POLSKI KOMITET NORMALIZACJI, MIAR l JAKOŚCI	POLSKA NORMA		PN-89/B-03262
		Zbiorniki żelbetowe na materiały sypkie i kiszonki		Zamiast: PN-84/B-03262
						Grupa katalogowa 0702
		Obliczenia statyczne i projektowanie
Concrete bins for storing granular materials and silags Design rules		Les reservoirs en béton arme pour les materiaux non assemblés et les ensilages Calculs statiques et etudé

UKD 631.243.2/.3

Zgłoszona przez Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa

Ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości dnia 18 maja 1989 r. jako norma obowiązująca od dnia 1 stycznia 1990 r. (Dz. Norm. i Miar nr 6/1989, poz. 13)

Przedruk dozwolony tylko za zgodą Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości

SPIS TREŚCI

1. WSTĘP

1.1 Przedmiot normy.

1.2 Zakres stosowania normy.

1.3. Określenia

1.4. Podstawowe oznaczenia

2. OBCIĄŻENIA DZIAŁAJĄCE NA KONSTRUKCJĘ

2.1. Zasady ogólne.

2.2. Cechy charakteryzujące materiały sypkie dla najbardziej rozpowszechnionych materiałów przedstawiono w tabl. Z-1.

2.3. Charakterystyczne obciążenia materiałem sypkim w silosach

2.4. Charakterystyczne obciążenia materiałem sypkim w zasobnikach

2.5. Napór kiszonek na ściany zbiorników

2.6. Obliczeniowe obciążenia materiałem sypkim w zbiornikach

2.7. Inne obciążenia konstrukcji

3. CHARAKTERYSTYCZNE OBCIĄŻENIA ELEMENTÓW POGRĄŻONYCH W MATERIALE SYPKIM

3.1. Elementy pionowe.

3.2. Elementy poziome.

3.3. Rurowe urządzenia odciążające.

4. OBLICZENIA ELEMENTÓW KONSTRUKCYJNYCH

4.1. Obliczenia sił wewnętrznych w silosach

4.2. Obliczenia sił wewnętrznych w zasobnikach

4.3. Obliczenia słupów podpierających ściany zbiorników

4.4. Obliczenia fundamentów zbiorników

5. SPRAWDZENIE STANÓW GRANICZNYCH NOŚNOŚCI I UŻYTKOWANIA

6. ZASADY KONSTRUOWANIA

7. ROZWIĄZANIA TECHNICZNE UMOŻLIWIAJĄCE REDUKOWANIE NAPORU POZIOMEGO W SILOSACH NA ZBOŻE

8. ZALECENIA EKSPLOATACYJNE I METRYKA OBIEKTU

ZAŁĄCZNIK

INFORMACJE DODATKOWE

1. WSTĘP

1.1 Przedmiot normy.

Przedmiotem normy jest obliczanie i projektowanie żelbetowych zbiorników na materiały sypkie i kiszonki.

1.2 Zakres stosowania normy.

Normę należy stosować przy opracowywaniu dokumentacji technicznej żelbetowych zbiorników wolnostojących lub zblokowanych, przeznaczonych do magazynowania materiałów sypkich i kiszonek.

Norma nie dotyczy zbiorników z komorami współosiowymi, zbiorników ze ścianami pochylonymi oraz zbiorników z występami i belkami odciążającymi.

1.3. Określenia

1.3.1. silos

- zbiornik, którego smukłość komory H/r_h ≥ 4.

1.3.2. zasobnik

- zbiornik, którego smukłość komory H/r_h < 4, przy czym rozróżnia się:

- zasobniki - leje (zbiorniki bez ścian, wzmocnione poziomymi belkami usztywniającymi),

- zasobniki niskie (wysokość ścian nie przekracza połowy ich rozpiętości),

- zasobniki wysokie.

1.3.3. smukłość komory

- iloraz wysokości komory H i promienia hydraulicznego r_h.

1.3.4. promień hydrauliczny komory r_h

- iloraz wewnętrznej powierzchni poziomego przekroju komory i jej wewnętrznego obwodu.

1.3.5. komory zblokowane

- dwie lub więcej komór zbiornika połączonych ze sobą monolitycznie.

1.3.6. komora gwiazdkowa

- wewnętrzna komora silosu, usytuowana pomiędzy zblokowanymi komorami okrągłymi.

1.3.7. napór

- obciążenie na jednostkę powierzchni ściany lub dna zbiornika wywierane przez składowany materiał sypki.

1.3.8. napełnianie centryczne

- napełnianie zbiornika materiałem sypkim przez otwór usytuowany w osi komory.

1.3.9. napełnianie niecentryczne

- napełnianie zbiornika materiałem sypkim przez otwór w stropie, którego oś nie pokrywa się z osią komory.

1.3.10. opróżnianie centryczne

- opróżnianie zbiornika przez otwór usytuowany w dnie, w osi komory.

1.3.11. opróżnianie niecentryczne

- opróżnianie zbiornika przez otwór w dnie, którego oś nie pokrywa się z osią komory lub przez otwór usytuowany w ścianie zbiornika.

1.3.12. charakterystyczne obciążenie materiałem sypkim

- napór na dno lub ściany zbiornika oraz na urządzenia i elementy konstrukcyjne w jego wnętrzu.

1.3.13. obliczeniowe obciążenie materiałem sypkim

- iloczyn obciążenia charakterystycznego i współczynnika obciążenia.

1.3.14. aeracja

- napowietrzanie składowanego materiału służące wspomaganiu opróżniania.

1.3.15. homogenizacja

- mieszanie materiału sypkiego przez tłoczenie do zbiornika powietrza przy zamkniętym otworze wysypowym.

1.3.16. gazowanie

- wprowadzenie gazów do wnętrza komory w celu zniszczenia szkodników biologicznych.

1.3.17. wietrzenie

- wprowadzenie do wnętrza komory powietrza, w celu suszenia lub schłodzenia przechowywanego materiału sypkiego.

1.3.18. urządzenia odciążające

- wbudowane w komorze urządzenia służące zmniejszeniu poziomego naporu materiału sypkiego podczas opróżniania.

1.3.19. występ lub belka odciążająca

- wykonany we wnętrzu komory występ ściany lub belka, których usytuowanie oraz kształt dobierane są tak, aby zmniejszały zagęszczenia materiału sypkiego nad otworem wysypowym.

1.3.20. urządzenia wspomagające

- mechaniczne, wibracyjne lub pneumatyczne urządzenia ułatwiające opróżnianie zbiornika.

1.3.21. przepływ masowy

- przepływ podczas którego cały materiał sypki znajduje się w ruchu (rys. 1a).

1.3.22. przepływ rdzeniowy

- przepływ podczas którego część materiału sypkiego znajduje się w spoczniku (rys. 1b), c), d), e).

Rys. 1.

1.3.23. rodzaj przepływu

określa się na podstawie rys. 2 i 3, w zależności od współczynnika tarcia materiału sypkiego o ścianę f oraz najmniejszego kąta nachylenia ściany leja .

Rys. 2 dotyczy lejów stożkowych i ostrosłupowych, a rys. 3 zbiorników ze szczelinowym otworem wysypowym.

1.3.24. prędkość napełniania

- prędkość przemieszczania się górnej powierzchni materiału sypkiego, m/h, obliczona na podstawie wydajności urządzeń załadunkowych.

1.3.25. temperatura scalenia

- temperatura konstrukcji w czasie zakończenia budowy lub montażu ustalającego ostatecznie schemat statyczny.

Rys. 2.

Rys. 3.

1.4. Podstawowe oznaczenia

A - powierzchnia wewnętrznego przekroju poprzecznego komory, m²,

a - większy wymiar wewnętrzny poziomego przekroju komory prostokątnej, m,

B - sztywność przekroju żelbetowego, kN ^. m²,

b - mniejszy wymiar wewnętrzny poziomego przekroju komory prostokątnej, m,

c - wysokość stożka nasypowego materiału sypkiego, m,

C_p - ciepło właściwe materiału sypkiego, kJ/kg ^. K,

d - średnica zbrojenia, mm,

D - średnica wewnętrzna komory okrągłej, m,

e_o - mimośród osi otworu wysypowego względem osi komory, m,

E_b - współczynnik sprężystości betonu, MPa,

f - współczynnik tarcia materiału sypkiego o ścianę zbiornika,

h - grubość ściany zbiornika, m,

H - wysokość komory zbiornika wraz z lejem, m,

H₁ - wysokość leja, m,

H_u - wysokość leja ukrytego, tworzącego się w materiale sypkim podczas przepływu rdzeniowego, m,

I_b - moment bezwładności przekroju betonowego, m⁴,

l_a - długość zakotwienia zbrojenia, m,

M - moment zginający ogólnie, kN ^. m/m,

M₁ - obliczeniowy moment zginający wywołany nierównomierną zmianą temperatury, kN ^. m/m,

n₁ - współczynnik stosowany do wyznaczania równomiernego poziomego naporu podczas opróżniania silosu,

n₂ - współczynnik stosowany do wyznaczania wartości miejscowego naporu poziomego podczas opróżniania silosu,

n₃ - współczynnik do wyznaczania naporu pierścieniowego w silosie z przepływem masowym,

n₄ - współczynnik do wyznaczania naporu poziomego i pionowego w zasobniku napełnianym porcjami,

