ETS:

1 wyrok- Wyrok ETS z 1962 r. Sprawa VAN GEND END LOOS. W tym wyroku ETS odniósł się do art.12 TWE. Wedle tego wyroku ograniczenia wolności gospodarczej w prawie wewnętrznym nie mają naruszać :

po 1

Zasady traktowania narodowego

po 2

Muszą być uzasadnione ( usprawiedliwione sytuacjami nadzwyczajnymi )

Zasada Traktowania narodowego - zgodnie z ,którą podmiot zagraniczny powinien być traktowany tak samo jak podmiot krajowy.

2 Wyrok - Wyrok ETS z 1964r. Sprawa ENEL. W tym wyrok ETS stwierdził,że prawo Unijne stanowi odrębny korpus prawa ,który bezpośrednio obowiązuje na obszarze państw członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

3 Wyrok - Sprawa SIMMENTAL - ( wyrok adresowany do sądów wewnętrznych w państwach członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej). Wyrok miał charakter prejudycjalny ( wyrok prejudycjalny jest to wyrok , który został przyjęty na wniosek sądu wewnętrznego ). ETS stwierdził w tym wyroku, że sądy krajowe nie mogą prawa wewnętrznego przy rozstrzyganiu sporów przedsiębiorców z państwem jeżeli prawo wewnętrzne jest nie zgodne z prawem Unijnym.

Podsumowanie orzecznictwa ETS znalazło swój wyraz w IV wyroku z 1977r. Wyrok w sprawie Międzynarodowego Towarzystwa Handlowego. Z tego wyroku wynikała następująca zasada :

Prawo UE ma prymat przed podstawowymi regulacjami Konstytucyjnymi oraz innymi regulacjami Konstytucji.

W ŚWIETLE WYROKÓW ETS ŻRÓDŁA PRAWA ADMINISTRACYJNEGO GOSPODARCZEGO WYGLĄDAJĄ NASTĘPUJĄCO:

I Grupa

Prawo UE + Praw Wewnętrzne

II Grupa :

Podstawowe zasady Konstytucji

III Grupa :

Pozostałe postanowienia konstytucji dotyczące spraw gospodarczych

IV Grupa:

Ustawy

V Grupa :

Rozporządzenia

VI Grupa:

Akty prawa miejscowego.

W 2005 r. Polskiego Trybunału Konstytucyjnego stanowisko podobne do Francuskiego Trybunału konstytucyjnego. Trybunał Konstytucyjny uznał, że relacje między prawem Unijnym a prawem wewnętrznym powinny być rozpatrywane z uwzględnieniem art.8 Konstytucji.

W świetle tego wyroku hierarchia źródeł Prawa Administracyjnego Gospodarczego wygląda następująco:

I Grupa norm prawnych :

KONSTYTUCJA

II Grupa norm prawnych :

Prawo UE pierwotne

III Grupa norm prawnych :

Prawo UE wtórne ( dyrektywy, rozporządzenia, decyzje, zalecenia, opinie ).

IV Grupa norm prawnych :

Ustawy

V Grupa norm prawnych :

Rozporządzenia

VI Grupa norm prawnych :

Akty prawa miejscowego.

Wykład 3

Temat: Charakterystyka Umów Dwustronnych.

Umowa dwustronna prawno-międzynarodowa wiąże tylko dwie strony .

ETS rozpatrywał sytuację dotyczące umów dwustronnych w następujących wyrokach :

1 Wyrok - z 1986 r. ODNOSZĄCY SIĘ DO SWOBODY PRZEPŁYWU OSÓB- W tym wyroku ustalono, że obywatele Tureccy będą mieli prawo od 1986r. Na podstawie umowy stowarzyszeniowej do podejmowania zatrudnienia. Powstał problem czy UE ma prawo reprezentowania państw.

ETS stwierdził w 1986 roku, że dwustronne umowy stowarzyszeniowe zawiązane przez UE z innymi państwami nieczłonkowskimi UE mogą być pytań prejudycjalnych sądów krajowych.

2 Wyrok - z 1981 r. W SPRAWIE KAPFFENBERG - w tym wyroku ETS uznał,że w przypadku sprzeczności między prawem wewnętrznym a umową stowarzyszeniową , umowa stowarzyszeniowa na obszarze UE ma pierwszeństwo.

KOLEJNE DWA WYROKI DOTYCZĄCE OBYWATELI POLSKI Z 1999R.

1 Wyrok - Sprawa Głoszczuk vs RFN wyrok z 1999r. W tej sprawie ETS przyznał organom publicznym państw członkowskich prawo regulowania sytuacji cudzoziemców z państw nie członkowskich. Władze państwa członkowskiego mają prawo regulowania sytuacji przedsiębiorców z krajów nie członkowskich w sposób mniej korzystny w stosunku do własnych przedsiębiorców, ale tylko wtedy jeżeli takie upoważnienie wynika z wprost z Prawa Unijnego lun prawa wtórnego UE albo jeżeli to prawo nierównego traktowania wynika z umowy stowarzyszeniowej.

2 Wyrok - W sprawie Jany z 1999r. - W tym wyroku ETS odniósł się do problematyki tzw. samozatrudnienia. ETS sformułował 2 tezy w tym wyroku odnoszące się do tej problematyki :

1 Teza - wyróżniająca 3elementy samozatrudnienia

2 Teza - odnosząca się do zakresu obowiązywania zasady wolności gospodarczej wobec przedsiębiorców spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego pochodzących z państw,które zawarły z UE umowę stowarzyszeniową.

1 Teza:

Samozatrudnienie - jest to osoba fizyczna prowadząca jedno osobowe przedsiębiorstwo. Aby można było mówić o samozatrudnieniu muszą wystąpić następujące 3 element samozatrudnienia :

1. Przedsiębiorca wykonuje tę działalność gospodarczą na własny rachunek i we własnym imieniu,

2. Przedsiębiorca nie jest poddany nadzorowi ze strony władz publicznych,

3. Działalność takiego przedsiębiorcy ma charakter zarobkowy a więc odpłatny.

2 Teza:

Dopuszczony w państwie członkowskim przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą o charakterze samozatrudnienia ma prawo domagania się traktowania na równi z przedsiębiorcami z tego państwa ( W tym wyroku została sformułowana zasada traktowania narodowego ).

2.Źródła prawa wewnętrznego.

I Grupę źródeł prawa wewnętrznego stanowi :

1. Zasada Prymatu ustawowej regulacji dział.gopsod. Zwłaszcza prymatu konstytucji.

Zasada prymatu zgodnie z orzecznictwem TK pociąga za sobą 3 konsekwencję:

1. w 2005r. TK stwierdził,że podstawowe zasady Polskie Konstytucji nie mogą być naruszane przez prawo Unijne,

2. Nadrzędność konstytucji we wszystkich uregulowanych w niej sprawach nad innymi regulacjami prawnymi przyjętymi w Polskim wewnętrznym porządku prawnym,

3. Bezpośrednia skuteczność Konstytucji przed sadami Polskimi może powoływać się na wyraźne wskazanie przez strony sporu na postanowienia konstytucji ( podmioty prawa w Polsce mogą wywodzić swoje prawa podmiotowe z przepisów konstytucyjnych ).

II Grupę źródeł prawa wewnętrznego w Polsce tworzą ustawy zwykłe:

1. Relacja między konstytucją a ustawami zwykłymi polega na ty, że Polski Ustawodawca uchylając ustawy zwykłe może dowolnie regulować sytuację ich adresatów pod warunkiem,że nie narusza przepisów konstytucji,

2. Gdy idzie o dział.gospod. Mamy dwie kategorię rozwiązań ustawowych biorąc pod uwagę treści regulacyjne ustaw :

a) Rozwiązania ustawowe będące skutkiem implementacji czyli przyjęcia do prawa Polskiego prawa Unijnego. To dotyczy zwłaszcza dyrektyw,które są wydawane na podstawie art.94 TWE .

Dyrektywy mają za zadanie harmonizację aktów prawa wewnętrznego państw członkowskich zgodnie z art.94 TWE:

1. Ustawy

2. Akty wykonawcze do ustaw

3. Decyzje.

b) Regulacje Ustawowe samoistne. Prawnie przyjęte w sprawach z zakresu dzial.gosp. Czyli przedsiębiorczości ( art.49 TWE ), które nie zostały uregulowane w prawie unijnym.

III Grupa źródeł prawa wewnętrznego w Polsce:

Między Rozporządzeniami a ustawami wynikają 3 rodzaje związków wynikających z formuły, że rozporządzenia wydawane są tylko na podst. ustawy i tylko i w celu ich wykonania. ( te przesłanki muszą zostać spełnione kumulatywnie ):

po 1 -

Musi istnieć związek formalny między rozporządzeniem a ustawą co oznacza,że ustawa zawiera delegację do wydania rozporządzenia a w rozporządzeniu należy powołać się na delegację ( upoważnienie ).

po 2-

Musi istnieć związek podmiotowy między rozporządzeniem a ustawą - czyli ustawa musi wskazywać na konkret organ upoważniony do wydania rozporządzenia,

po 3-

Musi istnieć związek przedmiotowy ( treściowy ) ujmowany w dwóch aspektach:

a) sprawy przekazane do uregulowania w formie rozporządzenia określa ustawa,

b) drugi aspekt charakteryzowany jest jako wykonywanie ( konkretyzowanie ) przez rozporządzenie przepisów ustawowych.

TK w jednym ze swoich wyroków z 2008r. Określił jak należy rozumieć konstytucyjny wymóg nałożony na ustawodawcę sformułowania w ustawie wytycznych adresowanych do organu uprawnianego do wydania rozporządzenia. Wytyczne powinny zawierać:

1. Cel rozporządzenia,

2. Funkcje jakie maja spełniać adresaci rozporządzenia,

3. Negatywne wyłączenie spraw ( zagadnień ) uregulowanych w rozporządzeniu.

2 Grupa aktów podstawowych:

a) Uchwały

b) Rozporządzenia

Zajmują szczególne miejsce jako forma reglamentacji dzial.gospod.

Zgodnie z Konstytucją te dwie formy działalności władz publicznych nie mają wywoływać skutków prawnych, które by wykraczały poza system ustrojowy administracji publicznej.

W publicznym prawie gospodarczym niestety dochodzi jednak do sytuacji kiedy uchwały i zarządzenia wkraczają w prawa podmiotowe przedsiębiorcy. Skutkiem prawnym tego rodzaju uchwał i zarządzeń jest stwierdzenie że przedsiębiorca ma prawo domagania się od sądu ochrony prawnej jego praw podmiotowych jeżeli te prawa doznają uszczerbku i są naruszane w wyniku ingerencji administracji publicznej zwłaszcza przez uchwały czy zarządzenia.

Sam organa może postanowić o publikacji uchwał i zarządzeń i wówczas publikuje się je w :

a) Monitorze polski

b) Dzienniku resortowym.

4 Grupa źródeł Prawa Administracyjnego gospodarczego w Polsce - Umowy międzynarodowe

Polska konstytucja wymierza dwa rodzaje umów międzynarodowych:

a) Umowy międzynarodowe regulujące prawa i obowiązki państw będących stronami umowy np. umowa o zniesieniu podwójnego opodatkowania.

Umowy dwustronne regulują sytuacje przedsiębiorców pochodzących z państw będących stronami tej umowy. W tych umowach zawiera się niekiedy klauzula NAJWIĘKSZEGO UPRZYWILEJOWANIA - Wynika z niej, że przedsiębiorca zagraniczny nie może być traktowany w państwie przyjmującym gorzej niż najbardziej uprzywilejowany przedsiębiorca w tym państwie.

b) Druga kategoria umów międzynarodowych oparta jest o art. 90 Konstytucji, który dopuszcza możliwość przekazania możliwość przekazania kompetencji władz, organom ( państwa polskiego ), organizacją lub organom międzynarodowym. Przekazanie tych kompetencji odbywa się:

1. albo w drodze ustaw przyjętych przez Sejm i Senat większością 2/3 głosów ( bezwzględną kwalifikowaną )

2. lub w drodze referendum.

5 Grupa źródeł Prawa administracyjnego Gospodarczego w Polsce - Akty Prawa Miejscowego.

Akty Prawa Miejscowego - to akty stanowione przez Organy Jednostek Samorządu Terytorialnego ( czyli organy gminy, powiatu i województwa ) oraz akty organów Administracji rządowej. Wyróżniamy 3 grupy organów administracji rządowej:

1. Wojewoda

2. Organu Administracji rządowej zespolone

3. Organy Administracji rządowej niezespolone np. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej.

Akty prawa miejscowego jednostek Samorządu terytorialnego

Wyróżniamy 3 grupy aktów prawa miejscowego w sprawach dotyczących dzaił.gospod. Są to

1. Grupa:

Akty prawa miejscowego wydawane na podst. wyraźnego upoważnienia ustawowego i w celu wykonania ustawy,

1. Grupa:

Akty w zakresie zarządzania mieniem danej jednostki oraz akt regulujące zasady i tryb korzystania z obiektów lub urządzeń użyteczność publicznej.

1. Grupa:

Zarządzenia porządkowe,które wydają tylko organy gmin i powiatów,na obszarze Województwa zarządzenie porządkowe wydaje Wojewoda. Akty prawa miejscowego muszą być publikowane w Wojewódzkim Dzienniku Urzędowym.

Wyróżnia się trzy systemy ( układy ) stanowienia źródeł prawa administracyjnego gospodarczego :

1. System Klasyczny

2. System Quasi Klasyczny

3. System szczególny

Ad.1.

Z systemem klasycznym mamy do czynienia wówczas gdy układ aktów prawnych determinowany jest rozwiązaniami ustawowymi. z Ciągiem działań prawnych w klasycznym układzie źródeł prawa administracyjnego gospodarczego mamy do czynienia wówczas gdy dane zagadnienie regulowane jest przez akty prawne różnej rangi. System klasyczny opiera się o prymat ustawy.

Ad.2.

System Quasi Klasyczny jest to system zbliżony do systemu klasycznego. Podobieństwo tych dwóch systemów tkwi we wzajemnych związkach. Jest to system w,którym akty prawne powiązane są ze sobą pewnym ciągiem. Różnica między tymi dwoma systemami tkwi w braku determinacji ustawowej w systemie Quasi Klasycznym. Natomiast podobieństwo tkwi w tym,że w obu systemach pewne zagadnienie regulowane jest jednocześnie przez akty prawne różnej rangi

Ad.3.

