Zespoły i grupy badawcze

Dr hab. ROMAN BUCZKOWSKI

Technologia chemiczna, ochrona środowiska

Mgr 1974 UMK, dr 1980 UMK, dr hab.1994 Politechnika Szczecińska.
Staże post-doktorskie: Sodawerke, Bernburg-Strassfurt, Niemcy, 1984; Vysoka Skola Chemicko - Techn., Praga, Czechosłowacja, 1986; University of Ghent, Belgia, 1992, Uniwersität Oldenburg, Niemcy, 1995.
Kierownik Pracowni Chemicznych Procesów Proekologicznych od 1998 r.

Działalność naukowo-badawcza dotyczy problematyki związanej z identyfikacją i optymalizacją procesów jednostkowych w technologii Solvay'a.

Szczególną pozycję w dotychczasowym dorobku zajmują prace zakończone opracowaniem technologii wykorzystania produktów odpadowych przemysłu sodowego w procesie wytwarzania pełnowartościowych materiałów m.in. dla przemysłu farmaceutycznego, kosmetycznego oraz rolno-spożywczego (rozwiązania chronione patentami). Na uwagę zasługuje opracowanie technologii produkcji paszowego tłuszczu sypkiego oraz oryginalna metoda oczyszczania ścieków zakładów mięsnych, zapewniająca pełną utylizację odpadów stałych w procesie żywienia zwierząt (technologie wdrożone).

Dalszy rozwój naukowy związany jest z problematyką udoskonalania biotechniki
w ochronie środowiska. Podjęto badania w kierunku:

- zastosowania dolomitu do ochrony przydrożnych użytków rolnych,

- funkcjonowania agroekosystemu w zależności od poziomu antropopresji wyrażającej się stanem zanieczyszczenia gleby i technologią uprawy stosowaną w rolnictwie konwencjonalnym i ekologicznym,

- doskonalenia technologii uzdatniania wód powierzchniowych.

Pozytywne efekty tych badań umożliwią racjonalną eksploatację wód powierzchniowych oraz olbrzymich obszarów zagrożonych stałym skażeniem m.in. wskutek opadania pyłów atmosferycznych, spływu ścieków, wodnej migracji pierwiastków ciężkich ze zwałowisk odpadów stałych, zapylenia z rozwiniętych hałd i z osadników odpadów przemysłowych, a także w wyniku nieracjonalnego stosowania nawozów mineralnych i preparatów ochrony roślin.

Publikacje:

1. R. Buczkowski, T. Szymański, Optimalization of the carbonization and filtration processes in soda industry, Polish J. Appl. Chem., 42 (1998) 1.

2. R. Buczkowski, B. Dejewska, T. Szymański, I. Kondzielski , Monitorowanie i ochrona gleb Pomorza i Kujaw, Materiały Konferencyjne, Przysiek k.Torunia, 1997.

3. T. Szymański, P. Douglas, R. Buczkowski, B. Buszewski, Triphenylmethane dyes on polymer film as optical sensor of atmospheric sulphur dioxide, Polish. J. Environ. Stud.,2, (1995), 45.

4. R. Buczkowski, Analiza ekologiczno-technologiczna Inowrocławskich Zakładów Chemicznych “Soda Mątwy S. A. oraz Janikowskich Zakładów Sodowych “Janikosoda” S.A. na zlecenie Ministerstwa Przekształceń Własnościowych, Warszawa, 1995.

5. R. Buczkowski, Fizykochemiczne podstawy procesu krystalizacji masowej NaHCO₃ w technologii produkcji sody metodą Solvay'a, UMK, Toruń, 1994, s. 155.

6. M. Trypuć, R. Buczkowski, The effect of thermal and supersaturation conditions on precipitation and physico-chemical properties of calcium carbonate, Polish J. Appl. Chem., 27, (1993) 201.

Prof. dr hab. BOGUSŁAW BUSZEWSKI

Chemia analityczna środowiska, fizykochemia powierzchni

Mgr 1982 UMCS Lublin, dr 1986 Poymer Institute of Slovak Academy of Science, Bratysława (Czechosłowacja), dr hab. 1992 Slovak Technical University, Bratysława (Słowacja). Profesor 1999.
Staże post-doktorskie: Uniwersität Tübingen, 1988/90, Niemcy; University of Ghent, Belgia, Technical University of Eindhoven, Holandia, 1992 oraz University of Leeds, W. Brytania, 1995; Fundacja Cratforda, Univesity of Lund, Szwecja, 1995.
Visiting prof.: Kent State University, USA, 1992/93; Kyoto Insitute of Technology, Japonia, 1995; National Tsing Hua University, Taiwan, 1996.
Kierownik Zakładu Chemii Środowiska i Ekoanalityki od 1994 r.

Problematyka badawcza dotyczy chemii środowiska, a w szczególności aspektów teoretycznych i praktycznych związanych z separacją chromatograficzną i zastosowaniem tej techniki w różnych wariantach analiz środowiskowych.

Aktualny zakres badań mieści się w czterech grupach tematycznych:

Metody preparatyki nowych typów wypełnień i kolumn, głównie z chemicznie związanymi fazami, do chromatografii gazowej, cieczowej (HPLC), strefowej elektroforezy kapilarnej (CZE) oraz technik umożliwiających przygotowanie próbek m.in. na drodze izolowania i wzbogacania z różnych matryc naturalnych (ekstrakcja ciecz-ciało stałe i w stanie nadkrytycznym, filtracja i sączenie membranowe).

Kontrola i monitoring skażenia środowiska, separacja różnych substancji; analiza: żywności, farmaceutyczna, kliniczna, biochemiczna i biopolimerów z wykorzystaniem najnowszych technik instrumentalnych: GC, GC/MS, HPLC, LC/MS, TLC, CZE, TOC, TS, AAS, NMR.

Utylizacja i neutralizacja odpadów przemysłowych, komunalnych i rolnych z wykorzystaniem procesów biotechnologicznych.

Publikacje:

1. B. Buszewski, M. Jezierska, M. Wełniak, D. Berek, Survey and trends in the preparation of silica chemically bonded phases for liquid chromatographic analysis, J. High Resol. Chromatogr., 21 (1998) 267.

2. B. Buszewski, R. M. Gadzała-Kopciuch, M. Markuszewski, R Kaliszan , “Chemically bonded silica stationary phases: synthesis, physicochemical characterization and molecular mechanizm of reversed-phase HPLC retention, Anal. Chem., 69 (1997) 3277.

3. B. Buszewski, R. M. Gadzała-Kopciuch, M. Jaroniec, Chromatographic properties of mixed chemically bonded phases with alkylamide and aminopropyl ligands, J. Liquid Chromatogr., & Rel. Technol., 20 (1997) 2313.

4. A. Górna-Binkul, B. Buszewski, Comparative investigations of toluene sorption in fruit and chemically modified adsorbents, Envrion. Sci. & Pollut. Res., 4 (1997) 125.

5. B. Buszewski, R. Lodkowski, The influence of alkyl chain length on the retention of organic compounds using packings with specific surface properties, Analysis, 23 (1995) 147.

6. B. Buszewski, Solvents; Purification and Recovery (b) - Encyclopedia of Analytical Science, Academic Press, London 1995, pp. 4730.

Dr hab. JÓZEF CEYNOWA, prof. UMK

Chemia fizyczna

Mgr 1961 UMK, dr 1968 UMK, dr hab. 1985 UMK.
Staże post-doktorskie: Université de Liége, Belgia, 1975, Iowa State University, USA 1991.
Kierownik Zakładu Chemii Fizycznej od 1993 r.

Zainteresowania naukowe obejmują problematykę membran polimerowych, ich właściwości, zastosowania oraz ilościowy opis procesów transportu w układach membranowych za pomocą termodynamiki nierównowagowej i sieciowej.

Aktualne prace wchodzą w zakres szeroko pojętej biotechnologii i dotyczą czystych ekologicznie procesów chemicznych jakie można przeprowadzać w reaktorach membranowych z zastosowaniem katalizatorów enzymatycznych. Obiektem badań są procesy hydrolizy tłuszczów i innych estrów oraz estryfikacji i transestryfikacji, prowadzone z zastosowaniem membran polimerowych z immobilizowaną lipazą. Szczególna uwaga jest skupiona na procesach stereoselektywnej separacji kinetycznej chiralnych alkoholi i kwasów. Prowadzone prace obejmują również preparatykę i charakterystykę membran enzymatycznych.

W opisie kinetyki przebiegu procesów chemicznych w reaktorach membranowych jest stosowana termodynamika sieciowa.

Publikacje:

1. J. Ceynowa, Zarys liniowej termodynamiki nierównowagowej układów ciągłych i membranowych, UMK, Toruń, 1997, s. 147.

2. J. Ceynowa, I. Koter, Lipase-Catalysed Kinetic Resolution of (R,S)-1-Phenylethyl Propionate in an Enzyme Membrane Reactor, Acta Biotechnol., 17 (1997) 252-263.

3. J. Ceynowa, P. Adamczak, M. Staniszewski, Kinetics of Olive Oil Hydrolysis in an Enzyme Membrane Reactor. Bond Graph Network Model of Reactor Performance (Part 1), Acta Biotechnol., 17 (1997) 161-176.

4. Ceynowa, I. Koter, Enantioselective Esterification of Butanol-2 in an Enzyme Membrane Reactor, Acta Biotechnol., 13 (1993) 177-183.

5. J Ceynowa, P. Adamczak, Enzyme Membrane Based Upon Polyamide-6 for Oil Hydrolysis, J. Appl. Polym. Sci., 46 (1992) 749-755.

