LITERATURA W KRAJU
III. POEZJA
6. POECI SPEŁNIONEJ APOKALIPSY
KRZYSZTOF KAMIL BACZYŃSKI (1921- 1944)
charakterystyka:
żona Barbara z Drabczyńskich
przyjaźnie: Iwaszkiewicz, Andrzejewski, Weintraub; znajomości z Miłoszem i Wyką
popularność, prawo do tytułu romantyka czasów wojny
1943- szkoła podchorążych „Agricola”; tytuł st. strzelca podchorążego; psud. „Krzysztof”
rozkazem dowódcy, jako mało użyteczny na miesiąc przed powstaniem zwolniony z „Zośki” i przeniesiony do „Parasola”
4 sierpnia 1944
style:
intelektulano- dyskursywny
wpływ Norwida
gra pojęciami
opozycje
wizjonersko- symboliczny
baśnie, legendy, mity
senna konstrukcja
motywy religijne
dualizm ciała i ducha
etapy:
1939- 1941- etap wczesny
wpływ Czechowicza i wileńskich żagarystów
przyjaźń z J. K. Weintraubem
elegie, kołysanki, idylle, legendy, ballady
wspomnienia dzieciństwa
świat basniowy
1941- zwrot
poematy: Serce jak obłok, Szklany ptak, Olbrzym w lesie
nadal elementy baśniowe, ale widoczne coraz większe porażenie okupacją
postać prometydy, tytana schodzącego zmienić serca ludzi
romantyczny ideał poety jako przywódcy duchowego
katastrofizm generacyjny (Wyka)- Pokolenie; katastrofizm rodzinny (ojciec i dziadek walczyli w powstaniach) Rodzicom, Mazowsze
język metaforyczny, symboliczne słowa- klucze
1943- 1944:
tyrteizm
erotyki
Świętość- pasja świętości
Elegia o [chłopcu polskim]
Z głową na karabinie
Z lasu
inspiracje:
Słowacki- mistycyzm
Rilke
katastrofizm Miłosza- ciemne wizjonerstwo w ramach klasycystycznej formy
Bóg:
Przypowieść, Śnieg, Młot
religia jako narzędzie wtajemniczenia w sferę praw powszechnych
szacunek i tajemnica
strach nad pogwałceniem zasad moralno- chrześcijańskich
wiara w nadejście czasu miłości (Tych miłości)
Erotyka:
wpływy romantyczne
„odbicie” człowieka w drugiej osobie
miłość może być jednak dobra i zła (Dwie miłości)
poemat Wesele poety- napisany po ślubie z Barbarą
utwory:
Śpiew do snu
Niebo złote ci otworzę
Westchnienie
Oddech wiosenny
Akcje podziemia AK:
Poemat o Bogu i człowieku 1942- przeciwnik akcji zbrojnej (→przed „Agricolą”)
Dąkąd to jeszcze 1942- alter ego poety mówi o sobie jako o „cieniu”, który zgubił człowieka
Wybór- poemat:
motto z Jerzego Lieberta Jeździec: Uczyniwszy na wieki wybór,/ w każdej chwili wybierać muszę
bohater Jan dla walki porzuca żonę i matkę
tragizm jak u rycerzy chrześcijańskich
krucjata „przeciw wierze bezsilnej i miłości martwej”
kilka wersji poematu
jedynie ofiara pozwala odkupić winę
conradowski nakaz wierności
tyrteizm:
Ziemia jak ognia słup...