Z systemem szczególnym mamy do czynienia wówczas,kiedy regulacji tej samej sprawy,zagadnienia występuje zbieg regulacji aktów prawnych różnej rangi z tym,że hierarchia aktów prawnych systemu szczególnego jest odwrotnością hierarchii organów,które te akty wydały - im niżej położony jest organ tym większą moc mają jego akty.

3.Charakterystyka norm prawa administracyjnego gospodarczego.

1. Normy ustrojowe

2. Normy Materialno-prawne

3. Normy prawa Formalnego

Te 3 grupy norm prawnych można podzielić na 2 kategorię :

1. Normy Sytuacyjne

2. Normy Wskazujące

Ad1.

Z normami sytuacyjnymi mamy do czynienia wówczas gdy jak mówi art 94 TWE - mają charakter powszechnie obowiązujący i określają one status i elementy sytuacji prawnej adresatów. Określenie elementów sytuacji prawnej adresatów norm sytuacyjnych mogą mieć:

a) Charakter bezpośredni - np. wykreślenie przedsiębiorcy z ewidencji

b) Charakter pośredni - wymagających konkretyzacji w innej prawnej formie administracji.

Ad.2.

Z normami wskazującymi mamy do czynienia wówczas kiedy organ władzy publicznej dokonuje wiążącej interpretacji norm sytuacyjnych np. zarządzenia Marszałka Województwa.

Wykład 4.

Temat : Wolność Gospodarcza.

Od 23.12.1988r. Wolność gospodarcza jest podstawową zasadą Polskie gospodarki rynkowej. Art.31 oraz 22 konstytucji

ZASADA WOLNOŚI GOSPODARCZEJ - to zasada wskazująca na obszar działalności przedsiębiorcy wolny od ingerencji zewnętrznej. Wolność wynikająca z zasady wolności gospodarczej podlega ochronie sądowej.

Art.31.Konstytucji mówi o ustawowej ochronie praw osoby ludzkiej - ingerencja w te prawa może mieć wyłącznie charakter ustawowy, Ustawa może ograniczać wolność jednostki tylko w przypadku ochrony:

1. ochrony środowiska

2. ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego

3. ochrony praw i wolności innych podmiotów ( zdrowie i moralność publiczna ).

Art.22 konstytucji - stanowi o wolności podejmowania działalności gospodarczej. Postanowienia tego artykułu odnoszą się wyłącznie i tylko do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Art.22 został poddany wiążącej interpretacji przez TK w 2001r. TK konstytucyjny stwierdził,że wolność gospodarcza,której cechy zostały ustalone w art.22 konstytucji to zasada rządząca wolnością gospodarczą oraz również prawo podmiotowe.

TK stwierdził,że zasada wolności gospodarczej wymieniona w art.22 konstytucji w odróżnieniu od zasady ustalonej w art.31 konstytucji ma charakter pochodny od wolności jednostki i może podlegać ograniczeniom. Ograniczenia wolności gospodarczej mogą mieć charakter dalej idący niż ograniczenia wynikające z art.22 konstytucji. Artykuł 22 nie tylko mówi o zasadzie wolności gospodarczej ale jest także prawem podmiotowym tzn. że każdy przedsiębiorca,który został poddany ingerencji ze strony władz publicznych w sporze z władzami publicznymi może bezpośrednio powoływać się na postanowienia art.22 konstytucji. Z art.22 konstytucji wynika możliwość ograniczenia działalności gospodarczej przy spełnieniu 2 przesłanek:

1. Ograniczenie wolności działalności gospodarczej może nastąpić tylko w drodze ustawy,ale w odróżnieniu od art. 31 konstytucji art.22 konstytucji mówi o możliwości ograniczenia dział.gospod. w drodze ustawy.

2. Działalność gospodarcza może zostać ograniczona na wskutek ochrony ważnego interesu publicznego i jest to przesłanka upoważniająca ustawodawce do ograniczania wolności do prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak należy rozumieć prymat ustawowej regulacji ograniczania wolności gospodarczej - 3 wyroki TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO:

1 WYROK - z 17.12.2003r. W świetle tego wyroku ograniczenie wolności gospodarczej nie może cedowane przez ustawodawce na administrację.

Po 2 - Przypadki i przesłanki ograniczenia wolności gospodarczej muszą mieć charakter ustawowy.

Po 3 - administracja gospodarcza może być uprawniona do wydawania aktów wykonawczych reglamentujących działalność gospodarczą,ale ustawodawca uprawniając administrację gospodarczą do ograniczania wolności gospodarczej musi kierować się tzw. Zasadą proporcjonalności. Z zasady proporcjonalności wynika,że akt wykonawczy może tylko rozwijać wcześniej przyjęte w ustawie ograniczenia wolności gospodarczej.

2 WYROK- z 2003r.TK w tym wyroku ukształtował tzw. zasadę doniosłości. W świetle tego wyroku TK stwierdził,że pojęcie ważnego interesu publicznego nie może zawierać w sobie treści bagatelnych,błahych. Wymagana jest doniosłość przesłanek ograniczających wolność gospodarczą. Na tle zasady doniosłości ukształtowała się doktryna określana mianem imperatywnych wymogów ochrony interesu publicznego. Doktryna imperatywnych wymogów ochrony interesu publicznego przedstawiona została w 3 wyrokach ETS.

Istotą tej doktryny jest możliwość odchodzenia od wolności gospodarczej i możliwość jej ograniczania.

Prawo Unijne w zasadzie nie dopuszcza możliwości odchodzenia od wolności gospodarczej na rynku unijnym chyba,że za tą ingerencją w wolność gospodarczą stoją usprawiedliwione przesłanki ochrony interesu publicznego.

1 WYROK ETS - w 1978r. ETS wyróżnił takie przesłanki w formule CHASSIS de DIJON. W tym wyroku ETS stwierdził,że ustawodawstwa krajowe mogą ograniczać wolność gospodarczą na runku unijnym,ale tylko w niestrzepujących sytuacjach:

1. względy kontroli publicznej mogą ograniczać wolność gospodarczą.

2. Wymogi rzetelności obrotu mogą wprowadzać ograniczenia w wolności gospodarczej

3. ochrona konsumentów.

Są to przesłanki usprawiedliwiające ingerencję w wolność gospodarczą przedsiębiorców.

2 WYROK ETS - W 1988r. ETS w formule O&Q badał czy zgodne są z prawem Unijnym ograniczenia handlu w niedzielę w Niemczech.

ETS stwierdził,że takie rozwiązania mogą być przyjęte pod warunkiem ich usprawiedliwienia zwyczajami tkwiącymi w danym regionie lub kraju,mianowicie przyjęte rozwiązania prawne ograniczające wolność przedsiębiorcy nie mogą mieć charakteru dyskryminującego.

3 WYROK ETS - Wyrok z 1.10.2009r. Wyrok w sprawie przedsiębiorcy holenderskiego.

W tym wyroku z 1.10.2009r. ETS potwierdził formułę możliwości ograniczających wolność gospodarczą państwa pod warunkiem,że przesłanki,którymi ustawodawca kieruje się ograniczając wolność gospodarczą są:

1. powszechnie znane

2. nie mają charakteru uznaniowego

3. nie są dyskryminacyjne.

W tym wyroku ETS odniósł się do sytuacji w której państwo przyjmujące postawiło holenderskiemu przedsiębiorcy warunek rejestracji.

Wyrok NSA z 1992r. - W tym wyroku NSA stwierdził,że niedopuszczalne jest i niezgodne z zasadami demokratycznego państwa prawnego oraz wolnością gospodarczą składanie obietnic co do przyjęcia określonych regulacji prawnych a następnie niedotrzymywanie tej obietnicy. Wyrok dotyczył zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł.

3 WYROK - z 2003r. W tym wyroku TK odniósł się do relacji między wolnością gospodarczą a zasadą swobody umów. TK stwierdził,że zasada wolność umów stron stosunku zobowiązaniowego ma swoje źródło w art.31 konstytucji a nie w art.22 konstytucji.

Wykład 4

Temat : Instytucje prawa rynku Unijnego.

Wśród instytucji prawnych będących rynkiem Unijnym wyróżniamy 5 grup instytucji prawnych będących regulatorami rynku Unijnego:

1. Instytucje prawne związane ze strefą wolnego handlu

2. Instytucje Unii Celnej

3. Instytucje Wspólnego runku

4. Instytucje kształtujące Unię Gospodarczą

5. Instytucje kształtujące Unię Walutową

Ad.1.

Regulacje dotyczące instytucji prawnych związanych ze strefą wolnego handlu zawarte są w art.25,28,29 TWE.

Gdy idzie o instytucje wolnego handlu to tymi instytucjami są:

po 1 -

wolność przepływu towaru na wewnętrznym rynku Unijnym bez Ceł. Art.25 TWE

po 2 -

Zniesienie barier importowych zwłaszcza zniesienie zezwolenia na import lub kontyngentów art.28 TWE

po 3 -

Zniesienie wszelkich ograniczeń i zakazów w eksporcie towarów art.29 TWE

Ad.2.

Art.23 TWE

Z unią celną mammy do czynienia wówczas kiedy ugrupowanie integracyjne prowadzi wspólna politykę celną w handlu z państwami,podmiotami lub państwami przedsiębiorcami spoza UE.

Ad.3.

Regulacje dotyczące Instytucji Wspólnego rynku zostały zawarte w art.39,43,49 w związku z obowiązywaniem art.50 TWE.

Elementy charakterystyczne dla państw,które tworzą ugrupowanie integracyjne określane mianem Wspólnoty Gospodarczej to:

po 1 -

Art.39 TWE ustanawia wolność przemieszczania się osób w dwóch płaszczyznach:

1. Dla podejmowania działalności gospodarczej

2. Dla zatrudniania w dowolnie wybranym miejscu.

Ograniczenia w tym względzie mogą być wprowadzone pod warunkiem ich niedyskryminacyjnego charakteru i jeżeli są wprowadzone to mogą mieć tylko i wyłącznie charakter ograniczony w czasie.

Art.43 TWE ma charakter fundamentalny gdy idzie o konstruowanie zasady wolność gospodarczej w dwóch wymiarach:

1. Wolność gospodarcza to prawo przedsiębiorcy do podejmowania działalności gospodarczej w formie samozatrudnienia albo prawo do tworzenia odrębnych jednostek organów zwłaszcza przez prowadzenie agencji,oddziałów lub fili.

2. Zakaz ograniczania wolności gospodarczej przez władze publiczne zwłaszcza jeżeli zakazy te miały by charakter dyskryminacyjny lub antykonkurencyjny. Jednocześnie art.43 TWE przykładowo wyróżnia formy działalności gospodarczej w postaci :

a) Współtworzenia spółek

b) Zarządzania spółkami jako formą działalności gospodarczej

Art.49,50 TWE

Art.49 TWE mówi o wolności świadczenia usług na rynku wspólnotowym. Ta wolność świadczenia usług została ujęta w wymiarze wspólnotowym co oznacza,że każdy kto świadczy usługi może je świadczyć w dowolnym miejscu. Wolność świadczenia usług odniesiono także do usługobiorcy każdy ma prawo wyboru przedsiębiorcy świadczącego usługi bez względu na miejsce siedziby lub

bez względu na miejsce świadczenia usług. Jednocześnie w art.50 TWE wskazano na znamiona działalności usługowej:

po 1 -

Usługami jest taka działalności,która ma charakter zarobkowy nie jest zaliczana do innych rodzajów działalności a przykładowo polega na wytwarzaniu towarów,handlu,działalności rzemieślniczej oraz działalności w zakresie wykonywania wolnych zawodów. Te 4 rodzaje działalności gospodarczej zalicza się do działalności usługowej.

Ad.4.

Art.4 i 94 TWE

Art. 4 mówi o prawie organów UE do wprowadzania instrumentów w celu kreowania wspólnej polityki w wybranych dziedzinach.

Art 94 TWE mówi natomiast o tworzeniu przez organy Unijne prawa wspólnotowego na rynku Unijnym.

Ad.5.

Art.94 ust.2 TWE - Charakterystyczną cechą dla Unii walutowej jest wspólna waluta oraz wspólna polityka kursowa.

Wyrok ETS z 1974r. Wprowadzający regułę DASSONVILLE odnoszącą się do wszystkich 5 dziedzin charakteryzujących UE.Z tej reguły wynika zasada,że zakazuje się wprowadzania w narodowych systemach prawnych reguł sprzecznych z prawem Unijnym jeżeli te rozwiązania prawne miały by się odnosić do relacji między przedsiębiorcami których łączy tzw. stosunek zakrajowości,który polega na tym,że stosunek prawny łączy co najmniej dwa państwa obecne w relacjach między przedsiębiorcami.

Wykład 5

Temat: Pojęcie działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności Gospodarczej w polskim ustawodawstwie nie jest jednolite tzn.że mamy różne ujęcia działalności gospodarczej w różnych aktach prawnych.

Podstawowe znaczenia dla pojęcia działalności gospodarczej ma art. 2 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Ujęcie z art. 2 ma podstawowe znaczenie ale inne ustawy także np.:

• Ustawodawstwo podatkowe,które wskazuje na szczególne cechy działalności gospodarczej. Na ustawodawstwo podatkowe składa się:

a) Ordynacja podatkowa

b) Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych

c) Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych

d) Ustawa o podatku od towarów i usługo

Ustawodawstwo podatkowe zwraca głównie uwagę na eksponowanie cechy zarobkowości działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza ujęta w ustawie o podatku od towarów i usług musi mieć charakter ciągły ( ciągłyustawa o podatku od towarów i usług stanowi,że oprócz znamionowych cech działalność gospodarcza musi się także charakteryzować ciągłością ale ciągłość to także działalność jednorazowa. W tym przypadku ustawodawca stanowi,że pojęcie ciągłości może być rozumowane jako podjęcie działalności jednorazowej.

Ustawa z 1993r. O zwalczaniu nieuczciwej konkurencji odnosi się do znamion działalności gospodarczej ujętej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej ale wprowadza ona możliwość zaliczenia do działalności gospodarczej także działania o charakterze ubocznym i polega nie na prowadzeniu działalności gospodarczej tylko na uczestniczeniu w działalności gospodarczej.