N₁ - siła osiowa w pionowym elemencie pogrążonym w materiale sypkim, KN,

N₂ - siła osiowa w rurowym urządzeniu odciążającym mocowanym sztywno w komorze, kN,

N₃ - siła osiowa w rurowym urządzeniu odciążającym mocowanym w komorze w sposób podatny, kN,

p_dn - napór materiału sypkiego na dno płaskie lub nachylone pod kątem  < 20°, działający po napełnieniu silosu, kN/m²,

p_h - napór poziomy materiału sypkiego ogólnie, kN/m²,

p_hn - napór poziomy materiału sypkiego po napełnieniu silosu, kN/m²,

p_ho - napór poziomy materiału sypkiego podczas opróżniania, kN/m²,

p_hl - miejscowy napór poziomy materiału sypkiego podczas opróżniania silosu, kN/m²,

p_hm - pierścieniowy napór poziomy materiału sypkiego podczas opróżniania silosu z przepływem masowym, kN/m²,

p_hr - pierścieniowy napór poziomy materiału sypkiego podczas opróżniania silosu z przepływem rdzeniowym, kN/m²,

p_hh - napór poziomy materiału sypkiego podczas homogenizacji, kN/m²,

p_hp - ciśnienie gazu wywołane aktywnym wietrzeniem lub gazowaniem, kN/m²,

p_hsn - napór poziomy materiału sypkiego podczas szybkiego napełniania, kN/m²,

p_n - składowa normalna naporu w leju, kN/m²,

p_t - napór styczny ogólnie, lub składowa styczna naporu w leju, kN/m²,

p_tn - napór styczny materiału sypkiego po napełnieniu silosu, kN/m²,

p_to - napór styczny materiału sypkiego podczas opróżniania, kN/m²,

p_v - napór pionowy materiału sypkiego ogólnie, kN/m²,

p_vn - napór pionowy materiału sypkiego w silosie po jego napełnieniu, kN/m²,

p_v0 - napór pionowy materiału sypkiego w silosie podczas opróżniania, kN/m²,

P_tn - wypadkowa naporu stycznego po napełnieniu silosu, kN/m,

P_t0 - wypadkowa naporu stycznego podczas opróżniania, kN/m,

q - równomierne obciążenie pionowe poziomych elementów konstrukcyjnych pogrążonych w materiale sypkim, kN/m,

r_h - promień hydrauliczny komory, m,

s - szerokość otworu w ścianie zbiornika, m,

U - wewnętrzny obwód poziomego przekroju komory, m,

W - iloraz objętości jednej porcji wsypywanego materiału sypkiego do całkowitej objętości zasobnika,

z - rzędna mierzona od środka ciężkości stożka nasypowego materiału sypkiego, m,

 - kąt pochylenia ścian leja w stosunku do poziomu, °,

_t - współczynnik rozszerzalności termicznej betonu, ¹/°C,

γ - ciężar objętościowy materiału sypkiego, kN/m³,

γ_f - współczynnik obciążenia,

_t - różnica temperatur powietrza atmosferycznego i składowanego materiału sypkiego, °C,

 - różnica temperatur na zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni ściany zbiornika, °C,

 - iloraz naporu poziomego i pionowego w silosie,

_a - iloraz naporu poziomego i pionowego w zasobniku,

 - współczynnik przewodności cieplnej materiału sypkiego, W/m ^. K,

 - kąt tarcia wewnętrznego materiału sypkiego, °,

2. OBCIĄŻENIA DZIAŁAJĄCE NA KONSTRUKCJĘ

2.1. Zasady ogólne.

Zbiorniki na materiały sypkie i kiszonki należy obliczać uwzględniając napory składowanych materiałów oraz inne obciążenia scharakteryzowane w dalszej części normy. Podział obciążeń na część długotrwałą oraz krótkotrwałą przeprowadzić należy wg następujących zasad:

- obciążenia długotrwałe obejmują całkowity poziomy napór równomiernie rozłożony, 70% miejscowego i pierścieniowego naporu poziomego, tarcie materiału sypkiego o ściany, napór materiału sypkiego na dno, obciążenia temperaturą, wpływ skurczu i pełzania betonu, obciążenia od elementów pogrążonych w ośrodku sypkim, obciążenia od urządzeń technologicznych z uwzględnieniem oddziaływań dynamicznych, odpór gruntu na podstawę fundamentu,

- obciążenia krótkotrwałe obejmują 30% miejscowego i pierścieniowego naporu poziomego, ciśnienie powietrza podczas aeracji, homogenizacji, wietrzenia i gazowania.

Dla zbiorników, w których może wystąpić wybuch pyłów, należy uwzględnić jako obciążenie wyjątkowe ciśnienie powstające podczas wybuchu. Przyjmować je należy na podstawie danych z literatury technicznej.

2.2. Cechy charakteryzujące materiały sypkie dla najbardziej rozpowszechnionych materiałów przedstawiono w tabl. Z-1.

2.3. Charakterystyczne obciążenia materiałem sypkim w silosach

2.3.1. Napór po napełnieniu komory należy obliczyć wg wzorów:

(1)

(2)

(3)

w których:

 = 1 - sin 

przy czym e oznacza podstawę logarytmu naturalnego, a wartości współczynnika  dla najbardziej rozpowszechnionych materiałów sypkich należy przyjmować wg tabl. Z-1.

Wypadkową napory stycznego po napełnieniu komory dla rozpatrywanej rzędnej z obliczać należy wg wzoru

P_tn = (γ ^. z - p_vn) r_h

(4)

Sposób wyznaczania rzędnej z oraz ogólne oznaczenia naporu przedstawiono na rys. 4.

Rys. 4.

2.3.2. Poziomy napór materiału sypkiego podczas opróżniania.

W silosach z przepływem rdzeniowym uwzględniać należy równomierny napór materiału sypkiego na całej powierzchni ścian oraz napór miejscowy i pierścieniowy (rys. 5a).

Równomierny napór poziomy wyznaczać należy wg wzoru

p_h0 = n₁ ^. p_hn

(5)

w którym wartości współczynnika n₁ - wg tabl. Z-2.

Miejscowy napór poziomy podczas opróżniania centrycznego lub niecentrycznego, oddziaływujący w dowolnym punkcie ścian komory na powierzchni o wymiarach 0,5r_h × 0,5r_h wyznaczać należy wg wzoru

p_hl = n₂ ^. p_h0

(6)

w którym wartość współczynnika n₂ - wg tabl. Z-2.

Pierścieniowy napór poziomy, rozłożony na obwodzie komory silosu w pasmie o wysokości 2r_h i działający na wysokości H_u licząc od poziomu otworu wysypowego obliczać należy wg wzoru

p_hr = 0,20p_h0

(7)

Wysokość leja ukrytego, tworzącego się w materiale sypkim w silosach z przepływem rdzeniowym obliczać należy wg wzoru

H_u = 9fr_{h ≥} H_l

(8)

W silosach z przepływem masowym uwzględniać należy równomierny napór materiału sypkiego obliczony wg wzoru (1), miejscowy napór poziomy obliczony wg wzoru (6) oraz pierścieniowy napór poziomy rozłożony na obwodzie komory nad połączeniem ścian z lejem w pasmie o wysokości 2r_h (rys. 5b).

Wartość pierścieniowego naporu poziomego obliczać należy wg wzoru

p_hm = n₃ ^. p_hn

(9)

w którym wartość współczynnik n₃ - wg tabl. Z-2.

Rys. 5.

W silosach z przepływem nieokreślonym należy uwzględnić możliwość wystąpienia zarówno przepływu rdzeniowego jak i masowego. Silos należy obliczać wtedy dla naporów stanowiących obwiednię wszystkich możliwych schematów obciążeń.

2.3.3. Czynniki zwiększające napór poziomy

2.3.3.1. Wpływ jednoczesnego napełniania i opróżniania

należy uwzględnić zwiększając wartości naporu obliczonego wg wzoru (5) o 20%.

2.3.3.2. Wpływ pochylenia górnej powierzchni materiału sypkiego

należy uwzględnić w silosach, w których r_h > 3,0 m.

2.3.3.3. Wpływ aktywnego wietrzenia lub gazowania materiałów zbożowych

należy uwzględniać przez przyjęcie do obliczeń ciśnienia gazu działającego na ściany silosu o wartości wg tabl. 1.

Tablica 1. Wartości ciśnienia gazu

Ilość wprowadzanego gazu	Prędkość wprowadzanego gazu	Ciśnienie Php
m^3/m^2 ^. h	m/s	kN/m^2
500	0,138	1,50 z
1000	0,277	2,85 z
Wartości pośrednie należy interpolować liniowo.

2.3.3.4. Wpływ homogenizacji

należy uwzględniać przyjmując do obliczeń liniowy rozkład naporu poziomego o wartościach obliczonych wg wzoru

(10)

2.3.3.5. Wpływ aeracji

należy uwzględniać przyjmując schemat obciążenia wg rys. 6. Dodatkowe obciążenie trójkątne działające od poziomu otworu wysypowego do wysokości h obliczać należy jako różnicę pomiędzy ciśnieniem wprowadzonego powietrza, a naporem materiału sypkiego p_h0, p_dn lub p_n działającego prostopadle do obliczanego elementu zbiornika. W przypadku, gdy ciśnienie tłoczonego powietrza jest mniejsze od analizowanego naporu, dodatkowego obciążenia p_a nie uwzględnia się.