6. J. Ceynowa, Transport Phenomena in the System: Ion-Exchange Membranes/Sulfuric Acid Solutions. Non-Equilibrium Thermodynamic Approach, Angew. Makromol. Chem., 138 (1986) 31-50.

Prof. dr ALEKSANDER CHOSTENKO

Chemia radiacyjna

Ukończył Chemiczno-Technologiczny Instytut im. D. Mendelejewa (ChTIM), Moskwa, 1964, dr 1969 ChTIM, Moskwa, prof. 1989.
Kierownik Zakładu Chemii Jądrowej od 1998 r.

Wpływ promieniowania na węglowodany. Post-efekty (reakcje następcze) przy sterylizacji radiacyjnej laktozy. Reakcje rodników alkilowych i chloroalkilowych z alkenami. Kinetyka i mechanizm izomeryzacji rodników w roztworach.

Publikacje:

1. A. Chostenko, N. Vrianceva, V. Dobrov, Radiacjonno-chimiczeskij sintez, Izdatelskij Centr., Moskwa, 1997.

2. I. Cyba, A. Revina, A. Chostenko, Issledovanije powiedienija sinulina w wodnych rastworach pod wozdejstwijem jonizirujuszczewo izłuczenija, Radiacjonnaja Biołogija. Radioekołogija, 2, (1997) 189.

3. A. Chostenko, E. Kozłowa, S. Ermołajew, Izuczenije radioliza cellobiozy, cellozosodierżaszczich materiałow i ich smiesiej s metilmietakriłatom metodom EPR, Chimija Vysokich Energii, 29(1), (1995) 23.

4. A. Chostenko, W. L. Dobrow, I. W. Karasew, N. W. Wrancewa, Ju. M. Ługowoj, Radikalnoje prisojedinienie metiłdichlorsiłana k winilidenfłoridu, Chimija Vysokich Energii, 26(6), (1994) 568.

Dr hab. WOJCIECH CZERWIŃSKI

Chemia fizyczna

Mgr 1967 UMK, dr 1974 UMK, dr hab. 1994 UMK.
Staże podst-doktorskie: Kernforschung-Zentrum, Karlsruhe, Niemcy 1986-1987, Royal Academy, Stockhlom, Szwecja, 1997.

Wcześniejszy okres działalności badawczej (1968-1982) dotyczył problematyki związanej z modyfikacją struktury nadmolekularnej polimerów w fazie skondensowanej. Szczególne zainteresowanie skierowane było na zmiany struktury politereftalanu etylenowego (PET) i włókien z niego otrzymywanych (Elana, Torlen) wywołane działaniem promieniowania jonizującego oraz ultradźwięków o wysokiej częstości. Na specjalną uwagę zasługuje stosowanie ultradźwięków, które korzystnie modyfikują strukturę włókien z politereftalanu etylenowego istotnie zwiększając ich wybarwialność.

Aktualna tematyka (1983-1998) dotyczy syntezy i badania właściwości fizyko-chemicznych nowej grupy polimerów ze sprzężonym układem wiązań wielokrotnych o dużych perspektywach aplikacyjnych. Polimery te "domieszkowane" akceptorami lub donorami elektronów wykazują wzrost przewodnictwa elektrycznego o 4 - 12 rzędów wielkości. Szczególnie interesujące są topliwe i rozpuszczalne polimery z grupy 3-alkilo lub 3-alkoksyheterocykli, w których zmiana długości podstawnika bocznego wpływa na szereg właściwości fizykochemicznych. Przedmiotem badań są synteza i właściwości takich układów, w których długość podstawnika alkilowego zmienia się od n=1 do n=9 (gdzie n-liczba węgli w łańcuchu bocznym). Obecnie, coraz większa uwaga zespołu skierowana jest na problematykę zapoczątkowaną w 1987 r. we współpracy z ośrodkami z Niemiec i USA, a dotyczącą otrzymywania kopolimerów i terpolimerów przewodzących ze składników o różnym potencjale jonizacji. Stwarza to bowiem możliwość świadomego programowania właściwości fizykochemicznych, głównie elektrycznych i magnetycznych, już na etapie syntezy kopolimerów.

Pozwala także na budowę elementarnego złącza p-n lub p-n-p w ramach jednej makrocząsteczki. Takie przejście z właściwości zbioru cząsteczek gwarantujących określone cechy fizyczne układu do poziomu struktury chemicznej pojedynczej cząsteczki (konstytucji łańcucha), stwarza zupełnie nowe perspektywy w dziedzinie zastosowań utylitarnych.

W 1997 roku zapoczątkowana została współpraca z Królewską Akademią w Sztokholmie dotycząca zastosowań polimerowych układów przewodzących w niektórych działach medycyny i stomatologii. W ramach tej współpracy przedmiotem badań są p-elektronowe polimery przewodzące, które cechuje foto-czułość.

Publikacje:

1. K. Erdmann, W. Czerwiński, B. Gerstein, M. Pruski, Structural studies of poly(paraphenylene), poly(2,5-thienylene) and their derivatives by solid-state NMR of H and C, Polym. Sci. Part B: Polym.Phys.Vol. 32 (1994) 1961-1968.

2. W. Czerwiński, L. Kreja, M. Chrząszcz, A. Kazubski, Structural and electrical properties of soluble conducting poly(3-pentylthiophene), Mat. Sci. 29 (1994) 1191-1197.

3. W. Czerwiński, L. Kreja, Some properties of soluble poly(3-penthylthiophene), Mat. Sci. Lett. 11 (1992) 437.

4. W.Czerwiński, Electronic properties of random-sequenced copolymers, Synth. Met., 35 (1990) 229.

Dr hab. BRUNON DEMBIŃSKI, prof. UMK

Chemia analityczna

Mgr 1958 UMK, dr 1973 UMK, dr hab. 1988 UMK.

Staże post-doktorskie: Budapest Technical University, Węgry, 1979/80; Univesity of Tartu, ZSRR, 1988; Uniwersität Oldenburg, Niemcy, 1992; University of Copenhagen, Dania, 1996.
Kierownik Zakładu Chemii Analitycznej od 1993 r.

Badania właściwości fizyko-chemicznych związków pochodnych fenotiazyny, 5H-dibenzo(b,f)azepiny i 5H-dibenzo-cykloheptadienu(a,d), zaliczanych do grupy leków psychotropowych.

Opracowano nowe metody oznaczania leków psychotropowych (autor/współautor około 40 metod). Wykorzystano zdolność tworzenia barwnych, trudnorozpuszczalnych osadów w układach chlorowodorków odpowiedniego leku psychotropowego z acydokompleksami metali, anionem kwasu pikrynowego lub soli Reinecke'go. Stosuje się metodę spektrofotometryczną z uwagi na trwałość chloroformowych roztworów i wysoki molowy współczynnik absorpcji.

W zespole pracuje się również nad nowymi metodami spektrofluorometrycznego oznaczania leków psychotropowych wymienionych układów.

Osobną grupę stanowią badania nad opracowaniem nowych metod oznaczania śladowych ilości jonów metali d-elektronowych z wykorzystaniem związków biologicznie czynnych.

Publikacje:

1. B. Dembiński, A. Szydłowska-Czerniak, M. Kurzawa, Determination of promazine hydrochloride trace amounts by spectrofluorimetric method, Acta Pol. Pharm. vol. 54, no. 6 (1997) 414-419.

2. A. Łodzińska, A. Balter, A. Rozpłoch, B. Dembiński, Spectrofluorimetric determination of reserpine, Chem. Anal., 41 (1996) 283.

3. B. Dembiński, Spectrophotometric determination of doxepine hydrochloride, Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research, Vol. 50, No. 6, (1993) 417-420.

4. R. Mikulski, B. Dembiński, Determination of colloidal electrolytes: conductimetric titration of hydroxyzine hydrochloride with ammonium molybdate, Analytica Chimica Acta, 272 (1993) 233-235.

5. B. Dembiński, Complexometric determination of hydroxyzinum chloride, Chem. Anal. (Warsaw), 38 (1993) 183.

6. H. Zawadzki, B. Dembiński, Coordination compounds of copper(II) with substituted deanidinopyrimidines, Polish J. Chem., 66 (1992) 743.

Prof. dr hab. ANTONI GRODZICKI

Chemia nieorganiczna

Mgr 1959 UMK; dr 1967 UMK; dr hab. 1980 UMK; prof. 1996.
Staże post-doktorskie: Uniwersité de Montpellier, Francja 1970/71.
Kierownik Zakładu Chemii Nieorganicznej od 1995 r.

Chemia koordynacyjna. Badania soli koordynacyjnych metali przejściowych o złożonych ligandach organicznych. Kompleksy kobaltu, niklu, miedzi i cynku z heksamethylenotetraminą. Badania zmian w składzie sfery koordynacyjnej jonów metali wywołanych termiczną dehydratacją uwodnionych soli metali przejściowych. Poszukiwanie spektroskopowego kryterium określania sposobu wiązania cząsteczek wody w hydratach i akwokompleksach. Badania nad syntezą oraz strukturą lotnych związków metali d ⁹- i d¹⁰ -elektronowych stanowiących bazę surowcową dla metody "chemical vapour deposition" (CVD). Oprócz stosowanych w badaniach metod spektroskopowych (UV-VIS, IR, Raman, NMR, EPR) i termograwimetrycznych w zespole zbudowano oryginalną aparaturę do badań magnetochemicznych.

Publikacje:

1. A. Grodzicki, P. Piszczek, A new interpretation of abnormal schift of water molcules bending vibration frequencies in kieserite family monohydrates, J. Mal. Struct. 443 (1998) 141.

