PO  11  WRZEŚNIA  2001 r.

W 2001 r. Izrael wydał na zbrojenia 9 mld dolarów. Dla porównania podajmy, że Arabia Saudyjska wydała 27,2 mld USD, a Iran 9,1 mld USD.
    Do roku 2002 Izrael wyniósł na orbitę cztery satelity rodziny Ofek, przy czym próba wystrzelenia Ofek-4 w 1998 roku zakończyła się niepowodzeniem. Izraelskie satelity Ofek ważą od około 180 kg (Ofek-1) do 300 kg (najnowszy, wyniesiony na orbitę w maju 2002, Ofek-5).

4 stycznia 2002 r. izraelscy komandosi zatrzymali na Morzu Czerwonym statek "Karine-A" z 50 tonami broni dla Autonomii Palestyńskiej. Broń o wartości 100 mln dolarów została kupiona przez Palestyńczyków w Iranie.

9 stycznia 2002 r. palestyńscy terroryści z Hamasu zaatakowali żydowski kibuc Kerem Szalom pod Rafah blisko granicy z Egiptem. W ataku zginęło 4 izraelskich żołnierzy.

11 stycznia 2002 r. izraelskie buldożery zniszczyły pas startowy palestyńskiego lotniska międzynarodowego w Gazie. Równocześnie zostało otoczone miasto Rafah w strefie Gazy.
    12 stycznia 2002 r. Izraelczycy ostrzelali wybrane cele w Gazie i Rafah.

14 stycznia 2002 r. palestyński terrorysta z Brygady Męczenników Al-Aksa ostrzelał żydowskie osiedle Szawej Szomran pod Nablusem, zabijając 1 i raniąc 2 Izraelczyków.

15 stycznia 2002 r. Israel Bank opublikował dane świadczące, że w okresie ostatnich 16 miesięcy walk izraelsko-palestyńskich, gospodarka Izraela straciła 2,8 mld dolarów, głównie w wyniku spadku turystyki i eksportu do Autonomii Palestyńskiej.

15 stycznia 2002 r. w atakach palestyńskich terrorystów zginęło 2 Izraelczyków.

17 stycznia 2002 r. palestyński terrorysta wtargnął na ceremonię religijną Bar Micwę w mieście Hadera pod Tel Awiwem. Od kul zamachowca zginęło 6 Izraelczyków, a 33 zostały ranne. Policjanci zastrzelili zamachowca, zanim ten rzucił przygotowane granaty. Do zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aksa.

18 stycznia 2002 r. izraelska armia zajęła miasto Ramallah. Równocześnie samoloty F-16 ostrzelały budynki policji i więzienie palestyńskie w Tulkarem, zabijając 2 policjantów i raniąc 53 inne osoby.
    19 stycznia 2002 r. izraelscy żołnierze wysadzili siedzibę palestyńskiego radia i telewizji w Ramallah.

21 stycznia 2002 r. izraelska armia zajęła palestyńskie miasto Tulkarem. W mieście wprowadzono godzinę policyjną i przeprowadzono przeszukania w poszukiwaniu terrorystów. Aresztowano około 50 osób. Następnego dnia Izraelczycy wycofali się z miasta.

22 stycznia 2002 r. palestyński zamachowiec otworzył ogień z broni maszynowej w zachodniej części Jerozolimy. Został zastrzelony przez policjantów. Zamachowiec ranił 20 Izraelczyków. 2 osoby zmarły od ran w szpitalu. Do zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aksa.

24 stycznia 2002 r. izraelski śmigłowiec zaatakował rakietami palestyński samochód w Khan Junis na południu strefy Gazy. Zginął działacz Hamasu, Baker Hamdan. Dwóch innych Palestyńczyków zostało rannych.

25 stycznia 2002 r. palestyński zamachowiec wysadził się w powietrze obok dworca autobusowego w centrum Tel Awiwu. Rannych zostało 24 Izraelczyków. Zamachowiec zginął na miejscu. Do zamachu przyznał się Dżihad. Drugi zamachowiec został aresztowany przez policję.