2.3.3.6. Wpływ szybkiego napełniania silosów na materiały pylaste

należy uwzględniać w komorach o r_h  1,0 m, napełnianych z prędkością większą od prędkości V_min podanej w tabl. 2.

Na rys. 7 podano dwa możliwe warianty wykresów naporu poziomego, których kształt zależy od prędkości napełniania. Niezbędne do skonstruowania wykresów wartości z_sn oraz p_hsn obliczać należy wg wzorów:

(11)

(12)

w których:

V_sn - prędkość napełniania silosu, m/h,

k_sn - współczynnik wg tabl. 2.

Wartości naporu poziomego p_h0 obliczać należy wg wzoru (5).

Rys. 6.

Tablica 2. Wartości minimalnych prędkości napełniania V_min i współczynników k_sn w zależności od rodzaju składowanego materiału sypkiego

Rodzaj materiału sypkiego	Vmin	ksn
			m/v
Mąka zbożowa i kartoflana	15rh	0,07
Cement	10rh	0,11
Wapno mielone	6rh	0,18

Rys. 7.

2.3.4. Czynniki zmniejszające napór poziomy podczas opróżniania.

Redukcję naporu poziomego w dolnej części komory w sposób przedstawiony na rys. 8 stosować można wyłącznie w silosach opróżnianych centrycznie z przepływem rdzeniowym.

W silosach na zboże, których komory wyposażone są w rurowe urządzenia odciążające lub opróżniane przez sąsiadujące komory gwiazdkowe, wartości naporu poziomego przyjmować należy jak dla przypadku napełniania silosu.

Rys. 8.

2.3.5. Pionowy napór materiału sypkiego podczas opróżniania

należy przyjmować z warunku

p_v0  p_vn

(13)

2.3.6. Napór styczny materiału sypkiego podczas opróżniania obliczać należy:

- gdy r_h  2,5 m wg wzoru

p_t0 = 1,3 p_tn

(14)

- gdy r_h > 2,5 m wg wzoru

p_t0 = 1,1p_tn

(15)

Wypadkowa naporu stycznego podczas opróżniania silosu P_t0 obliczyć należy wg wzoru (4) stosując w nim dodatkowo współczynniki zwiększające o wartościach jak we wzorach (14) i (15).

2.3.7. Obciążenie dna

2.3.7.1. Napór materiału sypkiego na dno płaskie lub lej o ścianach nachylonych pod kątem  < 20° obliczać należy wg wzoru

p_dn = p_vn (1 + sin )

(16)

lecz nie więcej niż
.

We wzorze tym p_vn - napór pionowy wg wzoru (2) obliczony na poziomie dna płaskiego lub u nasady leja.

2.3.7.2. Napór materiału sypkiego na ściany leja stożkowego lub ostrosłupowego w przypadku przepływu rdzeniowego.

Składowe normalne p_n i styczne p_t naporu (rys. 9) przyjmuje się jako równomiernie rozłożone na wysokości leja i oblicza sumując wartości wyznaczone oddzielnie dla materiału sypkiego w leju oraz nad nim.

Rys. 9.

Składowe normalne wyznacza się:

- dla materiału w leju wg wzoru

(17)

(w którym wartości kąta  wyrażać należy w radianach),

- dla materiału nad lejem wg wzoru

p_n = (p_dn cos^2 + 0,5 p_hn sin^2) ^. (1,50 - 0,40f)

(18)

Składowe styczne wyznacza się wg wzoru

p_t = 0,50p_n

(19)

2.3.7.3. Napór materiału sypkiego na ściany leja stożkowego lub ostrosłupowego w przypadku przepływu masowego lub nieokreślonego.

Składową normalną p_n i styczną p_t naporu oblicza się wg 2.3.7.2, przyjmując, że w górnej części leja (rys. 5b) działa dodatkowo na jego obwodzie skoncentrowany napór p_hm o wartości i zasięgu działania określonym wg 2.3.2.

2.3.7.4. Zwiększone obciążenie dna uwzględnić

należy w następujących przypadkach:

- dla materiałów sypkich, które w czasie opróżniania wypływają nierównomiernie (np. kukurydza, klinkier cementowy, węgiel) napór na dno płaskie lub nachylone pod kątem  < 20° obliczać należy wg wzoru

p_dn = 1,80p_vn

(20)

lecz nie więcej niż γ ^. H_,

- dla materiałów sypkich tworzących zawisy i przesklepienia napór na dno płaskie lub pochylone pod kątem  < 20° obliczać należy wg wzoru

(21)

lecz nie więcej niż 2p_vn,

- dla wymienionych wyżej materiałów w zbiornikach z lejami stożkowymi lub ostrosłupowymi wartości p_n obliczać należy podstawiając do wzoru (18) wartości p_dn obliczone odpowiednio wg wzoru (20) lub (21),

- dla silosów homogenizacyjnych napór na dno płaskie lub lej o ścianach nachylonych pod kątem  < 20° obliczać wg wzoru

(22)

- dla silosów homogenizacyjnych z lejami stożkowymi lub ostrosłupowymi wartość naporu p_n przyjmować należy równą wartości p_dn obliczonej wg wzoru (22),

- dla den płaskich lub lejów o ścianach nachylonych pod kątem  < 20° wyposażonych w urządzenia aeracyjne wartości p_dn obliczone wg wzoru (16) lub (20) zwiększyć należy o wartości p_a, określoną wg 2.3.3.5,

- dla lejów stożkowych lub ostrosłupowych wyposażonych w urządzenia aeracyjne wartości naporu p_n obliczone wg wzoru (17) zwiększyć należy o średnią wartość dodatkowego naporu powietrza na wysokości leja określoną wg 2.3.3.5.

2.4. Charakterystyczne obciążenia materiałem sypkim w zasobnikach

2.4.1. Napór materiału sypkiego w komorach zasobników

należy obliczać wg wzorów:

(23)

p_h = _a ^. p_v

(24)

w których _{a =} tg² (45° - 0,5).

Wartości współczynnika _a dla najbardziej rozpowszechnionych materiałów sypkich przyjmować należy wg tabl. Z-1.

W przypadku zasobników napełnianych dużymi porcjami materiału sypkiego (o objętości przekraczającej 10% objętości zasobnika) napór materiału sypkiego obliczony wg wzorów (23) i (24) zwiększyć należy stosując współczynnik n₄ o wartości obliczanej wg wzoru

n₄ = 0,875 + 1,25w

(25)

lecz nie większej niż 1,50, przy czym W - stosunek objętości jednej porcji wsypywanego materiału do objętości zasobnika.

2.4.2. Obciążenie dna oblicza się wg wzorów:

p_n = γ ^. z(cos^2 + _a sin^2)

(26)

p_t = γ ^. z(1 - _a)sin ^. cos

(27)

W przypadku zasobników napełnianych dużymi porcjami materiału składowe naporu obliczone wg wzorów (26) i (27) należy zwiększać stosując współczynnik n₄ o wartości obliczonej wg wzoru (25).

2.5. Napór kiszonek na ściany zbiorników

należy wyznaczać wg tabl. 3.

Tablica 3. Napór kiszonek na ściany zbiorników

Rodzaj materiału		Zielonki o SM > 40% (np. trawa, lucerna, koniczyna)	Zielonki o SM = 25 ÷ 40% (np. całe rośliny)	Śruty z kolb kukurydzianych	Zielonki o SM < 25% (np. świeża trawa)
Ciężar objętościowy, γ, kN/m^3		6,0	9,0	10,0	10,0
Napór pionowy		γ ^. z
Napór poziomy	z  16 m	0,5 γ ^. z			γ ^. z
		z > 16 m	(0,8z - 6,4) γ	(0,9z - 6,4) γ		(0,9z - 6,4) γ
Napór styczny		0,1 ^. γ ^. z
Wypadkowa naporu stycznego na głębokości z		0,05 ^. γ ^. z^2 lecz nie więcej niż γ^. rh ^. z
SM - procentowa zawartość suchej masy w kiszonce.

2.6. Obliczeniowe obciążenia materiałem sypkim w zbiornikach

należy wyznaczać jako iloczyn obciążenia charakterystycznego, wyznaczonego wg 2.3 ÷ 2,5 i współczynnika obciążenia γ_f = 1,3. Wartość współczynnika γ_f należy zwiększyć do γ_f = 1,4 w przypadku zbiorników opróżnianych niecentrycznie oraz zmniejszyć do γ_f = 1,2 dla komór o promieniu hydraulicznym r_h  1,5 m, komór wykonanych z prefabrykatów oraz komór, w których zastosowano urządzenia odciążające zgodnie z rozdz. 7.

Obciążenia obliczeniowe wywołane ciśnieniem gazu lub powietrza podczas aeracji, homogenizacji, wietrzenia i gazowania należy wyznaczyć przyjmując współczynnik obciążenia γ_f = 1,1.

2.7. Inne obciążenia konstrukcji

2.7.1. Obciążenia stałe należy przyjmować wg PN-82/B-02001.

2.7.2. Obciążenia zmienne

2.7.2.1. Obciążenia śniegiem należy przyjmować wg PN-80/B-02010.

2.7.2.2. Obciążenie wiatrem należy przyjmować wg PN-77/B-02011.

Działanie wiatru należy uwzględnić w obliczeniach sił wewnętrznych w słupach, w ścianach komór prostokątnych przy r_h > 1,5 m oraz ścianach komór okrągłych przy r_h > 3,0 m.

