Krąg tematyczny: Mały człowiek czy też duży, dobrze, gdy pomocą służy

41. Poduszka dla maluszka

Zapis w dzienniku:

I. „Taniec z przytulanką” - improwizacja ruchowa. „Moja ulubiona przytulanka” - prezentacja przyniesionych do przedszkola ulubionych zabawek, zachęcanie do wypowiedzi wszystkich dzieci.

II. „Niedokończony rysunek” - rysowanie na dużych arkuszach papieru, stworzenie wspólnego rysunku wielkiego misia (każde dziecko wzbogaca pracę, dodając jakiś element). „O kochaniu misia” - nauka piosenki. „Tresowane koty” - zabawa ruchowa, czworakowanie do przodu i do tyłu, koci grzbiet.

III. „Gdzie jest miś?” - szukanie misia i określanie jego położenia w przestrzeni za pomocą określeń: na, pod, obok, między, nad, w itp. „Stary niedźwiedź” - zabawa ruchowa.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• tańczę bez przygotowania, ilustruję ruchem opowieść nauczyciela,

• opowiadam o swojej zabawce, słucham wypowiedzi innych,

• współpracuję z innymi podczas tworzenia wspólnej pracy,

• poprawnie śpiewam piosenkę,

• naśladuję kocie ruchy w trakcie trwania zabawy ruchowej,

• wykonuję polecenia nauczyciela,

• posługuję się określeniami: na, pod, obok, między, nad, w itp.,

• uczestniczę we wspólnej zabawie,

• postępuję zgodnie z regułami zabawy.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Taniec z przytulanką” - improwizacja ruchowa.

Dzieci swobodnie improwizują taniec ze swoją przytulanką do melodii „Ta Dorotka”. Zabawę można również przeprowadzić w formie naśladowczej. Dzieci ustawiają się
w kole. Chętne dziecko wchodzi do środka koła i prezentuje wymyślony ruch taneczny, który pozostałe dzieci wiernie powtarzają.

Uwaga! Należy zwrócić uwagę, aby ruch był prosty i możliwy do odtworzenia.
Po pewnym czasie dziecko w środku koła wybiera swojego następcę i zabawa trwa dalej.

CD Utwory... cz. 2 - „Ta Dorotka” (nr 38)

• „Moja ulubiona przytulanka” - prezentacja przyniesionych do przedszkola ulubionych zabawek dzieci. Dzieci siedzą na dywanie, tworząc koło. Zabawki leżą lub siedzą przed dziećmi. Nauczyciel przypomina punkt umowy grupowej, w którym zostało napisane: Słucham, kiedy mówią inni. Jeśli umowa wcześniej nie została zawarta, wówczas nauczyciel wspólnie z dziećmi zastanawia się nad plusami zawarcia umowy, a także konsekwencjami jej nieprzestrzegania.

Po rozmowie przedszkolaki uroczyście zobowiązują się do przestrzegania umowy. Nauczyciel zaczyna słowami: Od dziś będę słuchał, kiedy mówią inni, a każde dziecko potwierdza słowem: tak.

Następnie nauczyciel pierwszy pokazuje swoją zabawkę. Przedstawia ją, krótko opisuje, opowiada o okolicznościach, w jakich ją otrzymał, a na końcu mówi, dlaczego właśnie ta jest jego ulubioną. Po zakończeniu prezentacji pyta dzieci, kto chciałby opowiedzieć o swojej ulubionej zabawce.

Nauczyciel koordynuje wypowiedzi i wspomaga dzieci mające problemy z [Author ID1: at Wed Jun 3 10:18:00 2009 ]samodzielną prezentacją.

Zadaje im pytania typu:

- Czy twoja zabawka ma imię?

- Skąd ją masz?

Dba, by wszyscy przestrzegali zasady: Słucham, kiedy mówią inni.

Uwaga! Jeśli któreś z dzieci zapomniało przynieść swoją przytulankę z domu - może wybrać ulubioną zabawkę z kącika przedszkolnego.

zabawki przyniesione z domu przez dzieci

II. Zajęcia główne

• „Niedokończony rysunek” - stworzenie wspólnego rysunku wielkiego misia. Dzieci siedzą na dywanie. Nauczyciel pokazuje im dużego misia z przedszkolnej sali. Zachęca dzieci, by opisały, jak miś wygląda, wyliczając kolejno wszystkie jego części.

Po omówieniu przez dzieci wyglądu misia, nauczyciel ustawia go na krzesełku i proponuje dzieciom narysowanie wielkiego rysunku, na którym będzie miś.

Dobrze jest podzielić grupę na 5−6 osobowe zespoły. Każdy zespół dostaje jeden duży arkusz np. szarego papieru oraz flamastry, kredki lub kolorowy papier i klej. Każda
z grup może pracować inną techniką.