Ustawa z 2007r. O ochronie konkurencji i konsumentów do działalności gospodarczej zalicza nie tylko działalność o cechach i znamionach konstrukcyjnych wymienionych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej ale dodatkowo do działalności gospodarczej zalicza inne stypizowane rodzaje działań o szczególnych cechach.

Ustawa z 2007r. O ochronie konkurencji i konsumentów do działalności gospodarczej zalicza:

1. Działalność polegającą na organizowaniu lub świadczeniu usług o charakterze użyteczności publicznej

2. Działalność podmiotu,która jest uczestnikiem przedsięwzięcia wspólnego i ma w tym przedsięwzięciu pozycję dominującą.

To wyróżnienie tych dwóch rodzajów działalności ma na celu zwalczanie praktyk monopolistycznych.

Działalność o charakterze użyteczności publicznej wyróżnia się jedną podstawową cechą a mianowicie jest to działalność :

niedochodowa,nie wolno jej przerwać ze względów ekonomicznych oraz działalność ta ma charakter publiczny.

Ustawa z 2007r. Do kategorii przedsiębiorców zalicza nie tylko podmiot prowadzący działalność gospodarczą o charakterze użyteczności publicznej ale w myśl tej ustawy przedsiębiorca jest także ten podmiot,który organizuje wykonywanie odwołalności gospodarczej o charakterze użyteczności publicznej.

Prawo wspólnotowe nie posługuje się pojęciem działalności gospodarczej lecz pojęciem przedsiębiorczości.

Przedsiębiorczość wedle prawa pierwotnego UE - To działalność wytwórcza lub usługowa. Inne rodzaje działań zaliczane do przedsiębiorczości zostały albo w prawie wtórnym albo w orzecznictwie ETS. np.

• Europejskie prawo zamówień publicznych wyróżnia działalność budowlaną jako szczególny rodzaj działalności gospodarczej.

Przedsiębiorczość w rozumieniu prawa wspólnotowego charakteryzuje się 2 podstawowymi cechami:

1. Musi to być działalność zorganizowana

2. Działalność zarobkowa

Wedle prawa Unijnego nie ma przedsiębiorczości jeżeli nie jest ona zorganizowana i zarobkowa.

Prawo Unijne wyróżnia następujące rodzaje Przedsiębiorczości:

a) Przedsiębiorczość pierwotną - Mamy z z nią do czynienia wówczas gdy w działalności gospodarczej przedsiębiorcy występuje tzw. element transgraniczny - to znacz,że prawo Unijne w zasadzie interesuje się działalnością przedsiębiorcy,który prowadzi swoja przedsiębiorczość ograniczoną do rynku jednego państwa.

ELEMENT TRANSGRANICZNY - oznacza podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej poza rynkiem lokalnym na,którym została utworzony i podejmuje przedsiębiorczość ( działalność ) w innym państwie.

b) Przedsiębiorczość wtórną - Polega na ty,że przedsiębiorca podejmuje działalność gospodarczą:

• na wielu rynkach państwa członkowskich zwłaszcza za pośrednictwem utworzonych przez siebie jednostek organizacyjnych.

Wyrok ETS z 1.10.2009r. Formuła LEYMAN - W świetle tego wyroku do oceny sytuacji osoby fizycznej,która prowadziła działalność na wielu rynkach krajowych należy brać pod uwagę nie tylko prawo państwa pochodzenia tej osoby ale także prawo każdego z państw na terenie,którego ta działalność była prowadzona.

USTAWODAWSTWO POLSKIE CHARAKTERYZUJE DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZĄ JAKO :

1. Podejmowanie

2. Prowadzenie ( wykonywanie )

3. zawieszanie

4. zakończenie

Te cztery aspekty stanowią odrębny przedmiot w regulacjach prawa polskiego. Każdemu przedsiębiorcy przysługuje wolność do podejmowania decyzji w tych czterech obszarach aktywności.

Do tej problematyki wolności gospodarczej przedsiębiorcy i jej ograniczania odnosi się również prawo Unijne. Istnieje generalny zakaz ograniczania wolności przedsiębiorcy do podejmowania działalności gospodarczej,wyboru jej formy organizacyjnej,sposobu prowadzenia działalności,wykonywania działalności gospodarczej i jej zakończenia.

ETS w swoim orzecznictwie podtrzymuje i sankcjonuje wolność gospodarczą w sposób negatywny ( wskazuje zakazy adresowane do władzy publicznej ). Te najczęściej sprowadzają się do postanowienia obligującego władze publiczne by traktowały każdego przedsiębiorcę w sposób niedyskryminujący z uwzględnieniem zasad przejrzystości i konkurencji.

1) Wyrok ETSZ 1.10.2009r. Formuła SINT SERVATIUS. W tym wyroku ETS stwierdził,że niedopuszczalne są zakazy ograniczające dostęp przedsiębiorcy do rynku wewnętrznego danego państwa zwłaszcza przez nałożenie na przedsiębiorce obowiązku dokonania określonych zadań.

2. Wyrok ETS Z 2004r. Formuła RUSH PORTUGUESA. Ten wyrok z kolei mówi o zakazie sprowadzania przez przedsiębiorcę zatrudnionych zagranicznych pracowników do miejsca wykonywanego zatrudnienia.

3. Wyrok ETS z 1993r. Reguła BOSMANNA. Z tej reguły wynika,że pracownik ma prawo zmieniać pracodawce po zakończeniu kontraktu a firma przyjmująca go nie ma obowiązku wypłaty rekompensaty dotychczasowemu pracodawcy.

Od tych reguł dotyczących podejmowania działalności gospodarczej i zatrudniania pracowników wynikają pewne wyjątki:

po 1 -

W 1 wyroku ETS z 1978r. Formuła GIJON. Wyrok ten odnosi się do możliwości ograniczania wolności gospodarczej. Związany jest z wykonywaniem funkcji władzy publicznej

po 2 -

W wyroku ETS z 1984r. Formuła LAURIE BLAUM . W tym wyroku ustalono,cechy

po 3 -

Wyrok ETS z 1982r. Formuła LUTSI &GARBONE. Z tej reguły wynika jedna reguła odnosząca się do wolności przepływu kapitału. Stwierdzono,że charakter monety nie ma znaczenia dla uznania jej za środek płatniczy w przypadku rozliczeń takimi monetami między przedsiębiorcami moneta taka powinna być traktowana jako środek płatniczy a nie towar.

Po 4 -

Wyrok ETS z 1989r. Formuła THOMSON. Odnosi się do przepływów międzybankowych. W świetle tego wyrok przepływy pieniężne międzybankowe powinny być różnicowane albo jako :

a) przelew płatności

b) przepływ kapitał.

W pierwszym przypadku obowiązuje zasada wolności przepływu kapitału

Natomiast w przypadku przenoszenia kapitału mamy do czynienia z :

a) inwestowaniem kapitału

b) lokowaniem kapitału

USTAWODAWSTWO POLSKIE

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej jest podstawowa do oznaczenia znamion działalności gospodarczej. Są to następujące cechy:

1. Działalność gospodarcza musi mieć charakter zarobkowy

2. Musi mieć swój numeratywnie określony przedmiot odnoszący się do jednego z 5 rodzajów działalności gospodarczej:

a) Wytwórcza

b) Budowlana

c) Handlowa

d) Usługowa

e) Poszukiwanie i wydobywanie kopalin

Przedsiębiorca musi prowadzić co najmniej jeden z wymienionych rodzajów działalności gospodarczej.

Wyróżniamy również inne rodzaje działalności gospodarczej,które możemy uznawać za działalność gospodarczą ale nie podlegają one regulacje przez ustawę o swobodzie działalności gospodarczej z 2004r. I są to następujące rodzaje działalności gospodarczej :

1. Działalność rolnicza - (o różnym przedmiocie polegająca na hodowli,działalności ogrodniczej,działalności sadowniczej) ale prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego. Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej nie posługuje się pojęciem ubocznej działalności gospodarczej. Jeden rodzaj ubocznej działalności gospodarczej został wyłączony z ustawy z 2004r. I jest to :

Działalność prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego i jet to działalność o charakterze agroturystycznym.

Działalność uboczna - Pojęcie działalności ubocznej nie ma swoich znamion normatywnych. Kiedyś to pojęcie było odróżniane od pojęcie było odróżniane od pojęcia działalności głównej przedsiębiorcy przez zastosowanie kryterium prowadzenia działalności gospodarczej prowadzonej w większy rozmiarze. Dziś to pojęcie działalności w większym rozmiarze znajdujemy w kodeksie spółek handlowych z 2000r. Kodeks spółek handlowych odnosi to określenie do wielkości obrotów w każdym z dwóch kolejnych lat i musi wynosić 800 tys. euro.

Spółka cywilna musi być obligatoryjne przekształcona w spółkę jawną. Jeżeli spółka cywilna przez kolejne dwa lata w każdym roku osiągnęła co najmniej 800 tys. euro w każdym roku.

Działalność zarobkowa - To działalność,która nie musi być dochodowa. Działalnością zarobkową jest bowiem każda działalność której celem jest uzyskanie celu dochodowego. Charakter zarobkowy działalności gospodarczej odnosi się do zamiaru przedsiębiorcy. Przedsiębiorca powinien prowadzić działalność gospodarczą z zamiarem osiągnięcia zysku. Przedmiotem działalności gospodarczej jest jedna z pięciu dziedzin wyróżnionych przez ustawę.

Sąd Najwyższy w swoich wyrokach z 1991 i 1995r. Uznał jednak,że ten katalog 5 dziedzin nie może być traktowany jako zamknięty i dopuścił równie możliwość zliczenia innych dziedzin do działalności gospodarczej.

Sposób Wykonywania - Działalności gospodarcza musi być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły. SN stwierdził,w kilku wyrokach ,że ustalenie czy w przypadku danego przedsiębiorcy dochodzi do prowadzenia działalności gospodarczej musi mieć charakter indywidualizujący. Jeżeli dochodzi do sporu o jakość działalności gospodarczej to ocena ta musi być dokonana indywidualnie biorąc pod uwagę:

1. uczestnictwo w obrocie - tzn. że wyłączone zostały z działalności gospodarczej działania w ramach stosunku pracy.

2. Profesjonalny charakter

3. Ekonomiczność i racjonalność podejmowanych decyzji

4. Dynamiczny i aktywny charakter tej działalności

Natomiast nie jest działalnością gospodarczą,działalność polegająca na pasywnym charakterze np. jeżeli działalność polega wyłącznie na pobieraniu pożytków z mienia to nie jest ona działalnością gospodarczą.

Wykład 6

Temat : Rodzaje Działalności gospodarczej.

Pojęcie pięciu rodzajów działalności gospodarczej uregulowane jest w odrębnych ustawach szczególnych i rozporządzeniu Rady Ministrów.

1. Działalność wytwórcza - Uregulowana została w rozporządzeniu Rady Ministrów z 2004r. O polskiej klasyfikacji wyrobów. To rozporządzenie posługuje się dla określenia działalności wytwórczej określeniem przetwórstwa przemysłowego polskiej klasyfikacji wyrobów mówiąc o przetwórstwie przemysłowym,wyróżnia się dwie dziedziny ( działy, rodzaje )działalności:

a) wytwarzanie

b) przetwarzanie

2. Działalność Budowlana - Podobnie jak działalność o charakterze wytwórczym została uregulowana w rozporządzeniu Rady Ministrów na temat polskiej klasyfikacji obiektów budowlanych. Zgodnie z dyrektywą nr 118 UE w sprawie zamówień publicznych jeżeli dostawy lub usługi charakteryzują się pomocniczością wobec robót budowlanych to przedmiot zamówienia na roboty budowlane może obejmować także usługi.

3. Usługi - Zostały uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie polskiej klasyfikacji wyrobów i usług. W prawie UE pojęcie usług jest charakteryzowane jako każdy rodzaj działalności nie mieszczący się w działalności handlowej,dostawczej i budowlanej.

4. Działalność handlowa - To działalność polegająca zwłaszcza na wymianie towarów przez zawieranie umów sprzedaży,dostawy,najmu,dzierżawy oraz leasingu. Te umowy charakteryzowane są jako podstawowe rodzaje działalności handlowej.

5. Działalność polegająca na poszukiwaniu,rozpowszechnianiu,ewidencjonowaniu i wydobywaniu kopalin - Ten rodzaj działalności gospodarczej został uregulowany w Ustawie prawo górnicze i energetyczne. Te rodzaje działań obok działań w zakresie Telekomunikacji i energetyki zaliczane są do tzw. działań sektorowych, które mają swoje specyficzne regulacje prawne.

Działalność sektorowa - to wyróżnione w prawie polskim rodzaje działalności gospodarczej,które mają swoją specyficzną regulację prawną. Do tych dziedzin działalności gospodarczej obok przepisów ogólnych ( zarówno ) stosuje się odrębne ustawy. Oprócz regulacji sektorowych ze względu na przedmiot działań prawo polskie dopuszcza również przyjmowanie szczegółowych rozwiązań prawnych w odniesieniu do niektórych rodzajów działalności np. szkolenia pielęgniarek. Takie rodzaje działalności,które mają swoje odrębne regulacje działań są to rodzaje tzw. działalności regulowanej.

Działalność gospodarcza musi mieć charakter zarobkowy. To wyklucza z jej zakresu zwłaszcza dwa rodzaje działalności:

1. Działalność gospodarczą wykonywaną w ramach stosunku pracy tzn. świadczenie pracy przez pracownika na rzecz pracodawcy.

2. Działalność podmiotu wykonywaną na zaspokojenie własnych potrzeb.

Wymieniając 5 rodzajów działalności gospodarczej ustawodawca zrezygnował z posługiwania się pojęciem ubocznej działalności gospodarczej. To pojęcie znajduje się również w prawie podatkowym oraz w ustawie z 1993r. O zwalczani nieuczciwej konkurencji. SN uznał,że wyróżnienie w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej 5 rodzajów działalności gospodarczej nie jest taksatywne ( zamknięte ). SN stwierdził,że działalnością gospodarczą charakteryzuje się,każda działalność gospodarcza o charakterze zarobkowym,która ma charakter aktywny,dynamiczny,odpowiednio zorganizowany i profesjonalny zwłaszcza przez udział przedsiębiorcy w obrocie.