2. E. Szłyk, A. Grodzicki, L. Pazderski, J. Sitkowski, Spectroscopic studies of Zn(II) halides complexes with 5,7-disubstituted derivatives of 1,2,3- triazolo[1,5a]-pyrimidine, Polish J. Chem., 72 (1998) 55.

3. E. Szłyk, I. Łakomska, A. Grodzicki, Thermal and spectroscopic studies of the Ag(I) salts with fluorinated carboxylic and sulfonic acid residues, Thermochimica Acta, 223 (1993) 207.

4. J. Skowerenda, W. Wieczorek, M. Bukowska-Strzyżewska, A. Grodzicki, Synthesis, thermal, spectroscopic and X-ray studies of (dichloroacetato)(triphenyl-phosphine)gold(I), J. Cryst. Spectr. Res., 22 (1992) 527.

5. A. Grodzicki, M. Chrząszcz, K. Krajewski, E. Szłyk, J. Kontek, A Copper (II) chloride of hexamethylenetetramine, Trans. Met.Chem., 16 (1991) 413.

Dr hab. HALINA KACZMAREK

Fizykochemia polimerów

Mgr 1977 UMK, dr 1985 UMK, dr hab. 1999 UMK
Staże post-doktorskie: Centrum Badań Fotochemicznych, CNR, Uniwersytet w Ferrarze, Włochy, 1992; Instytut Karolinska, Królewska Akademia Medyczna, Sztokholm, Szwecja, 1993; Główne Laboratorium Fotochemiczne, CNRS, Uniwersytet Azlacki, Miluza, 1994.

Badania naukowe dotyczą głównie wpływu promieniowania UV na polimery i ich mieszaniny. Wcześniejsze prace związane były z poprawą foto- i termostabilności polimerów oraz zapobieganiem niekorzystnym procesom starzenia wyrobów polimerowych. Aktualne prace dotyczą poszukiwania substancji przyspieszających fotodegradację bądź biodegradację polimerów w związku z gwałtownie wzrastającą ilością odpadów z tworzyw sztucznych, trudnych do usunięcia. Opracowanie metody otrzymywania polimerów degradowalnych, a więc ulegających samozniszczeniu jest zagadnieniem ważnym z punktu widzenia ochrony środowiska naturalnego. Przyspiesznie powolnego procesu degradacji związków wielkocząsteczkowych wymaga fizycznej bądź chemicznej modyfikacji. Moje badania koncentrują się na modyfikacji fizycznej polegającej na wprowadzaniu do polimerów inicjatorów, katalizatorów lub sensybilizatorów ich rozkładu fortochemicznego. Obecie planowane są badania biodegradacji zmodyfikowanych polimerów.

Publikacje:

1. H. Kaczmarek, Polimery a środowisko, Polimery, 42, 521 (1997).

2. A. Kamińska, H. Kaczmarek, M. Światek, Photoinitiated Degradation of PMMA in the Presence of Accelerating Additives, Polish J. Chem., 71, 1479 (1997).

3. H. Kaczmarek, Efekty przyspieszania fotochemicznego rozkładu polimerów przez substancje mało- i wielkocząsteczkowe, wydawnictwo UMK, Toruń, 1998, rozprawa habilitacyjna.

4. H. Kaczmarek, A. Kamińska, M. Świątek, J. F. Rabek, Photooxidative Degradation of Some Water-Soluble Polymers in the Presence of Accelerating Agents, Angew. Makromol. Chem., 261/262, 109 (1998).

5. A. Kamińska, H. Kaczmarek, J. Kowalonek, Cobalt(II) Chloride Catalysed Oxidative Degradation of Poly(ethylene Oxide) by a Short Wavelength UV-radiation, Polymer, 40, 5781 (1999).

Prof. dr hab. ALINA KAMIŃSKA

Fizykochemia polimerów

Mgr 1954 UMK; dr 1963 UMK; dr hab. 1976 UMK; prof. 1992.

Staże post-doktorskie: Institute of Macromolecular Chemistry Czechoslovak Academy of Science, Praga, Czechosłowacja, 1972.
Kierownik Zakładu Chemii Ogólnej od 1995 r.

Badano wpływ masy cząsteczkowej i polimolekularności polimerów na ich właściwości fizyczne, mechaniczne i odporność na działanie promieniowania UV. Stwierdzono, że polimolekularność PCW, PS i PTE ma bardzo duży wpływ na wytrzymałość na rozciąganie, wydłużenie względne, zdolność do krystalizacji, przenikalność gazów, wydajność fotodegradacji, fotosieciowania i fotooksydacji.

Zajmowano się również mieszaninami polimerowymi - ich stabilnością termiczną i fotochemiczną. Stwierdzono, że wydajność oraz kierunek przemian termicznych i fotochemicznych w mieszaninach polimerowych PS/PCW, PS/PMM, PS/PB zależy nie tylko od rodzaju drugiego składnika w mieszaninie polimerowej, ale i od jego zawartości, a więc od mieszalności polimerów.

Podjęto próby przyspieszenia fotodegradacji oksydacyjnej polimerów w aspekcie ochrony środowiska. Stwierdzono, że 1-3% stężenie PCW lub PMM w PS przyśpiesza jego fotoutlenianie i fotodegradację. W PCW procesy te zachodzą z wyraźnie większą wydajnością w obecności 1% zawartosci ABS, MBS lub MMA/MA. W PMM procesy termicznego i fotochemicznego utleniania i destrukcji przyśpiesza 1% stężenie PB i PIP a także 0,1% stężenie błękitu metylenowego, -karotenu, naftalenu lub FeCl₃. 0,1 - 0,5% stężenie FeCl₃ w PS zwiększa wydajność fotodestrukcji i utleniania tego polimeru a 1% stężenie CoCl ₂ lub CuCl₂ przyspiesza rozkład PEO.

Badano przemiany fotochemiczne w białkach i podjęto próby ich fotostabilizacji. Stwierdzono, że w kolagenie i krystalinach pod wpływem promieniowania o  =254 nm rozrywaniu ulegają wiązania wodorowe, zawartość wody związanej z kolagenem maleje, maleje stężenie grup C=O, NH₂ i CH₃. W krystalinach fotoutlenianiu ulega tryptofan. Wszystkie te reakcje prowadzą do zniszczenia struktury uporządkowanej tych białek oraz do ich koagulacji. 0,01% stężenie  -karotenu w tych białkach opóźnia i zmniejsza wydajność wyżej wymienionych procesów.

Publikacje:

1. A. Kamińska, H. Kaczmarek, M. Świątek, Photo initiated Degradation of PMMA in the Presence of Accelerating Additives, Polish J.Chem., 71 (1997) 1479.

2. A. Kamińska, M. Świątek, H. Kaczmarek, Thermal and Photochemical Degradation of Polymers in PMMA/PB Blends, Polish J.Chem., 70 (1996) 1257.

3. A. Kamińska, A. Sionkowska, Photochemical Transformation in Collagen in the Presence of -carotene, J. Photochem. Photobiol. A: Chem., 96 (1996) 123-127.

4. H. Kaczmarek, A. Kamińska, L. A. Linden, J. F. Rabek, Photooxidative Degradation of Poly(ethylene oxide)-Copper Chloride Complexes, Polymer, 37 (1996) 4061.

5. A. Kamińska, A. Sionkowska, Effect of UV Radiation on the Infrared Spectra of Collagen, Polym. Degrad. and Stab., 51 (1996) 19-26.

6. L. A. Lindnen, J. F. Rabek, K. Kaczmarek, A. Kamińska, M. Scoponi, Photooxidative Degradation of Polymers by HO• and HO₂• Radicals Generated During the Photolysis of H₂O₂, FeCl₃ and Fenton reagents, Coordination Chemistry Revievs, 125 (1993) 195-218.

Doc. dr KAROL KARPIŃSKI

Chemia fizyczna

Mgr 1958 UMK, dr 1964 UMK.
Staże post-doktorskie: Uniwersytet Łomonosowa, Moskwa, ZSRR, 1965/66 i 1973.
Dziekan Wydziału Mat.-Fiz.-Chem., 1975-1981 i 1984-1990.

Badania obejmują problematykę sorpcji i międzycząsteczkowych odziaływań w mobilnych i zlokalizowanych warstwach adsorpcyjnych na powierzchniach homogenicznych i heterogenicznych. Prowadzono badania adsorpcyjne i kalorymetryczne polarnych i niepolarnych par i gazów a także ich binarnych mieszanin na powierzchni sadzy grafityzowanej. Badano również mechanizm powstawania asocjatów w warstwie adsorpcyjnej pomiędzy różnymi cząsteczkami binarnych par na powierzchni sadzy oraz wpływ modyfikacji chemicznej powierzchni węgli aktywowanych chlorosilanami na ich zdolności sorpcyjne w stosunku do pary wodnej i niższych alkoholi alifatycznych.

Aktualna problematyka:izotermy adsorpcji i różniczkowe ciepła adsorpcji polarnych i niepolarnych gazów na powierzchniach heterogenicznych, zeolity typu X i Y, ich modyfikacje jonowymienne oraz zdolności sorpcyjne i właściwości chłonne w stosunku do nasyconych i nienasyconych węglowodorów, a także pary wodnej, par alkoholi, amin oraz niskowrzących połączeń heterogenicznych.

Publikacje:

1. J. K. Garbacz, K.Karpiński, D. Ziółkowska, T. Ringel, Adsorption of Selected Five-Atomic–Skeleton Molecules by NaX Zeolite, Polish J. Chem., 72 (1998) 2144.