Dzieci wspólnie ustalają, od czego należy zacząć rysowanie i w jaki sposób ma przebiegać praca. Następnie każde dziecko po kolei dorysowuje do wspólnego rysunku jakiś element. Po zakończeniu pracy wszyscy oglądają wspólne dzieło. Nauczyciel chwali dzieci za wysiłek włożony w pracę i przypina wszystkie rysunki na tablicy. Dzieci oglądają i omawiają prace swoje oraz innych grup.

• „O kochaniu misia” - nauka piosenki.

Słuchanie piosenki. Rozmowa na temat treści i charakteru piosenki. Nauczyciel zadaje pytania:

- O czym opowiada piosenka?

- Czy melodia jest spokojna,[Author ID1: at Wed Jun 3 10:27:00 2009 ] czy skoczna?

Dzieci śpiewają melodię piosenki na różnych sylabach: la, no, mi.

CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „O kochaniu misia” (nr 16)

• „Tresowane koty” - zabawa ruchowa. Nauczyciel zaprasza dzieci do zabawy. Najpierw zamienia dzieci w koty, używając zaklęcia (n[Author ID1: at Wed Jun 3 10:28:00 2009 ]p. Uwaga! To zaklęcie wszystko zmienia, w małe kotki Was przemieniam: Hoks, poks, maroks. Teraz nie jesteście już przedszkolakami, ale małymi, tresowanymi kotkami - róbcie wszystko, co wam powiem).

Dzieci wykonują różne polecenia.

- Chodzą na czterech „łapach”, raz wolno (jak leniwe koty), raz szybko (jak młode zwinne kotki).

- Przeciągają się, wyginając plecy w koci grzbiet. Zastygają w bezruchu.

- Robią dwa „kocie” kroki do tyłu i dwa do przodu.

- Przechodzą pod stolikiem, obok szafek,[Author ID1: at Wed Jun 3 10:31:00 2009 ] ocierając się o nie.

- Próbują zwinąć się w kłębuszek - kotki zmęczone idą spać. [Author ID1: at Wed Jun 3 10:15:00 2009 ]

Na zakończenie zabawy nauczyciel powtarza zmodyfikowane zaklęcie: Uwaga! To zaklęcie wszystko zmienia, znowu w dzieci Was przemieniam: Hoks, poks, maroks.

III. Zajęcia popołudniowe

• „Gdzie jest miś?” - szukanie misia i określanie jego położenia w przestrzeni. Nauczyciel razem z dziećmi siedzi w kole na dywanie, w środku znajduje się miś. Wszyscy mu się uważnie przyglądają, bo za chwilę miś zostanie schowany. Zanim to nastąpi, nauczyciel wyjaśnia zasady zabawy.

Dzieci zamykają oczy, a nauczyciel przestawia misia w inne miejsce w sali. Daje sygnał, że można już otworzyć oczy. Dzieci rozglądają się, pierwsze, które zobaczy zabawkę - wstaje i opisuje, gdzie jest: obok czego, na czym, w czym, pod czym, między czym a czym. Nauczyciel,[Author ID1: at Wed Jun 3 10:32:00 2009 ] tłumacząc zasady,[Author ID1: at Wed Jun 3 10:32:00 2009 ] przestawia misia tak, by dzieci przypomniały sobie wszystkie określenia.

Kiedy jest już pewny, że dzieci rozumieją zasady, zaczyna zabawę.

Nauczyciel kilkakrotnie przestawia zabawkę, by dzieci zapamiętały wszystkie określenia.

Uwaga! W trakcie zabawy misia mogą przestawiać także dzieci - wtedy nauczyciel zajmuje miejsce w kręgu lub pełni funkcję obserwatora.

• „Stary niedźwiedź” - zabawa ruchowa.

Dzieci trzymają się za ręce i chodzą wolno wokół kucającego w środku dziecka-niedźwiedzia. Śpiewają cicho:

Stary niedźwiedź mocno śpi.

Stary niedźwiedź mocno śpi.

My się go boimy,

na palcach chodzimy.

Jak się zbudzi, to nas zje!

„Niedźwiedź” śpi, pod koniec piosenki budzi się i łapie jedno z dzieci. Dzieci mogą uniknąć złapania - przykucając.

Złapana osoba (która nie zdążyła kucnąć) zostaje „niedźwiedziem”.

CD Utwory... cz. 2 - „Stary niedźwiedź” (nr 42)

42. Wszystkim dzielnie pomagamy

Zapis w dzienniku:

I. „Co może mały człowiek?” - stworzenie listy czynności, które potrafią samodzielnie lub z niewielką pomocą wykonać dzieci (schematycznie, za pomocą prostych symboli wymyślonych przez dzieci). „Mogę, więc pomogę” - zabawa pantomimiczna: naśladowanie czynności z listy propozycji.

II. „Filip, Kuba i zburzona wieża” - wysłuchanie opowiadania z „Książki”; rozmowa o wydarzeniach i bohaterach opowiadania, odwołanie się do wiedzy i doświadczeń dzieci - poprowadzenie rozmowy o podobnych przeżyciach dzieci. „O kochaniu misia” - zabawa przy piosence. „Mały, mniejszy, najmniejszy” - ćwiczenia językowe, stopniowanie przymiotników, bogacenie słownika czynnego dzieci.

