Świnka - wszystko, powikłania.
ostra wirusowa, głównie dzieci, bolesne powiększenie gruczołów ślinowych

Przez: RNA Paramyxovirus

Epidemiologia: źródło - człowiek, droga - kropelkowa. Okres wylęgania ok. 18 dni (13-22) Okres zaraźliwości 2-6 dni przed objawami i 4-9 od początku choroby. Najczęściej wiek 5-15 i ok. 18-19 lat. Jednorazowe przebycie - trwała odporność.

Patogeneza: drogą kropelkową do komórek nabłonka górnych dróg oddechowych i gruczołów ślinowych. Tu się namnaża (1-2 dni przed objawami idzie do krwi).

Objawy: nagłe wystąpienie. Okres wstępny 12-36h. na ogół bezobjawowy. Później: dreszcze, ogólne osłabienie, uczucie rozbicia, nudności, wymioty, bolesność ucha. U małych dzieci mogą być drgawki.

Ślinianki - zaczyna się po jednej stronie, szczyt po 2-3 dniach, cofa się do 7-9 dni. Po 1-2 dniach albo jednocześnie powiększa się druga ślinianka.

Jama ustna - zaczerwienienie i obrzęk ujścia przewodu ślinianki, Zmniejszone wydzielanie śliny, wrażliwość na kwaśny smak.

Temperatura ciała - 38-39 st. Spada liniowo w ciągu 3-4 dni.

Leukopenia ze spadkiem kwaso i obojętnych. Później leukocytoza z limfocytozą i zwiększeniem monocytów.

Postanie nietypowe:

1. inne ślinianki

2. gruczoły łzowe

3. trzustka (zapalenie)

4. zapalenie jąder

5. układ nerwowy - postać oponowa

6. ZOM

Leczenie: głównie objawowe (NLPZ, ciepłe okłady) nie stosuje się GKS, antybiotyków czy Ig.

Schemat leczenia robaczyc i zakażeń pierwotniakowych.

Schemat leczenia RZOM i LZOM razem z obrzękiem.

Zakażenia przenoszone drogą krwi.

Ostre WZW B - objawy kliniczne i laboratoryjne.

Zakażenia przewodu pokarmowego wywołane przez Salmonellę.

Podać leczenie bakteryjnych ZOM w różnych grupach wiekowych z obrzękiem mózgu.

Włosień spiralny.

Chorobę powoduje włosień spiralny (Trichinella spiralis). Człowiek zaraża się poprzez zjedzenie larwy inwazyjnej w mięsie świni lub dzika.

Objawy kliniczne:

1. zespół biegunkowy;

2. zespół włośnicowy (penetracja larw do mięśni): gorączka, obrzęki powiek, pękanie drobnych na­czyń, bóle mięśni karku i kończyn górnych, zaburzenia oddychania, mowy i połykania;

3. alergiczne zapalenie naczyń (vasculitis).

Leczenie:

• mebendazol 400 mg/dobę przez 3-5 dni;

• albendazol 400 mg/dobę przez 3-5 dni;

• w leczeniu reakcji alergicznych i zwalczaniu wstrząsu: steroidy (prednizolon 40-60 mg/dobę).

AIDS - drogi przenoszenia.
drogą krwi

Drogą kontaktów seksualnych

Wertykalna - z matki na dziecko - rośnie wraz z czasem trwania ciąży. Zalecane CC

Przewlekłe zapalenie wątroby - objawy kliniczne i laboratoryjne.

Technika badania objawów oponowych.

AIDS - definicja i klasyfikacja.

Sytuacja epidemiologiczna w Polsce.

Toxoplazmoza - drogi zakażenia, w ciąży, leczenie.

Objawy przewlekłego zapalenia wątroby.

Choroby podlegające hospitalizacji.

Choroby zakaźne objęte obowiązkiem hospitalizacji:

1. gruźlica płuc w okresie prątkowania;

1. błonica;

2. cholera;

3. dur brzuszny i dury rzekome A, B, C;

4. dżuma;

5. choroba Heinego-Medina i inne porażenia wiotkie z zespołem Guillaina-Barrégo włącznie;

6. tularemia;

7. zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych;

żółta gorączka i inne wirusowe gorączki krwotoczne

Zaproponuj diagnostykę, postępowanie i leczenie w przewlekającym się ponad 6 miesięcy zapaleniu

wątroby.