2. J. K. Garbacz, K.Karpiński, M. Dąbrowski, D. Ziółkowska, Ethene adsorption on X-type zeolites at various temperatures, Polish J. Chem. 71 (1997) 368.

3. J. K. Garbacz, K. Karpiński, Description of Ethane Adsorption by the Cationized Zeolites of X Type, Polish J. Chem., 69 (1995) 400.

4. K. Karpiński, Calorimetric investigations on molecular interactions in a mixed layer adsorbed on a homogeneous surface, J. Thermal Anal., 38 (1992) 2033.

5. J. K. Garbacz, K. Karpiński, Simultaneous description of on isotherm and differential heat of adsorption of a polar gas on a homogeneous adsorbate surface, Polish J. Chem., 66 (1992) 1505.

Prof. dr hab. PRZEMYSŁAW KITA

Chemia nieorganiczna

Mgr 1969 UMK, dr 1974 UMK, dr hab. 1987 UMK. prof. 1999
Staże post-doktorskie: University of Alberta, Edmonton, Kanada, 1983/84 oraz 1988.
Visiting prof.: University of Copenhagen; Royal Agricultural and Veterinary University, Copenhagen, Dania, 1987.
Kierownik Zespołu Kinetyki i Mechanizmów Reakcji Związków Koordynacyjnych od 1997 r.

Problematyka badawcza obejmuje prace z dziedziny kinetyki i mechanizmów reakcji związków koordynacyjnych w roztworach.
W cyklu artykułów wyjaśniono kontrowersje wokół roli spełnianej przez jon OH^- w reakcjach zasadowej hydrolizy połączeń chromu(III). Poszukując dogodnych związków modelowych do rozwiązania podjętego problemu, otrzymano kilkanaście nowych kompleksów, w tym serię mieszanych związków typu [Cr(NCS) _n(dmso)_6-n]^(3-n)+, [Cr(NCS)₄ (histamine)]- i inne. Wykazano, że anion wodorotlenowy nie atakuje rdzenia kompleksów, lecz jego działanie polega albo na wytwarzaniu reaktywnych sprzężonych zasad poprzez deprotonowanie liganda lub na addycji do elektrofilowego centrum liganda uaktywnionego przez wiązanie metal–ligand.

We współpracy z prof. R. B. Jordanem, w Kanadzie (1983/84 i 1988) prowadzono badania nad syntezą i mechanizmami reakcji związków organometalicznych z wiązaniem Cr(III)-metal. Wykazano, że wychwyt rodników organicznych prowadzi do otrzymania izomerów wiązaniowych zgodnie z prawdopodobieństwem występowania niesparowanego elektronu na różnych atomach rodnika. Badano mechanizmy równolegle przebiegających reakcji substytucji heterolitycznego i homolitycznego podstawiania skoordynowanego rodnika organicznego. Zespół współpracuje z Instytutem Örsteda Uniwersytetu Kopenhaskiego.

Aktualne kierunki prac:

- badania reaktywności kompleksów chromu(III) z ligandami typu edta, przy współpracy z zespołem prof. S.Kaizaki z Wydziału Chemii Uniwersytetu w Osace;

- kinetyka i mechanizm katalizowanych redoksowo i kwasowo-zasadowo reakcji substytucji ligandów w połączeniach Cr(III);

- kinetyka i mechanizm reakcji utleniania alkoholi i aldehydów przez Cr(VI).

- kinetyka i mechanizm reakcji kompleksów Cr(III) z ligandami makrocyklicznymi.

Publikacje:

1. E. Kita, P. Kita, A. Pietkiewicz, F. Rozpłoch, G. Wrzeszcz, Studies on kinetics and mechanism of oxidation of pyridoxed by dichromates in aqueous HClO₄ solutions, Polish J. Chem. 72 (1998) 573.

2. A. Katafias, P. Kita, E. Madej, Preparation of cis - [Cu(N₃)(bpy)₂(H₂O)]²⁺ complex and studies on a composite mechanism of its aquanation stimulated by Cr²⁺, ions, ibid. 72 (1998) 596.

3. S. Kaizaki, P. Kita, N. Sakagami, J. Wiśniewska, Kinetics and mechanism of H⁺-assisted aquation of [Cr(N₃)(S-pdtra)]^- and [CrCN₃)(edtrp)Ions, Transition Met. Chem. (London) 22 (1997) 27 and ibid. 22 (1997) 229.

Dr hab. LUDWIK KREJA, prof. UMK

Chemia fizyczna

Mgr 1963 UMK, dr 1970 UMK, dr hab. 1980 UMK.
Staże post-doktorskie: Universität Dortmund, Niemcy, 1973/74, Universität Greifswald, Niemcy, 1985, Technische Universität Berlin, Niemcy, 1991.

Badania nad syntezą i modyfikacją prekursorów polimerów przewodzących, syntezowanych na bazie związków heterocyklicznych oraz ftalo- i poliftalocyjanin niektórych metali.

Polimery przewodzące znajdują coraz szersze zastosowanie w technice, głównie w elektronice, w aspekcie ich ciekawych właściwości fizykochemicznych. Panuje dość powszechny pogląd, że w tych materiałach należy upatrywać przyszłość elektroniki, ze względu na możliwość modyfikacji ich struktury elektronowej i wpływu na ich własności elektryczne i półprzewodnikowe. Ma to pierwszoplanowe znaczenie dla dalszego rozwoju elektroniki, a zwłaszcza mikroelektroniki. Przykładowo modyfikacja polimerów pochodnych tiofenu, polegająca na podstawieniu grupy NO₂ w pierścieniu tiofenowym w pozycji 4 łańcucha polimerowego, prowadzi do uzyskania materiału, którego przewodnictwo zmienia się odwracalnie w stosunku do określonych mediów gazowych, o kilka rzędów wielkości.

Zespół zajmuje się również polimerami przewodzącymi uzyskiwanymi przez kopolimeryzację prekursorów syntetyzowanych na bazie tiofenu, pirolu i furanu.

Publikacje:

1. L. Kreja, J. Kurzawa, M. Kurzawa, The influence of steay on the electrical properties of poly(3-alkylthiophenes) and their derivatives, Sensor and actuators, B/Chemical, B 41 (1997) 37- 43.

2. L. Kreja, J. Kurzawa, M. Kurzawa, Structure and physiochemical properties of the aldol and vinylene forms of poly(2,5-heteroarylene vinylene)s, Macromol. Chem. Phys. 118 (1997) 643 -652.

3. L. Kreja, J. Kurzawa, M. Kurzawa, The influence of modification by nitril acid or chloride on the regiospecific structure of poly(3-alkylthiophenes)(P3ATs), Synthetic Metals, 74 (1995) 235- 239.

4. W. Czerwiński, L. Kreja, J. Kurzawa, M. Kurzawa, Structure and electrical properties of chemically modified poly(3-alkylthiophenes), Synthetic Metals, 72 (1995) 153 - 158.

5. W. Czerwiński, M. Chrząszcz, A. Kazubski, L. Kreja, Structural and electrical properties of soluble conducting poly(3-pentyltiophene), J. Matter. Sci., 29 (1994) 1191.

Dr hab. PIOTR MALINOWSKI, prof. UMK

Chemia teoretyczna

Mgr 1972 UMK, dr 1977 UMK, dr hab. 1993 UMK.
Kierownik Zakładu Chemii Teoretycznej od 1994 r.

Problematyka badawcza koncentruje się wokół opisu efektów korelacji elektronowej w atomach.

Opracowano wariacyjno-zaburzeniową metodę badania tych efektów, wykorzystującą tzw. funkcje par o określonej symetrii. Metoda pozwala na obliczanie poprawek drugiego rzędu do energii z bardzo dużą dokładnością i została zastosowana do obliczeń energii korelacji dla wielu p-, d-, a nawet f-elektronowych układów atomowych. Modyfikacje metody zaowocowały coraz dokładniejszym sposobem wyznaczania funkcji par zarówno w sposób analityczny jak i numeryczny. Wyniki są często cytowane i służą niejednokrotnie jako podstawa oceny przydatności nowo formułowanych metod.

Rosnące wymagania jakościowe stawiane metodom opisu korelacji elektronowej doprowadziły do sformułowania przez dra P. Malinowskiego wieloreferencyjnej wersji metody sprzężonych klasterów typu walencyjnie-uniwersalnego, specjalnie przygotowanej do zastosowań atomowych. Jej istota sprowadza się do wyznaczenia jedynie radialnych części amplitud klasterowych, co radykalnie zmniejsza ich ilość, redukuje wymiar generowanych macierzy, układów równań itd. Metoda ta posiada ważną cechę tzw. zgodności wymiarowej, co jest szczególnie ważne w opisie procesów towarzyszących reakcjom chemicznym.

Opracowany w ramach tej metody pakiet programów obliczeniowych pozwolił na wykonanie obliczeń, których rezultaty rzuciły nowe spojrzenie na takie problemy, jak sposób rozwiązywania układów równań nieliniowych, istnienie wielokrotnych rozwiązań, rolę stanów intruderowych, stosowalność zupełnych przestrzeni modelowych itp. Rozwijanie zaprezentowanej tematyki badawczej rokuje szansę na opracowanie takiej metody, która mogłaby stać się użytecznym narzędziem pracy dla szerokiej grupy eksperymentatorów niezwiązanych profesjonalnie z fizyką czy chemią teoretyczną.

Publikacje:

1. K. Jankowski, P. Malinowski. Application of the valence universal coupled-cluster method based on various model spaces to ¹S states of Be, Int. J. Quantum Chem., 55 (1995) 269-275.