Kolejnymi cechami wyróżniającymi działalność gospodarczą jest ciągłość tzn. że jej charakter nie jest określeniem czasu i limitu działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza w zasadzie nie jest limitowana czasem tzn. że czynności jednorazowe nie mogą być zaliczane do działalności gospodarczej, co nie wyklucza okoliczności,że przedsiębiorca podjął tylko jedną czynność a po jej zrealizowaniu działalność ustaje. Zasada ciągłości działalności gospodarczej pozwala zarazem na zawieszanie działalności gospodarczej na okres nie dłuższy niż 4 miesiące i pod warunkiem,że przedsiębiorca nie zatrudnia pracowników. Natomiast brak zgłoszenia wniosku do podmiotu rejestrującego z informacją o odwieszeniu działalności po upływie 24 miesięcy skutkuje automatycznym wykreśleniem przedsiębiorcy z urzędu.

Spółki do razowe i spółki w uśpieniu.

Spółka do razowa - Zawierana dla osiągnięcia jakiegoś celu lub wykonania jednej czynności

Spółka w uśpieniu - pojęcie to odnosi się do przedsiębiorcy,który spełnił wszystkie wymagania legalizujące a nie podjął działalności w ogóle działalności gospodarczej.

Zasadą jest,że podmiot,który spełnił wymagania legalizujące a nie podjął działalności gospodarczej może być wykreślony z ewidencji lub urzędu w zasadzie w postępowaniu likwidacyjnym. Ta teza nie odnosi się do jednoosobowej działalności gospodarczej. W pewnych sytuacjach działalność gospodarczą może prowadzić podmiot nie mający statusu przedsiębiorcy. Zasadą jest ,że działalność gospodarcza jest związana z uzyskaniem statusu przedsiębiorcy. Taka sytuacja odnosi się do spółek w organizacji.

Działalność gospodarcza musi mieć charakter zorganizowany atrybut zorganizowanej działalności gospodarczej odnosi się do:

1. Aspektów formalnych - odnoszą się one zwłaszcza do rejestracji przedsiębiorcy,niekiedy legalizacji samej działalności gospodarczej.

2. Aspektów przedmiotowych - Zorganizowanie działalności gospodarczej oznacza zgromadzenie odpowiedniego majątku do prowadzenia działalności gospodarczej oraz odpowiednie jego zorganizowanie.

Majątkiem niezbędnym do prowadzenia działalności gospodarczej są zarówno składniki majątkowe oraz niemajątkowe. Ustawodawstwo Unijne w zasadzie nie posługuje się pojęciem działalności gospodarczej substytutem tego pojęcia jest pojęcie przedsiębiorczości. Przedsiębiorczością w rozumieniu prawa i ustawodawstwa Unijnego jest każde działanie o charakterze zarobkowym wyróżniane ze względu na swój przedmiot działania a polegające na wykorzystaniu określonego mienia.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej i kodeks cywilny posługują się pojęciem zawodowej działalności gospodarczej. Należy odróżnić to pojęcie od działalności związanej z wykonywaniem tzw. Wolnych zawodów.

Określenie działalności gospodarczej jako zawodowej oznacza jej profesjonalizację - jt. Działalność podmiotu,który spełnia wymagania przewidziane prawem. Natomiast pojęcie wolnych zawodów zostało scharakteryzowane w art.88 Kodeksu spółek handlowych. W tym art. znajduje się klasyfikacja wolnych zawodów i ich systematyka.

Gdy idzie o wolne zawody zalicza się do nich zawody charakteryzujące się:

1. szczególnym przygotowaniem

2. szczególnym katalogiem wartości aksjologicznych

3. wykonywaniem takiego zawodu osobiście

4. Ta działalność gospodarcza podlega szczególnej kontroli ze strony organów państwa ale także organów samorządu zawodowego

5. W pewnych sytuacjach istnieje przymus przynależności korporacyjnej

6. wykonywanie wolnego zawodu dopuszczane jest tylko przez osoby fizyczne

7. wykonywanie wolnego zawodu może mieć także miejsce w ramach spółki partnerskiej

Spółka partnerska sama nie jest podmiotem,który wykonuje wolny zawód tylko jest to forma organizacyjna wspomagająca partnerów w ich działalności.

Wykład 7

Temat: Pojęcie przedsiębiorcy i elementy konstrukcyjne pojęcia przedsiębiorcy.

Pojęcie przedsiębiorcy należy odróżnić od pojęcia przedsiębiorstwa.

Pojęcie przedsiębiorcy - odnosi się do podmiotu wykonującego działalność gospodarczą.

Pojęcie przedsiębiorstwa w prawie polskim występuje w 2 znaczeniach:

a) znaczenie podmiotowe - jako nazwa przedsiębiorcy ( kategoria przedsiębiorcy )

b) znaczenie przedmiotowe - charakterystyka znaczenia przedmiotowego znajduje się w art.55 Kodeksu Cywilnego. Przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym to zespół składników powiązanych funkcjonalnie.

Prawo Unijne nie posługuje się pojęciem przedsiębiorcy tylko pojęciem znaczenia przedsiębiorstwa w znaczeniu podmiotowym. Przy czym do pojęcia przedsiębiorstwa Prawo Unijne zalicza zstępujące jednostki ( wyliczone przykładowo ):

1. Spółki osobowe

2. spółki kapitałowe

3. Spółdzielnie

4. Osoby fizyczne

Oraz każdy inny podmiot,który prowadzi działalność gospodarczą zarobkową. Wśród przedsiębiorstw wyróżnionych przez prawo Unijne szczególne znaczenie mają 3 kategorie :

1. Przedsiębiorstwa publicznego

2. Przedsiębiorstwa realizujące usługi w ogólnym interesie publicznym

3. Przedsiębiorstwa,którym przyznano prawa specjalne lub wyłączne.

Te przedsiębiorstwa mogą mieć charakter przedsiębiorstw wyłącznie prywatnych albo mogą to być przedsiębiorstwa z kapitałem mieszanym ( publiczno - prywatnym )

Ad.1.

To takie przedsiębiorstwo do,którego następujące rygory,warunki:

a) poddane jest one nadzorowi ze strony organów publicznych

b) organy władzy publicznej maja większość głosów w zgromadzeniu albo jeżeli władze publiczne wybierają większość członków organu zarządzającego. A dodatkowym warunkiem jest to,że takie przedsiębiorstwo publiczne wykonuje zadania na rzecz władz publicznych. Te znamiona przedsiębiorstwa publicznego zostały wyróżnione w :

1. W dyrektywie UE z 1980r.w sprawie przejrzystości stosunków finansów publicznych

2. W polskiej ustawie o takiej samej nazwie z 2006r.

Ad.2.

Są to przedsiębiorstwa prywatne,które otrzymały zlecenie od państwa na realizację zadań państw.

Ad.3.

Z prawami wyłącznymi lub specjalnymi mamy do czynienia wówczas,kiedy państwo przyznaje przedsiębiorcy status monopolisty na danym terenie albo jeżeli państwo wskazuje,że określone zadania mogą wykonywać wskazane wybrane jednostki. Przedsiębiorstwa posiadające prawa specjalne to przedsiębiorstwa wobec,których uchylono ogólny zakaz prowadzenia działalności gospodarczej lub są to przedsiębiorstwa,które prowadzą działalność gospodarczą po spełnieniu szczególnych wymagań narzucanych przez państwo.

Te 3 kategorie przedsiębiorstw prawo Unijne wyróżniło po to by wskazać,że one nie są wyłączone spod ogólnych zasad czy reguł ochrony konkurencji.

Pojęcie przedsiębiorstwa na tle polskiego prawa

Podstawowe znaczenie ma art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ale także odpowiednie przepisy kodeksu cywilnego. Pojęciem przedsiębiorcy posługują się także inne ustawy . Pojęcie przedsiębiorcy odnosi się do następujących kategorii podmiotów ( jest to podział podstawowy ):

1. są to osoby fizyczne

2. osoby prawne

3. jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej ale tylko te,którym przepisy odrębne przepisy przyznają zdolność prawną lub podmiotowość prawną.

Wspólnym powiązaniem dla tych 3 kategorii jest to,że te podmioty są przedsiębiorcami w zakresie wykonywanej przez te pomioty działalność gospodarczej.

Odrębnie należy traktować kategorię przedsiębiorców,którymi są wspólnicy spółki cywilnej od 1.10.2001r.

W Polsce występuje jeszcze jedna kategoria przedsiębiorcy jest to spółka cicha - która jest umowną formą prowadzenia działalności gospodarczej. Zawierana jest na podstawie umowy nienazwanej ( kodeksu cywilnego ). W spółce cichej na zewnątrz jako przedsiębiorca występuje najczęściej jeden przedsiębiorca. Wspólnicy cisi nie są przedsiębiorcami.

Wykład 7

Temat: Osoby fizyczne.

Krajowa osobą fizyczną jest obywatel polski.

Są jeszcze inne regulacje prawne,które uwzględniają kryterium miejsca zamieszkania dla odróżnienia osoby krajowej od osoby zagranicznej. Są to:

a) Ustawy z 2004 i 2005r. O funduszach inwestycyjnych oraz o instrumentach obrotu tytułami inwestycyjnymi.

Te dwie ustawy o funduszach inwestycyjnych uznają za osobę zagraniczną osoby fizyczne,które mają miejsce zamieszkania poza terytoriom RP. Istotne jest dla tak określonego statusu osobowego tych osób fizycznych,że prawo polskie uznaje ten osobowy tych osób fizycznych określony w prawie macierzystym dla tych osób.

Te 3 ustawy regulują min. obrót papierami wartościowymi.

Problem obywatelstwa

1. Osoba fizyczna ma podwójne obywatelstwo. Jeżeli cudzoziemiec ma więcej niż jedno obywatelstwo to musi oświadczyć przed władzami polskimi z którego obywatelstwa będzie korzystał. WYJĄTKI:

A) Obywatele państw nie będących członkami UE

B) Apatryda ( Bezpaństwowiec ) - osoba fizyczne nie mająca żadnego obywatelstwa.

Osobą zagraniczną jest osoba fizyczne nie mająca polskiego obywatelstwa

1. Prawo polskie stanowi,że jeżeli obywatel polski ma podwójne obywatelstwo przed władzami polskimi może powoływać się na obywatelstwo polskie ono przesądza o jego statusie osobowym.

2 PRZESŁANKI ZDOLNOŚCI PRAWNEJ ( MAŁOLETNIEGO ):

1. Małoletni nie ma zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych gdy idzie o wykonywanie działalności gospodarczej. Z jednym wyjątkiem - rzemiosła. Ustawa z 1989r. Stanowi,że rzemieślnik jest przedsiębiorcą jeżeli spełnia dwa warunki :

a) prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o pracę własną i zatrudnia nie więcej niż 50 osób.

b) zakład rzemieślniczy po zmarłym spadkodawcy może dziedziczyć małoletni czyli osoba,która ukończyła 16 lat a nie ukończyła 18 lat. Małoletni prowadzi zakład rzemieślniczy chociaż prawnie w jego imieniu ten zakład prowadzi przedstawiciel ustawowy,opiekun lub kurator. Taki małoletni nie może po zmarłym spadkodawcy dziedziczyć uprawnień osobistych. Uprawnienia przysługujące osobiście nie podlegają ograniczeniu.

Miejsce zamieszkania osoby fizycznej jako właściwe dla określenia jej statusu osobowego.

Osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania. Prawo polskie wymaga w pewnych sytuacjach by status osoby fizycznej określać wg, jej miejsca zamieszkania.

Wedle wyroku SN z 2009r. Miejsce zamieszkania osoby fizycznej określa się przy uwzględnieniu trzech kumulatywnie wymienionych przesłanek.

Według postanowień kodeksu cywilnego zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość w,której ta osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu.

3 PRZESŁANKI:

1. Faktyczne przebywanie osoby fizycznej w danej miejscowości ( zameldowanie nie przesądza o faktycznym przebywaniu ).

2. Koncentrowanie swoich interesów życiowych w danym miejscu

3. Zamiar ( wola ) zamieszkiwania w określonym miejscu oraz koncentrowania swoich interesów życiowych.

OSOBY PRAWNE JAKO PRZEDSIĘBIORCY.

Pojęcie osoby prawnej reguluje art.33 Kodeksu Cywilnego. Kodeks cywilny wyróżni następujące rodzaje osób prawnych:

1. Ustawowe osoby prawne

2. Rejestrowe osoby prawne

3. Osoby prawne,które muszą przyjąć w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej określoną w prawię formę organizacyjną prowadzonej działalności gospodarczej.

Ad.1.

Ustawowe osoby prawne to takie osoby prawne,które otrzymują osobowość prawną z chwilą utworzenia z mocy prawa. np. skarb państwa,gminy,powiaty,województwa.

Ad.2.

Rejestrowe osoby prawne to takie osoby prawne,które nabyły osobowość prawną poprzez wpis do określonego rejestru. Do czasu wpisania do określonego rejestru takie jednostki nie maja osobowości prawnej i są ułomnymi osobami prawnymi. Niekiedy Polskie prawo przyznaje prawo do prowadzenia działalności gospodarczej jednostką organizacyjnym,które nie zostały wpisane do rejestru,toczy się postępowanie w sprawie ich wpisu do rejestru np. spółka w organizacji. Rejestrem do,którego osoby prawne są wpisywane by uzyskać osobowość prawną jest KRS.

Występują sytuację kiedy osoba prawna jest wpisywane do dwóch różnych rejestrów zanim podejmie działalność gospodarczą. Są to następujące przypadki:

1. Jeżeli osoba prawna jest wpisywana do specjalnego rejestru to dla podjęcia działalności gospodarczej musi dodatkowo uzyskać wpis w KRS-ie dwa wyjątki:

a) Publiczne zakłady opieki zdrowotnej nie są wpisywane do rejestru przedsiębiorców KRS

b) Kolumny transportu sanitarnego.

Te dwie jednostki organizacyjne mogą prowadzić działalność gospodarczą i nie jest wymagane ich wpisywanie do KRS- u.

Ad.3.

Osoby prawne,które dla wykonywania działalności gospodarczej muszą przyjąć określoną w prawie formę organizacyjna prowadzenia działalności gospodarczej. Podjęcie niektórych rodzajów działalności gospodarczej w Polsce wymaga przyjęcia przez przedsiębiorcę określonego statusu prawnego .tzn, że podejmując określoną działalność gospodarczą przedsiębiorca nie ma swobody wyboru w jakiej formie organizacyjnej będzie prowadził będzie prowadził działalność gospodarczą.