27 stycznia 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca (kobieta) zdetonowała 10-kg bombę przed pizzerią w centrum zachodniej Jerozolimy. Zginął 1 Izraelczyk, a rannych zostało 150 osób. Zamach zorganizował al-Fatah. Był to pierwszy zamach przeprowadzony przez kobietę-samobójczynię.

28 stycznia 2002 r. w Tel Awiwie Palestyńczyk rozmyślnie potrącił izraelskiego żołnierza, a następnie rozpotrzął ogień z broni maszynowej do przechodniów. Zamachowca zastrzelili policjanci. Rannych zostało 2 Izraelczyków.

29 stycznia 2002 r. rząd izraelski przedstawił plan otoczenia Jerozolimy "pierścieniem zabezpieczeń", który by zabezpieczał stolicę Izraela przed atakami Palestyńczyków. Plan przewiduje wybudowanie umocnień wokół miasta, oraz postawienie licznych blokad drogowych w mieście. Koszt realizacji tego planu oszacowano na ponad 25 mln dolarów.

30 stycznia 2002 r. palestyński zamachowiec samobójca wysadził się w mieście Taibeh na północ od Tel Awiwu. Ciężko rannych zostało 2 funkcjonariuszy izraelskich służb bezpieczeństwa.

31 stycznia 2002 r. dwaj palestyńscy zamachowcy postawili samochód-pułapkę przy wjeździe na teren żydowskiego osiedla Ganei Tal na południu strefy Gazy. Wybuch samochodu ranił pracującego obok tajlandzkiego robotnika. Izraelscy żołnierze zastrzelili obydwóch palestyńskich zamachowców.

2 lutego 2002 r. Palestyńczycy ostrzelali z moździerzy izraelskie posterunki graniczne w okoliach Erez.
    W odwecie izraelski śmigłowiec ostrzelał kwaterę palestyńskiej policji w Gazie.

4 lutego 2002 r. Palestyńczycy ostrzelali z moździerzy żydowskie osiedla w strefie Gazy.
    W odwecie izraelskie śmigłowce zniszczyły palestyńską fabrykę pocisków do moździerzy w Dżabaliji.

7 lutego 2002 r. grupa uzbrojonych Palestyńczyków wdarła się na teren żydowskiego osiedla Hamra na zachodnim brzegu Jordanu. Zabili 4 Izraelczyków i ranili 5 innych. Jeden zamachowiec został zabity przez izraelskich komandosów. Do ataku przyznały się Brygady Męczenników al-Aksa.
    W odwecie izraelskie śmigłowce i samoloty ostrzelały budynki palestyńskich służb specjalnych w Nablusie, raniąc 28 osób. W nocy izraelskie siły specjalne przeprowadziły akcję aresztowania działaczy islamskich organizacji radykalnych na zachodnim brzegu Jordanu.

10 lutego 2002 r. dwóch Palestyńczyków wtargnęło na teren głównej izraelskiej bazy wojskowej w Berszebie, strzelając przy tym z karabinów. Zabili 2 Izraelczków i ranili 5. Żołnierze izraelscy zastrzelili zamachowców. Do zamachu przyznał się Hamas.

10 lutego 2002 r. izraelskie śmigłowce i samoloty ostrzelały posterunki policji palestyńskiej w strefie Gazy, raniąc 18 osób.
    11 lutego 2002 r. izraelskie śmigłowce zniszczyły budynek palestyńskich służb specjalnych w Gazie. W ataku zostało rannych 37 osób.

14 lutego 2002 r. Palestyńczycy przeprowadzili atak na konwój cywilnych pojazdów żydowskich jadących z osiedla Netzarim do przejścia granicznego Karni na granicy Izraela ze strefą Gazy. Palestyńczycy zdetonowali minę i następnie ostrzelali izraelski autobus. Potem izraelski czołg Merkawa-3, eskortujący konwój, wjechał na drugą minę. W ataku zginęło 3 izraelskich żołnierzy ze zniszczonego czołgu, a dwie inne osoby zostały ranne. Do ataku przyznał się Hamas i al-Fatah.
    W odwecie doszło do serii izraelskich ataków na posterunki palestyńskich służb specjalnych.