III. „Wielka wieża do nieba” - zabawy konstrukcyjne, budowanie w zespołach wież
z klocków, mierzenie ich wysokości za pomocą wspólnej miary - sznurka z zawiązanymi supełkami - porównywanie rezultatów. „Jawor, jawor” - zabawa ruchowa przy piosence.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• opowiadam, w czym mogę pomóc dorosłym,

• wymieniam czynności, które wykonuję samodzielnie,

• przedstawiam czynności za pomocą symbolu,

• przedstawiam różne czynności za pomocą pantomimy,

• uważnie słucham utworu czytanego przez nauczyciela,

• oceniam postępowanie bohaterów,

• mówię o sobie i wspominam ciekawe przeżycia z życia przedszkolnego,

• śpiewam melodyjne piosenki, ilustruję je ruchem,

• wzbogacam zasób słów, stopniuję przymiotniki,

• współpracuję z koleżankami i kolegami w zabawie,

• staram się ułożyć jak największą wieżę z klocków,

• chętnie uczestniczę w zabawie ruchowej.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Co może mały człowiek?” - stworzenie listy czynności, które dzieci potrafią wykonać samodzielnie lub z niewielką pomocą dorosłego.

Nauczyciel gromadzi wokół siebie dzieci i pyta, w jaki sposób pomagają rodzicom lub innym dorosłym.

Po wysłuchaniu kilku odpowiedzi nauczyciel kładzie przed dziećmi duży karton
i flamastry, proponuje, aby wspólnie stworzyli listę prac, w których dzieci pomagają dorosłym. Każdy pomysł ma zostać przedstawiony za pomocą symbolu (prostego rysunku). Nauczyciel podaje kilka przykładów symboli (np. cieknący kran, a pod nim talerz może oznaczać pomoc przy zmywaniu), słucha też propozycji dzieci. Dziecko, które wymyśliło symbol lub inne chętne, rysuje symbol na kartonie. Kiedy dzieciom kończą się pomysły, nauczyciel przypomina o jakich czynnościach rozmawiali wcześniej, podpowiada.

Powstałą listę można powiesić w sali.

duży karton, flamastry

• „Mogę, więc pomogę” - zabawa pantomimiczna. Nauczyciel trzyma stworzoną wcześniej listę czynności, które wykonują dzieci, pomagając rodzicom. Pokazuje kolejno symbole, a dzieci wyjaśniają ich znaczenie. Następnie proponuje zabawę: pokazanie znaczenia wskazanego symbolu za pomocą pantomimy (bez użycia słów
i dźwięków). Jeśli dzieci dobrze radzą sobie z zadaniem, można wprowadzić modyfikacje. Nauczyciel pokazuje symbol oznaczający czynność tylko jednemu dziecku, a ono przedstawia ją za pomocą pantomimy innym przedszkolakom. Zadaniem pozostałych jest odgadnięcie, co zostało pokazane.

stworzona przez dzieci lista - „Co może mały człowiek?”

II. Zajęcia główne

• „Filip, Kuba i zburzona wieża” - wysłuchanie opowiadania z „Książki”, rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela. Dzieci słuchają opowiadania. Następnie odpowiadają na pytania odnoszące się do tekstu i własnych doświadczeń, które miały miejsce w przedszkolu:

- O kim było opowiadanie, którego wysłuchaliście?

- Jak zazwyczaj zachowywał się w przedszkolu Filip?

- Co się wydarzyło, gdy do przedszkola przyszedł Kuba?

- Jak oceniacie zachowanie Kuby i Filipa?

- Czy wam kiedyś przytrafiła się podobna sytuacja w przedszkolu?

- Co należy zrobić i co trzeba powiedzieć, gdy sprawi się komuś przykrość?

• „O kochaniu misia” - zabawa przy piosence.

Podczas zwrotek piosenki dzieci naśladują niedźwiedzie. Spacerują wolno po sali na dwóch nogach, ręce trzymają przed sobą.

W trakcie refrenu, po słowach ...miś ma uszy do targania zatrzymują się, łapią za uszy i kiwają głowami.

CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „O kochaniu misia” (nr 16)

• „Mały, mniejszy, najmniejszy” - ćwiczenia językowe, stopniowanie przymiotników.

Dzieci siedzą w kole, na dywanie. Na środku leżą różne przedmioty, np.: 3 klocki, 3 kubki, 3 talerzyki, 3 doniczki o różnych wielkościach i w różnych kolorach. Nauczyciel zwraca się do dzieci: Popatrzcie na klocki (bierze do ręki największy
z nich) mam jeden mały klocek, ten drugi jest od niego... mniejszy czy większy? A ten trzeci jest od tych poprzednich dwóch… najmniejszy.

Układamy: klocek mały - klocek mniejszy - klocek [Author ID1: at Wed Jun 3 10:15:00 2009 ]najmniejszy.