2. K. Jankowski, P. Malinowski, A valence-universal coupled-cluster single- and double-excitations method for atoms. III. Solvability problems in presence of intruder states, J. Phys. B., 27 (1994) 1287-1298.

3. K.Jankowski, P.Malinowski, A valence-universal coupled-cluster single- and double-excitations method for atoms. II. Theory and application to Be , J. Phys. B., 27 (1994) 829-842.

4. P.Malinowski, K. Jankowski, A valence-universal coupled-cluster single- and double-excitations method for atoms.I. Theory and application to the C²⁺ ion, J. Phys. B., 26 (1993) 3035 - 3055.

5. P. Malinowski, Zastosowanie metody sprzężonych klasterów do badania atomowych stanów quasizwyrodniałych, UMK, Toruń, 1993.

Dr hab. MAREK POLASIK

Chemia teoretyczna

Mgr 1974 UMK, dr 1985 UMK, dr hab. 1999 Instytut Problemów Jądrowych w Świerku.
Staże post-doktorskie: Physics Department, University of Fribourg, Szwajcaria, 1991 oraz 1992.

Zasadnicza część prowadzonych (od 1985 roku) badań teoretycznych dotyczy struktury widm rentgenowskich towarzyszących procesom zderzeniowym. Opracowano nową metodę umożliwiającą badanie jonizacji atomów tarczy, podczas zderzeń prawie centralnych z wysokoenergetycznymi ciężkimi jonami (jony C, N, O, Ne i Ar). Bazuje ona na analizie teoretycznej widm rentgenowskich K i K, których złożoność jest wynikiem jonizacji powłok L i M. Wspólnie z zespołami prof. Dousse'a (Fribourg, Szwajcaria) i prof. Sujkowskiego (IPJ, Świerk) przeprowadzono w Instytucie Paula Scherrera w Villigen (Szwajcaria) długą serię eksperymentów zderzeniowych, w czasie których zmierzono widma rentgenowskie dla wielu atomów. Nowa metoda umożliwiła wiarygodną analizę tych widm.

W celu wyjaśnienia wpływu zmiany konfiguracji walencyjnej atomów 3d -elektronowych na stosunki intensywności linii rentgenowskich K/K wykonano obliczenia teoretyczne dla trzech typów konfiguracji: 3d^m-24s², 3d^m-14s¹ i 3d^m. Stwierdzono, że stosunek intensywności K/K jest bardzo czułym narzędziem umożliwiającym wyjaśnienie wpływu otoczenia chemicznego i efektu stopu na zmianę konfiguracji walencyjnej atomów 3d-elektronowych.

W 1997 roku dr M. Polasik sformułował nową metodę umożliwiającą badanie jonizacji powłok L i M atomów tarczy na podstawie analizy eksperymentalnie wyznaczonych energii przejść K i K oraz stosunków intensywności K/K. Zastosowano ją do wyznaczenia jonizacji powłok L i M w tarczy Se bombardowanej różnymi pociskami (2  Z  17).

Wspólnie z zespołem prof. Padhi'ego (Bhubaneswar, Indie) przeprowadzono badania emisyjnych widm rentgenowskich (serii K i L) szybkich pocisków (As i Se) przechodzących przez folie węglowe. Obecnie wspólnie z zespołami prof. Kretschmera (Erlangen, Niemcy), prof. Jaskóły (IPJ, Świerk) oraz prof. Braziewicza (Kielce) prowadzone są badania widm rentgenowskich serii K pocisków (S, Si i Fe) przechodzących przez różne folie.

Publikacje:

1. M. Polasik, S. Raj, B.B. Dhal, H.C. Padhi, A.K. Saha, M.B. Kurup, K.G. Prasad, and P.N. Tandon, Simultaneous L- and M - shell ionization of a ⁸⁰Se target deduced from the analysis of energy shifts and relative intensities of K x-ray lines induced by various projectiles, J. Phys. B: At. Mol. Opt. Phys. 32, 3711-3725 (1999).

2. M. Polasik, Influence of changes in the valence electron configuration on the K - to - K x-ray intensity ratios of the 3d transition metals, Phys. Rev. A 58, 1840-1845 (1998).

3. S. Raj, B. B. Dhal, H. C. Padhi and M. Polasik, Influence of solid state effects on the K -to- K intensity ratios of Ni and Cu in various silicide compounds, Phys. Rev. B 58, 9025-9029 (1998).

4. B. B. Dhal, H. C. Padhi, K. G. Prasad, P. N. Tandon, and M. Polasik, Study of x-ray and L-REC photon emissions from highly ionized swift ⁷⁵As and ⁸⁰Se projectiles passing through a thin carbon foil, J. Phys. B: At. Mol. Opt. Phys. 31, 1225 - 1236 (1998).

5. M. Polasik, Systematic multiconfiguration Dirac-Fock method study of the x-ray spectra accompanying the ionization in collision processes: The structure of the K _1,3L⁰ M^r lines, Phys. Rev. A 52, 227 - 235 (1995).

6. M. Polasik, Theoretical simulation of the x-ray spectra of multiply ionized heavy atoms: The K Lⁿ spectra of molybdenum, Phys. Rev. A 39, 5092-5097 (1989).

Prof. dr hab. MICHAŁ ROZWADOWSKI

Chemia fizyczna

Mgr 1959 UMK; dr 1968 UMK; dr hab. 1977 UMK; prof. 1985.
Staże post-doktorskie: Uniwersität, Karlsruhe, 1974-1975, Universität Frankfurt 1992, 1993, 1994, Uniwersität Manheim, 1995, Uniwersität Oldenburg, 1996, Niemcy, Uniwersity of Utrecht, Holandia, 1996.
Dziekan Wydziału Mat.-Fiz.-Chem., 1990 - 1993; Prorektor UMK ds. Nauki, 1993 - 1996; Kierownik Zespołu Syntezy i Badania Właściwości Fizykochemicznych Materiałów Zeolitowych.

Problematyka badawcza obejmuje zagadnienia z dziedziny fizykochemii powierzchni, takie jak: termodynamika i kinetyka adsorpcji na mikroporowatych ciałach stałych, adsorpcja na węglach aktywnych i zeolitach, chatakterystyka właściwości powierzchniowych tych adsorbentów oraz oddziaływania międzycząsteczkowe w obszarze granicy faz.
Zespół opanował syntezy znanych zeolitów i materiałów zeolitopodobnych, mających szerokie zastosowanie w adsorpcji oraz kwasowo-zasadowej i utleniająco-redukcyjnej katalizie chemicznej, a także opracował metody syntezy nowych, nieznanych dotychczas sit molekularnych.
Ważnym osiągnięciem jest otrzymanie rekordowo dużych w skali światowej monokryształów zeolitów typu ZSM-5, AlPO₄-5 i SAPO-5. Prace Zespołu przyczyniły się do opatentowania sposobu wytwarzania membran zeolitowych w oparciu o metodę otrzymywania dużych kryształów zeolitów i opublikowania danych, które mogą stanowić podstawę konstrukcji lasera na bazie zeolitów.
Zaprezentowano opis izoterm adsorpcji wody na zeolitach, z użyciem zmodyfikowanej teorii Polanyi'ego-Dubinina, uwzględniającej wielkości mikroporów biorących udział w procesie sorpcji.

Publikacje:

1. J. Kornatowski, B. Wichterlova, M. Rozwadowski, W. H. Baur, Simultaneous occurrence of differently coordinated framework heteroatoms in one zeolite: MFI type vanadium silicalite KVS-5, Stud. Surf. Sci. Catal. 84 (1994) 117-124.

2. M. Rozwadowski, J. Włoch, K. Erdmann, J. Kornatowski, Energy distribution function associated with Dubinin's description of water adsorption on zeolite Y, Langumuir 9 (1993) 2661-2664.

3. M. Rozwadowski, J. Włoch, J. Kornatowski, K. Erdmann, Equation of the sorption isotherms on zeolite Y including heterogeneity of the sorbent: a novel modification, Adsorp. Sci. Technol. 10 (1993) 241-253.

4. J. Kornatowski, M. Sychev, W. H. Baur, M. Rozwadowski, On substitution of vanadium into MFI type materials, Am.Chem.Soc.Symp.Series 38 (1993) 486-490.

5. J. Kornatowski, W. H. Baur, G. Pieper, M. Rozwadowski, W. Schmitz, A. Cichowlas, Dealumination of large crystals of zeolite ZSM-5 by various methods, J. Chem. Soc., Faraday Trans. 88 (1992) 1339-1343.

Prof. dr hab. GERHARD RYCHLICKI

Chemia fizyczna

Mgr 1968 UMK, dr 1972 UMK, dr hab. 1986 UMK, prof. 1999.
Staże post-doktorskie: Uniwersytet im. Łomonosowa, Moskwa, Laboratorium Silikatowych Adsorbentów Akademii Nauk ZSRR, Leningrad, 1979/80.
Kierownik Zespołu Fizykochemii Materiałów Węglowych od 1997 r.

Problematyka badawcza koncentruje się na zjawiskach powierzchniowych i dotyczy głównie procesów adsorpcyjno-katalitycznych na powierzchni węgli aktywnych. Zakres tematyczny prac obejmuje:

- badania nad procesami utleniania powierzchni węgli aktywnych oraz nad zdolnościami jonowymiennymi węgli utlenionych,

- badania nad mechanizmami adsorpcji par i gazów na węglach aktywnych o zróżnicowanej budowie chemicznej warstwy powierzchniowej,

- zagadnienia dotyczące roli, jaką odgrywają tlenki powierzchniowe i kationy metali na powierzchni węgla aktywnego, gdy spełnia on rolę katalizatora względnie nośnika katalizatorów,

- zastosowanie kalorymetrii do określania energetyki procesów adsorpcji oraz termodynamiczna weryfikacja modeli adsorpcji w układach porowatych.