Podobieństwa i różnice między czerwonką bakteryjną a pełzakową.

Salmonellozy.

Meningitis parotidea - diagnostyka, leczenie, powikłania.

Profilaktyka AIDS.

Profilaktyka HIV

Profilaktyka poekspozycyjna - NATYCHMIAST PO EKSPOZYCJI NALEŻY:

2. Zmyć materiał zakaźny:

• błony śluzowe i spojówki - wielokrotne przepłukanie wodą, a na koniec 0,9% NaCl;

• skóra - wielokrotne przepłukanie wodą, dokładne umycie wodą z mydłem, przetarcie pły­nem odkażającym (nie używać środków dezynfekujących o działaniu ściągającym);

• otwarte rany - przepłukanie czystą wodą (nie tamować natychmiast krwawienia).

4. O ile to możliwe, zażyć 250-300 mg Retroviru.

4. Jak najszybciej zgłosić się do najbliższego ośrodka specjalistycznego chorób zakaźnych (lub wstęp­nie skontaktować telefonicznie).

5. Zabezpieczyć do badań serologicznych po 5 ml surowicy pochodzącej od źródła zakażenia i osoby eksponowanej (anty-HIV, HBsAg, anty-HCV; w przypadku osób szczepionych p. WZW B rów­nież anty-HBs).

6. Zgłosić fakt ekspozycji przełożonemu (odnotować w dokumentacji jako wypadek przy pracy).

Grupy leków antyretrowirusowych:

• inibitory odwrotnej transkryptazy:

• nukleozydowe (NRTI), np. zydowudyna (AZT, Retrovir), lamiwudyna (3TC);

• nienukleozydowe (NNRTI), np. nevirapine (Viramune), efavirenz (Stocrin);

• nukleotydowe, np. tenofovir (Viread);

• inhibitory proteazy, np. lopinavir (Kaletra), nelfinavir (Viracept), indinavir (Crixivan) i in.;

• inhibitor fuzji - enfuvirtide (Fuzeon);

• inhibitory wejścia (koreceptorów) - jeszcze nie stosowane.

Schemat podstawowy: 2 NRTI + inhibitor proteazy

2 NRTI + NNRTI

3 NRTI (rzadko).

Schematy ratunkowe: 2 inhibitory proteazy,

2 NRTI + 2 inhibitory proteazy itd.

Diagnostyka zakażeń HCV.

Postępowanie we wstrząsie septycznym.

- zapewnienie drożności dróg oddechowych

• zabezpieczenie wkłucia dożylnego

• podanie i.m. adrenaliny

• podanie surowicy lub anatoksyny

• podanie i.m. leku przeciwhistaminowego (H1 blokera)

• podanie PWE

• i.v. sterydy (Hydrokortyzol)

Objawy zatrucia jadem kiełbasianym i postępowanie w razie podejrzenia.
Przebieg kliniczny:

• okres inkubacji wynosi 18-36 godzin;

• objawy początkowe są nieswoiste i przypominają zatrucie pokarmowe; objawy zatrucia wynikają z obecności w pokarmie innych bakterii chorobotwórczych (przy zatruciu samym jadem kiełba­sianym okres wstępny jest bezobjawowy);

• objawy oczne (opadanie powiek, podwójne widzenie);

• upośledzone wydzielanie śliny z uczuciem suchości w ustach;

• porażenie podniebienia i mięśni mimicznych twarzy;

• porażenie perystaltyki i uporczywe zaparcia aż do całkowitej atonii jelit;

• zaburzenia w oddawaniu moczu;

• uogólnione obniżenie napięcia mięśni;

• temperatura ciała jest prawidłowa, a świadomość przez cały czas zachowana;

• śmierć następuje na skutek porażenia mięśni oddechowych (w postaci nieleczonej śmiertelność wy­nosi 60%, w leczonej poniżej 5%).

Leczenie:

1. Płukanie żołądka, lewatywa (jeśli okres od spożycia pokarmu jest niezbyt długi).

1. Antytoksyna botulinowa trójważna ABE 50-100 tys. j.m. i.m., i.v. lub p.o.; następnie antytoksyna monowalentna w dawce 10 tys. j.m. (im wcześniej podana, tym bar­dziej efektywna).