16 lutego 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w centrum handlowym żydowskiego osiedla Karnei Shomron na Zachodnim Brzegu Jordanu, zabijając 3 nastoletnie Izraelki i raniąc 30 osób. Do zamachu przyznał się Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny.

17 lutego 2002 r. dwóch Palestyńczyków zginęło przy próbie wtargnięcia na teren izraelskiej bazy wojskowej koło Hadery w północnym Izraelu. W strzelaninie zostało rannych 3 Izraelczyków. Przy zabitych palestyńskich zamachowcach znaleziono silne ładunki wybuchowe.

18 lutego 2002 r. podczas kontroli drogowej palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w powietrze, zabijając izraelskiego policjanta pod Jerozolimą. Ranny został też drugi policjant.

18 lutego 2002 r. Palestyńczycy ostrzelali konwój żydowskich osadników obok osiedla Gusz Kadif w strefie Gazy. Zginęło 3 Izraelczyków, a 4 zostało rannych. W strzelaninie zginął też 1 palestyński zamachowiec. Równocześnie, grupa Palestyńczyków wdarła się na teren żydowskiego osiedla Morag. W strzelaninie zginął 1 Palestyńczyk. Wieczorem palestyńscy snajperzy zastrzelili pod osiedlem Gadid w strefie Gazy Izraelkę i 2 izraelskich żołnierzy.

19 lutego 2002 r. izraelskie śmigłowce ostrzelały liczne cele w Gazie, Khan Junis, Hebronie i Nablusie, zabijając 9 i raniąc ponad 20 Palestyńczyków.

20 lutego 2002 r. palestyńskie komando Hamasu i al-Fatah zaatakowało posterunek armi izraelskiej pod Ramallah, zabijając 6 izraelskich żołnierzy.
    W odpowiedzi izraelska armia wprowadziła dla Palestyńczyków zakaz poruszania się pomiędzy miastami na zachodnim brzegu Jordanu. Zakaz dotyczył Ramallah, Kalkili, Nablusu, Dżeninu i Tulkarem, oraz ich okolic. Równocześnie w wojskowych operacjach w Gazie zginęło 13 Palestyńczyków.

21 lutego 2002 r. izraelskie lotnictwo przeprowadziło liczne ataki, niszcząc między innymi radiostację w Gazie i sztab sił bezpieczeństwa w Khan Junis. W Gazie Izraelczycy wysadzili budynki radia i telewizji palestyńskiej. Zginęło 31 Palestyńczyków.
    21 lutego 2002 r. dwaj Palestyńczycy otworzyli ogień na posterunku armii izraelskiej pod Baaka-a-Sharkiya na zachodnim brzegu Jordanu. Rannych zostało 4 izraelskich żołnierzy i 2 żydowskich osadników. W strzelaninie zginęło 3 Palestyńczyków, przy których znaleziono ładunki wybuchowe.

21 lutego 2002 r. premier Izraela, Ariel Szaron, zapowiedział stworzenie strefy buforowej i systemu barier wzdłuż granic z terytoriami palestyńskimi. Miały by to być rowy, w niektórych miejscach ogrodzenia podłączone do urządzeń elektronicznych, a nawet pola minowe. Równocześnie prowadzono tajne rozmowy z palestyńskimi służbami specjalnymi i zawarto z nimi wstępne zawieszenie broni.

22 lutego 2002 r. Palestyńczyk zdetonował bombę w sklepie w żydowskim osiedlu Efrata pod Betlejem, raniąc 1 Izraelkę. Palestyńczyka zastrzelił żydowski osadnik.

25 lutego 2002 r. Palestyńczycy otworzyli ogień do konwoju żydowskich osadników jadących między osiedlami Nokdim a Tekoa w pobliżu Betlejem na zachodnim brzegu Jordanu. Zginęło 2 Izraelczyków, a 2 zostało rannych.

25 lutego 2002 r. dwaj Palestyńczycy otworzyli ogień na przystanku autobusowym w Jerozolimie, raniąc 10 Izraelczyków.