Niektóre rodzaje działalności gospodarczej w Polsce wymagają utworzenia spółki akcyjnej np.

1. Bank

2. Fundusze inwestycyjne

3. Giełdy papierów wartościowych

4. Działalność ubezpieczeniowa

5. Działalność z zakresie promocji i reklamy przedsiębiorcy zagranicznego tylko w formie przedstawicielstwa.

STATUS OSOBOWY OSÓB PRAWNYCH I SIEDZIBA OSÓB PRAWNYCH

1. Status osobowy - W prawie Unijnym status osobowy osoby prawnej określa się wg, jej miejsca utworzenia. Miejsce utworzenia przedsiębiorcy,który jest osoba prawną decyduje o statusie osobowym tej osoby prawnej. Prawo państwa w,którym osoba prawna została utworzona jest właściwe dla określenia jej statusu osobowego. Prawa innych państw w,których taka osoba prawna podejmuje działalność gospodarczą są zobowiązane do uwzględnienia jej statusu osobowego. Wyrok ETS z 10.2009r. W tym wyroku ETS stwierdził,że prawo miejscowe w,którym spółka założyła za granicą chce prowadzić działalność gospodarczą nie może nakładać dodatkowych warunków i uzależniać podjęcie działalność gospodarczej od spełnienia tych warunków z jednym wyjątkiem:

Można narzucić firmie zagranicznej obowiązek spełnienia dodatkowych wymagań jeżeli to narzucenie nie ma charakteru dyskryminacyjnego.

2. SIEDZIBA OSOBY PRAWNEJ

Gdy idzie o określenie siedziby osoby prawnej prawo UE nie zawiera rozwiązań prawnych,które ukazywały by jednolity model określenia siedziby osoby prawnej,tylko odsyła do wewnętrznych systemów prawa.

3 SPOSOBY OKRESLENIA SIEDZIBY OSOBY PRAWNEJ W PRAWIE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UE:

1. Model rejestracji spółki ( osoby prawnej ) - siedziba osoby prawnej jest tam gdzie została ona zarejestrowana

2. Siedzibą osoby prawnej jest siedziba zarządu

3. siedziba osoby prawnej jest miejsce wykonywania przez nią głównej działalności.

Występują sytuację kiedy bierzemy pod uwagę dwa z tych trzech modeli do określenia siedziby osoby prawnej sytuacje te dotyczą oddziałów przedsiębiorców zagranicznych. Wyróżniamy dwie przesłanki utworzenia oddziałów przedsiębiorców zagranicznych:

po1

Oddziałem jest wyodrębniona i samodzielna cześć działalność gospodarczej przedsiębiorcy prowadzona poza głównym miejscem prowadzenia tej działalności.

Po 2

Oddziały przedsiębiorców zagranicznych podlegają rejestracji w KRS-ie.

JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE BEZ OSOBOWOŚĆI PRAWNEJ JAKO PRZEDSIĘBIORCY

Status przedsiębiorcy w prawie polskim mogą uzyskać jednostki organizacyjne bez osobowości prawnej pod jednym warunkiem:

-że prawo polskie przyznaje im uprawnienie do prowadzenia działalności gospodarczej

ZAGRANICZNE UŁOMNE OSOBY PRAWNE

Jeżeli zagraniczna jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej otrzymała prawo do prowadzenia działalności gospodarczej w prawie macierzystym to te praw jest również akceptowane w Polsce.

Pojęcie przedsiębiorcy zagranicznego.

To pojęcie odnosi się do tylko do osób zagranicznych ( przedsiębiorcy zagraniczni to osoby zagraniczne ). Przedsiębiorcą zagraniczną jest taka osoba zagraniczna,która podjęła działalność gospodarczą poza terytorium RP.

Wykład 8

Temat: pojęcie osoby zagranicznej.

Gdy idzie o osoby fizyczne prawo polskie pozwala na przyznanie takich samych uprawnień gdy idzie o działalność gospodarczą,cudzoziemcom spoza UE jakie mają obywatele polscy. Osobą fizycznym będącym obywatelami państw UE prawo polskie przyznaje prawa zrównane z prawami obywateli polskich w następujących sytuacjach:

Zrównanie z sytuacją obywateli polskich ma miejsce wtedy,kiedy cudzoziemiec spoza UE otrzymał jeden z następujących statusów:

1. Otrzymał status rezydenta długoterminowego UE

2. Otrzymał status uchodźcy

3. Otrzymał prawo do osiedlenia się

4. Kiedy cudzoziemiec korzysta z tzw. ochrony czasowej

5. Kiedy cudzoziemiec korzysta z prawa do pobytu tolerowanego

6. Kiedy cudzoziemiec ma prawo do zamieszkania przez czas określony

7. Kiedy cudzoziemiec nie będący obywatelem UE otrzymał kartę Polaka

Te sytuację odnoszą się również do zatrudniania cudzoziemców.

Osobami zagranicznymi ( czyli tymi podmiotami,które w Polsce mogą podejmować i prowadzić działalność gospodarczą ) są :

1. Osoby fizyczne z państw UE

2. Osoby fizyczne z państw,które podpisały z RP umowę o zasadzie traktowania narodowego

3. Osoby fizyczne,który prawa zostały zrównane.

Zagraniczne osoby prawne są to te osoby,których podmiotowość jest określona:

a) albo wg zasady siedziby

b) albo wg zasady miejsca wykonywania działalności głównej

c) albo wg zasady prawa utworzenia.

Formy prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby fizyczne,osoby prawne lub jednostki organizacyjne bez osobowości prawnej pochodzące z państw z,którymi RP nie ma podpisanej umowy o zasadzie traktowania narodowego lub pochodzących z państw spoza UE,prowadzą działalność gospodarczą wybierając jedną z czterech form prowadzenia tej działalności:

1. Spółka Komandytowa

2. Spółka Komandytowo - Akcyjna

3. Spółka Akcyjna

4. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ( Sp. z.o.o )

Podjęcie działalności gospodarczej w Polsce wymaga tzw. LEGALIZACJI czyli wpisu do co najmniej jednego z rejestrów. Z jednym wyjątkiem:

Osoby zagraniczne z państw członkowskich UE maja prawo podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej w dziedzinie usług bez obowiązku legalizacji. Zwłaszcza jeżeli prowadzenie tych usług ma charakter masowy.

Osoby zagraniczne spoza UE mają prawo na podstawie zasady traktowania narodowego prowadzić działalność gospodarcza w Polsce a jeżeli są to osoby fizyczne to ich działalność podlega EWIDENCJONOWANIU w gminie. Natomiast członkowie rodzin tych osób zagranicznych,które w Polsce prowadzą ewidencjonowaną działalność gospodarczą na podstawie ZASADY WZAJEMNOŚCI mogą również taką ewidencjonowaną działalność gospodarczą prowadzić

ODDZIAŁY I PRZEDSTAWICIELSTWA OSÓB ZAGRANICNYCH.

Osoby zagraniczne mogą w Polsce tworzyć oddziały i przedstawicielstwa jeżeli. Osoba zagraniczna może utworzyć w Polsce oddział lub przedstawicielstwo jeżeli w swoim macierzystym prawie uzyskała status przedsiębiorcy zagranicznego ( osoba zagraniczna,która poza terytorium RP podjęła działalność gospodarczą ).

ODZIAŁ Z PUNKTU WIDZENIA PRAWA POLSKIEGO.

Oddział jako jednostka organizacyjna przedsiębiorcy musi charakteryzować się następującymi cechami:

1. Oddział jest to wyodrębniona organizacyjnie i samodzielnie wykonywana część działalności przedsiębiorcy 3 cechy oddziału:

a) Oddział musi mieć wyodrębniony organ zarządzający b) Wyodrębniony własny majątek c) Odrębną strukturę organizacyjną

W prawie polskim oddział jest ewidencjonowany w KRS

1. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie może prowadzić dowolnej działalności gospodarczej ponieważ ponieważ,przedmiot działania oddziału musi się mieścić w przedmiocie działania przedsiębiorcy zagranicznego.

2. Mimo,że oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest wpisywany do KRS nie uzyskuje statusu odrębnego przedsiębiorcy ponieważ,oddział przedsiębiorcy zagranicznego prowadzi działalność gospodarczą w imieniu i na rachunek przedsiębiorcy zagranicznego tego,który utworzył oddział.

3. Odział nie ma osobowości prawnej wyróżniamy jeden przypadek gdy oddział traktowany jest jak odrębny przedsiębiorca i jest to :

GŁÓWNY ZAKŁAD FIRMY UBEZPIECZENIOWEJ

Do utworzenia oddziału wymagane jest powołanie przez przedsiębiorcę zagranicznego osoby upoważnionej. Nadzór nad oddziałami sprawuje przedsiębiorców zagranicznych w Polsce sprawuje Minister Gospodarki. Minister Gospodarki może wydać zakaz prowadzenia działalności gospodarczej przez oddział. W niektórych sytuacjach nadzór nad oddziałami sprawuje Komisja nadzoru finansowego. Dotyczy to oddziałów:

1. Banków zagranicznych

2. oddziałów zagranicznych firm ubezpieczeniowych

3. Oddziałów zagranicznych firm zajmujących się obrotem instrumentami finansowymi

Minister może wydać zakaz prowadzenia działalności gospodarczej przez oddział jeżeli:

po 1 -

Oddział istotnie narusza prawo Polskie lub też ważny interes publiczny.

Po 2 -

Jeżeli oddział prowadzi działalność gospodarczą wykraczająca poza przedmiot działania przedsiębiorcy macierzystego

po 3 -

Jeżeli zostało wszczęte postępowanie likwidacyjne lub upadłościowe przedsiębiorcy zagranicznego

po 4 -

Jeżeli działalność oddziału jest niezgodna z :

a) Bezpieczeństwem państwa

b) Obronnością państwa

c) Ochroną tajemnicy państwowej.

Zakaz prowadzenia działalności gospodarczej przez oddział oznacza wszczęcie postępowania likwidacyjnego.

2.PRZEDSTAWICIELSTWO PREDSIĘBIORCY ZAGRANICZNEGO

Wyróżniamy dwa rodzaje przedstawicielstw przedsiębiorcy zagranicznego:

1. Przedstawicielstwo działające na zasadach ogólnych. Takie rodzaje przedstawicielstw mogą prowadzić działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie promocji i reklamy przedsiębiorcy zagranicznego,który utworzył oddział. Możliwe jest w Polsce utworzenie przedstawicielstwa dla promocji całego państwa. Przedstawicielstwa także podlegają legalizacji ale rejestr przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych prowadzi Minister Gospodarki.

2. Przedstawicielstw Przedsiębiorcy zagranicznego o odrębnym statusie prawnym. Do tego rodzaju przedstawicielstw zaliczamy następujące rodzaje przedstawicielstw:

a) Przedstawicielstwa Banków

b) Przedstawicielstwa zagranicznych Firm Ubezpieczeniowych

c) Przedstawicielstwa zagranicznych fundacji

Przedstawicielstwa zagranicznych banków i zagranicznych firm ubezpieczeniowych mogą prowadzić działalność gospodarczą z wyjątkiem działalności operacyjnej. To zastrzeżenie nie odnosi się jednak do przedstawicielstw zagranicznych fundacji.

Przedstawicielstwa zagranicznych fundacji mogą w Polsce prowadzić działalność gospodarczą. Fundacja zagraniczna może utworzyć w Polsce przedstawicielstwo za zgodą ministra właściwego ze względu na przedmiot działania przedstawicielstwa. Status fundacji w Polsce w tym przedstawicielstw zagranicznych fundacji reguluje ustawa z 1984r.

Wykład 8

Temat: Podmioty z udziałem kapitału zagranicznego. Nabywanie nieruchomości przez Cudzoziemców.

Prawo wewnętrzne jest właściwe gdy chodzi o określenie statusu podmiotowego przedsiębiorcy.

Prawo Unijne odnosi się natomiast do takich kategorii przedsiębiorców,które mają siedzibę w jednym państwie a prowadzą działalność gospodarczą na obszarze całej UE oraz dodatkowo,których kapitał pochodzi ze źródeł finansowania ulokowanych w różnych państwach.

Sytuacja 3 podmiotów mających siedzibę w jednym państwie,które z mocy aktu erekcyjnego maja prawo do prowadzenia działalności gospodarczej na obszarze całej UE do tych podmiotów zaliczamy:

1. Spółkę Europejską

2. Europejskie zgromadzenie interesów gospodarczych

3. Spółdzielnie Europejska

Te 3 podmioty łączy sposób regulowania ich sytuacji. Ich sytuacje określają nie tylko przepisy prawa wewnętrznego ale także wspólnotowe regulacje prawne.

Od 1985r. Unijne prawo wtórne reguluje również status przedsiębiorcy jeżeli w tym statusie przedsiębiorcy występują elementy międzynarodowe.

1. SPÓŁKA EUROPEJSKA

Pojęcie spółki w prawie Unijnym odnosi się zarówno do spółek osobowych i kapitałowych. Prawo Unijne pojęciem spółki obejmuje r,również sytuacje Spółdzielni oraz spółek osobowych kapitałowych a dodatkowo odnosi się do innych rodzajów osób prawnych jeżeli spełniają następujące dwa warunki :

a) Prowadzą działalność gospodarczą

b) Jest to działalność zarobkowa

Spółka Europejska gdy idzie o jej źródła prawa podlega regulacja dwóch aktów prawnych:

a) akty prawa wtórnego rozporządzeniu KE z 2001r.

b) Oraz Polskiej Ustawie z 2005r. O europejski zgrupowaniu interesów gospodarczych i Spółce Europejskiej.

Cechy Spółki Europejskiej

1. Spółka Europejska ma status spółki akcyjnej tzn. że posiłkowo w sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu KE z 2001r. Oraz Polskiej Ustawie z 2005r. Stosuje się przepisy polskiego kodeksu spółek handlowych

2. Istota Spółki Europejskiej jest zmienność jej siedziby. Mianowicie Spółka Europejska może zmieniać swoja siedzibę przenosząc ja z państwa do państwa bez postępowania likwidacyjnego.

Zasadą bowiem jest ze kapitałowe spółki osobowe przenosząc swoją siedzibę do innego państwa muszą być zlikwidowane.

Dlatego też,aby ułatwić możliwość przenoszenia kapitału w prawie UE dopuszczono możliwość utworzenia Spółki Europejskiej.