2. Antybiotyk szerokowidmowy.

3. Pielęgnacja chorego.

4. Sztuczna wentylacja w razie potrzeby.

5. Żywienie pozajelitowe.

6. OBOWIĄZKOWA HOSPITALIZACJA.

Diagnostyka i leczenie chorób wywołanych przez pierwotniaki w Polsce.
Lamblioza:

D: poszukiwanie cyst w kale

L:

Rzęsistkowica:

D:

L: metronidazol

Kliniczne postaci WZW B.

Odra.
Charakterystyka kliniczna. Odra wywoływana jest przez wirusa z rodziny Paramyxoviridae. Zakażenie następuje drogą kropelkową. Okres wylęgania trwa 9-11 dni. Samą chorobę można podzielić na trzy okresy: nieżytowy, wysypkowy i okres zdrowienia.

1. Okres nieżytowy, zgodnie z nazwą, charakteryzuje nieżyt górnych dróg oddechowych, któremu towa­rzyszy wysoka gorączka i suchy, bolesny napadowy kaszel. Pod koniec tego okresu na błonie śluzowej policzków pojawiają się drobne białe plamki (tzw. plamki Fiłatowa-Koplika), patogno­moniczne dla odry, gdyż występują tylko w tej chorobie. Plamki ustępują wraz z początkiem wy­sypki lub w ciągu pierwszych 48 godzin jej trwania.

1. Wysypka odrowa jest zlewającą się wysypką gruboplamisto-grudkową. Zabarwienie wykwitów jest początkowo jasnoróżowe, potem żywoczerwone, na koniec brunatne. Wysypka ma charakter zstępujący: pojawia się najpierw na twarzy, potem na szyi i tułowiu, na samym końcu na kończy­nach dolnych i w tej samej kolejności ustępuje. Zmiany nie swędzą ani nie bolą. Po ustąpieniu wykwitów obserwuje się drobnootrębiaste łuszczenie. Zmianom skórnym towarzyszy nieżyt spo­jówek, powodujący ich zaczerwienienie, łzawienie i światłowstręt. Twarz chorego (dziecka lub dorosłego) przybiera charakterystyczny wygląd, co określa się nazwą „buzi zapłakanego dziecka”. Wysypka utrzymuje się średnio 7-9 dni, po których następuje okres zdrowienia.

Leczenie odry jest wyłącznie objawowe.

Powikłania odry mogą wystąpić już w okresie wysypkowym lub po jego zakończeniu. Wszystkie objęte są obowiązkiem leczenia szpitalnego.

Wczesne

Zapalenia płuc pierwotne (spowodowane wirusem odry) lub wtórne (nadkażenie bakte­ryjne). Podgłośniowe zapalenie krtani (w 100% przypadków wymaga hospitalizacji w oddziale inten­sywnej terapii, gdyż grozi obrzękiem i uduszeniem. Zapalenie ucha środkowego. Zapalenie zatok obocznych nosa. Odrowe zapalenie mózgu i/lub opon mózgowo-rdzeniowych, rzadziej poprzeczne zapa­lenie rdzenia.

Późne

Powolne stwardniające zapalenie istoty białej mózgu (leukoencephalitis subacuta sclero­ticans, LESS) jest rzadkim powikłaniem odry, występującym z częstością 1:1 mln chorych. Choroba rozpoczyna się zwykle w 4-5 lat po przecho­rowaniu odry. Powo­duje je mutant wirusa, który bytuje w zwojach nerwo­wych i z niewyjaśnionego po­wodu ponownie się uczynnia. Choroba trwa ok. 1-1,5 roku i nie­uchronnie prowadzi do śmierci. Za­czyna się od narastających objawów otę­piennych i dez­orientacji, do których powoli dołączają objawy ogniskowe. Pacjent gi­nie nie z powodu samej cho­roby, lecz jej po­wikłań. Diagnostyka polega na badaniu serologicznym, wykry­wają­cym bardzo wyso­kie miano przeciwciał odrowych w suro­wicy i ich obecność w pły­nie mózgowo-rdze­niowym. Charakterystyczna jest również tzw. krzywa złotowa w płynie (wytrącanie się koloidalnego złota, powodowane wzrostem stężenia gamma-globulin). W EEG występują patolo­giczne fale rozlane. Stwardnienie rozsiane (???).