2.7.2.3. Obciążenia temperaturą dzielą się na równomierne i nierównomierne.

Równomierną charakterystyczną zmianę temperatury (ustaloną na grubości obliczonego elementu) określa się na podstawie PN-86/B-02015 jako różnicę między średnią temperaturą konstrukcji oraz temperaturą scalenia. Nierównomierną charakterystyczną zmianę temperatury , wynikającą z różnicy temperatur na powierzchniach konstrukcji (przy założeniu liniowego rozkładu temperatur na grubości) określa się przyjmując temperatury zewnętrzne wg PN-86/B-02015 oraz temperatury materiału sypkiego w zbiorniku, uzasadnione względami technologicznymi.

Wartości obliczeniowe obciążenia temperaturą oblicza się jako iloczyn wartości charakterystycznych i współczynnika obciążenia _f = 1,1.

Nierównomierną zmianę temperatury  dla ścian żelbetowych zbiorników oblicza się:

- w ścianach centrycznie lub niecentrycznie opróżnianych zbiorników na materiały sypkie o normalnej temperaturze oraz w ścianach zbiorników na materiały gorące ponad powierzchnią tego materiału wg wzoru

(28)

- w ścianach zbiorników na gorące materiały sypkie poniżej powierzchni tych materiałów wg wzoru

 = 0,75 ^. _t ^. 

(29)

w którym:

I = 0,028 ^. γ ^.  ^. c_p

Wartości, które należy przyjmować we wzorze (29) dla najczęściej spotykanych gorących materiałów sypkich w zbiornikach o ścianach z betonu podano w tabl. 4.

Tablica 4. Wartości przyjmowane we wzorze (29)

Rodzaj materiału	γ		Cp	
		kN/m^3	W/m ^. K		KJ/kg ^. K
Cement	16	0,31	1,13	0,284
Klinkier cementowy	17	0,16	1,42	0,247
Piasek	18	0,34	0,75	0,264
Popiół węglowy	7	0,16	0,75	0,133
Żużel paleniskowy	10	0,22	0,76	0,177

Wzór (29) można stosować dla silosów opróżnianych centrycznie, niezależnie od rodzaju przepływu materiału sypkiego, oraz dla silosów opróżnianych niecentrycznie z przepływem masowym. W silosach opróżnianych niecentrycznie z przepływem rdzeniowym wzór ten stosować można przy mimośrodzie otworu wysypowego
. Różnica temperatur  powoduje powstawanie w ścianach zbiorników obliczeniowych momentów zginających, które należy wyznaczać wg wzoru

(30)

Równomierna i nierównomierna zmiana temperatury w przypadku ograniczenia swobody odkształceń ścian silosu w przekrojach brzegowych, jak również w przypadku skokowej zmiany ich grubości powoduje powstawanie dodatkowych momentów południkowych i sił równoleżnikowych. Wyznaczać je należy na podstawie teorii powłok, przy czym dla przypadku nierównomiernej zmiany temperatury obliczenia przeprowadzić można dla średniej temperatury w ścianie.

2.7.3. Obciążenia technologiczne przekryć, komór, stropów nadkomorowych i galerii transportowych przyjmować

należy zgodnie z założeniami technologicznymi, lecz nie mniej niż 2 kN/m².

2.7.4. Wpływ skurczu i pełzania betonu.

Wpływ skurczu betonu uwzględnić należy jako równoważny równomiernemu obniżeniu temperatur o 15°C.

Wpływ pełzania betonu uwzględnia się w przypadku, gdy pierwsze napełnienie zbiornika nastąpi przed upływem jednego roku od chwili wykonania ścian.

3. CHARAKTERYSTYCZNE OBCIĄŻENIA ELEMENTÓW POGRĄŻONYCH W MATERIALE SYPKIM

3.1. Elementy pionowe.

Siłę podłużną, działającą na element pionowy znajdujący się w komorze silosu i nie będący urządzeniem odciążającym, należy wyznaczać wg wzoru

N₁ = 1,8u ^. r_h [γ(z₂ - z₁) - p_vn (1 + sin)]

(31)

w którym:

z₁ - rzędna górnego końca elementu,

z₂ - rzędna dolnego końca elementu,

p_vn - przyrost naporu pionowego między rzędną z₁ i z₂,

u - obwód elementu.

3.2. Elementy poziome.

Jednostkowe pionowe równomiernie rozłożone obciążenie elementów konstrukcyjnych usytuowanych na głębokości z, takich jak ściągi lub belki odciążające, należy wyznaczyć wg wzoru

q = 3k_p ^. b_e ^. p_vn ^. (1 + sin)

(32)

w którym:

k_p - współczynnik o wartości 1,0 dla przekroju kołowego oraz 1,8 dla przekroju dwuteowego lub prostokątnego,

b_e - największa szerokość lub średnica elementu.

3.3. Rurowe urządzenia odciążające.

Siłę podłużną działającą na rurowe urządzenie odciążające w przypadku sztywnego jego zamocowania należy obliczać wg wzoru

N₂ = u ^. r_h [γ ^. (z₂ - z₁) - p_vn (1 + sin)]

(33)

w którym oznaczenia jak we wzorze (31).

W przypadku podatnego podwieszenia rurowego urządzenia odciążającego, siły podłużne obliczać należy wg wzoru

(34)

lecz nie mniej niż 0,2N₂, przy czym:

N₂ - siła wyznaczona wg wzoru (33),

e - podstawa logarytmu naturalnego,

s - maksymalne przemieszczenie pionowe elementu.

Oprócz obciążeń przekazujących się na zewnętrzną powierzchnię urządzenia odciążającego, obliczonych wg wzorów (33) i (34), należy uwzględnić również obciążenie związane z obecnością materiału sypkiego w jego wnętrzu. Dopuszcza się przy tym przyjęcie uproszczenia, że cały ciężar tego materiału przekazuje się na wewnętrzną powierzchnię przez tarcie.

Obciążenia poziomych elementów urządzeń odciążających należy wyznaczyć wg wzoru

q = b_e ^. p_vn ^. (1 + sin )

(35)

w którym b_e - szerokość elementu, m.

Dla elementu ukośnego należy uwzględnić zmienność naporu pionowego na jego wysokości.

4. OBLICZENIA ELEMENTÓW KONSTRUKCYJNYCH

4.1. Obliczenia sił wewnętrznych w silosach

4.1.1. Siły wewnętrzne w ścianach komór okrągłych

należy wyznaczać z uwzględnieniem ich przestrzennej pracy w stadium sprężystym. Dopuszczalne jest obliczanie komór zblokowanych jako wolnostojących pod warunkiem dodatkowego wyznaczenia sił w ścianach komór gwiazdkowych. Możliwe jest również oddzielne obliczanie sił wewnętrznych w przekrojach poziomych ścian jak dla myślowo wyciętych elementów o szerokości jednostkowej oraz w przekrojach pionowych w strefach zaburzeń brzegowych. Dopuszcza się, by dla kołowych komór wolnostojących i zewnętrznych łuków komór zblokowanych, spełniających warunki

momenty zginające w ścianach wywołane działaniem naporu miejscowego obliczać wg uproszczonych wzorów:

- momenty równoleżnikowe

(36)

- momenty południkowe

(37)

W przypadku tym wpływ naporu miejscowego na wartości sił równoleżnikowych pomija się. W obliczeniach uproszczonych można nie uwzględniać również wpływu naporu miejscowego oraz pierścieniowego na południkowe siły i momenty zginające pod warunkiem, że powierzchnia przekroju pionowego zbrojenia ściany silosu wynosi minimum 20% powierzchni przekroju zbrojenia równoleżnikowego i nie mniej niż 4 pręty o średnicy 12 mm na jeden metr obwodu ściany.

Dopuszcza się stosowanie innych uproszczonych sposobów obliczeń sił wewnętrznych pod warunkiem ich naukowego uzasadnienia.

Obliczeniowe pionowe siły ściskające ściany komór należy obliczać uwzględniając: ciężary własne konstrukcji, obciążenie śniegiem, obciążenie użytkowe części nadkomorowej oraz tarcie materiału sypkiego o ściany.

Ściany podparte na słupach należy obliczać wg teorii żelbetowych tarcz wieloprzęsłowych, zakrzywionych w planie, o wysokości równej rozstawowi słupów. Przy liczbie słupów wynoszącej co najmniej sześć, zakrzywienie tarcz w planie może być pominięte.

W przypadku zastosowania skokowej zmiany grubości ściany, niezbędne jest uwzględnienie powstających zaburzeń.

Przy projektowaniu otworów w ścianach, należy uwzględniać spowodowane tym zaburzenia sił wewnętrznych, dopuszcza się jednak stosowanie uproszczeń omówionych w 6.7.

Elementy ścienne prefabrykowanych silosów należy dodatkowo sprawdzać na obciążenia działające w stadium transportu i montażu.

4.1.2. Siły wewnętrzne w ścianach komór prostokątnych wyznacza się dla wydzielonych myślowo poziomych ram o jednostkowej wysokości.

Obliczenia statyczne ram należy przeprowadzać, uwzględniając geometrię komór wg teorii sprężystych ram żelbetowych. Przy wyznaczaniu ekstremalnych sił wewnętrznych w ramach poziomych, należy uwzględnić najbardziej niekorzystne przypadki obciążenia komór.

W dolnych strefach ścian należy uwzględniać zginanie wywołane połączeniem ściany z płytą dna lub lejem żelbetowym.