Tę samą zabawę i sekwencję pytań należy powtórzyć przy układaniu kubków, talerzy
i doniczek.

Uwaga! Gdy dzieci znają już ćwiczenie, poszczególne grupy przedmiotów leżą na tackach, a dzieci zamieniają się przy nich miejscami i samodzielnie wykonują zadanie.

3 klocki, 3 kubki, 3 talerze, 3 doniczki o różnych wielkościach i w różnych kolorach, tacki

III. Zajęcia popołudniowe

• „Wielka wieża do nieba” - zabawa konstrukcyjna. Nauczyciel dzieli przedszkolaki na pięcioosobowe grupy: każde z dzieci losuje karteczkę w określonym kolorze. Po ich wylosowaniu czterolatki tworzą zespoły ze względu na kolor karteczki. Każda
z grup ma do dyspozycji tyle samo klocków. Zadaniem dzieci jest zbudowanie jak najwyższej wieży w określonym czasie. Czas odmierza klepsydra. Po przesypaniu się wszystkich ziarenek piasku następuje mierzenie wysokości wież za pomocą sznurka. Na wysokości wieży danej grupy zostaje zawiązany supełek ze wstążki w kolorze zespołu, który zbudował mierzoną budowlę. W ten sposób, po wykonaniu wszystkich pomiarów, łatwo będzie można ocenić wysokość poszczególnych wież.

klocki, sznurek, karteczki i wstążki w kilku kolorach, klepsydra

• „Jawor, jawor” - zabawa ruchowa przy muzyce.

Ilustrowanie ruchem treści piosenki. Dwoje dzieci staje naprzeciw siebie, podnoszą
w górę ramiona i chwytają się za ręce. Pod ich uniesionymi rękoma przechodzą parami pozostali uczestnicy zabawy. Przy słowach: ...a jednego zatrzymamy dzieci opuszczają ręce, łapią jedną z par. Złapane osoby tworzą nowy „most”.

Jawor, jawor

Jawor, jawor,

Jaworowi ludzie,

Co wy tu robicie?

Budujemy mosty

Dla pana starosty.

Tysiąc koni przepuszczamy,

A jednego zatrzymamy.

CD Utwory... cz. 1 - „Jawor, jawor” (nr 26)

43. Obrazek dla przyjaciela

Zapis w dzienniku:

I. „Koniki” - zabawa bieżna. „Kolorowe koperty” - papieroplastyka, składanie kopert według wskazówek nauczyciela, doskonalenie motoryki małej, precyzji ruchów
i dokładności.

II. „Jeden dzień z życia przedszkola” - tworzenie historyjki obrazkowej, rysowanie poszczególnych wydarzeń, ułożenie chronologiczne, opowiadanie ułożonej historii; nagranie opowiadań dzieci, odsłuchiwanie.

III. „List” - wybranie ciekawych propozycji spośród historyjek stworzonych na poprzednich zajęciach, zapakowanie do kopert, zaadresowanie (dzieci ozdabiają wykonane przez siebie koperty), wysłanie do dzieci z zaprzyjaźnionego przedszkola. „O kochaniu misia” - zabawa ruchowa przy muzyce.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• czerpię radość z zabawy ruchowej,

• własnoręcznie wykonuję kopertę według wskazówek nauczyciela,

• opowiadam o wydarzeniach, w których uczestniczę,

• wymyślam proste opowieści,

• przygotowuję przesyłkę pocztową do wysłania,

• wiem, jak wysyła się list,

• czerpię radość z zabawy przy muzyce.

Przebieg dnia:[Author ID2: at Mon Jul 6 12:23:00 2009 ]

I. Zajęcia poranne

• „Koniki” - zabawa bieżna. Nauczyciel wyznacza skakankami pewien obszar, który jest stajnią dla koników. Dzieci-koniki wychodzą ze stajni na wybieg. Nauczyciel uderza jeden raz w bębenek - koniki zaczynają szybko biegać, mogą rżeć. Na dwa uderzenia konie się zatrzymują. Ponownie nauczyciel uderza raz w bębenek i koniki kłusują. Na końcu zabawy nauczyciel uderza raz w dłonie i koniki wracają do zagrody.

skakanki, bębenek

• „Kolorowe koperty” - papieroplastyka, składanie kopert według wskazówek nauczyciela. Dzieci siedzą przy stolikach. Każdy z przedszkolaków ma przed sobą jedną kartkę papieru rysunkowego A3. Wcześniej nauczyciel na każdej kartce narysował ołówkiem linię równolegle do jej krótszego brzegu, w odległości ok. 2 cm od krawędzi.

Nauczyciel mówi dzieciom, że po śniadaniu będą rysować listy dla dzieci z innego przedszkola. Do wysłania listów potrzebne są koperty - dlatego teraz nauczą się je robić. Nauczyciel najpierw pokazuje zrobioną kopertę, a potem krok po kroku instruuje dzieci, kontroluje wzrokiem ich pracę, a w razie trudności pomaga.