Profilaktyka. W Polsce profilaktyka czynna odry jest obowiązkowa (po ukończeniu 12 m.ż. obowiązkowe szczepienie szczepionką skojarzoną przeciwko odrze, śwince i różyczce, po 5. roku życia dawka przypo­minająca szczepionki p. odrze). Obowiązek szczepień wpłynął na znaczne zmniejszenie się liczby zacho­rowań na odrę w Polsce (wyższa zachorowalność występuje m.in. u Romów).

Leczenie RZOM w zależności od wieku.

Schemat leczenia RZOM:

1. Leki p-zapalne: NLPZ lub preparaty steroidowe, np. deksametazon: 8 mg co 6-8 h (dzieci: 0,6-1 mg/kg/dobę).

2. Antybiotykoterapia (antybiotyki bakteriobójcze, szerokowidmowe, przenikające przez barierę krew - płyn mózgowo-rdzeniowy):

a. penicyliny G i półsyntetyczne;

b. cefalosporyny III (i IV) generacji;

c. aminoglikozydy - jako lek drugiego rzutu (odstąpiono od ich pierwszoplanowego stosowa­nia ze względu na silne działanie ototoksyczne i dużą liczbę powikłań ze strony narządu słuchu); w razie nieskuteczności leczenia antybiotykami β-laktamowymi jeden z nich zastępuje się aminoglikozydem lub dołącza aminoglikozyd do terapii skojarzonej.

3. Leki przeciwobrzękowe: 20% mannitol, do którego można dodać4. furosemid: 200 ml co 8-12 h (dzieci: 10 ml/kg/dobę);

5. Leki p-drgawkowe: diazepam, luminal (u dzieci stosowane profilaktycznie, u dorosłych leczni­czo).

6. Immunoterapia (dożylne wlewy immunoglobulin).

7. Leki p-bólowe i p-gorączkowe.

8. W przypadkach współistnienia zespołu DIC: heparyna, osocze antyhemofilowe.

Profilaktyka i leczenie zakażeń oportunistycznych.

Profilaktyka pierwotna:

Gruźlica	próba tuberkulinowa > 5 mm Rtg płuc bz. bakterioskopia plwociny (-)	INH 300 mg/dobę przez 6 mies.
PCP	CD4 < 200/μl	Biseptol 480 1-2 tabl./dobę
Toksoplazmoza	CD4 < 200/μl	???
MAC	CD4 < 50/μl	Klacid 500 mg 2 razy/dobę

Jeżeli wystąpią infekcje oportunistyczne, pacjent wymaga profilaktyki wtórnej w celu odbudowania od­porności.

Leczenie infekcji oportunistycznych:

Gruźlica	wielolekowa chemioterapia p-prątkowa (w gruźlicy pozapłucnej - przynajmniej 12 mies., w gruźlicy płuc postuluje się 9-12 mies.)
PCP	Biseptol (kotrimoksazol) i.v. 8-12 amp./dobę
Toksoplazmoza mózgu	Daraprim (pirymetamina) i.m. 200 mg, a następnie 100 mg/dobę sulfadiazyna 4 g/dobę Antrex (kwas folinowy) 15 mg/dobę
CMV retinitis	Cymevene (gancyklowir) 5 mg/kg co 12h walagancyklowir implanty wewnątrzgałkowe z gancyklowiru, wymieniane raz na 6 mies.
Grzybice	Flukonazol 100-400 mg/dobę Ketokonazol Orungal (itrakonazol) amfoterycyna B z nowych leków kaspofungina
Zakażenia VZV i HSV	Zovirax (acyklowir) 10 mg/kg co 8h

przewlekle WZW typu C

pneumokokowe zap opon morgowo-rdzeniowych

kretkownica kleszczowa

angina paciorkowcowa a mononukleoza zakazna różnice

	Angina paciorkowcowa	Mononukleoza zakaźna
	Paciorkowiec	EBV
	Bez ograniczen	Dzieciństwo lub dojrzewanie
	Penicylina	Objawowe (dieta, wit, łóżko) ew. GKS (obrzęk dróg oddechowych)

5 grypa ludzka a ptasia grypa

cytomegalia - objawy, leczenie

WZW B i D przewlekłe - leczenie i rokowanie

Zawodowe choroby zakaźne

Postępowanie z pacjentem z zespołem oponowym

Toxoplasmoza a toxocaroza

---