Dopuszcza się pomijanie wpływu naporu miejscowego na wartości sił rozciągających w przekrojach poziomych oraz sił i momentów zginających w przekrojach pionowych ścian. Ponadto dopuszcza się pomijanie w obliczeniach wpływu obciążeń pierścieniowych na siły i momenty zginające w pionowych przekrojach ścian (z wyłączeniem momentu zamocowania ścian w dnie) pod warunkiem, że powierzchnia przekroju zbrojenia pionowego spełnia warunki omówione w 4.1.1.

W obliczeniach wewnętrznych sił pionowych w ścianach należy uwzględnić obciążenie analogicznie jak w 4.1.1.

W przypadku podparcia ścian na słupach, dolne fragmenty ściany należy obliczać jako tarcza o wysokościach równych rozstawowi słupów podpierających.

4.1.3. Siły wewnętrzne w dnach komór.

Siły wewnętrzne w lejach stożkowych i ostrosłupowych należy wyznaczać uwzględniając obciążenia w postaci: pionowego naporu materiału sypkiego, normalnego i stycznego naporu na ściany oraz ciężaru własnego leja wraz z wypełniającym go materiałem sypkim.

Siły wewnętrzne w leju stożkowym należy wyznaczać wg teorii powłok, uwzględniając jego połączenia ze ścianami. W przypadku stosowania skosów lub wyokrągleń łagodzących efekt połączenia, zaleca się je uwzględniać w obliczeniach.

Siły wewnętrzne w ścianach lejów ostrosłupowych wyznacza się przy założeniu, że przenoszą one siły rozciągające w kierunkach odpowiadających pionowym i poziomym płaszczyznom przekrojów leja oraz momenty zginające powstające przy ich zamocowaniu na obwodzie.

Dla lejów ostrosłupowych opróżnianych niecentrycznie uwzględnić należy fakt, że siły podłużne działające w przekrojach pionowych są rozłożone nierównomiernie na obwodzie leja, przy czym zakłada się, że zmieniają się one w sposób liniowy.

Momenty zginające w ścianach lejów ostrosłupowych opróżnianych centrycznie obliczać można jak dla płyt trójkątnych lub trapezowych, a w ścianach lejów opróżnianych niecentrycznie - jak dla zastępczych płyt prostokątnych.

Dna płaskie silosów okrągłych i prostokątnych obliczać należy bądź jako płyty kołowe lub prostokątne, połączone sprężyście ze ścianami, bądź (w przypadku istnienia dylatacji i niezależnej konstrukcji wsporczej) jako pracujące niezależnie.

4.2. Obliczenia sił wewnętrznych w zasobnikach

wyznacza się uwzględniając obciążenie w postaci poziomego naporu materiału na ściany, normalnego i stycznego naporu na ściany leja oraz ciężaru własnego konstrukcji. Obliczenia przeprowadzać można w sposób uproszczony, uzależniony od rodzaju zasobnika.

Zasobniki - leje obliczać należy jako zespoły ścian sprawdzane w przekrojach:

- przypodporowych na działanie skoncentrowanych sił rozciągających, oraz sił poprzecznych przenoszonych przez belki usztywniające,

- w połowie rozpiętości ścian pracujących jako trójkątne tarcze.

Zasobniki niskie oblicza się jako zespoły ścian przy założeniu, że ściany te wraz z współpracującymi z nimi górnymi partiami leja pracują jako tarcze, sprawdzane w przekrojach przypodporowych na naprężenia główne rozciągające oraz w przekrojach przęsłowych na naprężenia normalne. Dopuszcza się przy tym sprawdzenie naprężeń normalnych jak dla elementów belkowych (przy założeniu liniowej zmienności naprężeń na wysokości zastępczego przekroju) oraz sprawdzenie naprężeń głównych rozciągających jak dla elementów belkowych o wysokości równej wysokości ścian pionowych.

Zasobniki wysokie oblicza się przy założeniu, że ich ściany pionowe pracują jako tarcze, uwzględniając również ich pracę jako elementów zginanych obciążonych poziomym naporem materiału sypkiego.

Poziome siły rozciągające w ścianach zasobników oblicza się dla wydzielonych pasów jednostkowej szerokości obciążonych poziomym naporem materiału sypkiego na rozpatrywanej głębokości. Wartości siły rozciągającej oblicza się dla obciążenia zebranego z połowy rozpiętości prostopadłych ścian.

Podobnie oblicza się poziome siły rozciągające w ścianach leja uwzględniając jednak przy tym, że obciążenie wydzielonych pasm stanowią odpowiednie składowe naporu normalnego i ciężaru własnego leja.

Dla zasobników niskich dopuszczalne jest pominięcie poziomych sił rozciągających w ścianach pionowych.

Pionowe siły rozciągające u nasady leja i w jego ścianach wyznaczać można zakładając równowagę sił w jego przekrojach poziomych. Uwzględnia się przy tym, że siły rozciągające na obwodzie leja równoważyć muszą napór pionowy działający na powierzchni jego przekroju poziomego oraz ciężar własny odciętej dolnej części leja wraz z zawartym w jego wnętrzu materiałem sypkim.

W przypadku zasobników opróżnianych niecentrycznie uwzględnić należy fakt, że siły podłużne w przekrojach pionowych rozkładają się nierównomiernie na obwodzie leja, przy czym zakłada się, że zmieniają się one w sposób liniowy.

Momenty zginające w pionowych ścianach zasobników obliczać można jak dla płyt prostokątnych zamocowanych na trzech krawędziach, a schemat statyczny podparcia krawędzi górnej uzależnić należy od zastosowanego rozwiązania konstrukcyjnego.

W przypadku, gdy rozpiętości prostopadłych do siebie pionowych ścian zasobnika różnią się w obliczeniach należy uwzględnić wyrównanie wartości poziomych momentów podporowych.

W przypadku zasobników niskich dopuszcza się przyjęcie jednokierunkowej pracy ścian w kierunku pionowym.

Momenty zginające w ścianach lejów opróżnianych centrycznie można obliczać jak dla zamocowanych na obwodzie płyt trójkątnych lub trapezowych, a w ścianach lejów opróżnianych niecentrycznie jak dla zastępczych płyt prostokątnych.

4.3. Obliczenia słupów podpierających ściany zbiorników

należy wykonywać z uwzględnieniem sił podłużnych wywołanych działaniem ciężaru własnego konstrukcji, ciężaru składowego materiału sypkiego, obciążenia stropów i stropodachu oraz działaniem wiatru.

W przypadku przegubowego połączenia słupów ze ścianami momenty zginające w słupach wyznacza się zakładając wypadkową działania obciążenia wiatrem na poziomie ich wierzchołków oraz przyjmując jej podział proporcjonalnie do sztywności przekrojów poprzecznych słupów. W przypadku sztywnego zamocowania słupów w ścianach i fundamencie należy przyjąć, że wartości momentów zginających w połowie ich wysokości są równe zero.

4.4. Obliczenia fundamentów zbiorników

należy wykonywać wg PN-76/B-03001 oraz PN-80/B-03020 ze sprawdzeniem stanów granicznych nośności podłoża (I stan graniczny) oraz stanów granicznych użytkowania budowli (II stan graniczny).

Wartości granicznych osiadań oraz kątów obrotu fundamentów ustalać należy indywidualnie dla każdego obiektu, z uwzględnieniem rodzaju konstrukcji oraz wymagań technologicznych i eksploatacyjnych.

5. SPRAWDZENIE STANÓW GRANICZNYCH NOŚNOŚCI I UŻYTKOWANIA

Sprawdzenie stanów granicznych nośności i użytkowania należy przeprowadzać wg PN-84/B-03264 uwzględniając obciążenia wg rozdz. 2 i przyjmując, że zbiorniki należą do konstrukcji trzeciej kategorii rysoodporności.

Siły wewnętrzne powstałe od ciśnienia powietrza lub gazu podczas aeracji, homogenizacji, wietrzenia i wentylowania oraz od obciążeń temperaturą, wyznaczać należy uwzględniając współczynnik jednoczesności obciążeń równy 0,9.

Zbiorniki eksploatowane ciągle w warunkach równoczesnego napełniania i opróżniania, jak również szczególnie często napełniane i opróżniane należy projektować na obciążenia wielokrotnie zmienne. W przypadku zastosowania do zbrojenia ścian silosów stali klasy A-III lub A-IIIN wpływ drgań niskocyklowych należy uwzględnić przez przyjęcie współczynnika korekcyjnego do wytrzymałości stali m_a3 = 0,9.

6. ZASADY KONSTRUOWANIA

6.1. Materiały

6.1.1. Beton.

Do wykonywania ścian i den lejów komór należy stosować beton klasy nie niższej niż B 20. Właściwości materiałów składowych betonu powinny odpowiadać warunkom wg PN-88/B-06250, niezależnie od dodatkowych wymagań w tym zakresie.

Beton do wykonywania konstrukcji w deskowaniu ślizgowym, a także dla konstrukcji prefabrykowanych powinien odpowiadać warunkom stawianym betonowi zwykłemu o podwyższonej szczelności i małej ścieralności.

Wymagania, w odniesieniu do mieszanki betonowej, są następujące:

- zawartość cementu powinna mieścić się w granicach 330 ÷ 400 kg/m³,

- wartość współczynnika cementowo-wodnego (c/w) nie może być mniejsza niż 2,0,

- objętość zaprawy powinna zawierać się w granicach 550 ÷ 650 dm³/m³ mieszanki betonowej,

- zawartość powietrza w mieszance nie powinna przekroczyć 4 dm³/m³ mieszanki,

- konsystencja mieszanki betonowej powinna odpowiadać opadowi stożka opadowego 4 ÷ 8 mm.