Kolejne etapy:

- Należy położyć kartkę papieru przed sobą tak, by jeden krótszy bok był na dole, a drugi na górze. Na górze musi być bok z narysowaną ołówkiem linią.

- Zagiąć dół kartki tak, by złączył się z linią. Na górze będzie miejsce, żeby włożyć list lub rysunek, boki należy trochę zgiąć i skleić.

Uwaga! Nauczyciel cały czas kontroluje i reguluje tempo pracy dzieci. Zwraca uwagę na sposób wykonywania poleceń. Jeśli dzieci w grupie jest dużo, to można ją podzielić na dwa, trzy lub cztery zespoły i wykonać koperty z każdym z nich oddzielnie.

karki z bloku rysunkowego A3, klej

II. Zajęcia główne

• „Jeden dzień z życia przedszkola” - tworzenie historyjki obrazkowej, rysowanie poszczególnych wydarzeń. Dzieci siadają wokół nauczyciela. Nauczyciel prosi dzieci, aby opowiedziały o jednym, wyjątkowym lub codziennym dniu w przedszkolu. Zwraca uwagę, aby poszczególne części opowiadania były w kolejności chronologicznej. Jeśli dzieci same chętnie opowiadają, to nauczyciel raczej przysłuchuje się im, a jeśli nie mogą przełamać onieśmielenia, to najpierw sam opowiada o swoim dniu w przedszkolu. Dzieci mogą mieć problem z zachowaniem chronologii, wtedy nauczyciel może zadawać pytania pomocnicze, np.: Co się wydarzyło przed śniadaniem?

Po wysłuchaniu opowiadań nauczyciel proponuje narysowanie opowieści w formie historyjek obrazkowych. Dzieci wspólnie z nauczycielem wyjaśniają, czym są historyjki obrazkowe i do czego służą. Jeśli dzieci nie układały ich wcześniej, to nauczyciel pokazuje przykładowe historyjki, prosi o ich ułożenie. Po takim wstępie dzieci rysują.

Po skończeniu pracy dzieci układają obrazki we właściwej kolejności, a potem opowiadają historyjki. Opowieści są nagrywane przez nauczyciela, a następnie odsłuchiwane.

kartony, kredki, magnetofon lub dyktafon

III. Zajęcia popołudniowe

• „List” - wybranie ciekawych propozycji spośród historyjek stworzonych przez dzieci, adresowanie kopert i wysłanie do dzieci z zaprzyjaźnionego przedszkola. Nauczyciel przypomina dzieciom o ich historyjkach i proponuje, by najciekawsze
z nich wysłać do zaprzyjaźnionego przedszkola. Dzieci tworzą specjalną komisję, która wybiera kilka historyjek. Te, które nie zostały wybrane, zostają umieszczone wraz z komentarzami dzieci na wystawie. Oczywiście można wysłać wszystkie historyjki. Następnie nauczyciel siada z dziećmi na dywanie i prowadzi z nimi rozmowę. Pyta o kolejne czynności, które należy wykonać, by listy trafiły do wybranego przedszkola. Od wiedzy dzieci będą zależały sugestie nauczyciela co do kolejnych kroków: dzieci wkładają historyjki do kopert i zaklejają je, przyklejają znaczki, wyjaśniają, co to jest adres, kim jest adresat i nadawca lub też dowiadują się tego od nauczyciela, dyktują adres własnego przedszkola.

Uwaga! Jeśli dzieci nie znają adresu przedszkola, jest to doskonała okazja, by się go nauczyć wspólnie z Bęckiem.

Nauczyciel wpisuje adres zaprzyjaźnionego przedszkola, do którego wysłane będą listy. Na końcu dzieci mogą ozdobić koperty. Jeśli jest taka możliwość, to powinny pójść z nauczycielem i wrzucić listy do skrzynki, a jeśli nie - wówczas ustalają, że zrobi to nauczyciel.

Uwaga! W zredagowanym liście przedszkolaki pozdrawiają dzieci z zaprzyjaźnionego przedszkola i czekają na odpowiedź.

koperty i historyjki obrazkowe zrobione przez dzieci w ciągu dnia, znaczki pocztowe, kredki

• „O kochaniu misia” - zabawa ilustracyjna przy muzyce.

Podczas śpiewania piosenki dzieci ilustrują tekst prostymi gestami.

CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „O kochaniu misia” (nr 16)

44. Muzyka łagodzi obyczaje

Zapis w dzienniku:

I. „Paluszek lub główka” - zabawa ruchowa przy muzyce, reagowanie na polecenia nauczyciela, poruszanie w rytm muzyki wskazaną częścią ciała. „Mały - duży” - porównywanie wysokości dzieci metodą „na oko” i za pomocą miarki.

II. „Rysowanie postaci człowieka” - zorganizowanie doświadczeń pomagających
w kształtowaniu schematu własnego ciała według scenariusza z książki „Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków” E. Gruszczyk-
-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej. „Komar na koncercie” - wysłuchanie wiersza M. Szczerby; rozmowa na temat treści wiersza.