- badania nad rolą chemizmu powierzchni węgli aktywnych w procesach adsorpcji substancji biologicznie czynnych.

Publikacje:

1. G. Rychlicki, G. S. Szymański, A. P. Terzyk, Modification of the chemical nature of porous carbon surface investigated using methanol adsorption data, Polish J. Chem., 70 (1996) 915.

2. G. Rychlicki, G. S. Szymański, A. P. Terzyk, Energetics of methane adsorption on microporous activated carbons, J. Thermal Anal., 45 (1995) 1183.

3. G. Rychlicki, G. S. Szymański, A. P. Terzyk, Indispensability of the use of calorimetric measurements for the description of adsorption processes in microporous systems, J. Thermal Anal., 45 (1995) 961.

4. G. Rychlicki, G. S. Szymański, A. P. Terzyk, Catalytic conversion of propan-2-ol on carbon catalysts, Carbon 31 (1993) 247.

5. G. Rychlicki, G. S. Szymański, A. P. Terzyk, Catalytic conversion of ethanol on carbon catalysts, Carbon 32 (1994) 2.

Prof. dr hab. ANDRZEJ J. SADLEJ

Chemia teoretyczna

Mgr 1964 UJ; dr 1968 UJ; dr hab. 1972 UJ; prof 1983.
Adiunkt 1968-73, Instytut Chemii Organicznej PAN,Warszawa; Docent 1973-83, Instytut Chemii Organicznej PAN, Warszawa.
Visiting prof.: 1981-83, Research prof. 1983-97 Chemical Centre, University of Lund, Szwecja.
Kierownik Zakładu Chemii Kwantowej od 1997 r.

Badania skoncentrowane są wokół problemów rachunku zaburzeń i jego zastosowań w różnych zagadnieniach chemii i mechaniki kwantowej. Badania dotyczą zarówno zagadnień formalnych i rozwoju metodologii rachunku zaburzeń, jak również problemów o charakterze aplikatywnym.
Są to prace nad podstawowymi założeniami rachunku zaburzeń, ich naruszeniem oraz wpływem nieścisłości czynionych założeń na sformułowania metod zaburzeniowych i dokładność wyników. Tematyka ta obejmuje prace nad poprawnym sformułowaniem twierdzenia Hellmanna-Feynmanna, jak również prace dotyczące problemu wpływu tzw. zmiany obrazu w relatywistycznej mechanice kwantowej na postać rachunku zaburzeń dla poprawek relatywistycznych. Podobny charakter mają również prace nad teorią oddziaływań międzymolekularnych i jej zastosowaniami. Prace prowadzone aktualnie dotyczą przede wszystkim sformułowań teorii oddziaływań międzymolekularnych w postaci niezależnej od założeń na temat dokładności reprezentacji podukładów izolowanych.
Znaczna liczba prac dotyczyła podstaw metodologicznych relatywistycznej chemii kwantowej, przede wszystkim zaś ścisłego przejścia od relatywistycznej mechaniki kwantowej w ujęciu Diraca do przybliżeń dwukomponentowych i skalarnych. Tematyka ta jest aktualnie rozwijana w Zakładzie przez dr Marię Barysz.
Badania o charakterze aplikatywnym obejmują rozwój i zastosowania metod obliczeniowych chemii kwantowej w fizyce molekularnej i chemii. Aplikacje dotyczą w znacznej mierze elektrycznych własności molekuł. Rozpoczęte zostały również prace nad nieliniowymi własnościami optycznymi molekuł i metodami ich obliczeń. W Zakładzie prowadzone są także badania nad stabilnością nietypowych molekuł tworzonych przez pierwiastki ciężkie. W zakres badań aplikatywnych wchodzą również prace nad wyznaczaniem jądrowych momentów kwadrupolowych z danych spektroskopii molekularnej i obliczanych teoretycznie gradientów pola elektrycznego.

Publikacje:

1. M. Barysz, A. J. Sadlej, J. G. Snijders, Non-singular two/one-component relativistic Hamiltonians accurate through arbitrary high order in ², Int. J. Quantum Chem., 65 (1997) 225.

2. P. W. Fowler, A. J. Sadlej, Long-range and overlap effects on collision-induced properties, Mol. Phys. 77 (1992) 709.

3. V. Kellö, A. J. Sadlej, Estimates of relativistic contributions to molecular properties, J. Chem. Phys., 93 (1990) 8122.

4. M. Urban, A. J. Sadlej, The nuclear quadrupole moment of Li: refined calculations of electric field gradients in LiH, LiF and LiCl, Chem. Phys. Letters, 173 (1990) 157.

5. A. J. Sadlej, Perturbation theory of the electron correlation effects for atomic and molecular properties, J. Chem. Phys., 75 (1981) 320.

Prof. dr hab. JANUSZ SIEDLEWSKI

Chemia fizyczna, adsorpcja i kataliza

Mgr 1954 UMK; dr 1960 UMK; dr hab. 1966 UMK; prof. 1972.
Staże post-doktorskie: Uniwersytet w Odessie, ZSRR, 1962/63
Prorektor UMK (1973 - 1978), Kierownik Zakładu Podstaw Chemii od 1975 r.

Problematyka badawcza zespołu dotyczy chemii zjawisk powierzchniowych i obejmuje głównie badania nad wpływem czynników modyfikująco-promujących na własności adsorpcyjno-katalityczne i elektrochemiczne węgli aktywnych i innych materiałów węglowych.
W pracach nad chemią powierzchni węgli aktywnych zbadane zostały warunki powstawania i właściwości adsorpcyjno-katalityczne połączeń powierzchniowych typu węgiel-tlen, węgiel-siarka, węgiel-chlor i in. Na ich podstawie opracowano metody modyfikacji węgli aktywnych, pozwalające na regulowanie charakteru kwasowo-zasadowego ich powierzchni.
Określono rolę charakteru chemicznego powierzchni węgli aktywnych i wolnych rodników węgla w procesach katalitycznego utleniania H₂S i SO₂.
Wykazano m.in., że aktywność katalityczna osadzonego na powierzchni węgla palladu, jak również stopień rozproszenia metalu, zależą od charakteru chemicznego powierzchni nośnika. Otrzymano węgle aktywne o silnych własnościach elektrodonorowych. Opracowano nową metodę otrzymywania katalizatorów typu Me/C.
Prowadzone są również badania fizykochemicznych właściwości półprzewodnikowych substancji węglowych pod kątem ich zastosowania jako sensorów gazów i par oraz jako materiałów elektrodowych. Stwierdzono, że modyfikacja wyjściowego karbonizatu prowadzi do podwyższenia sensorowych właściwości materiału. Półprzewodniki na bazie węgla zastosowano do konstrukcji czujników wrażliwych na gazy i pary. Opracowano metodę pozwalającą na zastosowanie folii węglowych jako elektrod pracujących w cienkowarstwowej komórce spektroelektrochemicznej, umożliwiającej prowadzenie badań in situ szeregu zjawisk powierzchniowych oraz chemizmu powierzchni modelowych materiałów węglowych.

Publikacje:

1. S. Biniak, J. Siedlewski, G. Szymański, A. Świątkowski, The Caracterization of Activated Carbons with Oxygen and Nitrogen Surface Groups, Carbon, 35 (1997) 1799 – 1810.

2. J. P. Łukaszewicz, M. Panas, J. Siedlewski, Sodium-doped Carbon Films for Humidity Sensor Construction , Sensors and Actuators B., 32 (1996) 221 - 226.

3. S. Biniak, J. Siedlewski, IR Spectral Studies of the Dehydrochlorination Products of Chlorine Containing Polyolefines, Polish J. Apll. Chem., 36 (1992) 3 - 4.

4. S. Biniak, B. Dzieleńdziak, J. Siedlewski, Cyclovoltametric Investigation of Degradation Products of Chlorine Containing Polymers, Polish J. Chem., 65 (1991) 427 - 437.

5. S. Biniak, B. Dzieleńdziak, J. Siedlewski, Cyclic Voltametric Studies of Degradation Products of Chlorine Containing Polymers, Polish J. Chem., 64 (1990) 7 - 12.

Dr hab. DANUTA URSZULA STASZEWSKA

Chemia fizyczna, fizykochemia polimerów

Mgr 1953 UMK, dr 1974 UMK, dr hab. 1993 UMK.
Staże post-doktorskie: Institute of Macromolecular Chemistry, Czechoslovak Academy of Science, Praga, Czechosłowacja, 1977 i 1988.

Tematyka badawcza dotyczy właściwości fizykochemicznych naturalnych i syntetycznych związków wielkocząsteczkowych znajdujących zastosowanie w medycynie, farmacji, stomatologii oraz w przemyśle spożywczym, tekstylnym, fotochemicznym i wydobywczym (ropa naftowa).

Ważniejsze osiągnięcia:

- analiza teoretycznych wartości parametru a z równania Marka-Houwinka-Sakurady w różnych pod względem termodynamicznym rozpuszczalnikach. Wyniki przeprowadzonej analizy umożliwiają weryfikację wartości mas cząsteczkowych, otrzymanych na podstawie wymienionego równania,

- wykazanie, iż użycie Ce(IV) jako inicjatora redoks w kopolimeryzacji szczepionej poli(N-winylopirolidonu) i poli(alkoholu winylowego) prowadzi do otrzymania kopolimeru blokowego, nie zaś szczepionego, jak poprzednio zakładano,

- wyjaśnienie, iż zamglenie błony fotograficznej przy użyciu poli(N-winylopirolidonu) jako substytutu żelatyny fotograficznej jest spowodowane utlenianiem poli(N-winylopirolidonu),

- zastosowanie badań właściwości przepływu reologicznych mieszanin roztworów związków wielkocząsteczkowych do oceny kompatybilności tych związków.