Należy zapewnić bieżącą kontrolę jakości betonu w trakcie budowy.

Dopuszcza się do stosowania następujące cementy:

- cement portlandzki 35, odpowiadający wymaganiom wg PN-88/B-30000,

- cement portlandzki 35 z dodatkami, odpowiadający wymaganiom wg PN-88/B-30001,

- cementy szybkotwardniejące 35 i 45, odpowiadające wymaganiom wg PN-88/B-30000.

Zaleca się stosowanie cementów o ograniczonej zawartości glinianu trójwapniowego.

Do konstrukcji monolitycznych należy stosować naturalne kruszywa mineralne. Zaleca się stosowanie kruszyw sortowanych.

Kruszywo powinno odpowiadać warunkom ogólnym wg PN-86/B-06712 dla betonów B 20.

Do konstrukcji prefabrykowanych można stosować naturalne kruszywa mineralne oraz kruszywa łamane, odpowiadające wymaganiom wg PN-86/B-06712 dla betonów B 25.

Maksymalne wymiary ziaren kruszywa do konstrukcji monolitycznych wykonywanych w deskowaniu ślizgowym, nie powinny przekraczać ¹/₈ minimalnego rozstawu ścian formy oraz ³/₈ minimalnego rozstawu zbrojenia.

Uziarnienie piasku powinno mieścić się między zalecanymi granicznymi krzywymi uziarnienia wg PN-88/B-06250.

Zawartość frakcji 2,5 ÷ 5 mm w kruszywie nie powinna przekraczać 10%.

Zalecane zawartości piasku w prawidłowo dobranym kruszywie powinny mieścić się w granicach 38 ÷ 45%.

Woda do betonu powinna odpowiadać warunkom określonym w PN-88/B-32250.

Dopuszczalne jest stosowanie domieszek uszczelniających lub przyspieszających twardnienie betonu wg PN-88/B-06250.

6.1.2. Stal.

Do wykonywania ścian i den lub lejów komór zaleca się stosować:

- stal zbrojeniową klasy A-I, A-II, A-III i A-IIIN,

- stal konstrukcyjną St3S lub wyższych gatunków (do wykonywania lejów).

6.2. Koordynacja wymiarów.

Wymiary wewnętrzne przekrojów poziomych komór oraz wysokości komór zaleca się przyjmować jako wielokrotność podstawowego wymiaru modularnego wynoszącego 3,0 m. Odległość w świetle pomiędzy komorami wolnostojącymi lub zespołami komór zblokowanych powinna wynosić co najmniej 0,6 m.

6.3. Grubość ścian komór powinna być nie mniejsza niż:

150 mm - w przypadku ścian wykonywanych w deskowaniu ślizgowym lub przestawnym,

80 mm - w przypadku zbiorników z prefabrykowanymi komorami o gładkich ścianach,

40 mm - w przypadku zbiorników z prefabrykowanymi komorami o ścianach żebrowanych z żebrami o minimalnej szerokości 60 mm.

6.4. Nachylenie ścian leja.

Kąt nachylenia tworzącej leja stożkowego, kąt nachylenia krawędzi leja ostrosłupowego oraz kąt nachylenia ścian leja innego typu powinien być większy co najmniej o 10° od kąta stoku naturalnego składowanego materiału.

Najmniejszy kąt nachylenia ścian leja na materiały trudnosypkie zaleca się przyjmować indywidualnie na podstawie badań, nie mniej jednak niż 50°.

6.5. Zbrojenie ścian

6.5.1. Średnice oraz odległości między prętami zbrojenia.

Średnica prętów zbrojenia poziomego i pionowego powinna być nie mniejsza niż 8 mm, zaś dla konstrukcji monolitycznych wykonywanych przy użyciu deskowań ślizgowych średnica prętów zbrojenia pionowego powinna być nie mniejsza niż 10 mm.

Odległość w świetle pomiędzy prętami należy przyjmować:

- dla zbrojenia poziomego minimalny rozstaw 70 mm i maksymalny rozstaw 200 mm,

- dla zbrojenia pionowego minimalny rozstaw 50 mm i maksymalny rozstaw 330 mm.

6.5.2. Rozmieszczenie zbrojenia w przekroju poprzecznym.

Ściany zbiorników należy projektować jako zbrojone podwójnie, z wyjątkiem użebrowanych ścian komór prefabrykowanych, w których stosować można zbrojenie pojedyncze. Minimalna otulina zbrojenia powinna wynosić 30 mm dla ścian monolitycznych oraz 20 mm dla ścian prefabrykowanych.

W celu ustabilizowania zbrojenia podczas betonowania część zbrojenia pionowego powinna być wykonana w postaci drabinek wg rys. 10, rozstawionych nie rzadziej niż co 1,5 m.

Zaleca się stosowanie wkładek dystansowych zapewniających wymaganą grubość otuliny.

Rys. 10.

6.5.3. Łączenie prętów zbrojenia i długości zakotwień.

Zaleca się łączenie prętów na zakład, dopuszczając w zbiornikach prefabrykowanych łączenie za pomocą spajania. Długość zakładu prętów, jak również długość ich zakotwienia powinny wynosić:

- pionowych l_a ≥ 35 d + 200 mm,

- poziomych l_a ≥ 45 d + 200 mm,

z zaleceniem stosowania odgięć końców łączonych prętów do przeciwległego zbrojenia.

W przypadku zbiorników obliczanych na obciążenia wielokrotnie zmienne długość zakotwienia przyjmować należy zgodnie z PN-84/B-03264.

Połączenia sąsiednich prętów powinny być przesunięte względem siebie o odcinek równy co najmniej półtorej długości zakotwienia.

Połączenia w jednym przekroju pionowym mogą się pokrywać nie częściej niż w co piątym pręcie zbrojenia poziomego.

6.6. Zbrojenie den.

Minimalna średnica prętów zbrojenia powinna wynosić 8 mm, a ich rozstaw maksymalny 200 mm i minimalny 50 mm. W lejach ostrosłupowych należy projektować wzdłuż krawędzi szkieletowe zbrojenie o średnicy 12 ÷ 22 mm w liczbie co najmniej czterech prętów.

6.7. Zbrojenie wokół otworów i zbrojenie filarów międzyotworowych.

W przypadku wykonywania w ścianach pojedynczych otworów prostokątnych o szerokości s  1,50 m, lub poziomego rzędu otworów prostokątnych o szerokościach s  1,50 m, z pozostawieniem między nimi filarów o szerokości nie mniejszej niż 1,67s dopuszcza się obliczanie ścian z pominięciem obecności otworów. W zastępstwie zbrojenia przeciętego otworem stosować należy dodatkowe zbrojenie układane równolegle do jego obrzeży i zakotwione w ścianie lub filarze na długości l_a ≥ 40d.

Powierzchnia dodatkowego zbrojenia, zgrupowanego po połowie z obu stron otworu, powinna być równa powierzchni przeciętych prętów, przy czym liczbę prętów zbrojenia poziomego zwiększyć należy o dwa pręty średnicy 12 ÷ 20 mm po każdej stronie otworu.

W przypadku otworów kołowych o średnicy  1,50 m powierzchnia dodatkowego zbrojenia obwodowego równoważyć musi powierzchnię przeciętego zbrojenia poziomego.

W przypadku otworów o szerokości s > 1,50 m zbrojenie nad otworem obliczać i konstruować należy jak dla belki ściany o wysokości równej szerokości otworu. Poniżej otworu ułożyć należy również zbrojenie o przekroju identycznym jak rozciągane zbrojenie główne belki-ściany nad otworem. W odniesieniu do zbrojenia pionowego stosować należy zasady identyczne jak w przypadku otworów o mniejszej szerokości.

Filary między otworami o szerokości  2,5 m sprawdzać należy na ściskanie jak żelbetowe płaskie ściany lub słupy. Zewnętrzne i wewnętrzne zbrojenie filarów należy łączyć strzemionami zamkniętymi o długości dobranej tak, aby połączone były ze sobą nie rzadziej niż co 1,0 m.

6.8. Dylatacje oddzielające poszczególne komory lub bloki komór

powinny być wykonane przez przecięcie w jednym przekroju wszystkich elementów konstrukcyjnych. Maksymalne odległości między dylatacjami wynoszą 20 m dla komór o przekroju prostokątnym i 30 m dla komór o przekroju kołowym. Minimalna szerokość przerwy dylatacyjnej powinna wynosić 30 mm.

6.9. Tolerancje wykonawcze ścian komór.

Maksymalna odchyłka ścian od pionu nie może przekraczać ±25 mm na każde 15 m wysokości. Sumaryczna odchyłka ścian od pionu nie może przekraczać ±75 mm.

Maksymalna odchyłka od teoretycznego przekroju kołowego komór nie może przekraczać ±4 mm na 1 m średnicy oraz nie może być większa niż ±75 mm.

Odchyłka w przekroju poprzecznym komór o przekroju nie kołowym nie może przekraczać ±4 mm na 1 m wymiaru boku oraz nie może być większa niż ±50 mm.

Odchyłka grubości ścian zbiorników monolitycznych nie może przekraczać -10 mm oraz +25 mm.