III. „Grzechotki” - wykonywanie prostych instrumentów perkusyjnych, np.
z kubeczków po jogurtach i różnych ziaren. „Znajdź swoją grzechotkę” - zabawa rytmiczna.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• znam nazwy części ciała i odpowiednio reaguję na polecenia nauczyciela,

• określam „na oko” i za pomocą miarki wzrost innych dzieci,

• orientuję się w schemacie własnego ciała,

• rysuję postać człowieka,

• uważnie słucham czytanego wiersza,

• wypowiadam się na określony temat,

• buduję prosty instrument muzyczny i wykorzystuję go w zabawie,

• powtarzam krótki rytm,

• gram na zbudowanej przez siebie grzechotce.

Przebieg dnia:[Author ID2: at Mon Jul 6 12:25:00 2009 ]

I. Zajęcia poranne

• „Paluszek lub główka” - zabawa ruchowa przy muzyce.

Dzieci w rozsypce poruszają się krokiem marszowym we wszystkich kierunkach sali. Na umówiony sygnał i hasło np. kolana! poruszają tylko kolanami w rytm muzyki. Prowadzący wymienia różne części ciała (np. głowa, palce, biodra, ramiona), a dzieci poruszają nimi w rytm marsza.

Ważne, by nauczyciel brał czynny udział w zabawie - pokazywał ruchy ciała nieśmiałym dzieciom.

CD Utwory... cz. 1 - „Marsz kawalerii” W. Kilara (nr 18)

• „Mały - duży” - porównywanie wysokości dzieci metodą „na oko” i za pomocą miarki. Nauczyciel zwraca się do dzieci siedzących w kole - pyta, czy wszyscy są tego samego wzrostu, kto jest wyższy, kto niższy. Następnie prosi na środek pary. Zadaniem pozostałych dzieci jest określenie „na oko”, które ze stojących dzieci jest duże, a które małe. Nauczyciel może pokazać sposób mierzenia się dwojga dzieci. W tym celu prosi, by stanęły plecami do siebie, a trzecie dziecko wskazuje dziecko duże, czyli wyższe, i mniejsze, czyli niższe. Dla pewności pomiaru nauczyciel pokazuje miary: lekarską lub krawiecką, wyjaśnia, w jaki sposób należy się nimi posługiwać i wspólnie z przedszkolakami dokonuje pomiaru ich wzrostu. Wynik mierzenia można zapisać dziecku na kartce - pasku papieru. Nawet jeśli dziecko nie zapamięta swojego wzrostu, to dzięki kartce na dłużej zapamięta samą zabawę - czynność mierzenia.

miara krawiecka lub lekarska, kartki

II. Zajęcia główne

• „Rysowanie postaci człowieka” - organizowanie doświadczeń pomagających
w kształtowaniu schematu własnego ciała. Dzieci siedzą na dywanie, twarzą zwrócone do nauczyciela. Każde z nich ma w dłoni małe lusterko. Drugą dłonią wskazują te części ciała, o których mówi nauczyciel.

Np.:

- Pokaż włosy, pogłaszcz je, zobacz w lusterku, jakiego są koloru, czy są długie, czy krótkie.

W podobny sposób dzieci wskazują i obserwują: czoło, oczy, rzęsy, brwi, nos, usta, uszy, brodę, policzki.

Po ćwiczeniu nauczyciel robi krótką przerwę. Dzieci mogą położyć się na dywanie, rozluźnić się, zrobić kilka głębokich wdechów. Następnie przedszkolaki odkładają lusterka, biorą do rąk lalki i siadają ponownie na dywanie. Nauczyciel zwraca uwagę dzieci na fakt, że lalki mają takie same części ciała jak ludzie. Dzieci oglądają lalki
i porównują z własnym ciałem (głowa, plecy, brzuch, ręce, nogi, dłonie, stopy, palce).

Po chwili dzieci odkładają lalki i przygotowują się do narysowania portretu. Zamykają oczy i przypominają sobie jak wygląda człowiek, a następnie rysują siebie, mamę lub tatę.

Po zakończeniu pracy nauczyciel urządza wystawę.

E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków. Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycieli przedszkola, WSiP, Warszawa 2004, s. 94-97.

lusterka, misie, kartki, kredki

• „Komar na koncercie” - wysłuchanie wiersza Marka Szczerby, rozmowa na temat jego treści.

Nauczyciel czyta wiersz.

Komar na koncercie

Kiedyś na koncert symfoniczny

wpadł komar - krwi żądny i dynamiczny.

Ponad głowami publiki

poleciał w kierunku muzyki.

- Decyzja szybka - siadam na skrzypka!

I obrał kurs na skrzypka szyję

(wszak z żądzy krwi ledwo żyje).

A muzyki czary

łagodzą zamiary.

Przysiadł na strunie i słucha,

i drga przy smyczka ruchach.

Skrzypek tak grał i grał,

a komar tak drgał i drgał.

Zapragnął też w pewnym momencie

wziąć udział w tym koncercie,

dostroić chciał swój bzyk

do tego, co robi smyk.