27 lutego 2002 r. Arabia Saudyjska zaprezentowała na forum ONZ plan pokojowy dla Bliskiego Wschodu. Arabia skrytykowała Izrael za "stosowanie metod terrorystycznych" oraz dążenie do usunięcia Palestyńczyków ze swojej ziemi. Arabia zaproponowała normalizację stosunków z Izraelem przez kraje arabskie w zamian za wycofanie wojsk izraelskich z terytoriów palestyńskich. Przedstawiciel Izraela wyraził rozczarowanie z powodu wycofania się Arabii Saudyjskiej z propozycji uznania państwa Izrael.

27 lutego 2002 r. na Zachodnim Brzegu Jordanu kobieta zamachowczyni wysadziła się w samochodzie na izraelskim posterunku kontrolnym. Zginęło jej dwóch arabskich towarzyszy. Rannych zostało też 3 izraelskich żołnierzy.

- kontratak Izraela -

28 lutego 2002 r. izraelska armia rozpoczęła akcję likwidacji komórek terrorystycznych w obozach uchodźców palestyńskich pod Nablusem i Dżeninem. W całości został opanowany obóz palestyńskich uchodźców Balata pod Nablusem. Podczas operacji odkryto zakład produkujący palestyńskie rakiety typu Qassam-2. W walkach zginęło 13 Palestyńczyków i 1 izraelski żołnierz. Rannych zostało 130 Palestyńczyków i 4 izraelskich żołnierzy. W walkach w innych miejscach zginęło 8 Palestyńczyków.

2 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się po zakończeniu sabatu w dzielnicy ultraortodoksyjnych Żydów Beit Yisrael, w Jerozolimie. Zginęło 10 Izraelczyków, a 50 osób zostało rannych. Do zamachu przyznał się Al-Fatah i Brygady Męczenników Al-Aqsa.

3 marca 2002 r. w strefie Gazy koło Kissufim, palestyńskie komando Dżihadu i Brygad Męczenników al-Aqsa zaatakowało izraelski konwój, zabijając 1 izraelskiego żołnierza i raniąc 4 Izraelczyków.
    3 marca 2002 r. na zachodnim brzegu Jordanu w pobliżu żydowskiego osiedla Ofra, palestyński zamachowiec zaatakował posterunek armii izraelskiej, zabijając 10 Izraelczyków, w tym 7 żołnierzy, i raniąc 5 innych osób. Zamachowiec uciekł. Do zamachu przyznały się Brygady Męczenników al-Aqsa.
    W odwecie izraelskie samoloty F-16 ostrzelały palestyńskie obiekty policyjne w Ramallah i Betlejem, zabijając 10 Palestyńczyków.

3 marca 2002 r. izraelski rząd zdecydował o nasileniu presji na władze palestyńskie w celu zmuszenia Jasira Arafata do powstrzymania ataków na Izrael.

4 marca 2002 r. izraelska armia wkroczyła do Rafah w strefie Gazy. W walkach zginęło 6 Palestyńczyków.
    4 marca 2002 r. izraelska armia wkroczyła do Dżeninu. W starciach zginęło 9 Palestyńczyków, w tym jeden z przywódców Brygad Męczenników al-Aqsa, Amdżad Fahuri. Równocześnie ostrzelano Ramallah i Nablus, zabijając około 10 osób.

5 marca 2002 r. Palestyńczyk otworzył ogień z karabinu do gości w restauracji w centrum Tel Awiwu, zabijając 3 Izraelczyków i raniąc 31 innych. Zamachowiec został zastrzelony. Do zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aqsa.
    5 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w autobusie w Affula, zabijając 1 Izraelczyka i raniąc 5 innych. Do zamachu przyznał się Dżihad.

5 marca 2002 r. izraelska armia ostrzelała wiele palestyńskich celów. W wojskowych operacjach aresztowano wiele osób. W walkach zginęło 8 Palestyńczyków.

6 marca 2002 r. gabinet bezpieczeństwa Izraela podjęła decyzję o intensyfikacji działań armii izraelskiej, mających na celu zniszczenie palestyńskich fabryk produkujących pociski Qassam-2 i innego uzbrojenia.

