ZESTAWY EGZAMINACYJNE Z PROCESU KARNEGO1


ZESTAWY EGZAMINACYJNE Z PROCESU KARNEGO ( prof. K. Marszał )

1. Immunitet Prezydenta RP

Za naruszenie Konstytucji lub ustaw, jak i za popełnienie przestępstwa Prezydent RP może być pociągnięty do odpowiedzialności tylko przed TS. Nie może być pociągnięty do odpowiedzialności przed sądem powszechnym wojskowym lub SN.

O postawnie Prezydenta w stan oskarżenia przed TS decyduje Zgromadzenie Narodowe uchwałą podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ogólnej liczby członków ZN na wniosek co najmniej 140 członków ZN

Zawiera on jednocześnie immunitet procesowy, nie pozwalający na ściganie Prezydenta RP za popełnienie przestępstwa bez takiej uchwały, ani na pozbawienie wolności bez orzeczenia TS.

2. Środki nadzoru SN nad orzecznictwem sądowym

Nadzór SN dotyczy wyłącznie orzekania. Ma on zapewnić jednolitość orzecznictwa przez jednolitość stosowania prawa. Cel ten osiąga się przez udzielanie wykładni przepisów prawa. Środki nadzoru można podzielić na:

  1. kasacja

  2. wznowienie postępowania zakończonego prawomocnie przed SN lub sądem apelacyjnym

  3. wniosek o rozstrzygnięcie rozbieżności co do wykładni prawa

  4. przekazanie do rozstrzygnięcia zagadnień prawnych związanych z konkretną sprawa, wymagających zasadniczej wykładni ustawy.

W ramach udzielania wykładni przez SN można wyróżnić:

    1. wykładnie udzielaną w konkretnej sprawie:

- art. 441

- art. 59 u. SN - jeżeli SN rozpoznając kasacje lub inny środek odwoławczy, poweźmie poważne

wątpliwości co do wykładni prawa, może odroczyć rozpoznanie sprawy i przedstawić

zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia składowi 7 sędziów tego sądu

    1. wykładnia o charakterze abstrakcyjnym: jeżeli w orzecznictwie sądów powszechnych,

sądów wojskowych lub SN ujawnią się rozbieżności w wykładni prawa może być zgłoszony

wniosek o ich rozstrzygnięcie przez skład 7 sędziów lub inny odpowiedni skład. Z

wnioskiem takim mogą wystąpić I Prezes SN, RPO, PG.

Jeżeli SN uzna, że:

- przedstawione zagadnienie wymaga wyjaśnienia

- a rozbieżności rozstrzygnięcia

Podejmuje uchwałę w przeciwnym razie odmawia jej podjęcia, a jeżeli podjęcie stało się

zbędne - umarza postępowanie

może on przekazać składowi izby, izba składkowi dwóch lub więcej izb albo pełnemu

składowi SN.

Uchwały pełnego składu SN, składu połączonych izb oraz składu całej izby uzyskują z chwilą ich podjęcia moc zasada prawnych. Skład 7 sędziów może postanowić o nadaniu uchwale mocy zasady prawnej.

Odstąpienie od niej wymaga rozstrzygnięcia przez pełny skład izby. Odstąpienie od zasady uchwalonej przez inną izbę w drodze rozstrzygnięcia dwóch izb.

3. Problem świadka koronnego

Instytucja ta powstała w Anglii, obecnie poza - systemem anglosaskim - występuje w szerszym zakresie we włoskim procesie karnym lub tylko co do nielicznych przestępstw (zwalczanie terroryzmu i handlu narkotykami) w RFN.

Doszyć powszechnie przyjmuje się że świadkiem koronnym mamy do czynienia gdy państwo czyni sprawcy obietnice w zakresie ścigania lub ukarania za popełnione przestępstwo w zamian za ujawnienie tego co wie o przestępstwach innych osób.

Instytucja ta stwarza możliwość przełamania zmowy pomiędzy sprawcami przestępstw.

Posiada negatywne strony: nie da się jej pogodzić z zasadą legalizmu, daje zbyt dużą swobodę dla prokuratora wyboru między oskarżeniem a nie oskarżeniem określonej osoby, wartość uzyskanych w ten sposób zeznań może budzić poważne wątpliwości

C. Roxin jeżeli chodzi o ukaranie za już popełniony czyn, to za demoralizujące uważa to, kiedy państwo paktuje z jednym przestępcą, ażeby drugiego ukarać. Przestępca jako partner organów ścigania mąci świadomość prawną. Do tego dochodzi problem niewiarygodności zeznań świadka koronnego. Jest on przeciwnikiem zjednywania sprawców przestępstw dla organów ścigania.