Publikacje:

1. K. Lewandowska, S. Trzciński, D.U. Staszewska, Blends od Hydrophilic High Molecular Weight Compounds. Part I. Rheological Properties of Concentrated Chitosan-Poly(N-vinylpyrrolidone) Solution Blends, Progress on Chemistry and Application of Chitin and Its Derivatives, Vol. IV, Ed. H. Struszczyk, Polish Chitin Society, Łódź, 1998.

2. K. Lewandowska, S. Trzciński, D.U. Staszewska, Hydrodynamic Properties of Dilute Chitosan–Poly(N-vinylpyrrolidone) solution Blends. Part. II. Progress on Chemistry and Application of Chitin and Its Derivatives, Vol. IV, pp. 17 - 45; Ed. H. Struszczyk, Polish Chitin Society, Łódź, 1998.

3. D. U. Staszewska, “Kameleonowe” właściwości poli(N-winylopirolidonu), Polimery, 40 (1995) 445.

4. D. U. Staszewska, Teoretyczne i praktyczne aspekty fizykochemicznych właściwości poli(winylopirolidonu), UMK, Toruń 1993.

Dr hab. EDWARD SZŁYK, prof. UMK

Chemia nieorganiczna

Mgr 1974 UMK, dr 1982 UMK, dr hab. 1994 UMK.
Staże post-doktorskie: University of Florida, Gainesville, USA, 1987/88; Leiden University, Holandia,1992; Royal Vet.–Agricultural University, Copenhagen, 1995; University of Copenhagen, Dania, 1996.
Kierownik Zespołu Teorii i Zastosowań Chemii Koordynacyjnej od 1997 r.

Część zainteresowań badawczych dr E. Szłyka koncentruje się na teorii i zastosowaniach związków koordynacyjnych metali przejściowych z ligandami o znaczeniu biologicznym (składniki kwasów nukleinowych oraz ich analogów purynowych).
Badania mają na celu znalezienie sposobu oddziaływania jonów metali z fragmentami kwasów nukleinowych na podstawie prostych układów modelowych. Związki charakteryzowane są metodami spektroskopowymi (UV-VIS, IR, NMR ¹H,¹³ C, ¹⁵N), badaniami rentgenostrukturalnymi i magnetycznymi. Pozwalają one na określenie sposobu koordynacji ligandów oraz symetrii sfery koordynacyjnej, co ma podstawowe znaczenie przy badaniu układów modelowych.

Drugi problem badawczy obejmuje syntezę i charakterystykę strukturalną lotnych związków metali szlachetnych (Cu, Ag, Au), oraz ich zastosowanie do osadzania warstw tych metali na powierzchni elementów elektronicznych. Prowadzone są badania struktury otrzymanych warstw Ag i Au metodami STEM i XPS. Nowo podjęta tematyka badawcza dotyczy wykorzystania kompleksów Co(II) i Cu(II) z optycznie czynnymi zasadami Schiffa do selektywnego utleniania węglowodorów. Celem tych badań jest znalezienie dogodnego katalizatora do utleniania węglowodorów obecnych w ściekach i powietrzu przy pomocy tlenu cząsteczkowego. Poznanie mechanizmu utleniania węglowodorów w obecności tlenu cząsteczkowego oraz struktury form przejściowych stanowią główny problem poznawczy dla tej grupy związków.

Publikacje:

1. I. Łakomska, E. Szłyk, A. Grodzicki, Thermal and spectroscopic studies of Ag(I) complexes with trimethyl phosphine and perfluorinated carboxylates, Termochim. Acta, 309 (1997) 41-46.

2. E. Szłyk, A. Wojtczak, M. Jaskólski, M. Gilski, J.G. Haasnoot, J. Reedijk, The crystal and molecular structures of dichlorobis(5,7-diphenyl-1,2,4-triazolo[1,5-a]pyrimidine)zinc(II) and dichlorobis(5,7-diphenyl-1,2,4-triazolo[1,5a]pyrimidine)cobalt(II), Inorg. Chim. Acta, 260 (1997) 145-150.

3. A. Wojtczak, E. Szłyk, M. Jaskólski, E. Larsen, An optically active nickel(II) Schiff base coordination compound N,N’-(1R,2R)-(-)-1,2-cyclohexylene bis(salicylideneiminato) nickel(II), Acta Chemica Scand., 51 (1997) 274-278.

4. E. Szłyk, I. Łakomska, A. Grodzicki, Studies of Au(I) complexes with triphenylphosphine and fluorinated carboxylates, Polish J. Chem. 69 (1995) 1103-1108.

5. E. Szłyk, I. Łakomska, Studies of the hydrated complexes of ZnCl₂ with adenosine, Polyhedron, 11 (1992) 3147.

Prof. dr hab. MIECZYSŁAW TRYPUĆ

Technologia chemiczna

Mgr 1963 UMK, dr 1968 UMK, dr hab. 1981 UMK.
Staże post-doktorskie: Chemiczno-Technologiczny Instytut im. D. Mendelejewa, Moskwa, ZSRR, 1977.
Kierownik Zakładu Technologii Chemicznej od 1989 r.

Problematyka badawcza związana z przemysłem sodowym; badania równowagowe, kinetyczne i krystalizacyjne układów soli nieorganicznych.
W związku z bardzo małą sprawnością energetyczną i materiałową oraz dużym stopniem uciążliwości dla środowiska naturalnego produkcji sody metodą Solvay'a, podjęto prace nad jej modyfikacją. W zespole opracowano bezodpadową metodę produkcji sody w oparciu o azotan sodowy otrzymywany na drodze utleniania NaCl za pomocą kwasu azotowego. Metoda gwarantuje wysoki stopień wykorzystania jonu sodowego i całkowitą utylizację ługu pofiltracyjnego w postaci mieszanej saletry sodowo-amonowej, jako cennego nawozu dla rolnictwa.
Zastosowanie NH₄Cl, jako nawozu sztucznego jest ograniczone jego kwasowością. W celu jej zmniejszenia podjęto badania nad układem par soli NaCl-NH₄HCO₃-H₂O w obecności mocznika. Stwierdzono, że w tych warunkach istnieje realna szansa modyfikacji metody Solvay'a. Wykazano możliwość wzrostu wydajności procesu karbonizacji względem jonów sodowych oraz możliwość przerobu stężonych ługów pofiltracyjnych na nawozy złożone.
W ramach prac nad wykorzystaniem produktów odpadowych uzyskano trzy patenty na produkcję kredy strącanej.

W zespole prowadzone są też badania nad opracowaniem nowej metody bezodpadowej produkcji sody i potażu z NaCl, KCl w obecności pięciotlenku wanadu oraz nad częściową utylizacją ługów polifiltracyjnych z metody Solvay'a za pomocą NaVO₃. Zakład współpracuje z Janikowskimi Zakładami Sodowymi, Inowrocławskimi Zakładami Chemicznymi, Toruńskimi Zakładami Przemysłu Nieorganicznego.

Publikacje:

1. M. Trypuć, Z. Torski, Investigations on the Optimum Conditions of NaCl Conversion into NaVO₃, Ind. Eng. Chem. Res., 37 (1998) 1095.

2. M. Trypuć, K. Białowicz, Solubility of NH₄VO₃ in Water + Ammonia, J.Chem. Eng. Data, 42 (1997) 318.

3. M. Trypuć, U. Kiełkowska, Solubility in the NaVO₃ + NH₄VO₃ + H₂O System, J. Chem. Eng. Data, 42 (1997) 523.

4. M. Trypuć, D. Stefanowicz, Solubility in the KVO₃ + NH₄VO₃ + H₂O System, J. Chem. Eng. Data, 42 (1997) 1140.

5. M. Trypuć, G. Łyjak, Rastworimost w sistemie NH₄Cl-NH₄VO₃-H₂O, Żur. Prik. Chim., 70 (1997) 921.

6. M. Trypuć, U. Kiełkowska, Solubility in the NH₄HCO₃ + NH₄VO₃ + H₂O System, J. Chem. Eng. Data, 41 (1996) 1005.

Dr hab. ROMAN WOJSZ

Chemia fizyczna

Mgr 1974 UMK, dr 1980 UMK, dr hab. 1990 UMK.
Staże post-doktorskie: Centre de Recherches sur la Physicochimie des Surfaces Solides, Mulhouse, Francja, 1992.

Działalność badawcza dotyczy problemów fizykochemii adsorpcji, termodynamiki adsorpcji i kinetyki adsorpcji par substancji polarnych jak i apolarnych w mikroporowatych węglowych adsorbentach i zeolitach.
Teoretyczny opis adsorpcji w mikroporowatych węglach aktywnych i zeolitach został zaproponowany na podstawie danych eksperymentalnych uzyskanych:

- z pomiarów równowagowych izoterm adsorpcji spektralnie czystego benzenu, argonu, MeOH, EtOH jak i chemicznie czystych MeNH₂, Me₂NH, oraz EtNH₂ na węglach aktywnych,

- z pomiarów izoterm kinetycznych adsorpcji spektralnie czystego benzenu i MeOH na węglach aktywnych.