6 marca 2002 r. izraelskie kolumny pancerne wkroczyły do strefy Gazy. Do najpoważniejszych starć doszło w Khan Junis. Ogółem zginęło 5 Palestyńczyków, a 10 odniosło rany. W starciu zginęło także 2 izraelskich żołnierzy. Aresztowano 27 Palestyńczyków. Równocześnie izraelskie myśliwce F-16 zaatakowały siedzibę palestyńskich służb bezpieczeństwa w północnej części Gazy. 3 Palestyńczyków zostało rannych. W tym samym czasie prowadzono operacje wojskowe pod Hebronem i Dżeninem, gdzie zginęło 6 Palestyńczyków.

7 marca 2002 r. izraelskie czołgi wjechały do Tulkarem, zajmując obóz uchodźców w Nur el-szam. W strzelaninie zginęło 6 Palestyńczyków, w tym jeden z przywódców Dżihadu, Mohamed el-Anini (zabity w Siris). Zginął też 1 izraelski żołnierz. Rannych zostało 20 Palestyńczyków. W zajętym obozie przeprowadzono masowe przeszukania.
    7 marca 2002 r. izraelskie lotnictwo atakowało liczne cele w Gazie i Ramallah, zabijając 4 Palestyńczyków.
    7 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w centrum handlowym przy osiedlu żydowskim Ariel na zachodnim brzegu Jordanu raniąc 9 Izraelczyków. Do zamachu przyznał się Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny.
    7 marca 2002 r. palestyński zamachowiec otworzył ogień w osiedlu żydowskim Atzmona w strefie Gazy, zabijając 5 izraelskich studentów szkoły religijnej i raniąc 20 uczniów. Do zamachu przyznał się Hamas.

8 marca 2002 r. izraelskie oddziały przeprowadziły wielką operację w Khan Junis w strefie Gazy. W nocnych walkach zginęło 19 Palestyńczyków. Równocześnie izraelskie okręty ostrzelały posterunek policji w Gazie, zabijając 4 Palestyńczyków. W walkach we wsi Khuza pocisk trafił między innymi w samochód, zabijając palestyńskiego generała Ahmeda Mafreja, przywódcę al-Fatah. W okolicach Tulkarem armia izraelska aresztowała 500 Palestyńczyków, których przewieziono do Izraela na przesłuchania. Ten dzień był najkrwawszym dniem od 14 lat. Zginęły 42 osoby - 36 Palestyńczyków i 6 Izraelczyków.

9 marca 2002 r. izraelscy żołnierze aresztowali w Tulkarem 250 Palestyńczyków.

9 marca 2002 r. trzech palestyńskich zamachowców przebranych za policjantów otworzyło ogień do przechodniów na bulwarze nadmorskim w Netanii, zabijając 2 Izraelczyków i raniąc 36.
    9 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobóca wysadził się w zatłoczonej kawiarnii w Jerozolimie, zabijając 11 Izraelczyków i raniąc 54 osób. Zamach przeprowadzono niedaleko domu premiera Ariela Szarona. Do zamachu przyznał się Hamas.

10 marca 2002 r. izraelskie lotnictwo około 30 rakietami zniszczyło siedzibę Jasira Arafata w Gazie, koszary Force-17 i lądowisko helikopterów. Rannych zostało 24 Palestyńczyków. W ostrzelanej siedzibie Arafata w Ramallah zostało rannych 5 osób.
    10 marca 2002 r. izraelscy żołnierze aresztowali w Tulkarem 250 Palestyńczyków.

11 marca 2002 r. izraelskie oddziały wkroczyły do Kalkiji na zachodnim brzegu Jordanu. W strzelaninie zginęło 2 Palestyńczyków. Aresztowano około 600 osób, które poddano przesłuchaniom. W obozie Tel al.-Sultan pod Rafah w strefie Gazy aresztowano 600 Palestyńczyków.