Na strunie bzycząc komar drgał,

a skrzypek grał i grał...

Marek Szczerba

Po recytacji nauczyciel pyta dzieci:

- O czym był wiersz?

- Co próbował zrobić komar?

- Dlaczego komar nie ukąsił skrzypka?

- Jak zakończyła się wyprawa głodnego komara?

M. Szczerba „Komar na koncercie” [w:] „Najpiękniejsze wiersze dla dzieci”, J. [Author ID1: at Tue Jun 9 15:11:00 2009 ]Brzechwa, W. Chotomska, L. J. Kern i inni autorzy, Wilga, Warszawa 2006, s. [Author ID1: at Tue Jun 9 15:11:00 2009 ]123.

III. Zajęcia popołudniowe

• „Grzechotki” - wykonanie prostych instrumentów perkusyjnych. Dzieci wsypują do pustych pojemników różnego rodzaju ziarna, nasiona lub piasek. Z pomocą dorosłego szczelnie zaklejają kubeczki i buteleczki taśmą klejącą, a następnie ozdabiają kawałkami kolorowej folii samoprzylepnej. Po zakończeniu pracy każde dziecko prezentuje swoją grzechotkę: zarówno jej wygląd, jak i dźwięk. Po prezentacji nauczyciel może przeprowadzić kilka zabaw, np.:

- poszukiwanie grzechotki (na zasadzie ciepło - zimno) - jedno dziecko wychodzi
z sali (lub zamyka oczy). Nauczyciel chowa grzechotkę tego dziecka, którego nie ma. Po powrocie przedszkolak ma znaleźć ukryty instrument. Nauczyciel kieruje krokami dziecka, mówiąc „ciepło - zimno”, by jak najszybciej odkryło miejsce schowania grzechotki,

- która grzechotka teraz gra? - nauczyciel ustawia dwie grzechotki o zróżnicowanej barwie. Demonstruje dźwięk wydawany przez każdy z instrumentów. Dzieci zamykają oczy. Nauczyciel gra na instrumencie. Zadaniem dzieci jest wskazanie grzechotki, którą poruszał nauczyciel.

kubeczki po jogurtach, groch, fasola, płatki kukurydziane, kasza, ryż, płatki owsiane, taśma klejąca, kolorowe folie samoprzylepne

• „Znajdź swoją grzechotkę” - zabawa rytmiczna.

Każde dziecko kładzie swoją grzechotkę w wybranym miejscu na podłodze. Nauczyciel akompaniuje do zabawy na klawesach. Gdy gra rytm do podskoków, dzieci podskakują pomiędzy grzechotkami w różnych kierunkach. Na przerwę
w muzyce muszą szybko odnaleźć swój instrument, podnieść go z podłogi i czekać. Zadaniem dzieci jest uważne wysłuchanie krótkiego rytmu w wykonaniu nauczyciela, a następnie powtórzenie go na swoich grzechotkach.

grzechotki, klawesy

45. Czy dobry humor jest zaraźliwy?

Zapis w dzienniku:

I. „Musztra” - zabawa logopedyczna usprawniająca narządy mowy. „Smutna czy wesoła?” - zabawa muzyczno-ruchowa. „Pojedynek na miny” - kto się szerzej uśmiechnie, kto zrobi kwaśniejszą minę itp.; nazywanie min, określanie nastrojów
z nimi związanych.

II. „Buzia na talerzu” - ozdabianie tekturowych talerzyków jednorazowych, lepienie na nich plastelinowych twarzy, toczenie wałeczków z plasteliny i formowanie różnych min. „Ze sobą” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych według W. Sherborne.

III. „Ojciec Wirgiliusz” - zabawa ruchowa. „Deszczowa zabawa” - zabawa muzyczno-ruchowa.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• usprawniam narządy mowy,

• bez przygotowania wykonuję ruch do muzyki,

• określam nastrój muzyki,

• panuję nad swoją mimiką,

• pokazuję różne miny,

• staram się nazywać to, co czuję,

• właściwie odczytuję minę innego dziecka,

• ćwiczę sprawność dłoni,

• współpracuję z innymi dziećmi podczas ćwiczeń,

• bawię się zgodnie z ustalonymi zasadami,

• akcentuję pierwszą miarę taktu.

Przebieg dnia:[Author ID2: at Mon Jul 6 12:26:00 2009 ]

I. Zajęcia poranne

• „Musztra” - zabawa logopedyczna z wykorzystaniem ćwiczeń warg i języka. Nauczyciel opowiada dzieciom, że do robienia śmiesznych min i głośnego śmiechu, konieczne jest wygimnastykowanie buzi. Dlatego proponuje zabawę: „Języczek-

-żołnierz na defiladzie”. Nauczyciel wydaje polecenia, demonstruje i kontroluje poprawność wykonania.

MUSZTRA I

Usta szeroko otwarte. Język maszeruje jak żołnierz na defiladzie:

RAZ! - czubek języka na górną wargę.