Inaczej ma się sprawa, gdy zeznania świadka koronnego zapobiegają przyszłym czynom. W takie sytuacji - uważa C. Roxin - należy świadkowi koronnemu rzeczywiście zaproponować nagrodę. Wynika to z prostgo wyważenia interesów w sensie stanu wyższej konieczności.

4. Zadania postępowania przygotowawczego

W ustawowym unormowaniu postępowania przygotowawczego można wyróżnić dwie koncepcje:

  1. zakłada że jednym z podstawowych celów tego postępowania jest wszechstronne wyjaśnienie sprawy i zebranie - także na użytek orzekającego w kolejnym stadium sądu - materiału dowodowego.

  2. zawężenie zadań tego stadium procesu do wstępnego zbadania sprawy, by możliwe było podjęcie decyzji, czy podejrzenie popełnienia przestępstwa jest uzasadnione, kogo należy postawić w stan oskarżenie przed sądem i jakie wnioski dowodowe należy zgłosić sądowi.

Zadania postępowania przygotowawczego:

Poza tym w PP należy także dążyć do wyjaśnienia okoliczności, które sprzyjały popełnieniu przestępstwa

Tak określone zadania nie mogą być traktowane w oderwaniu od celów wyznaczonych dla całego postępowania. Przepisy KPK, mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego aby:

Ograniczenie zakresu przeprowadzonego dochodzenia - dochodzenie może ograniczać się do ustalenia czy zachodzą wystarczające podstawy do wniesienie aktu oskarżenie lub innego zakończenia postępowania. Za obowiązkowe uznaje jednak ustawa następujące czynności:

Utrwalenie innych czynności ogranicza się do protokołu zawierającego najistotniejsze oświadczenie osób biorących udział w czynności.

5. Ekstradycja

6. Skargowy proces rzymski

7. Zdolność procesowa

8. Bezwarunkowe umorzenie procesu karnego

9. Dozór Policji

10. Cechy środków zaskarżenia

11. Środki zaskarżenia w powszechnym procesie niemieckim

12. Przedawnienie jako przesłanka procesowa

13. Oddanie pod sąd przed sąd (szerokie i wąskie znaczenie)

14. Rozstrzygnięcia sądu odwoławczego

15. .....................................................

16. Przedmiot procesu karnego

17. Zasady organizacyjne Prokuratury RP

  1. zasada jednolitości - oznacza że wszystkie jednostki organizacyjne prokuratury stanowią jedną organizacyjną całość. Tak więc jednostki prokuratury jako całość występują na zewnątrz nie we własnym imieniu lecz w imieniu całej prokuratury

  2. zasada centralizmu - polega na tym że wszystkie jednostki organizacyjne prokuratury podlegają jednemu naczelnemu organowi, a mianowicie PG. Jemu podlegli są wszyscy prokuratorzy jednostek organizacyjnych. Zasada ta wyklucza funkcjonowanie w państwie kilku niezależnych od siebie prokuratur

  3. zasada hierarchicznego podporządkowania - oznacza że jednostki organizacyjne prokuratury podlegają PG nie wprost, lecz za pośrednictwem jednostek organizacyjnych wyższego szczebla. Poprzez te szczeble struktury organizacyjnej docierają do jednostek niższego szczebla polecenie PG, jak i przekazywanie są informacje do PG z niższego szczebla

  4. zasada jednoosobowego kierownictwa - polega na tym, że całość organów prokuratury jak i każdą jej jednostką, kieruje zawsze jedna osoba. Kolegialne rozstrzyganie jest w prokuraturze nie znane.

  5. zasada niezależności - oznacza że prokuratorzy w sprawowaniu swej funkcji są niezależni od terenowych organów administracji państwowej i samorządowej. Podlegają jedynie prokuratorom przełożonym.

Na tle zasady hierarchicznego podporządkowania i niezależności, występuje problem autonomii prokuratora w prowadzeniu spraw i podejmowaniu decyzji.

Wytyczne PG w zakresie PP są wiążące dla wszystkich organów uprawnionych do prowadzenie PP.

Kierownictwo rządu powinno wyznaczać ogólne kierunki działania organu prokuratorskiego. Natomiast w poszczególnych sprawach prokurator powinien posiadać autonomiczne uprawnienia, bez ingerencji ze strony czynnika rządowego.

18. Zdanie odrębne

Jest jedyną możliwości ujawnienia różnicy zdań sędziów przy głosowaniu nad wyrokiem. Zdanie odrębne powstaje z chwilą podpisywania wyroku tzn. że fakt przegłosowania sędziego nie jest równoznaczny z istnieniem zdania odrębnego.