12 marca 2002 r. izraelska armia prowadziła akcje w strefie Gazy, niszcząc kilka fabryk broni i zabijając w walkach 23 i raniąc ponad 80 Palestyńczyków.

12 marca 2002 r. w północnym Izraelu w pobliżu granicy z Libanem, na drodze do kibucu Mazuba, ostrzelano żydowski autobus i kilka innych samochodów. Następnie doszło do wymiany ognia pomiędzy Palestyńczykami a armią izraelską. Zginęło 6 Izraelczyków i 3 palestyńskich terrorystów, którzy byli przebrani w mundury izraelskie.

12 marca 2002 r. palestyński zamachowiec otworzył ogień w żydowskim osiedlu Kirjat Sefer pod Ramallah, zabijając 1 Izraelczyka i raniąc 2.
    12 marca 2002 r. izraelska armia dokonała zmasowanego ataku na Ramallah, stolicę Autonomii Palestyńskiej. W walkach zginęło 6 Palestyńczyków. Całe miasto zostało zajęte przez wojska izraelskie. W całej operacji uczestniczyło 20 tys. żołnierzy, 150 czołgów i pojazdów opancerzonych, wspieranych przez bojowe śmigłowce. Buldożery zniszczyły drogę łączącą Ramallah z Jerozolimą. Aresztowano około 400 Palestyńczyków. Równocześnie Izraelczycy zajęli El Bireh i Beit Dżala na zachodnim brzegu Jordanu. W Uadi al-Salga w strefie Gazy aresztowano około 200 Palestyńczyków.

12 marca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ, na wniosek USA, przyjęła rezolucję numer 1397 potwierdzającą wizję Bliskiego Wschodu, w którym dwa państwa: Izrael i Palestyna, istnieją obok siebie w bezpiecznych i uznanych granicach.

14 marca 2002 r. Palestyńczycy zdetonowali ładunek wybuchowy na drodze do żydowskiego osiedla Netzarim w strefie Gazy. Spłonął izraelski czołg, w którym zginęło 3 żołnierzy. Do zamachu przyznał się Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny.

15 marca 2002 r., pod silnym naciskiem dyplomacji USA, izraelskie oddziały opuściły Ramallah, Kalkilie, Tulkarem i Betlejem na zachodnim brzegu Jordanu, oraz obóz dla uchodźców Al-Buredz w strefie Gazy. Opuszczono całkowicie Strefę-A.

Na Bliskim Wschodzie rozpoczął misję pokojową specjalny wysłannik prezydenta USA, generał Anthony Zinni. Na spotkaniu z premierem Izraela, Ariel Szaron wyraził gotowość do rozpoczęcia rozmów z Palestyńczykami po zawarciu formalnego rozejmu.

17 marca 2002 r. palestyński zamachowiec otworzył ogień na ulicy w Kfar Saba w centralnym Izraelu, zabijając 1 Izraelczyka i raniąc 12 osób.
    17 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w centrum Jerozolimy przy wejściu do autobusu, raniąc 25 Izraelczyków. Do zamachu przyznał się Islamski Dżihad.

18 marca 2002 r. do Izraela przybył wiceprezydent USA Dick Cheney, który spotkał się z premierem Arielem Szaronem i prezydentem Mosze Kacawem. Cheney zaapelował do Arafata o podjęcie "rozsądnych działań" mających na celu powstrzymanie palestyńskiego terroryzmu - aresztowania wszystkich działaczy i konfiskaty bronii. "Najpierw zawieszenie broni" powiedział do Palestyńczyków.

20 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w autobusie Egged w miejscowości Musmus, na północy Izraela. Zginęło 7 osób, 35 zostało rannych. Większość to izraelscy Arabowie. Do zamachu przyznał się Islamski Dżihad.

21 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w centrum zachodniej Jerozolimy, zabijając 3 Izraelczyków i raniąc 86 osób. Do zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aqsa.

21 marca 2002 r. izraelski rząd postanowił powstrzymać się od wojskowych działań odwetowych. Izraelski minister bezpieczeństwa wewnętrznego Uzi Landau obarczył "wielką odpowiedzialnością" za zaistniałe zamachy, USA i UE, gdyż wywierały one silny nacisk na Izrael by doprowadzić do zawieszenia broni.