6.10. Powłoki ochronne ścian zbiorników.

Zaleca się stosowanie na zewnętrznej powierzchni ścian ochronnych powłok malarskich wykonanych farbami akrylowymi, poliuretanowymi lub chlorokauczukowymi, zabezpieczającymi przed przenikaniem wilgoci.

Malowanie ścian od strony wewnętrznej uzależnia się od względów technologicznych.

W zbiornikach na kiszonki przewidzieć należy wykonanie powłok zabezpieczających konstrukcję przed korozją.

7. ROZWIĄZANIA TECHNICZNE UMOŻLIWIAJĄCE REDUKOWANIE NAPORU POZIOMEGO W SILOSACH NA ZBOŻE

Przy projektowaniu silosów na zboże zaleca się stosowanie rurowych urządzeń odciążających, w celu zmniejszenia naporu poziomego oraz eliminacji efektów dynamicznych zarówno podczas centrycznego jak i niecentrycznego opróżniania. Stosowanie tych urządzeń jest szczególnie zalecane dla silosów opróżnianych niecentrycznie. Zmniejszenie wartości naporu poziomego podczas opróżniania można uzyskać również podczas opróżniania zblokowanych komór walcowych poprzez sąsiadujące komory gwiazdkowe.

Otwory w ścianach komór gwiazdkowych wykonywane być powinny w odległościach nie mniejszych niż 3,2r_h, a ich powierzchnia nie powinna być mniejsza niż czterokrotna powierzchnia otworu wysypowego.

Parametry urządzeń odciążających (tj. średnicę rur, perforację) należy dobrać zgodnie z wynikami odpowiednich badań.

Wysokość rurowego urządzenia odciążającego zależna jest od wysokości komory i wyznaczana na podstawie warunku, by górny koniec tego urządzenia nie znajdował się niżej niż 5r_h od górnej krawędzi komory.

8. ZALECENIA EKSPLOATACYJNE I METRYKA OBIEKTU

Pierwsze napełnianie zblokowanych komór powinno odbywać się zgodnie z opracowaną wcześniej instrukcją uwzględniającą taką kolejność napełniania poszczególnych komór, aby był zachowany możliwie równomierny rozkład obciążeń na podłoże gruntowe. Podczas pierwszego napełnienia i opróżniania wykonać należy geodezyjne pomiary osiadań, w związku z czym, należy przewidzieć zabetonowanie w dolnej części ścian odpowiedniej liczby reperów. Dla zbiorników o r_h > 3,0 m wyposażonych w kilka otworów wysypowych należy opracować instrukcję eksploatacji zapewniającą możliwe ograniczenie przypadków niecentrycznego opróżniania. W przypadku tym otwory wysypowe o mimośrodzie e_o ≥ r_h mogą być używane pojedynczo jedynie do usuwania resztek materiału sypkiego.

Niedopuszczalne jest wykonywanie w ramach modernizacji obiektów otworów wysypowych w ścianach komór, projektowanych wyłącznie dla centrycznego opróżniania. Postępowanie takie jest możliwe tylko w przypadku zastosowania odpowiednich rurowych urządzeń odciążających.

Nie rzadziej niż raz w roku należy przeprowadzać dokładny przegląd konstrukcji zbiorników, a w przypadku stwierdzenia pojawienia się rys o szerokości większej od 0,3 mm lub innych uszkodzeń należy niezwłocznie zlecić przeprowadzenie oceny stanu technicznego obiektu.

Dla obiektów oddawanych do eksploatacji należy opracować metrykę, w której powinny być zawarte następujące dane:

- nazwa jednostki projektującej i numer archiwalny dokumentacji,

- nazwa jednostki wykonawczej,

- okres budowy i termin oddania obiektu do eksploatacji,

- podstawowa charakterystyka obiektu oraz jego konstrukcji.

Do metryki obiektu wpisywać należy spostrzeżenia poczynione podczas corocznych przeglądów, prowadząc ścisły rejestr awarii napraw i przebudów. Odnotować w niej również należy krótkie charakterystyki napotkanych trudności eksploatacyjnych oraz ewentualnych przyczyn ich powstawania

KONIEC

Informacje dodatkowe

ZAŁĄCZNIK

DANE DO WYZNACZANIA NAPORU MATERIAŁÓW SYPKICH

Tablica Z-1. Cechy charakteryzujące materiały sypkie

Rodzaj materiału	γ			a	f
		kN/m^3			...°			beton	stal
1	2	3	4	5	6	7
MATERIAŁY BUDOWLANE
Agloporyt	9,0	35	0,43	0,27	0,45	0,30
Cement	16,0	28	0,53	0,36	0,45	0,30
Gips zmielony	16,0	30	0,50	0,33	0,45	0,30
Keramzyt
niesortowany	6,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
sortowany drobnoziarnisty	8,0	30	0,50	0,33	0,50	0,30
sortowany gruboziarnisty	5,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
Popiół
lotny	12,0	25	0,58	0,41	0,60	0,50
koksowy	7,0	25	0,58	0,41	0,80	0,60
węglowy	7,0	40	0,36	0,22	0,80	0,60
Piasek
suchy	17,0	30	0,50	0,33	0,55	0,40
wilgotny	18,0	40	0,36	0,22	0,55	0,40
mokry	20,0	25	0,58	0,41	0,55	0,40
Tłuczeń
z kamieni o bardzo szczelnej strukturze	20,0	35	0,43	0,27	0,55	0,40
z kamieni o szczelnej strukturze	18,0	35	0,43	0,27	0,55	0,40
z kamieni o porowatej strukturze	12,0	35	0,43	0,27	0,55	0,40
Wapno
zwykłe palone, gaszone w proszku	9,0	25	0,58	0,41	0,50	0,30
zwykłe palone gaszone w kawałkach	12,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
hydratyzowane	7,0	25	0,58	0,41	0,50	0,30
hydrauliczne palone, gaszone w proszku	12,0	25	0,58	0,41	0,50	0,30
hydrauliczne palone, gaszone w kawałkach	12,0	45	0,29	0,17	0,50	0,30
Żużel
paleniskowy	10,0	35	0,43	0,27	0,60	0,50
wielkopiecowy niesortowany	16,0	40	0,36	0,22	0,60	0,50
wielkopiecowy granulowany	11,0	25	0,58	0,41	0,60	0,50
wielkopiecowy spiekany	8,0	35	0,43	0,27	0,60	0,50
Żwir
rzeczny suchy	18,0	30	0,50	0,33	0,50	0,40
rzeczny mokry	20,0	25	0,58	0,41	0,50	0,40
MATERIAŁY OPAŁOWE
Brykiety
z węgla kamiennego	8,0	35	0,43	0,27	0,40	0,30
z węgla brunatnego	8,0	30	0,50	0,33	0,40	0,30
z torfu	7,5	35	0,43	0,27	0,80	0,50
Koks	9,0	25	0,58	0,41	0,70	0,50
Węgiel
antracyt i węgiel kamienny wilgotny, węgiel brunatny	10,0	35	0,43	0,27	0,50	030
miał z węgla kamiennego	8,0	25	0,58	0,41	0,40	0,40
miał z węgla brunatnego	5,0	25	0,58	0,41	0,60	0,40
węgiel drzewny z twardych gatunków drewna	8,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
węgiel drzewny z miękkich gatunków drewna	4,0	45	0,29	0,17	0,50	0,30
NAWOZY SZTUCZNE
Azotowe	12,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
Mocznik, saletra amonowa i wapniowa	10,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Saletra potasowa i sodowa	12,5	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Siarczan amonu	9,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Fosforanowe
mączka fosforanowa	16,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
superfosfat granulowany	12,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
superfosfat podwójny	11,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
tomasyna	22,0	28	0,53	0,36	0,50	0,40
Potasowe
mieszanki soli potasowych - ziarniste	14,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
mieszanki soli potasowych - pyliste	14,0	20	0,66	0,49	0,40	0,30
sole potasowe - kainit	14,0	35	0,43	0,27	0,40	0,30
sole potasowe - karnalit	10,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
sole potasowe - sylwinit	12,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
Trójskładnikowe	12,0	35	0,43	0,27	0,40	0,30
PRODUKTY ROLNE I PASZE
Buraki	7,5	30	0,50	0,33	0,40	0,30
Krochmal	8,5	35	0,43	0,27	0,30	0,30
Nasiona
buraków	2,5	30	0,50	0,33	0,40	0,30
lnu, lucerny, traw, koniczyny	8,0	25	0,58	0,41	0,40	0,30
słonecznika i konopi	5,5	30	0,50	0,33	0,40	0,30
Mączka
kostna	7,0	35	0,43	0,27	0,60	0,50
rybna	8,0	45	0,29	0,17	0,70	0,60
Otręby	5,0	40	0,36	0,22	0,40	0,30
Pasze treściwe suche
susz z koniczyny, roślin strączkowych i mieszaniny traw	3,5	40	0,36	0,22	0,40	0,30
susz z ziarna i kolb kukurydzianych	5,0	30	0,50	0,33	0,40	0,40
mieszanki paszowe treściwe	6,0	30	0,50	0,33	0,30	0,25
śruta sojowa	7,0	25	0,58	0,41	0,40	0,30
Ziarno
bób, gryka, proso	8,0	25	0,58	0,41	0,40	0,30
fasola, lucerna, łubin	9,0	30	0,50	0,33	0,50	0,30
groch, soczewica, wyka	9,0	25	0,58	0,41	0,40	0,30
jęczmień, pszenica, ryż, rzepak, żyto	8,5	28	0,53	0,36	0,35	0,25
kukurydza, soja	9,5	30	0,50	0,33	0,40	0,30
owies	7,0	28	0,53	0,36	0,50	0,35
Ziemniaki	8,0	30	0,50	0,33	0,40	0,35
PRODUKTY ŻYWNOŚCIOWE
Cukier krystaliczny	9,0	30	0,53	0,36	0,50	0,40
Kasze	6,0	35	0,43	0,27	0,40	0,30
Sól kamienna mielona	12,0	40	0,36	0,22	0,50	0,40
KOPALINY, PÓŁPRODUKTY PRZEMYSŁOWE, RUDY
Apatyty - koncentrat	19,5	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Boksyt, nefelin	15,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
Mączka dolomitowa	13,5	30	0,50	0,33	0,50	0,30
Dolomit	17,5	30	0,50	0,33	0,50	0,30
Gips w bryłach	16,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
Kaolin	12,0	25	0,58	0,41	0,70	0,50
Karbid	9,0	30	0,50	0,33	0,50	0,30
Karnalit odwodniony	8,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
Klinkier cementowy	17,0	33	0,46	0,29	0,55	0,45
Kreda kruszona	14,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Kriolit	10,0	35	0,43	0,27	0,50	0,30
Kwarc mielony	15,5	35	0,43	0,27	0,50	0,40
Magnezyt zmielony	18,0	35	0,43	0,27	0,55	0,35
Margiel	12,5	30	0,50	0,33	0,50	0,30
Polietylen granulowany	6,0	31	0,49	0,32	0,50	0,45
Rudy miedzi	24,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Rudy ołowiu, manganu, żelaza
aglomerat rudy żelaza, rudy ołowiu, manganu, limonit	20,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
hematyt	26,0	45	0,29	0,17	0,50	0,30
magnetyt	32,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Sól kamienna kruszona	22,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Wapień kruszony	18,0	40	0,36	0,22	0,50	0,30
Przy projektowaniu zbiorników na materiały nie podane w tablicy niezbędne jest uwzględnienie aktualnych wyników badań doświadczalnych