Sędzia zaznacza swoje zdanie odrębne umieszczając przy podpisie słowa: zdanie odrębne itp. podając w jakiej części i w jakim kierunku kwestionuje orzeczenie.

Zdanie odrębne może dotyczyć uzasadnienia, wówczas zdanie to zaznacza przy podpisywaniu orzeczenia.

Zgłoszenie zdania odrębnego ma takie skutki, że:

Zgłoszenie zdania odrębnego podaje się do wiadomości, także nazwisko członka składu, który zgłosił zdanie odrębne, jeżeli wyraził na to zgodę.

W myśl art. 8 u. Prok. prokurator przy wykonywaniu czynności określonych w ustawie jest niezależny. Prokurator jest jednak obowiązany wykonywać zarządzenie, wytyczne i polecenia przełożonego prokuratora.

Jeżeli polecenie dotyczy treści czynności w postępowaniu, prokurator może zażądać doręczenia mu polecenie na piśmie. Takie polecenie jest jednak wiążące.

19. Zasada publiczności

20. Podstawy wznowienia prawomocnego orzeczenia sądu

21. Francuski proces karny

22. Zasady działania prokuratury RP

  1. zasada legalizmu

  2. zasada bezstronności

  3. zasada działania z urzędu

  4. zasada współdziałania z innymi organami publicznymi i samorządowymi, organizacjami spółdzielczymi i społecznymi - nakłada na prokuraturę obowiązek utrzymania z tymi podmiotami ścisłego kontaktu. Zasada ta jest związana z charakterem państwa prawa, w którym wszystkie organy i organizacje powinny być zainteresowane w przestrzeganiu prawa.

  5. zasada substytucji - polega na tym że prokurator wyższego rzędu może zlecić czynność prokuratorowi podwładnemu.

  6. zasada dewolucji - oznacza że każdy prokurator wyższego rzędu ma prawo przejąć do osobistego wykonania każdą czynność, która wg. obowiązującego prawa należy do prokuratora niższego rzędu

  7. zasada indyferencji - oznacza że dla skuteczności czynności nie ma znaczenia który z prokuratorów jej dokonuje.

  8. zasada jednoosobowego dokonywania czynności - oznacza że każda czynność prokuratorska jest dokonywania jednoosobowo.

Zasada dewolucji ma charakter bezwzględny, nie znający wyjątków. Inaczej jest z zasadami substytucji i indyferencji. Zasady te doznają pewnych ograniczeń, a mianowicie:

23. Spór o właściwość

Spory o właściwość mogą zachodzić jedynie między sądami równorzędnymi. Spór może być:

Spór o właściwość powstaje na skutek przekazania sprawy przez jeden sąd drugiemu równorzędnemu sądowi. Sąd któremu sprawę przekazano nie może jej przekazać z kolei innemu równorzędnemu sądowi. Może ją rozpoznać lub wszcząć spór, jeżeli ustali że nie jest właściwy, do jej rozpoznania.

Wszczynając spór przekazuje sprawę sądowi nad nim przełożonemu, który powinien rozstrzygnąć spór. Orzeczenie sądu wyższego rzędu jest ostateczne.

W czasie sporu każdy z sądów powinien przedsiębrać czynności nie cierpiące zwłoki.

24. Legitymacja do stosowania środków zapobiegawczych

25. Bezwzględne przyczyny odwoławcze

26. Zasada swobodnej oceny dowodów

27. Poręczenie jako środek zapobiegawczy

28. Porozumienie w procesie karnym

29. Przeszukanie

30. Rozprawa apelacyjna

31. Stosunek prawa karnego procesowego do prawa karnego materialnego

32. Oskarżyciel posiłkowy de lege lata

33. Dokument w procesie karnym

34. Podjęcie i wznowienie umorzonego postępowania przygotowawczego

35. Rozumienie granic środka odwoławczego

36. Zasada sądowego wymiaru sprawiedliwości

37. Pojęcie i rodzaje stron procesowych

38. Podstawy wszczęcia postępowania przygotowawczego

Podstawą wszczęcia postępowania przygotowawczego jest uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa. Z tego wynikają dwa spostrzeżenia:

Instytucja pomocną w tym są czynności sprawdzające, pozwalające na upewnienie się w sprawie zasadności decyzji o wszczęciu.

Śledztwo lub dochodzenie może i powinno być wszczęte, tylko wtedy, kiedy można przyjąć hipotezę, że popełniono przestępstwo, a hipoteza ta znajduje oparcie w wiadomościach dotyczących określonego zdarzenia faktycznego. Podejrzenie popełnienia przestępstwa musi być zatem uzasadnione.

