W micie o Prometeuszu autora interesuje jego wieloznaczność oraz to kim był i co znaczył ten heros .
Początek drugiego akapitu czyli „Znaczył wiele” jest odpowiedzią na pytanie z końca pierwszego akapitu tekstu „Co znaczył?” .
Paradoksalność kondycji Prometeusza polegała na jego ludzkiemu cierpieniu chociaż był bogiem . Został skazany na mękę i cierpienie większe niż zaznałby śmiertelnik bo niemające kresu .
Męka Prometeusza ma charakter szczególny ponieważ cierpiał on w nieskończoność w dodatku w określonym celu , za ludzkość . Miało to duże znaczenie gdyż poświęcił on siebie dla człowieka i cierpiał dla niego .
Prometeusz był jednocześnie dobroczyńcą ludzkości ale jednocześnie sprowadził na nia nieszczęście w postaci puszki Pandory oraz zakłócił pierwotne prawa boskie .
Porównania Prometeusza do boskiego dawcy , Schillerowskiego zbójcy i Chrystusa przybliżają postać mitologiczną współczesnemu czytelnikowi .
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa porównywano Prometeusza do Chrystusa ponieważ tak jak on wycierpiał za ludzkość w ogromnej męce . To porównanie było szczególnie ważne dla konfrontacji pogaństwa z chrześcijaństwem .
Był Bogiem a zarazem i demonem . Był odkupicielem a zarazem szatanem , przynoszącym zło .
Prometeusz był twórcą i konstruktorem nowego świata , stworzył pierwszą cywilizację i społeczność ludzi , stworzył człowieka z gliny i tchnął w niego życie . Wyposażył on człowieka w środki które pozwoliły mu uzależnić się chociaż częściowo od natury .
Jako twórca cywilizacji , Prometeusz był uznany za prekursora wszelkich sztuk humanistycznych i to on stworzył podwaliny do pierwszej społeczności dając człowiekowi życie i pprzekazując mu ogień dany tylko bogom a teraz również i ludzkości .