Kolejnym zadaniem było wyznaczenie parametrów strukturalnych mikroporowatych ciał stałych, włączając w to wymiar fraktalny, na podstawie pierwszego rozwiązania transformaty Laplace'a używając niepełnej funkcji gamma. Fundamentalne relacje termodynamiczne są sformułowane na bazie równania adsorpcji fizycznej na mikroporowatych ciałach stałych, wyprowadzone z teorii Polanyi - Dubinina objętościowego zapełnienia mikroporów oraz matematyczne przedstawienie powyższych problemów chemicznych.

Publikacje:

1. A. P. Terzyk, R. Wojsz, G. Rychlicki, P. A. Gauden, Fractal dimension of microporous carbon on the basis of Polanyi-Dubninin theory of adsorption. Part 3: Adsorption and adsorption thermodynamics in the micropores of fractal carbons, Colloids and Surfaces/A: Physicochemical and Engineering Aspects, 136 (1998) 245-261.

2. A. P. Terzyk, R. Wojsz, G. Rychlicki, P. A. Gauden, Fractal dimension of microporous carbon on the basis of Polanyi-Dubninin theory of adsorption. Part 2: Dubninin-Astakhov adsorption isotherm equation, Colloids and Surfaces/A: Physicochemical and Engineering Aspects, 126 (1997) 67-73.

3. A. P. Terzyk, R. Wojsz, G. Rychlicki, P. A. Gauden, Fractal dimension of microporous carbon on the basis of Polanyi-Duninin theory of adsorption. Dubinin-Radushevich adsorption isotherm equation, Colloids and Surfaces/A: Physicochemical and Engineering Aspects, 119 (1996) 175-181.

4. R. Wojsz, Microcomputer program for the determination of curves characterizing the texture of microporousc adsorbents, Computers Chem., 20 (1996) 203-207.

5. R. Wojsz, A. P. Terzyk, Fractal dimension of microporous carbon on the basis of first solution of a Laplace transform using an incomplete gamma function, Computers Chem., 20 (1996) 427-430.

6. R. Wojsz, A. P. Terzyk, The structural parameters of microporous solid, including fractal dimension on the basis of the potential theory of adsorption - the general solution, Computers Chem., 21 (1997) 83-87.

Dr hab. ROMUALD WÓDZKI

Chemia fizyczna

Mgr 1970 UMK, dr 1980 UMK, dr hab. 1994 UMK.
Staże post-doktorskie: Institute of Macromolecular Chemistry, Czechoslovak Academy of Science, Praga, Czechosłowacja, 1988.

Tematyka badawcza wchodzi w zakres tzw. membranologii i dotyczy mechanizmów oraz metod separacji z wykorzystaniem błon półprzepuszczalnych otrzymywanych z materiałów polimerowych.

Najważniejsze prace dotyczą:

- związków pomiędzy strukturą a właściwościami transportowymi membran polimerowych,

- otrzymywania i właściwości membran biopodobnych,

- nowych membran ciekłych z przenośnikami makrocząsteczkowymi.

Rezultatem prowadzonych badań są multimembranowe układy separacyjne stanowiące odwzorowanie błonowych układów komórkowych. Opis teoretyczny zjawisk membranowych - w ramach termodynamicznej analizy sieciowej oraz teorii perkolacji.

Publikacje:

1. R. Wódzki, G.Sionkowski, Recovery and Concentration of Metal Ions. Part II. Multimembrane Hybrid System, Sep. Sci. Technol., 1995.

2. R. Wódzki, G. Sionkowski, Exchange Diffusion of Ions Through Liquid Membranes. Part IV. Thermodynamic Network Analysis of Nonstationary Transport, Polish J. Chem., 1995

3. R. Wódzki, Exchange-Diffusion Transport of Ions in Models of Bacteria Cell Walls , NCU, Toruń, 1994.

4. R. Wódzki, Transport properties of polyphosphates related to natural teichoic acids, Makromol. Chem. 194 (1993) 2239-2246.

5. R. Wódzki, A. Wyszyńska, A. Narębska, Two-Component Liquid Membranes with Macromolecular Carriers of Divalent Ions., Sep.Sci. Technol., 25 (1990) 1175-1187.

Prof. dr hab. MAREK ZAIDLEWICZ

Chemia organiczna

Mgr 1960 UMK, dr 1965 UMK, dr hab. 1976 UMK, prof. 1990.
Staże post-doktorskie: Oxford University, 1969/1970, Purdue Univesity, USA, 1974/75, 1980.
Visiting-prof.: Purdue University, 1986/87 i 1993/94.
Dyrektor Instytutu Chemii UMK, 1989-1993; Dziekan Wydziału Chemii UMK, 1993-1999.
Kierownik Zakładu Chemii Organicznej od 1992 r.

Przedmiotem badań są metody syntezy organicznej z wykorzystaniem związków boroorganicznych. Związki te należą do wysoce użytecznych reagentów metaloorganicznych ze względu na możliwość przemiany wiązania węgiel-bor w wiązanie węgiel-węgiel oraz heteroatom-węgiel. W ostatnich latach Zespół opracował nowe metody allilowego monodeuterowania, kontratermodynamicznej izomeryzacji i formylowania olefin, enancjoselektywnej syntezy alkoholi allilowych z dienów, stereoselektywnej redukcji winylooksiranów, epoksyketonów i nienasyconych oksymów, acylowania i hydroksymetylowania olefin, stanowiących rozszerzenie klasycznych reakcji Friedel-Craftsa oraz Prinsa.

Aktualna problematyka dotyczy syntezy asymetrycznych czynników hydroborujących, związków boraheterocyklicznych, kwasów boronowych, katalitycznego hydroborowania, reakcji Dielsa-Aldera i przemian nienasyconych organoboranów. Wykonywane są syntezy optycznie czynnych amin o wysokiej czystości optycznej. Kontynuowane są prace nad związkami alliloborowymi oraz reakcjami selektywnej redukcji związków organicznych borowodorami.

W Zakładzie realizowane są również syntezy izocyjanianów (dr J. Nowakowski), pochodnych benzofuranu o działaniu fizjologicznym (dr A. Prewysz-Kwinto), związków o działaniu antyrakowym (dr A. Dzieleńdziak), związków bichromoforowych (dr K. Aleksandrzak), ftalein (dr J. K. Rumiński), terpenów (dr M. Wełniak) oraz związków seleno- i telluroorganicznych (dr J. Ścianowski).

Publikacje:

1. H. C. Brown, J. V. B. Kanth and M. Zaidlewicz, Molecular Addition Compounds 11. N-Ethyl-N-isopropylaniline - Borane, A Superior Reagent for Hydroboration and Reductions, J. Org. Chem., 63, (1998) 5154.

2. M. Zaidlewicz and M. Gimińska, Synthesis with Organoboranes - VIII. Transformation of (1S,6R)-(+)-2-carene into (1S,6R)-(+)-3(10)-carene and (1R,5R)-(-)-a-thujene into (1R,5R)-(+)-sabinene, Tetrahedron Asymmetry, 8, (1997) 3847.

3. M. Zaidlewicz and J. Meller,. Synthesis with organoboranes - VII. Monohydroboration of Conjugated Dienes with Catecholborane Catalyzed by Complexes of Nickel(II) Chloride and Cobalt(II) Chloride with Diphosphines, Tetrahedron Letters, 38, (1997) 7279.

4. M. Zaidlewicz and M. Krzemiński, Syntheses with Organoboranes. VI. Kinetic Resolution of Vinylic Epoxides by the Reduction with Chiral Dialkylboranes, Tetrahedron Letters, 37, (1996) 7131.

5. M. Zaidlewicz, in Encyclopedia of Reagents for Organic Synthesis, L. Paquette Ed. Vol.1, 3, 5, 6, J. Wiley, New York, 1995.

6. M. Zaidlewicz in Stereoselective Synthesis, Houben-Weyl Methods of Organic Chemistry, Vol. E21 c, d, e, G. Thieme, Stuttgart, 1995.

Doc. dr hab. JERZY ZAWADZKI

Chemia fizyczna

Mgr 1963 UMK, dr 1971 UMK, dr hab. 1981 UMK.
Staże post-doktorskie: Uniwersytet im. Łomonosowa, Moskwa, ZSRR,1972/73, New York University, USA, 1989/90.

Problematyka badawcza dotyczy różnorodnych zjawisk powierzchniowych na węglach.
Opracowano technikę wytwarzania i badania w podczerwieni filmów węglowych. Metoda umożliwia badania spektralne próbek węglowych w próżni lub w dowolnej kontrolowanej atmosferze w temperaturach do 1000⁰C.

Dzięki opracowanej technice stworzona została możliwość badania w podczerwieni procesów karbonizacji, aktywacji oraz różnorodnych reakcji chemicznych zachodzących przy udziale powierzchniowych grup funkcyjnych. Metoda pozwala badać w podczerwieni zjawiska sorpcji oraz procesy katalityczne przebiegające na powierzchniach węglowych.

Publikacje:

1. J. Zawadzki, Infrared Studys of the Interaction of Acetone with Pure and Metal-containing Carbons, Carbon 33 (1995) 1541.

2. J. Zawadzki, Zastosowanie Spektroskopii w Podczerwieni do Analizy Spalin. II. Badania nad oznaczaniem NO_x, Ochrona Powietrza, 159 (1994) 7.

3. J. Zawadzki, Interactions of SO₂ with Calcium Deposited on a Carbon Surface, Applied Surface Science, 72 (1993) 175.

4. J. Zawadzki, Infrared Spectroscopy in Surface Chemistry of Carbons, in: Chemistry and Physic of Carbon, Vol. 21, Ed. P.A. Thrower, M. Dekker, New York, 1988) str. 147-380.

---