39. Świadek anonimowy

40. Cofnięcie środka odwoławczego

41. Obowiązywanie przepisów prawa procesowego w miejscu

42. Zawisłość sprawy jako przesłanka procesowa

43. Prawo odmowy zeznań

44. Skutki niestawiennictwa osób wezwanych i zawiadomionych w części wstępnej rozprawy

45. Pytanie prawne do SN

Pozwalają na ujednolicenie wykładni obowiązujących przepisów.

Jeżeli w postępowaniu odwoławczym wyłoni się zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, każdorazowy sąd odwoławczy może odroczyć wydanie orzeczenia i przekazać to zagadnienie do rozstrzygnięcia SN a SN może przekazać je składowi 7 sędziów.

Pytanie może dotyczyć jedynie istotnych wątpliwości związanych z wykładnią obowiązujących przepisów.

SN, któremu przekazano zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia może:

SN rozpoznaje kwestię prawną na posiedzeniu, w którym mogą wziąć udział prokurator, obrońca i pełnomocnik.

SN udziela odpowiedzi w formie uchwały, która jest w konkretnej sprawie wiążąca

Odpowiedz SN wiąże także gdy SN odmawiając odpowiedzi w rzeczywistości wyraża pogląd (stwierdza na przykład że kwestia jest rozstrzygnięta jednoznacznie i odsyła do wykładni słownej przepisu)

Jeżeli sprawa taka dotrze do SN np. w przypadku kasacji SN jest również związana taką wykładnią.

46. Legalna wykładnia prawa przez TK jako źródło prawa

47. Zasada legalizmu

48. Obowiązek dowodzenia i ciężar dowodowy

49. Zabezpieczenie majątkowe z urzędu

50. Warunki formalne skargi odwoławczej

51. Policja w postępowaniu karnym

52. Swoboda wypowiedzi przesłuchiwanego

53. Jakim badaniom powinien poddać się oskarżony i jak można je wymusić

54. Etapy przewodu sądowego

55. Błędna ocena okoliczności faktycznych jako przyczyna odwoławcza

56. Zasada skargowości

57. Sygnalizacja uchybień

58. Udostępnienie sadowi i prokuratorowi korespondencji, przesyłek oraz treści rozmów telefonicznych

59. Udział stron i ich przedstawicieli w postępowaniu przygotowawczym

60. Sprzeciwy i quasi - sprzeciwy

61. Przesłanki z art. 17 pkt 1 i 2

62. System sądów w RP

63. Dochodzenie w niezbędnym zakresie

64. Zamiana kwalifikacji prawnej czynu na rozprawie

65. Odszkodowanie za niesłuszne ukaranie

66. Źródła prawa karnego procesowego

67. Właściwość z łączności spraw

68. Biegły

69. Czynności bezpośrednio poprzedzające zamknięcie postępowania przygotowawczego

70. Naruszenie prawa materialnego jako przyczyna odwoławcza

71. Pojęcie i podział przesłanek procesowych

72. Krajowa Rada Sądownictwa

73. Kontrola prawomocnych orzeczeń z urzędu

74. Dokumentowanie czynności procesowych

75. Postępowanie pojednawcze

76. Skarga jako przesłanka procesowa

77. Pokrzywdzony

78. Przerwa i odroczenie rozprawy

79. Nadzór prokuratora na postępowaniem przygotowawczym

80. Konstrukcja postępowania szczególnych

81. Prawo karne procesowe i jego funkcje

82. Dowody nazwane i nienazwane

83. Przywrócenie terminu zawitego

84. Odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego

85. Rażąca niesprawiedliwość orzeczeń

86. Istota procesu karnego

87. Właściwość z przekazania sprawy

88. Reguła sędziowskiej decyzji w zakresie ograniczeń praw obywatelskich w procesie karnym

89. Śledztwo powierzone

90. Odszkodowanie za oczywiście niesłuszne tymczasowe aresztowanie i zatrzymanie

91. Zasada prawa do obrony

92. Podsądność TS

93. Domniemania w procesie karnym

94. Narada i głosowanie nad orzeczeniem

95. Dopuszczalność zażalenia

96. Angielski proces karny

97. Współuczestnictwa procesowe

98. Bezwzględne i względne zakazy dowodzenia za pomocą określonego dowodu

99. Przedmiotowe rozszerzenie oskarżenia

100. Postępowanie w stosunku do nieobecnych

101. Gwarancje procesowe

102. Właściwość rzeczowa sądu okręgowego

103. Zakaz opuszczania kraju

104. Prawomocność formalna

Prawomocność formalna oznacza stan niepodważalności orzeczenia za pomocą zwyczajnego środka odwoławczego, wykluczający kontynuacje dane procesu karnego.

Co do chwili powstania tego stanu nie ma w KPK reguły. Na podstawie skutków procesowych np.