1. Prawo Unijne wymaga związania łączności siedziby z jej główną działalnością,natomiast prawo wewnętrzne jest właściwe do ustalenia bardziej rygorystycznego warunku mianowicie do zobowiązania by siedziba spółki była w tym samym miejscu a nawet w tej samej miejscowości co jej główna działalność. Wyrok ETS z 1984r. W sprawie DAILY MAIL.Z tego wyroku wynika możliwość wyboru jednego z dwóch systemów zarządzania taka spółka:

a) System Monistyczny

b) System Dualistyczny

System Monistyczny - Przy systemie Monistycznym organem zarządzającym oraz nadzorującym jest Rada Administracyjna wybierającą spośród swojego składu Dyrektorów zarządzających.

System Dualistyczny - Oznacza istnienie dwóch organów :

a) Rady Administracyjnej ( organ stanowiący )

b) Zarządu,który tworzy tzw. kolegium Dyrektorów ( organ wykonawczy ).

1. Minimalny kapitał zakładowy Spółki Europejskiej wynosi co najmniej 120 tys. euro

2. Spółki Europejskiej powstają w następujący sposób:

a) połączenie dwóch przedsiębiorców mających siedziby na terytorium rożnych państw

b) Spółka Europejska może powstać w wyniku połączenia spółki z oddziałem innego przedsiębiorcy utworzonego na terytorium innego państwa

c) Utworzenie przez spółkę krajowa oddziału w innym państwie i przejęcie oddziału przez spółkę tego państwa w,którym ten oddział został utworzony.

2.EUROPEJSKIE ZGRUPOWANIE INTERESOW PUBLICZNYCH.

Sytuację prawną reguluje :

1. akt prawa wtórnego - rozporządzenie KE z 1985r.

2. Akt prawa wewnętrznego - Polska ustawa z 2005r.

W Polsce Europejskie Zgrupowanie interesów Gospodarczych ma status spółki jawnej i jest to spółka osobowa. Przedmiotem działania Europejskiego Zgrupowania Interesów Gospodarczych jest koordynacja działalności wspólników.

3. SPÓŁDZIELNIA EUROPEJSKA

Do spółdzielni Europejskiej odnosi się:

1. rozporządzenie KE z 2003r.

2. Polskie Prawo Spółdzielcze

Spółdzielnia Europejska jest przedsiębiorcą o sytuacji Hybrydowej ( złożonej ) co oznacza,że w sytuacji spółdzielni występują elementy sytuacji:

1. Spółki Akcyjnej

2. Sp. z.o.o

3. oraz element spółdzielni.

Ad.3. Elementy Spółdzielni:

1. element członkostwa,kiedy wymagany jest od nich udział pracy własnej lub inna forma osobistego zaangażowania w działalność spółdzielni

2. Spółdzielnia ma realizować cele nie własne jako podmiot prawa tylko cele związane interesami własnymi członków spółdzielni.

3. Spółdzielnie Europejskie mają tworzyć zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne ( co najmniej 2 osoby prawne i 5 osób fizycznych ).

Ad.2 i 3 Elementy Sp. z.o.o i Spółdzielni Europejskiej:

1. Minimalny majątek spółdzielni musi wynosi co najmniej 3o tys. euro. Ten majątek dzieli się na wkłady a w zamian za wniesienie wkładu członkowie spółdzielni uzyskują udziały lub akcje.

2. Udziały mogą mieć charakter zróżnicowany mogą to być:

a) udziały równe ( zwykłe )

b) Udziały mające charakter uprzywilejowany

3. Zysk Spółdzielni Europejskiej może być dzielony miedzy członków spółdzielni.

4. Organ zaczadzający może się składać zarówno z osób fizycznych jak i osób prawnych.

Wykład 9

Temat: Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców w Polsce.

Problematyka nabywania nieruchomości przez cudzoziemców jest regulowana przez ustawę z 1920r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców.

Należy odróżnić sytuacje cudzoziemca z UE od sytuacji cudzoziemca spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego:

1)Zasada jest ze cudzoziemcy z UE maja w Polsce prawo nabywania nieruchomości zgodnie z warunkami odniesionymi do obywateli Polskich lub innych Polskich podmiotów prawa.

2. Inaczej natomiast jest gdy idzie o nabywanie nieruchomości przez osoby zagraniczne spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Tutaj z kolei obowiązuje wymóg otrzymania zezwolenia na nabycie nieruchomości.

W obydwu przypadkach występują wyjątki:

a) Jeżeli chodzi o osoby zagraniczne z UE ( osoby z Europejskiego Obszaru Gospodarczego ). To Polska w Traktacie Akcesyjnym wynegocjowała okresy przejściowe na nabywanie nieruchomości rolnych,leśnych oraz na tzw. nabycie drugiego domu:

1. Gdy idzie o nieruchomości rolne i leśne - to przez 12 lat od przystapienia Polski do UE utrzymuje się wymóg także na uzyskanie zezwolenia na nabycie tych nieruchomości rolnych i leśnych przez osobę zagraniczną ( cudzoziemca ) spoza UE.

2. Natomiast gdy idzie o nabywanie tzw. Drugiego domu - okres przejściowy wynosi 5 lat od przystąpienia Polski do UE.

Pojęcie Drugiego Domu - Odnosi się do takiej nieruchomości gruntowej,która jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową lub tez dla celów rekreacyjno-wypoczynkowych. 1 warunek:

Drugi dom nie może być stałym miejscem zamieszkania cudzoziemca

Gdy idzie o 12 letni okres przejściowy do tego okresu cudzoziemiec może zaliczyć okres dzierżawy tego podmiotu,który chce nabyć ( okres ten nie może wynosić więcej niż 3 lub 7 lat ). Warunek ten zależy od - miejsca położenia nieruchomości.

POJĘCIE CUDZOZIEMCA

Wyróżniamy cztery kategorie cudzoziemców uprawnionych do nabywania nieruchomości :

1. Osoby fizyczne nie mające obywatelstwa Polskiego

2. Osoby prawne mające siedzibę poza terytorium RP

3. Jednostka Organizacyjna bez osobowości prawnej z siedziba poza terytorium RP - są uznawane w Polsce za cudzoziemców mających prawo o nabywania nieruchomości

4. Jednostka Organizacyjna mająca siedzibę w Polsce kontrolowana przez pierwsze 3 kategorie przedsiębiorców.

Ten wymóg uzyskiwania zezwoleń na nabywanie nieruchomości odnosi się o tych czterech kategorii cudzoziemców.

NABYWANIEM NIERUCHOMOŚCI JEST:

1. Nabycie prawa własności nieruchomości

2. Uzyskanie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości.

Przy czym nabycie prawa własności odnosi się zarówno do nieruchomości jak i też prawa nabycia tytułów uczestnictwa spółek,które są właścicielami lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości.

Prawo Polskie te same przepisy odnosi do przeniesienia własności i nabywania udziałów lub akcji spółek,które są właścicielami lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości.

Jeżeli prawo Polskie nabywanie nieruchomości wiąże z nabywaniem prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości to oznacza to,że wymóg uzyskania zezwolenia nie odnosi się do innych zdarzeń prawnych np.

• dzierżawy

• wynajmu nieruchomości

• ustanowienia hipoteki

Odrębną formą nabywania nieruchomości prze cudzoziemców jest nabywanie tytułów uczestnictwa ( nabywanie udziałów lub akcji w spółce,która ma siedzibę w Polsce a,która jest właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości ). Polski ustawodawca przyjął,ze spółki które są właścicielami lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości mogą zbywać udziały lub akcje cudzoziemcom za zezwoleniem właściwego organu.

ZEZWOLENIE

Zezwolenia do nabycia nieruchomości odnoszą się do cudzoziemców spoza UE oraz do cudzoziemców z UE gdy idzie o nabywanie nieruchomości rolnych lub leśnych.

Zezwolenie na nabycie nieruchomość przez cudzoziemców udziela Minister Spraw wewnętrznych i Administracji. Wniosek o wydanie zezwolenia musi być również uzasadniony przesłankami wskazującymi na związki cudzoziemca z Polską. Wniosek nie rodzi konsekwencji prawnych w postaci ustanowienia po stronie Ministra obowiązku wydania zezwolenia. Taki wniosek rodzi tylko skutki formalno - prawne ( proceduralne ) ponieważ po stronie ministra powstają dwojakiego rodzaju obowiązki :

1. Wszczęcie postępowania i zwrócenie się o zajęcie stanowiska przez Ministra Obrony a w przypadku nieruchomości rolnych Ministra Rolnictwa. Obaj Ministrowie maja prawo zgłoszenia sprzeciwu dlatego ,że można odmówić udzielenia zezwolenia ze względu na:

Bezpieczeństwo, porządek publiczny, obronność oraz zdrowie i moralność publiczną.

Skutki wiążą Ministra. Natomiast sprzeciw ma charakter wiążący.

Minister spraw wewnętrznych rozpoznając wniosek cudzoziemca o zezwolenie na nabycie nieruchomości przez cudzoziemca bierze pod uwagę następujące przesłanki:

1. Narodowość Polska lub pochodzenie Polskie i jest to przesłanka pozytywna

2. Małżeństwo z obywatelem polski ( co najmniej 2 lata cudzoziemiec musi mieszkać w Polsce jako rezydent długoterminowy UE albo na podstawie prawa do osiedlenia).

3. 5 letni okres przebywania w Polsce jako rezydent długoterminowy UE lub na podstawie prawa do osiedlenia.

4. Nabycie nieruchomości dla celów działalności gospodarczej.

5. Wskazanie, że nieruchomość, którą cudzoziemiec chce nabyć przeznaczy na cele związane z działalnością gospodarczą.

6. Członkowsko w organie zarządzającym osoby prawnej, która ma siedzibę w Polsce

Decyzje wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji i jej ważność trwa przez 2 lata. Zezwolenie rodzi skutek uprawniający po stronie adresata. W ciągu 2 lat od uprawomocnienia się decyzji musi dojść do skutecznego przeniesienia prawa własności na rzecz cudzoziemca bez względu na zdarzenie prawne, które jest podstawą do przeniesienia prawa własności.

PROMESA UDZIELENIA ZEWOLENIA

Wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości przez cudzoziemca może być poprzedzone PROMESĄ ( PRZYŻECZENIEM ). Promesa jest ważna przez rok,w ciągu tego roku cudzoziemiec musi wystąpić z wnioskiem o wydanie zezwolenia,jeżeli w ciągu tego roku cudzoziemiec nie wystąpić z wnioskiem o wydanie zezwolenia to promesa traci ważność.

Termin dwu letni przy wydaniu zezwolenia i roczny termin Promesy nie podlegają przywróceniu

SPÓŁKI,KTÓRE SĄ WŁAŚCICIELAMI LUB UŻYTKOWNIKAMI WIECZYSTYMI NIERUCHOMOŚCI.

Wyróżniamy sytuacje kiedy cudzoziemiec musi uzyskać zezwolenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na nabycie udziałów lub akcji spółki,która ma siedzibę w Polsce i jest właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości ( 2 przypadki ):

1. Kiedy nabycie tych udziałów lub akcji wywoła ten skutek,że wspólnicy zagraniczni będą mieli większość głosów na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu. Dotyczy to zarówno już istniejących wspólników jak i nowych wspólników zagranicznych

2. Zgody Ministra Spraw Wewnętrznych wymaga również czynność kupna udziałów lub akcji w spółce,której wspólnicy zagraniczni maja już większość,a nowe akcje nabywają nowo przystępujący do spółki wspólnicy.

WYSTĘPUJĄ RÓWNIEŻ SYTUACJE,KIEDY CUDZOZIEMCY MOGĄ NABYWAĆ NIERUCHOMOŚCI BEZ ZEZWOLENIA :

1. Lokale mieszkalne.

2. Lokale o przeznaczeniu garażowym,ale związane z lokalem mieszkalnym ( garaże ).

3. Spadkobranie ( Dziedziczenie ) Ustawowe.

4. Cudzoziemcy,którzy 5 lat mieszkają w Polsce na podstawie 1 z dwóch tytułów:

- Rezydenta długoterminowego UE

- Lub na podstawie prawa do osiedlenia.

5. Nabycie prawa własności lub użytkowania wieczystego od właściciela lub użytkownika wieczystego jeżeli on jest spadkodawcą ustawowym a nabywca spadkobiercą ustawowym. Również cudzoziemiec może nabyć prawo użytkowania wieczystego natomiast nie może nabyć prawa własności od użytkownika wieczystego.

6. Cudzoziemiec,który jest spółką mającą siedzibę Polsce i jest kontrolowana przez innych cudzoziemców może nabywać w Polsce nieruchomości bez zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych jeżeli nabywana nieruchomość ma być przeznaczona na cele związane z działalnością gospodarczą takiej spółki a obszar nieruchomości nie jest większy niż 0,4 hektara.

7. Zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych nie wymagają akty nabycia nieruchomości przez Bank zagraniczny w drodze postępowania egzekucyjnego.

8. Bank zagraniczny może bez zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych objąć udziały lub akcje w spółce,która ma siedzibę w Polsce jeżeli to nabycie udziałów lub akcji jest formą zabezpieczenia roszczeń banku zagranicznego wobec tej spółki.

ZATRUDNIANIE CUDZOZIEMCÓW:

Mówiąc o zatrudnianiu cudzoziemców mamy na myśli 3 sytuacje:

1. Zatrudnianie cudzoziemca w ramach stosunku pracy czyli wykonywanie pracy na podstawie umowy o pracę.

2. Wykonywanie pracy na podst. innych tytułów ( nie umowy o prace ale np. na podstawie umowy zlecenia).

3. Wykonywanie pracy w związku z pełnieniem funkcji członka organu zarządzającego spółki.

Mówiąc o wykonywaniu pracy przez cudzoziemców mamy na uwadze :

1. wykonywanie pracy na terytorium RP przez osoby fizyczne nie mające obywatelstwa państwa polskiego.

2. Na rzecz pracodawcy,który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP z dwoma wyjątkami:

a) Umów eksportowych

b) Świadczenia usług przez podmiot zagraniczny w Polsce.

1)Gdy idzie o zatrudnianie cudzoziemców w Polsce punktem wyjścia do dalszych rozważań musi być fakt,że RP wprowadziła bezpośrednie obowiązywanie art.39 TWE w Polsce w stosunku do wszystkich obywateli UE.