21 marca 2002 r. USA umieściły Brygady Męczenników Al-Aqsa na liście międzynarodowych organizacji terrorystycznych.

22 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w powietrze na izraelskim posterunku wojskowym na drodze z Dżeninu do izraelskiego miasta Afula na zachodnim brzegu Jordanu. Rannych zostało 3 izraelskich żołnierzy.

23 marca 2002 r. prezydent USA George W. Bush, oświadczył, że Arafat "nie robi wszystkiego, co może, aby powstrzymać terror". Jeżeli Arafat podejmie zdecydowane środki przeciwko terroryzmowi, będzie możliwość spotkania z wiceprezydentem USA Cheneyem w Waszyngtonie. Jednocześnie dał wyraźnie do zrozumienia Palestyńczykom, że USA stoją twardo u boku Izraela.

25 marca 2002 r. ministrowie spraw zagranicznych państw arabskich w Bejrucie oświadczyli, "chcą pokoju, a nie poddania się". Arabowie chcą wyjść z inicjatywą pokojową do Izraela na szczycie Ligii Arabskiej w Bejrucie. Założeniem planu saudyjskiego jest "ziemia za pokój". Izrael miałby wycofać się z ziem zajętych w 1967 roku i utworzyć państwo palestyńskie ze stolicą w Jerozolimie oraz "sprawiedliwie rozwiązać sprawę uchodźców palestyńskich", w zamian za gwarancje bezpieczeństwa dla Izraela i normalizację stosunków z krajami arabskimi. Na szczycie Ligii Arabskiej w Bejrucie, przedstawiciel Arabii Saudyjskiej przedstawił arabski projekt uregulowania problemów Bliskiego Wschodu Na zakończenie szczytu w Bejrucie kraje Ligii Arabskiej potępiły Izrael za "politykę zniszczenia" stosowaną względem Palestyńczyków. W "deklaracji bejruckiej"pod presją Syrii zaapelowano do krajów arabskich o "zawieszenie wszelkich kontaktów z Izraelem" i wznowienie arabskiego bojkotu gospodarczego wobec tego państwa. Posunięcia te powinny obowiązywać dopóty, dopóki nie zostanie zawarty powszechny pokój z Izraelem.

26 marca 2002 r. dwóch palestyńskich zamachowców zginęło w wybuchu samochodu-pułapki obok centrum handlowego w Jerozolimie. Do wybuchu doszło podczas kontroli policyjnej.

26 marca 2002 r. palestyński snajper zastrzelił 2 międzynarodowych obserwatorów jadących samochodem drogą żydowskich osadników pod Hebronem.

27 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się podczas żydowskiego święta Paschy w hotelowej restauracji Park Hotel w Netanya, na północy Izraela. Zginęło 30 osób, a 140 zostało rannych. Do zamachu przyznał się Hamas.

28 marca 2002 r. przestraszony Jasir Arafat wyraził zgodę na bezwarunkowe przyjęcie warunków planu szefa CIA Taneta. Plan ten przewidywał podjęcie zdecydowanych działań przez palestyńskie służby bezpieczeństwa przeciwko terrorystycznym organizacjom. Izrael natomiast miałby całkowicie wstrzymać się od ataków na cele w Autonomii Palestyńskiej.
    28 marca 2002 r. dwóch palestyńskich terrorystów zaatakowało żydowski kibuc Eilon Moreh pod Nablusem zabijając 4 Izraelczyków i raniąc 5.
    Według danych palestyńskiego uniwersytetu al Najar, 84 % Palestyńczyków popiera "ataki samobójcze", a 86 % Palestyńczyków popiera ideę wyzwolenia całej Palestyny ze zniszczeniem Izraela.