105. Ułaskawienie na wniosek

106. Przedstawiciel ustawowy

107. Prawomocność materialna

108. Kontrola stosowania tymczasowego aresztowania

109. Czynności sprawdzające

110. zakres zaskarżenia

111. Przeszkody procesowe

112. Pełnomocnik w procesie karnym

113. Wyłączenie sędziego z ustawy

114. Wartość dowodowa notatki urzędowej

115. Sądowe postępowanie co do orzeczeń w sprawach o wykroczenia

116. Sędzia ustawowy

117. Zasadnicze sposoby przeprowadzenia dowodów

118. Kategorie uczestników procesu karnego

119. Wyrokowanie

120. Postępowanie nakazowe

121. Zasada udziału czynnika społecznego

122. Ponadpaństwowe organy wymiaru sprawiedliwości

123. Znaczenie dowodów w procesie karnym

124. Pojęcie i podział orzeczeń

125. Właściwość sądów wojskowych

126. Zasada kolegialności

127. Ważność czynności procesowych

128. Wzbogacenie i zubożenie toku procesu

129. Oznajmienie orzeczeń

130. Ułaskawienie inicjowane przez Prokuratora Generalnego

131. Ściganie na wniosek

132. Oskarżyciel publiczny nie będący prokuratorem

133. Wyjaśnienia oskarżonego

134 Tymczasowe zajęcie mienia ruchomego

135. System środków odwoławczych

136. Immunitet adwokacki

137. Badanie lekarskie świadka i pokrzywdzonego

138. Przedmiot dowodzenia

139. Sytuacja prawna oskarżonego w procesie karnym

140. Rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku o wznowienie postępowania

141. Inkwizycja generalna i szczególna

142. Dopuszczalność ograniczeń praw obywatelskich w procesie karnym

143. Jak przedstawia się dostęp stron i ich przedstawicieli do akt postępowania karnego

144. Zakaz wykorzystania dowodów przeprowadzonych w procesie karnym

145. Postępowanie uproszczone

146. Zasady prawa

147. Uprawnienia procesowe asesora prokuratury

148. Zaliczenie tymczasowego aresztowania na poczet kary orzeczonej

149. Podmiotowe rozszerzenie oskarżenia

150. Znaczenie zarzutów w postępowaniu odwoławczym

151. Zasada bezpośredniości

152. Zawieszenie postępowania karnego

Czasowe wstrzymanie procesu karnego wynikające z zawieszenia postępowania karnego może mieć miejsce zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i w postępowaniu sądowym.

W stadium postępowania przygotowawczego zawieszenie może mieć miejsce tylko w fazie in personam.

Zawieszenie oznacza, że proces karny został wstrzymania w czasie istnienia określonych w ustawie przyczyn.

Przyczynami zawieszenie postępowania nie są przeszkody procesowe, lecz przeszkody faktyczne uniemożliwiające się toczenie procesu karnego.

Przyczynami są długotrwałe przeszkody uniemożliwiające prowadzenie postępowania, a szczególnie:

Charakter długotrwały - chodzi o takie okoliczności, których trwania nie da się z góry przewidzieć

Postanowienie o zawieszeniu w PP wydaje organ prowadzący postępowanie, jeżeli organem tym nie jest prokurator, wymaga ono jego zatwierdzenia. W PS wydaje sąd.

Na to postanowienie przysługuj zażalenie. Rozpoznaje je prokurator nadrzędny lub sąd wyższego rzędu.

W okresie zawieszenia można dokonywać np.

Zawieszenie trwa do czasu ustania przeszkody. Decyzje o podjęciu wydaje prokurator (PP) lub sąd

Zawieszenie postępowania nie jest przyczyną zawieszającej bieg terminu przedawnienia karalności.

Zawieszenie przewidziane jest także w innych przepisach:

153. Etapy procesu dowodzenia

  1. poszukiwanie i wstępne zabezpieczenie dowodów (nie zawsze ma miejsce w procesie dowodzenia, zwykle gdy zostanie wprowadzony do procesu na wniosek strony)

  2. wprowadzenie dowodów do procesu:

  1. przeprowadzenie dowodów

  1. ocena dowodów i czynienie ustaleń faktycznych

154. Akt oskarżenia

155. Uzupełnienie postępowania dowodowego w instancji odwoławczej

156. Zasada koncentracji materiału dowodowego

157. Sposoby wprowadzania dowodów do procesu karnego

158. Warunkowe umorzenie postępowania karnego

159. Czynności końcowe w sądzie I instancji

160. Badanie skargi kasacyjnej

161. Zasada rzetelnego procesu

162. Legitymacja procesowa

163. Postanowienia

164. Wznowienie zamkniętego przewodu sądowego

165. Problem tzw. superkasacji

166. Zasada domniemania niewinności oskarżonego

167. Właściwość miejscowa sądu

168. Badanie stanu zdrowa psychicznego oskarżonego

169. Uzewnętrznienie orzeczeń

170. Środki zaskarżania i ich podział

171. Ingerencja prokuratora w sprawach o przestępstwa o ścigane z oskarżenie prywatnego

172. Eksperyment procesowy

173. Pojęcie i systematyka środków przymusu w procesie karnym

174. Wstępne badanie sprawy

175. Podmioty uprawnione do wniesienia apelacji

176. Jurysdykcja krajowa sądów polskich

177. Wszczęcie procesu adhezyjnego

178. Kontrola zachowania warunków formalnych aktu oskarżenia

179. Modyfikacja zarzutów w postępowaniu przygotowawczym

180. Postępowanie apelacyjne przed sądem I instancji

181. Właściwość jako przesłanka procesowa

182. Pojęcie i rodzaj oskarżycieli w procesie karnym

183. Wyroki

184. Reguły a zakres stosowania i stanowienia środków zapobiegawczych

185. Rodzaje przyczyn odwoławczych

186. Rozumienie i rola zasad procesowych

187. Forum do wydawania orzeczeń

188. Ogólna charakterystyka i podział środków zapobiegawczych

189. W jaki warunkach może odczytać protokół wyjaśnień oskarżonego złożonych wcześniej

190. Naruszenie prawa procesowego jako przyczyna odwoławcza

191. Kiedy sąd jest kompetentny do rozpoznania sprawy o wykroczenie

192. Skład sądu rejonowego i okręgowego

193. Dochodzenie rejestrowe

194. Na czym polega koncepcja nieważności orzeczeń

195. Dopuszczalność środka odwoławczego

196. Cel procesu karnego

197. Świadek (pojęcie, prawa i obowiązki)

198. Samodzielność jurysdykcyjna sądów karnych

199. Formy postępowania przygotowawczego

200. Bezwzględne przyczyny uchylenia orzeczenia

201. Umowa międzynarodowa jako źródło prawa procesowego

202. Przedstawiciel społeczny

203. Świadek anonimowy

204. Nadzwyczajne wznowienie umorzonego postępowania przygotowawczego

205. Rozgraniczenie kasacji i wznowienia postępowania sądowego

206. Zasada niezawisłości sędziowskiej

207. Wyjaśnienie rozbieżności nie związanych z konkretną sprawą

Jeżeli w orzecznictwie sądów powszechnych, sądów wojskowych lub SN ujawnią się rozbieżności w wykładni prawa może być zgłoszony wniosek o ich rozstrzygnięcie przez skład 7 sędziów lub inny odpowiedni skład. Z wnioskiem takim mogą wystąpić I Prezes SN, RPO, PG.Jeżeli SN uzna, że:

- przedstawione zagadnienie wymaga wyjaśnienia

- a rozbieżności rozstrzygnięcia

podejmuje uchwałę w przeciwnym razie odmawia jej podjęcia, a jeżeli podjęcie stało się zbędne - umarza postępowanie może on przekazać składowi izby, izba składkowi dwóch lub więcej izb albo pełnemu składowi SN.

Uchwały pełnego składu SN, składu połączonych izb oraz składu całej izby uzyskują z chwilą ich podjęcia moc zasada prawnych. Skład 7 sędziów może postanowić o nadaniu uchwale mocy zasady prawnej.

Odstąpienie od niej wymaga rozstrzygnięcia przez pełny skład izby. Odstąpienie od zasady uchwalonej przez inną izbę w drodze rozstrzygnięcia dwóch izb.

208. Zakaz substytuowania wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka

209. Kary porządkowe

Obejmują kary porządkowe sensu stricto i sankcje wymuszające.

1. Cechą tych pierwszych jest charakter represyjny, są one podobne do kar za wykroczenie. Nie mają na celu bezpośredniego wymuszenia określonego zachowania, lecz są reakcją na nie spełnienie obowiązku procesowego.

Karę pieniężna w wysokości do 3000 zł można nałożyć na świadka, biegłego, tłumacza lub specjalistę, którzy bez usprawiedliwienia nie stawili się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia wydalili się z miejsca czynności przed jej zakończeniem.

Nałożenie kary jest uprawnieniem a nie obowiązkiem. Podlega ona uchyleniu jeżeli w ciągu tygodnia od daty doręczenia postanowienia wymierzającego karę pieniężną dostatecznie usprawiedliwi swe nie stawiennictwo lub samowolne oddalenie się.