Tablica Z-2. Wartości współczynników wzrostu naporu poziomego podczas opróżniania

Rodzaj materiału	n1 dla H/rh		n2				n 3
						przy opróżnianiu centrycznym dla H/rh		przy opróżnianiu niecentrycznym dla 2en/a, 2e0/b lub e0/2rh
		4	≥16	4	≥16	0,2	1,0
1	2	3	4	5	6	7	8
MATERIAŁY BUDOWLANE
Cement	1,20	1,40	0,15	0,40	0,40	0,80	3,20
Gips zmielony	1,00	1,30	0,10	0,25	0,25	0,50	2,50
Popiół	1,00	1,30	0,10	0,20	0,20	0,40	2,20
Piasek	1,00	1,40	0,10	0,30	0,30	0,60	2,50
Tłuczeń^1)	1,00	1,30	0,10	0,20	0,20	0,40	2,20
Wapno	1,00	1,30	0,10	0,25	0,25	0,50	2,50
Żużel^1)	1,00	1,40	0,10	0,25	0,25	0,50	2,50
Żwir	1,00	1,30	0,10	0,25	0,25	0,50	2,50
MATERIAŁY OPAŁOWE
Koks^1)	1,00	1,30	0,10	0,25	0,25	0,50	3,50
Węgiel^1) (kamienny, brunatny, drzewny) i miał węglowy	1,30	1,70	0,10	0,25	0,25	0,50	3,50
PRODUKTY ROLNE I PASZE
Krochmal	1,00	1,50	0,15	0,40	0,40	0,80	3,20
Nasiona^1) buraków, lnu, lucerny, traw, koniczyny, słonecznika, konopi	1,20	1,50	0,15	0,40	0,40	0,80	3,20
Otręby	1,20	1,50	0,15	0,40	0,40	0,80	2,50
Pasze treściwe suche (susz z koniczyny, roślin strączkowych i mieszaniny traw, susz z ziarna i kolb kukurydzianych, mieszanki paszowe treściwe, śruta sojowa^1))	1,30	1,70	0,20	0,45	0,45	0,90	3,50
Ziarno bobu, gryki, prosa, fasoli, lucerny, łubinu, grochu, soczewicy, wyki	1,10	1,50	0,10	0,35	0,35	0,70	2,70
Ziarno jęczmienia, pszenicy, ryżu, rzepaku, żyta	1,20	1,50	0,15	0,40	0,40	0,80	3,20
Ziarno kukurydzy, soi	1,30	1,70	0,20	0,45	0,45	0,70	2,70
Owies	1,10	1,50	0,10	0,35	0,35	0,70	2,70
PRODUKTY ŻYWNOŚCIOWE
Cukier krystaliczny	1,10	1,30	0,15	0,30	0,30	0,60	2,60
Kasze	1,00	1,40	0,10	0,35	0,35	0,70	2,70
Mąka pszenna, żytnia, ryżowa	1,00	1,50	0,10	0,35	0,35	0,70	2,70
KOPALINY, PÓŁPRODUKTY PRZEMYSŁOWE, RUDY
Mączka dolomitowa	1,00	1,30	0,20	0,35	0,35	0,70	3,50
Dolomit	1,00	1,20	0,10	0,20	0,20	0,40	2,30
Kwarc mielony	1,00	1,40	0,10	0,30	0,30	0,50	2,50
Magnezyt zmielony	1,00	1,40	0,10	0,30	0,30	0,60	2,50
Margiel	1,10	1,30	0,10	0,25	0,25	0,50	2,50
Klinkier cementowy	1,30	1,60	0,20	0,45	0,45	0,70	3,50
Rudy miedzi^1)	1,10	1,30	0,10	0,20	0,20	0,40	2,30
Rudy^1) ołowiu, manganu, żelaza (aglomerat rudy żelaza, rudy ołowiu, manganu, limonit, hematyt, magnetyt)	1,00	1,20	0,10	0,20	0,20	0,40	2,30
Sól kamienna kruszona^1)	1,00	1,30	0,10	0,25	0,25	0,50	2,50
Wapień kruszony	1,10	1,30	0,10	0,20	0,20	0,40	2,30
Wartości pośrednie należy interpolować liniowo
^1) Dane orientacyjne: przy projektowaniu zbiorników na te materiały oraz na materiały nie podane w tablicy niezbędne jest uwzględnianie aktualnych wyników badań doświadczalnych.

INFORMACJE DODATKOWE

1. Instytucja opracowująca normę

- Centralny Ośrodek Badawczo-Projektowy Budownictwa Ogólnego.

2. Istotne zmiany w stosunku do PN-84/B-03262

a) rozszerzono zakres stosowania normy na zbiorniki na najczęściej magazynowane materiały sypkie i kiszonki,

b) zrezygnowano ze stosowania ekwiwalentnego równomiernie rozłożonego naporu poziomego wprowadzając bardziej złożone lecz bliższe wynikom badań schematy obciążeń, które uzależniono od rodzaju przepływu materiału sypkiego w zbiorniku,

c) uwzględniono większą liczbę czynników oddziaływujących na napór materiału sypkiego podczas napełniania i opróżniania zbiornika,

d) uściślono i rozszerzono wymagania konstrukcyjne z podkreśleniem technologicznych aspektów prawidłowego wykonania betonu,

e) uporządkowano oznaczenia oraz wprowadzono zmiany redakcyjne w zakresie układu oraz treści poszczególnych rozdziałów,

f) wprowadzono obowiązek opracowania metryki obiektu.

3. Normy związane

PN-82/B-02001 Obciążenia budowli. Obciążenia stałe

PN-82/B-02003 Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne technologiczne. Podstawowe obciążenia technologiczne i montażowe

PN-80/B-02010 Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie śniegiem

PN-77/B-02011 Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie wiatrem

PN-86/B-02015 Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne środowiskowe. Obciążenie temperaturą

PN-76/B-03001 Konstrukcje i podłoża budowli. Ogólne zasady obliczeń

PN-81/B-03020 Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne i projektowanie

PN-84/B-03264 Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie

PN-88/B-06250 Beton zwykły

PN-86/B-06712 Kruszywa mineralne do betonu

PN-88/B-30000 Cement portlandzki

PN-88/B-30001 Cement portlandzki z dodatkami

PN-88/B-32250 Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw.

4. Normy zagraniczne

CSRS ČSN 735570 Novrhowáni konstrukci zásobniku

RFN DIN-1055 B1.6 1964 Lastannahmen für Bauten, Lasten in Silozellen

USA ACI Standard 313-77 Recommended Practice for Design and Construction of Concrete Bins. Silos, and Bunkers for storing Granular Materials

ZSRR (...)

5. Autorzy projektu normy

doc. dr inż. Alfred Dziendziel, dr hab. inż. Mieczysław Kamiński, dr inż. Marek Rybiański, dr inż. Marian Zubrzycki - Instytut Budownictwa Politechniki Wrocławskiej.

6. Deskryptory

0580346 konstrukcje żelbetowe

øøøøøøø obliczenia statyczne

0260740 projektowanie

0187737 zbiorniki do przechowywania

0226126 silosy

øøøøøøø zasobniki

øøøøøøø kiszonka

øøøøøøø materiał sypki

 

---