2)W stosunku do obywateli innych państwa ( spoza UE ) obowiązuje wymóg uzyskania zezwolenia na zatrudnienie w Polsce cudzoziemca są dwa wyjątki od tego wymogu uzyskania zezwolenia:

Obydwa wyjątki maja charakter ustawowy i podstawową ustaw jest: Ustawa z 2004r. O promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

1 wyjątek :

Wynika z prawa do przebywania na terytorium RP legalnie na podstawie odrębnych tytułów prawnych.

2 wyjątek :

Odnosi się do przypadków szczególnych w zasadzie nie mających związku z legalnym przebywaniem na terytorium RP np. osoba posiadająca kartę polaka,działalność artystyczna,działalność naukowa.

Organem właściwym do udzielenia cudzoziemcom zezwolenia na zatrudnienie jest Wojewoda. Zezwolenie musi zawierać następujące elementy:

1. Jego adresata - adresatem zezwolenia jest pracownik.

2. Udzielenie zezwolenia na określone stanowisko i miejsce pracy.

3. Czas ważności zezwolenia ( zezwolenie jest ważne do 3 lat - wyjątkowo do lat 5 gdy idzie o członków zarządów i spółkę jeśli spółka zatrudnia nie mniej niż 25 pracowników ).

POSTEPOWANIE O UDZIELNIE ZAMÓWIENIA.

Każdy wojewoda ma obowiązek ustalenia w formie aktów prawa miejscowego : ( zarządzenia )

po 1-

Warunków udzielania zezwoleń

po 2-

Ustalenia wykazu rodzajów zatrudnienia wobec,których udziela się zezwolenia ( wojewoda nie musi zasięgać opinii starosty ).

po3-

Wojewoda musi ustalić rodzaje zatrudnienia wobec,których zezwolenia będą wydawane na okres nie krótszy niż 3 lub odpowiednio 5 lat.

Zarządzenie Wojewody jest wydawane w porozumieniu z Marszałkiem oraz Dyrektorem wojewódzkiego urzędu pracy ( wojewódzka rada zatrudnienia ).

Zezwolenia udziela się pracownikowi . Zezwolenia są wydawane w następujących przypadkach :

1. Na zatrudnienie cudzoziemca przez Polskiego Pracodawcę tzn.że Polskim pracodawcą może być osoba fizyczna,osoba prawna mająca siedzibę w Polsce oraz oddziały i zakłady przedsiębiorców zagranicznych

2. Zatrudnienie cudzoziemca do pełnienia funkcji członka organu niezaradzającego spółki pod warunkiem - że ten członek zarządu będzie pracował przez co najmniej okres 6 miesięcy licząc okres 12 następujących po sobie miesiącach.

3. Pracownik musi uzyskać zezwolenie na zatrudnianie w Polsce jeżeli świadczy pracę w Polsce na rzecz pracodawcy zagranicznego z tytułu umowy eksportowej.

Umowa eksportowa - to jest umowa o realizację określonego zadania w sposób tymczasowy i okazjonalny.

Skutki zezwolenia

1. Pierwszym skutkiem zezwolenia na zatrudnienie jest jest uprawnienie do złożenia wniosku na wizę u właściwego konsula.

2. Drugim skutkiem jest uprawnienie do związania z pracodawcą stosunkiem pracy. Gdy pracownik zagraniczny potrzebuje wizy albo nie jest wymagane zezwolenie musi uzyskać przyrzeczenie zatrudnienia przez pracodawcę i to przyrzeczenie przedkłada z wnioskiem o wizę.

Można odmówić zezwolenia jak i uchylić już istniejące zezwolenie. Odmowa jest aktem administracyjnym. Odmowa może być złożona z przyczyn leżących po stronie pracodawcy albo przyszłego pracownika. W stosunku do pracodawcy przesłanką może być wcześniejsze skazanie za działania sprzeczne z prawem pracy.

Zezwolenie może zostać cofnięte gdy:

1. Zostało ono oparte o dowody fałszywe bądź nieprawdziwe

2. Pracownie nie może podjąć pracy w ciągu trzech miesięcy

3. Pracownik przerwał zatrudnienie na więcej niż trzy miesiące

4. Pracownik zakończył zatrudnienie na trzy miesiące przed upływem okresu na który wydano zezwolenie.

ELEMENTY ZEZWOLENIA:

Zezwolenie zawiera co najmniej trzy elementy:

1. Adresat zezwolenia ( pracownik )

2. Nazwę pracodawcy

3. Okres na jaki zostało udzielone

LEGALIZACJA

Legalizacja odnosi się do : - Ewidencjonowania działalności gospodarczej przedsiębiorców - Ewidencjonowania innych podmiotów prawa, które nie są przedsiębiorcami ale maja prawo do prowadzenia działalności gospodarczej.

LEGALIZACJA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ:

Mamy dwa systemy legalizacji działalności gospodarczej:

I system podstawowy - Legalizacja działalności osób fizycznych

II system - Odnoszący się do legalizacji działalności gospodarczej przedsiębiorców którzy dodatkowo oprócz statusu przedsiębiorcy muszą zalegalizować szczególny typ swojej działalności. Np. zezwolenie i koncesja.

Legalizacja działalności gospodarczej osób fizycznych to inaczej ewidencjonowanie działalności gospodarczej.

ZASADY EWIDENCJONOWANIA:

1. Ewidencjonuje się konkretną działalność konkretnego podmiotu. Ewidencjonowanie polega jest to postępowanie administracyjne w trybie KPA a przedmiotem postępowania jest wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Wnioski składa tylko podmiot zamierzający prowadzić określoną działalność gospodarczą.

Zgodnie z pierwszym wyrokiem NSA z 2006r. - Działalność gospodarcza musi być konkretnie określona we wniosku.

Zgodnie z drugim wyrokiem Nasz 2006r. - Nie można określić we wniosku znamion działalności gospodarczej jako działalności gospodarczej poza systemem koncesyjnym.

Do ewidencji wpisywane są również osoby , które będą tę działalność gospodarczą wykonywały i uzyskają przez to status przedsiębiorcy. Dotyczy to tylko osób fizycznych. Wynikają z tego dwie konsekwencje:

Po 1 -

Nie można w tej ewidencji wpisać spółki ani jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej.

Po 2 -

Osoba fizyczna nie może być wpisana w innych rejestrach.

Ewidencję działalności gospodarczej prowadzą gminy. Organem przed, którym prowadzi się postępowanie jest Wójt, Burmistrz, Prezydent Miasta czyli tzw. Organy ewidencjonujące. Postępowanie to jest zadaniem zleconym gminie.

Wpis do ewidencji jest decyzja administracyjną i jednocześnie czynnością materialno techniczną. Organ administracji publicznej najpierw dokonuje wpisu a później wydaje decyzję o dokonaniu wpisu. Organ administracji publicznej nie może omówić wpisu jeżeli wnioskodawca spełnia warunki przewidziane prawem. Decyzja są również zmiany we wpisie oraz wykreślenie z ewidencji w formie decyzji administracyjnej. Odwołanie od decyzji składa się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Skutkiem decyzji potwierdzającej wpis jest uzyskanie przez wnioskodawcę statusu przedsiębiorcy oraz prawa do podejmowania działalności gospodarczej.

Istnieją dwie sytuacje kiedy uzyskuje się status przedsiębiorcy bez wpisu do ewidencji:

1. Pierwszą sytuacją określa ustawa z 1993r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji:

- za przedsiębiorcę uważa się każdego kto uczestniczy zarobkowo lub zawodowo w działalności gospodarczej.

2) Drugą sytuację określa ustawa z 2007r. o ochronie konkurencji i konsumentów:

- za przedsiębiorcę uważa się każdego kto organizuje lub wykonuje zadanie ze sfery użyteczności publicznej nawet jeżeli ta działalność nie jest działalnością gospodarczą według prawa.

Wpis wymaga zaznaczenie jeśli działalność gospodarcza prowadzona jest w formie spółki cywilnej. Wtedy wpisuję się również uczestników umowy spółki .

Są to sytuacje gdy strony umowy spółki cywilnej jednocześnie maja zezwolenia , pozwolenia , koncesje lub licencję na działalność gospodarczą.

W spółce cywilnej prawa przyznawane z różnego rodzaju reglamentacji są niezbywalne i wykonywane na charakter podmiotowy. NSA stwierdził, że:

Niezbywalność prawa z aktów reglamentacji gospodarczej nie oznacza jednak zakazu wykonywania tych praw w ramach przedsiębiorstwa spółki cywilnej jak mówi art. 55¹ KC - Przedsiębiorstwo to zespół składników majątkowych i niemajątkowych ale te składniki muszą być powiązane funkcjonalnie.

Ewidencjonowanie działalności gospodarczej nie oznacza obowiązku jej podjęcia ( przedsiębiorca sam decyduje o rozpoczęciu działalności gospodarczej ). Z ewidencji wynika uprawnienie do rozpoczęcia działalności gospodarczej, które nie może mieć charakteru trwałego. O tym czy zaniechanie wykonywanie działalności gospodarczej zostało zaniechane Lub zaprzestane decydują indywidualne okoliczności odnoszące się do konkretnego przedsiębiorcy.

Prawo Polskie zawiera jedną sytuację zawieszenia działalności gospodarczej. Mianowicie na wniosek przedsiębiorcy składany do organy prowadzącego ewidencje. Wniosek ten wywołuje skutek bezpośredni. Zawieszenie może trwa przez 24 miesiące. Jeżeli minęły 24 miesiące a przedsiębiorca nie złożył wniosku o wznowienie wykonywania działalności gospodarczej to zostaje on wykreślony z ewidencji z powodu trwałego zaprzestania jej wykonywania. Przedsiębiorca może zawiesić działalność gospodarczą jeżeli nie zatrudnia pracowników. Jedyna formą zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej wg. NSA jest:

Wykreślenie przedsiębiorcy z ewidencji tzn. że działalność gospodarcza może być czynnością jednorazową.

Właściwość organu ewidencyjnego określa się w dwojaki sposób:

Po 1 -

Ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy. Miejsce zamieszkania jest właściwe do określenia właściwego organu ewidencyjnego. W Polsce są ewidencjonowani przedsiębiorcy, którzy mają miejsce zamieszkania za granicą są to 3 przypadki:

1. Obywatele Polscy, którzy mają miejsce zamieszkania poza terytorium RP.

2. Osoby fizyczne państwa z, którymi Polska zawarła umowy o zasadzie traktowania narodowego.

3. Osoby fizyczne państw członkowskich UE, które mają miejsce zamieszkania poza terytorium RP.

Te trzy kategorie osób Fizycznych podlegają ewidencjonowaniu pod jednym warunkiem:

Że ich główna działalność gospodarcza jest wykonywana w Polsce tej gminie gdzie działalność jest wykonywana.

Odmowa wpisy do ewidencji jest decyzja administracyjną. Organ ewidencyjny odmawia wpisu do ewidencji przez wydanie decyzji. Wyróżniamy następujące przypadki odmowy wpisu do ewidencji:

1. Złożenie wniosku przez osobę nieuprawnioną.

2. Jeżeli charakter działalności gospodarczej nie pozwala na wpis do ewidencji działalności gospodarczej np. działalność rolnicza lub agroturystyczna.

3. Każdy wnioskodawca objęty jest prawomocnym zakazem prowadzenia działalności gospodarczej → zakaz może wynikać z czynności administracyjno- prawnych ( np. odebranie licencji , koncesji , zezwolenia ).lub wyroków sądowych ( 2 art. KK w związku z art.41 paragraf 2 ; art.39 pkt.2 w związku z art. 41 paragraf 2 Sąd w postępowaniach karnych może zakazać podejmowania działalności gospodarczej jeżeli przedsiębiorca popełnił przestępstwo w związku z prowadzono działalnością gospodarczą a przemawiają za tym względy ochrony interesy społecznego np. Ustawa prawo upadłościowe. Ustawa o postępowanie naprawczym ). Wykreślenie e ewidencji działalności gospodarczej też jest decyzja administracyjną i jest dokonywane na wniosek przedsiębiorcy w wyniku trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. Zakaz prowadzenia działalności gospodarczej ustalony jest w trybie administracyjnym lub przed sądem administracyjnym.

KRS

( Krajowy Rejestr Sądowy )

Ustawa z 1997r. o KRS. Do KRS-u wpisujemy trzy kategorie podmiotów:

1. Przedsiębiorców

2. Związki zawodowe, Stowarzyszenia , fundacje i inne org. Społeczne

3. Dłużników niewypłacalnych.

KRS prowadzą sądy rejonowe. Sąd rejonowy dokonuje wpisu w formie postanowienia na, które przysługuje zażalenie. Do rejestru przedsiębiorców wpisywane są też jednostki organizacyjne, które albo przez fakt wpisu uzyskują osobowość prawną ( spółki kapitałowe, Spółdzielnie, przedsiębiorstwa państwowe ). W tym więc znaczeniu wpis do rejestru ma charakter konstytutywny ( skutkiem jest nabycie osobowości prawnej po wpisie ).

Ad 1. Wyróżniamy dwie jednostki organizacyjne, które podlegają wpisowi do rejestru są :

Są to jednostki organizacyjne , które są wpisywane obligatoryjnie ale nie uzyskują osobowości prawnej i są to: - spółki jawne, komandytowe - spółki komandytowo-akcyjne.

Trzecia kategoria jednostek organizacyjnych ,które podlegają wpisowi do rejestru to te jednostki organizacyjne, które nabywają osobowość prawną na mocy szczegółowego tytuły prawnego ( z mocy ustawy mają osobowość prawną ale chcą uzyskać status przedsiębiorcy.

Publiczne zakłady opieki zdrowotnej nie są wpisywane do rejestru mimo, że mogą ubocznie prowadzić działalność gospodarczą.

Ad.2

Związki zawodowe też wpisuje się do KRS-u aby uzyskały osobowość prawną, ale wpis ten nie oznacza prawa do prowadzenia działalności gospodarczej.

Oprócz KRS-u mamy jeszcze rejestry specjalne przedsiębiorców:

1. Ustawa o statystyce państwowej przewiduje obowiązek prowadzenia rejestru podmiotów działalności gospodarczej przez podatników.

2. Ustawa o rejestracji i ewidencjonowaniu podatników ( urzędy skarbowe rejestrują podatek od towarów i usług wszystkich przedsiębiorców ).