Poza tym może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie świadka. W stosunku do reszty stosuje się to wyjątkowo.

Taki sam charakter ma kara pieniężna nałożona na podstawie art. 19 § 3 KPK - w razie nie udzielenia wyjaśnień w wyznaczonym terminie można nałożyć na kierownika organu zobowiązanego do wyjaśnień karę pieniężną w wysokości do 3000 zł.

2. Sankcje wymuszające - są one również reakcją na zachowanie niezgodne z określonym obowiązkiem i w tym zakresie są podobne do kar porządkowych sensu stricte. Różnią się tym że mają skłonić oznaczoną osobę do spełnienia obowiązku procesowego. W wysokości do 3000 zł. Nakłada się ją w stosunku do osoby, która bezpodstawnie uchyla się od:

Jeżeli uchylanie jest uporczywe (oprócz złożenia przyrzeczenia), można nie zależnie od kary pieniężnej zastosować aresztowanie na czas nie przekraczający 30 dni. Należy areszt uchylić jeżeli osoba aresztowana spełni ciążący na niej obowiązek albo postępowanie przygotowawcze albo postępowanie w danej instancji zostanie zakończone.

Sankcje wymuszające nie mogą być stosowane do stron procesowych, ich obrońców i pełnomocników, a w zakresie kary za niedopełnienie obowiązku wydania rzeczy, także do osób, które mogą się uchylić od złożenia zeznań.

W zakresie kar porządkowych postanowienie wydaje sąd a w PP także prokurator. Aresztowanie stosuje w PP na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

Na postanowienia i zarządzenia w przedmiocie kar porządkowych przysługuje zażalenie. Złożenie zażalenia wstrzymuje wykonanie postanowienia o aresztowaniu.

Na zarządzenie prokuratora o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzenie przysługuje zażalenie do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

210. Zakaz reformationis in peius

211. Pojęcie i rodzaj immunitetów

212. Instytucja zarządzenia odszkodowania z urzędu

213. Warunki stosowania środków zapobiegawczych

214. Jakie okoliczności decydują o odczytaniu protokołu zeznań świadka

215. Warunki wydania wyroku zaocznego

216. Proces karny polski okresu międzywojennego

217. Stanowisko obrońcy

218. Wydalenie oskarżonego z sali rozpraw

219. Instytucja przedstawienie zarzutów

220. Skarga kasacyjna

221. Abolicja

222. Rozstrzygnięcia w zakresie powództwa cywilnego

223. Konwalidacja

224. Badanie skargi kasacyjnej

225. Koszty sądowe

226. Obowiązywanie przepisów w czasie

227. Podstawy tymczasowego aresztowania

228. Konwalidacja

229. Czynności, których można dokonać najpóźniej do rozpoczęcia przewodu sądowego

230. Wyrok łączny

231. Powszechny inkwizycyjny proces niemiecki

232. Kumulacja przeszkód

233. Wyłączenie sędziego na wniosek

234. Zatrzymanie

235. art. 435 KPK

236. Analogia w procesie karnym

237. Przedstawiciel społeczny +

238. Niedopuszczalność czynności procesowych

239. Podstawa wszczęcia postępowania przygotowawczego

240. Sprzeciw i quasi sprzeciw

241. Funkcje procesu karnego

242. Właściwość z przekazania sprawy

243. Uzewnętrznienie i oznajmienie orzeczeń

244. Czas trwania śledztwa i dochodzenia

245. Dopuszczalność środka odwoławczego

246. Polska kodyfikacja procesu karnego

247. Oskarżyciel posiłkowy występujący obok oskarżyciela publicznego

248. Istota nieważności orzeczeń +

249. Wszczęcie postępowania przygotowawczego

250. Zakaz reforamtionis in peius +

251. Postępowanie przed questiones peretare

252. Procesowa rola pokrzywdzonego

253. Terminy prekluzyjne

254. Postępowanie mediacyjne

255. Kierunek środka odwoławczego

256. Pojęcie pokrzywdzonego

257. Dyrektywy wyrażające zasady bezpośredniości

258. Kontrola środków zapobiegawczych

259. Sędzia ustawowy +

260. Postępowanie uproszczone

261. Istota procesu karnego

262. Badanie oskarżonego

263. ....................................