Wieczorem 28 marca 2002 r. izraelskie radio podało wiadomość o rozpoczęciu częściowej mobilizacji sił zbrojnych. Postanowiono powołać do służby czynnej 20 tys. rezerwistów. Izraelskie radio wojskowe ogłosiło następnie Jasira Arafata "głównym wrogiem" państwa żydowskiego, a jego siedzibę w Ramallah określono mianem "stolicy terroryzmu". Szaron oświadczył, że Izrael "będzie walczyć z terroryzmem do czasu całkowitego wyeliminowania tej plagi". Równocześnie rozpoczęto przerzucanie sił wojskowych w kierunku Zachodniego Brzegu Jordanu.

Wieczorem 28 marca 2002 r. Departament Stanu USA oświadczył, że Palestyńczycy nie spełnili postulatów, przedstawionych im przez amerykańskiego mediatora, generała Anthony`ego Zinniego. Nie ujawniono o jakie postulaty chodzi. Oświadczono tylko, że szły one dalej niż plan, Taneta. Sekretarz Stanu USA Colin Powell zażądał, by Arafat wygłosił przemówienie do narodu w telewizji, w którym potępiłby terroryzm.

- operacja "Mur obronny" -

29 marca 2002 r. armia izraelska rozpoczęła operację "Mur obronny".
    W nocy izraelskie oddziały zablokowały wszystkie główne drogi w strefie Gazy. Równocześnie ponad 150 izraelskich czołgów zajęło Ramallah. W szturmie na główną kwaterę Arafata w Ramallah zginęło 12 Palestyńczyków i 50 zostało rannych. Aresztowano ponad 70 osób, między innymi generała Mahmuda Daassa, doradcę wojskowego Arafata. Zginął też 1 izraelski żołnierz. Kompleks budynków rządowych stanął w ogniu. Izraelczycy zajęli budynek biur Arafata, zostawiając mu tylko jedno odcięte piętro. Pozbawiono go prądu, wody i kontaktu telefonicznego ze światem.
    29 marca 2002 r. izraelska policja zajęła palestyńskie biura OWP w Jerozolimie. Znaleziono w nich między innymi dowody wypłaty pieniędzy dla poszukiwanych terrorystów.

29 marca 2002 r. Unia Europejska zażądała od Izraela niezwłocznego zaprzestania ataków na siedzibę palestyńskiego rządu w Ramallah i całkowitego wycofania wojsk z miasta.

29 marca 2002 r. palestyńska młoda kobieta zamachowiec-samobójca wysadziła się w supermarkecie w centrum Jerozolimy, zabijając 2 Izraelczyków i raniąc 28 osób. Do zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aqsa.

30 marca 2002 r. Hezbollah zagroził, że jeśli Izrael nie wycofa wojsk z z zachodniego brzegu Jordanu, to otworzy na granicy izraelsko-libańskiej drugi front. Hezbollah ostrzelał z terytorium Libanu trzy izraelskie posterunki graniczne w rejonie farm Szebaa.
    W odpowiedzi izraelska artyleria i lotnictwo ostrzelały pobliskie wioski i miasto Kfar Szouba, raniąc co najmniej 2 osoby.

30 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w kawiarni w centrum Tel Awiwu, raniąc 29 Izraelczyków. Do zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aqsa.

30 marca 2002 r. Izraelczycy aresztowali za działalność terrorystyczną w Ramallah 145 Palestyńczyków. Jest wśród nich członek dowództwa Al-Fatah, Sakher Habasz, zastępca przewodniczącego Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny, Abu Leil, oraz dwaj działacze Tanzin. Wojskowe władze izraelskie ogłosiły Ramallah i okolice strefą wojskową zamkniętą. W starciach w Ramallah zginęło 30 Palestyńczyków. Równocześnie izraelska armia zajęła Tulkarem.

31 marca 2002 r. we Francji doszło do ataku na synagogę w Lyonie.

31 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się w restauracji izraelskich Arabów w Hajfie, zabijając 15 Izraelczyków i raniąc 44. Do zamachu przyznał się Hamas.

31 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się na deptaku w żydowskiej kolonii Efrat pod Betlejem, raniąc 4 Izraelczyków.

--------------------------------------------------

Materiały opracowywane na podstawie serwisów informacyjnych: PAP, AP, Haaretz, Jerusalem Post, Arutz Sheva.

---