3. Ustawa z 2007r. która rejestruje przedsiębiorców trudniących się handlem wyrobów o znaczeniu paliwowym.

4. Ustawa o obrocie towarami strategicznymi - ewidencja przedsiębiorców, którzy maja zezwolenie. Rejestr ten prowadzi Minister gospodarki.

5. Rejestr przedsiębiorstw podmiotów zagranicznych - prowadzony przez Ministra Gospodarki.

6. Rejestry działalności regulowanej.

Wkład 9

Temat: Reglamentacja i działalność regulowana.

1. Pojęcie reglamentacji.

Odnosi się do warunków podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej .

Warunki prawne- co oznacza, że reglamentacja jest ograniczeniem wolności gospodarczej.

2.Z Reglamentacją w sensie prawnym - mamy do czynienia zarówn kiedy warunki podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wynikają z aktu normatywnego wprost albo z aktów administracyjnych lub innych czynności publiczno - prawnych.

3 Pojęcie działalności regulowanej.

Jest to tego rodzaju działalność gospodarcza, która jest podejmowana w wyniku nakazów lub zakazów albo indywidualnie dla przedsiębiorcy w określonych warunkach podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej.

Gdy idzie o działalność reglamentowana wyróżniamy trzy rodzaje reglamentacji działalności gospodarczej:

1. Działalność gospodarcza regulowana.

2. Koncesja jako prawna forma reglamentowania działalności gospodarczej.

3. Pozwolenie np. licencja, zezwolenie.

Ad1. Działalność gospodarcza regulowana. - Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej - Jest to podstawowy akt normatywny źródła prawa dla podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej. Oprócz tego do każdego rodzaju działalności gospodarczej regulowanej obowiązują odrębne ustawy. Katalog działalności gospodarczej regulowanej nie jest zamknięty, przy czym wprowadzać można nowe rodzaje działalności gospodarczej regulowanej albo też znosić obecnie występujące bez potrzeby nowelizowania ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza regulowana to działalności, której podejmowanie a zwłaszcza wykonywanie wymaga spełnienia warunków określonych w ustawach . Podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej regulowanej wymaga stanowiska właściwych władz publicznych odrębnie przy podejmowaniu i odrębnie przy wykonywaniu.

Pojęcie działalności gospodarczej regulowanej wymaga spełnienia 3 warunków:

Po 1 - Przedsiębiorca musi złożyć wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej regulowanej. Wyróżniamy trzy kategorię władz publicznych prowadzących rejestry działalności gospodarczej regulowanej:

1. organy centralne ( np. Minister rolnictwa ).

2. Organ Jednostek samorządu terytorialnego np. Starosta.

3. Podmioty, które prowadzą ewidencję działalności regulowanej na zasadzie wykonywania funkcji zleconych z zakresu Administracji Publicznej np. Okręgowa izba lekarska. Wpis do rejestru prowadzonego przez podmioty które prowadzą ewidencje działalności gospodarczej regulowanej na zasadzie wykonywania funkcji z zakresu Administracji publicznej oznacza, że ten wpis ma taki sam charakter jak czynność prawna Ministra.

Po 2 - Uzyskanie wpisu - nie ma wpisów z mocy ustawy. Wpisu dokonuje się zawsze na wniosek przedsiębiorcy. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej regulowanej ma charakter czynności materialno-technicznej a wnioskodawca po jego dokonaniu otrzymuje zaświadczenie. Wpis ten powinien być dokonany w ciągu 7 dni ponieważ, jest to czynność materialno-tehniczna i jeżeli wnioskodawca w ciągu 14 dni nie otrzyma zaświadczenia o wpisie może zgłosić organowi, że podjął działalność gospodarczą.

Jest jeden wyjątek kiedy wpis do ewidencji ma charakter aktu administracyjnego ( decyzji ) :

Sytuacja dotyczy studiów podyplomowych lekarz, pielęgniarek i położnych.

Po 3 - Wykazanie przez przedsiębiorcę spełnienia wymagań:

1. Przedsiębiorca ma odpowiednią nieruchomość zwłaszcza lokal użytkowy do wykonywania działalności gospodarczej. Lokal odpowiednio wyposażony - ( ustawa o systemie ocen wyrobów ). Ta ustawa mówi o zasadach podejmowania regulowanej działalności gospodarczej.

2. Wnioskodawca albo sam posiada odpowiednie kwalifikację lub zatrudnia osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania regulowanej działalności gospodarczej

Można odmówić wpisu do rejestru ( pozytywnego rozpatrzenia wniosku ) następujących sytuacjach:

Jeżeli wnioskodawca jest objęty zakazem wykonywania tej działalności gospodarczej, która jest objęta wpisem Wnioskodawca rażąco nie uwzględnia warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej regulowanej lub też w ciągu ostatnich trzech lat został wykreślony z ewidencji. Jeśli organ prowadzący rejestr działalności regulowanej odmawia wpisu do ewidencji działalności gospodarczej regulowanej odmowa musi mieć charakter decyzji.

Wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej regulowanej ( decyzja ). Może nastąpić na wniosek przedsiębiorcy natomiast z urzędu gdy przedsiębiorca trwale zaprzestał wykonywać działalności gospodarczej objętej wpisem.

Pojęcie firmy - Jest nazwą przedsiębiorcy pod, którą przedsiębiorca występuje w obrocie prawnym.

Nazwa - Jest częścią oznaczenia przedsiębiorcy.

Ad. 2 Koncesja - cechy charakterystyczne koncesji:

1. Koncesja jest przykładem na działalność gospodarczej, która wymaga stanowiska organu o charakterze uznaniowym. Koncesja jest przykładem na uznanie administracyjne. Jest efektem konstrukcji norm blankietowych. Najczęstszą postacią normy blankietowej jest norma posługująca się słowem „ może”.

2. Organ nie może odmówić udzielenia koncesji wnioskodawcy, który spełnia warunki odniesione do koncesji.

3. Katalog koncesji jest zamknięty i został określony w Ustawie o swobodzie działalności gospodarczej i może być uzupełniany przez ustawy zwykłe jednocześnie nowelizujące ustawę o swobodzie działalności gospodarczej.

4. Koncesja jest aktem administracyjnym, który nie tylko przyznaje uprawnienia do wykonywania działalności gospodarczej ale także może określać warunki wykonywania działalności gospodarczej.

5. Koncesja jest aktem organu władzy publicznej, który wydaje albo :

1. centralny organ administracyjny ( Minister ).

2. Inne organy władzy publicznej np. KRRITV lub

3. Organy samorządy terytorialnego

6)Koncesja rodzi po stronie koncesjonariusza prawa podmiotowe niezbywalne. Koncesja nie jest przedmiotem obrotu. Koncesji nie można udzielić małoletniemu.

Prawo podmiotowe wynikające z koncesji - jest to prawo do tego by być uznanym za adresata koncesji. Jest to prawo niezbywalne.

Prawo do wykonywania koncesji może przysługiwać samemu koncesjonariuszowi lub osobom prowadzących z nim np. przedsiębiorstwo.

Jest jeden przypadek kiedy koncesja może być zbywalna ( transferowana ):

Przypadek ten dotyczy koncesji górniczej czyli takiej koncesji, która została udzielona zakładowi górniczemu po spełnieniu warunków określonych w ustawie prawo górnicze.

Przypadki Sukcesji:

( Przejmowania uprawnień wynikających z koncesji nie w drodze obrotu prawnego tylko w wyniku spełnienia określonych warunków ):

1. Przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego w spółkę w wyniku :

- komercjalizacji - przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę skarbu państwa lub prywatyzacja.

2) Nabycie majątku przedsiębiorstwa zlikwidowanego w wyniku jego upadłości.

3) Przejęcie przedsiębiorstwa przedsiębiorcy.

Można udzielić promesy ( przyrzeczenia ) udzielenia koncesji na czas nie krótszy niż 6 miesięcy.

Wniosek o udzielenie koncesji składa się do organu koncesyjnego. Organowi koncesyjnemu przysługują następujące uprawnienia w zakresie udzielania koncesji lub zmiany statusu koncesjonariusza:

1. Organ koncesyjny może wydać koncesję zwłaszcza jeżeli wydawanie koncesji następuje w trybie przetargowym albo musi wydać koncesję gdy wnioskodawca spełnia warunki określone przez ustawy oraz organ może odmówić udzielenia koncesji jeżeli wnioskodawca nie spełnia warunków formalnych wzywając wnioskodawcę w formie postanowienia do dostarczenie braków formalnych.

2. Organ może odmówić wydania koncesji jeżeli wydanie koncesji może prowadzić do zagrożenia obronności państwa i bezpieczeństwa osób fizycznych.

3. Organ koncesyjny odmawia udzielenia koncesji gdy do wnioskodawcy odnosi się zakaz wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.

Cofnięcie koncesji lub zmiana jej zakresu:

1. Organ cofa koncesję jeżeli przedsiębiorca jest objęty zakazem prowadzenia działalności gospodarczej objętej koncesją albo jeżeli trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej lub w ogóle jej nie podjął.

2. Organ cofa koncesję albo zmienia jej zakres:

1. Jeżeli przedsiębiorca nie spełnia warunków określonych w koncesji.

2. Jeżeli przedsiębiorca rażąco narusza warunki wykonywania koncesji.

3) Organ może cofnąć koncesję lub ograniczyć jej zakres jeśli ogłoszono upadłość przedsiębiorcy.

Ad. 3 . Licencja, pozwolenie, zezwolenie.

1. Pozwolenie - jest to prawna forma reglamentacji działalności gospodarczej, która uchyla ogólny zakaz prowadzenia działalności gospodarczej. Niekiedy wydanie pozwolenia wywołuje dwa rodzaje skutków prawnych:

1. Obowiązek wyboru formy organizacyjnej prowadzenia działalności gospodarczej w ramach udzielonego pozwolenia.

Pozwolenie jest wydawane na wniosek osoby zainteresowanej przy czym organ nie może odmówić wydania pozwolenia jeżeli wnioskodawca spełnia warunki określone w prawie. W następujących przypadkach organ może odmówić udzielenia pozwolenia: Na utworzenie towarzystwa funduszy inwestycyjnych. Oczyszczanie gmin. Przy usługach turystycznych ( prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług turystycznych ). Prawo turystyczne.

Zezwolenia są zwykle wydawane na czas nieokreślony chociaż w dwóch przypadkach zezwolenie jest wydawane na czas zamknięty. I jest to:

1. Zezwolenie na utrzymanie porządku i czystości w gminach.

2. Działalność określoną w prawie atomowym. Np. utylizacja odpadów radioaktywnych.

NSA w 2006r. w dwóch wyrokach stwierdził, że :

Jednakże, że nie może być obojętna dla rozpatrzenia wniosku taka sytuacja kiedy wnioskodawcą jest osoba, której wcześniej cofnięto zezwolenie w związku z naruszeniem przepisów prawa.

Gdy idzie o zezwolenia mamy tutaj następujące sytuacje po stronie organu załatwiającego wniosek :

1. organ może odmówić zezwolenia jeżeli np. przedmiot wniosku nie jest objęty zezwoleniem lub :

1. osoba nieuprawniona złożyła wniosek

2. orzeczono zakaz prowadzenia działalności gospodarczej przez wnioskodawcę.

3. Stwierdzono niewykonywanie przez wnioskodawcę zobowiązań o charakterze publiczno-prawnym.

Cofnięcie zezwolenia:

Jest efektem:

- rażącego naruszenia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej zezwoleniem.

Nie ma w prawie polskim definicji rażącego naruszenia prawa. Jednakże niektóre akty prawne przedstawiają przykłady rażącego naruszenia prawa:

Ustawa o usługach turystycznych - zgodnie z, którą rażącym naruszeniem prawa jest nie zawarcie przez firmę turystyczną ubezpieczenia.

Prawo polskie mówi, że przypadek rażącego naruszenia prawa a nawet naruszenia prawa rodzi obowiązek po stronie organu decyzyjnego obowiązek cofnięcia zezwolenia.

Wygaśnięcie zezwolenia:

1. Śmierć adresata.

2. Likwidacja przedsiębiorcy ( wymaga zawsze postępowania likwidacyjnego ).

Wykład 10

Temat: Gospodarka komunalna.

1) Pojęcie gospodarki komunalnej znajduje soją regulację prawną:

1. w ustawach ustrojowych jednostek samorządu terytorialnego.

2. W ustawie z 1990r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i pracownikach samorządowych. Ta ustawa dotyczyła komunalizacji skarbu państwa oraz przejęcie przez gminy przedsiębiorstw terenowych.

3. Ustawa z 1998r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie powiatowym i o samorządzie powiatowym i o samorządzie województwa.

4. Ustawa z 1996r.o gospodarce komunalnej.

Te ustawy są podstawą dla gospodarki komunalnej.

W prawie Polskim pojęcie gospodarki komunalnej obejmuje swoim zakresem podmiotowym wszystkie trzy kategorie Jednostek Samorządu Terytorialnego.

Odrębne znaczenie dla Prawa Gospodarki Komunalnej mają ustawy materialno-prawne regulujące poszczególne rodzaje działalności w sferze gospodarki komunalnej. Np. Prawo o odpadach, ustawa o utrzymaniu czystości w gminach.

2) Gospodarka komunalna - W ogólnym znaczeniu gospodarka komunalna jest częścią wykonywania zadań komunalnych.

W 1999r. Trybunał konstytucyjny orzekł, że zadania komunalne to wszystkie zadania własne i zlecone, które wykonują jednostki Samorządu Terytorialnego.

Zadania komunalne zaliczane do gospodarki komunalnej to tylko zadania własne ale też nie wszystkie.

Gospodarka komunalna - To zaspokojenie zadań własnych w celu zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty .

Zgodnie z wyrokiem TK z 1994r. to jest znamionowe pojęcie Gospodarki Komunalnej. W tak określonym, pojęciu gospodarki komunalnej mieszczą się dwa rodzaje zadań:

1. Zadania i charakterze użyteczności publicznej.

2. Zadania wykraczające poza sferę użyteczności publicznej.

Należy odróżnić gospodarkę komunalną od pojęcia polityki gospodarcze.

Polityka komunalna - Pojęcie to odnosi się do wszystkich działań Jednostek Samorządu terytorialnego, które mają wpływ na podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej przez przedsiębiorców np. ulgi i zwolnienia podatkowe.

---