264. Kontrola warunków formalnych aktu oskarżenia +

265. art. 435 KPK

266. Francuski proces porewolucyjny

267. RPO w procesie karnym

268. Zarządzenia

269. Znaczenie zarzutów w postępowaniu odwoławczym +

270. Elementy instytucji przedstawienia zarzutów

271. Zasada legalizmu

272. Współuczestnictwo w procesie karnym

273. Rodzaje zatrzymań (patrz. 234)

274. Funkcje asesora pełniącego funkcje prokuratora +

275. Postępowanie ponowne

276. Terminy procesowe +

277. Środki zaskarżenia

278. Działalność sądu w postępowaniu przygotowawczym

279. Cel procesu karnego +

280. Policja w procesie karnym +

281. Angielskie ławy przysięgłych

282. Formy czynności procesowych

283. Nielegalność dowodu

284. Odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego

285. Błąd w ustaleniach faktycznych jako przyczyna odwoławcza

286. Dowody w niemieckim procesie inkwizycyjnym

287. Wartość dowodowa notatki urzędowej

288. Przyczyny bezwarunkowego umorzenia postępowania

289. Wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku

290 Podsądność polskich sądów wojskowych

291. Surogaty aktu oskarżenia

292. Skarga apelacyjna

293. Wyłączność decyzji sądowej w stosowaniu środków przymusu

294. Ściganie na wniosek

295. Osoba odpowiedzialna posiłkowo

296. Rodzaje śledztwa

297. Wyroki +

298. Zasady procesowe

299. Istota bezwzględnych przyczyn odwoławczych

300. Stadia postępowania inkwizycyjnego

301. Granice przedmiotowe oskarżenia

302.

303. Obowiązkowa obrona

304. Konstrukcja postępowań szczególnych

305. Systematyka środków zapobiegawczych +

306. Środek z art. 276

307. Odstąpienie oskarżyciela od oskarżenia prywatnego

308. Obrona z urzędu

309. Koncepcja swobodnej oceny dowodów

310. Wniosek o umorzenie i zastosowanie środków zabezpieczających

311. Kumulacja przeszkód procesowych +

312. Obowiązek dowodzenia i ciężar dowodowy

313. Tymczasowe zajęcie mienia ruchomego +

314. Odczytanie wyjaśnień oskarżonego +

315. Przebieg postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego

316. Modyfikacja zarzutów

317. Zakres zaskarżenia

318. Orzeczenia

319. Skarga subsydiarna

320. Polski proces karny

321. Wymogi skargi odwoławczej

322. Pojęcie procesu karnego

323. Terminy zawite

324. .......................................

325. Samodzielność jurysdykcyjna sądów karnych +

326. Problem wnoszenia ponownej kasacji

327. Jurysdykcja polskich sądów karnych +

328. Kiedy oskarżony może opuścić sale bez zgody

329. Etapy dowodzenia +

330. Stadia procesu

331. Policja w postępowaniu karnym

332. Swoboda wypowiedzi przesłuchiwanego

333. Kasacja stron

334. Etapy przewodu sądowego

335. Błędna ocena okoliczności faktycznych

336. Stosunek prawa karnego materialnego do procesowego

337. Skarga subsydiarna

338. Dokument w procesie karnym

339. Podjęcie i wznowienia umorzonego postępowania przygotowawczego

340. Granice środka odwoławczego

341. Orzeczenia w sprawie o wykonania przez sądy

342. Świadek anonimowy +

343. art. 397

344. Odszkodowanie w ramach środków karnych

345. Ułaskawienie

346. Koncepcja legalnej oceny dowodów

347. Etapy przewodu sądowego +

348. Uprawnienia przysługujące tylko oskarżonemu

349. Przedawnienie przestępstw prywatnoskargowych i uregulowanie przerwy przedawnienia

350. Zaliczenie rzeczywistego pozbawienia wolności

351. Cel procesu +

352. Czynności sądowe w postępowania przygotowawczym

353. Policja w procesie karnym +

354. Terminy +

355. System środków zaskarżenia i reguły umiaru z 227 i 257 KPK

9



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Lista pytań do egzaminu ustnego z podstaw procesu karnego
zestaw egzaminacyjny
Zestawy egzaminacyjne
PHPiP Zestawy egzaminacyjne
p 2012 czerwiec nadproza zestaw egzaminacyjny
Zestaw 2 egzamin, studia, wnożcik, prawo żywnościowe
Finanse zestawy - egzamin, Różne Dokumenty, MARKETING EKONOMIA ZARZĄDZANIE
Antropologia - Zestawy Egzaminacyjne 1, Wychowanie Fizyczne (materiały i notatki)), Antropologia
E1 cima zestawienie egzaminacyjne may 2014
zagadnienia na egzamin z prawa karnego
Zestawy egzaminowe
Egzamin+z+prawa+karnego, Prywatne, Studia
09 TOK PROCESU KARNEGO
zestawy egzaminacyjne
zestawy egzaminacyjne Popiolek Nieznany
Zestawy egzaminacyjne24 01 2014, STAROPOLKA
Przeslanki procesu karnego (2)

więcej podobnych podstron