Oddycha miasto ciemnie
Warszawa
Byłeś wielkie stare drzewo
Wiatr
O wolności
Mazowsze
twórczość:
Zamknięty echem 1940
Dwie miłości 1940
Wiersze wybrane 1942; Jan Bugaj
Arkusz poetycki
antologie: Pieśń niepodległa, Słowo prawdziwe, lwowski Śpiew wojny
Śpiew z pożogi 1947- przygotowany jeszcze przez Baczyńskiego:
części: Magia, Krzyk człowieczy
antologia jego tekstów
przypisy i objaśnienia
****************************************************************
TADEUSZ GAJCY (1922- 1944)
charakterystyka:
grupa „Sztuki i Narodu”, redaktor
formy:
poezja
proza
żartobliwa farsa Misterium niedzielne
stylizowany dramat klasyczny Homer i Orchidea
zawiłe metafory
tendencje:
mistycyzm
elementy religijne
satyra i groteska
barokowe rekwizyty
obrzędowość kościelna
trudna miłość
wspomnienie czasów dziecinnych
zamierzona ciemność języka
twórczość:
Widma- poemat 1943;
Grom powszedni 1944
WIDMA:
luźne, profetyczne widzenia
nawiązania do katastrofizmu przedwojennego
wizje końca świata
symbolika biblijna (Apokalipsa, Stary Testament)
elementy grozy i makabry
bohater:
rysy prometejskie
replika zmagań duchowych Konrada z III cz. Dziadó
teodycea- poszukiwanie sankcji dla zła w świecie
splot powagi, niesamowitości i groteski
GROM POWSZEDNI
fascynacja śmiercią
tajemnica relacji łączącej świat umarłych ze świtem żywych
Głos wzywający człowieka do rozszyfrowania świata
tematyka wojenna
przyjaźń, miłość, lata dziecinne
utwory:
Droga tajemnic- fascynacja śmiercią:
wizja zaświatów
połączone w jeden łańcuch wszystkie stworzenia
Głos
wezwanie do powtórzenia drogi Chrystusa
zbawienie, na które trzeba jednak ciężko zapracować
Pieśń nostalgiczna
żal za utraconym dzieciństwem
****************************************************************
TADEUSZ BOROWSKI (1922- 1945)
charakterystyka:
fazy:
okupacyjno- warszawska
klub „esencjastów”, lewicowy odłam młodzierzy
czynne życie konspiracyjne
obozowa (1943)
Pawiak
Oświęcim
niemiecka 1945
obozy Dautmergen i Dachau- Allach
obóz dla „dipisów”
s
s
FAZA OKUPACYJNO- WARSZAWSKA
Gdziekolwiek ziemia 1942:
wieloczęściowy poemat
nawiązanie do katastrofizmu przedwojennego
sceneria apokaliptyczna i kosmiczna
motyw rzeki- przemijanie
dramatyzm ludzkiej egzystencji
samotność
cierpienie
chłód wiejący od gwiazd
bohater:
nienazwany
bunt przeciwko absurdowi świata
działa jedynie w obronie człowieczeństwa, nie jest nadczłowiekiem (→Dżuma Camusa)
Arkusz poetycki nr 2 1944;
wydany, gdy pisarz był już w Oświęcimiu
utwory:
Pieśń- walka nie pozostawi żadnego śladu w historii, ale mimo to powołaniem człowieka jest stawiać czoła koniecznościom
FAZA OBOZOWA
charakterystyka:
przepadły w większości
dla współwięźniów
tematyka:
nieczułość Boga na los człowieka
obrazy piekła; wyrażalność tragedii tylko przez tradycję religijną
utwory:
Drutami okolony skrawek świata...
Do narzeczonej:
lecz próżno w oczy człowiecze patrzę szukając znaku.
Już tyko łopata i ziemia, człowiek i zupy litr
FAZA NIEMIECKA
charakterystyka:
wspomnienia w formie reporterskiej
teksty weszły w skład:
Byliśmy w Oświęcimiu 1945
współ. Janusz Nel- Siedlecki, Krystyna Olszewska
Imiona nurtu 1945- tomik
przedłużenie hitlerowskiego letargu
cynizm, brak skrupułów, fałszywa pobożność
popadnięcie w chęć zemsty (marzenie o „paleniu ludzi w krematorium” Odrodzenie człowieka)
s