DWA! - czubek języka do lewego kącika ust.

TRZY! - czubek języka na dolną wargę.

CZTERY! - czubek języka do prawego kącika ust.

• MUSZTRA II

Język maszeruje jak żołnierz na defiladzie:

RAZ! - czubek języka na górną wargę.

DWA! - czubek języka na dolną wargę.

TRZY! - czubek języka do lewego kącika ust.

CZTERY! - czubek języka do prawego kącika ust.

Pięknie! - cmokamy z zadowoleniem, usta ułożone w dzióbek i cmokanie.

I. Rutkowska-Błachowiak, Gimnastyka buzi na wesoło. Ćwiczenia narządów artykulacyjnych dla dzieci, Bonami Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna, Poznań 2000, s. 11.

• „Smutna czy wesoła?” - zabawa muzyczno-ruchowa.

Dzieci słuchają fragmentów dwu utworów: „Pavana” G. Faurégo i „Le basque”
M. Maraisa. Po wysłuchaniu każdego z nich nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat tempa i nastroju utworu.

- Czy muzyka była szybka, czy wolna?

- Czy była smutna, czy wesoła?

Po zakończeniu rozmowy nauczyciel prosi dzieci, aby w umówiony sposób poruszały się do słuchanej muzyki. Podczas utworu „Pavana” chodziły wolno po sali lub − stojąc w miejscu − kołysały się na boki. Gdy usłyszą utwór „Le basque” − podskakiwały osobno „w rozsypce” lub parami w małych kółeczkach.

CD Utwory... cz. 1 - „Pavana” G. Faurégo (nr 16) CD Utwory... cz. 2 - „Le basque” M. Maraisa (nr 4)

• „Pojedynek na miny” - nazywanie min, określanie nastrojów z nimi związanych.

Każde dziecko trzyma w ręku lusterko. Nauczyciel wyjaśnia, że zabawa polega na robieniu min. Wcześniej dzieci wymieniają części twarzy, którymi poruszają w trakcie robienia różnych min, a nauczyciel dla potwierdzenia słów prosi, by nimi poruszały. Następnie dzieci robią po kolei różne miny i wyjaśniają, w jaki sposób zmieniają się części twarzy:

- mina wesoła,

- smutna.

Nauczyciel prosi dzieci, by spojrzały na niego i stwierdziły, która z zaprezentowanych min mówi, że jest zamyślony (pokazuje minę zamyśloną i groźną).

Po rozszyfrowaniu, która mina jest miną zamyślonego człowieka, nauczyciel pyta co może oznaczać druga z pokazanych min. Po wysłuchaniu wypowiedzi dzieci nauczyciel prosi o odłożenie lusterek. Proponuje dzieciom zabawę w pojedynek na miny.

Dzieci stają w parach naprzeciwko siebie. Robią na zmianę miny: wesołe, kwaśne, straszne. Najpierw jedno dziecko, później drugie, próbują szerzej się uśmiechnąć, mocniej skrzywić itp.

lusterka

II. Zajęcia główne

• „Buzia na talerzu” - ozdabianie tekturowych talerzyków jednorazowych, lepienie na nich plastelinowych twarzy. Nauczyciel łączy dzieci w pary. Pary siadają przy stolikach, na których leży plastelina i talerzyki.

Dzieci ugniatają plastelinę, formują wałeczek. Próbują z wałeczka zrobić kulkę. Jeśli dzieci nie potrafią jej uformować, nauczyciel udziela im wskazówek i pomaga.

Naciskają kulkę z całej siły i robią „placek”.

Dzieci biorą papierowe talerze - będą na nich lepić z plasteliny twarz koleżanki lub kolegi z pary. Zwracają szczególną uwagę na minę jaką zrobił „model”.

Po skończonej pracy dzieci pokazują swoje dzieła, nazywają minę, którą zrobiły. Nauczyciel urządza wystawę prac.

• „Ze sobą” - wykonywanie ćwiczeń gimnastycznych wg Weroniki Sherborne.

1. Wstęp - dzieci siedzą z nogami wyprostowanymi na dywanie, tworząc koło. Najpierw rozcierają dłońmi kolana, a potem lekko uderzają o nie dłońmi
   i łokciami. Następnie spychają ugięte kolana do podłogi.

2. Dzieci dobierają się parami.

3. „Turlanie” - jedno dziecko z pary kładzie się na plecach na dywanie, a drugie, łapiąc za biodro i ramię, próbuje przepchnąć drugie na brzuch, a potem
   z powrotem na plecy. Po kilku powtórkach dzieci zamieniają się miejscami.

4. „Tunel” - przedszkolak z pary wykonuje pozycję „na czworakach”, a drugie dziecko przechodzi pod nim. Po chwili dzieci zamieniają się rolami.

5. „Kołyska” - jedno dziecko siedzi na podłodze, a drugie siada między jego nogami. Pierwsze z nich obejmuje swojego kolegę ramionami, nogami,
   a następnie delikatnie bujają się z boku na bok. Po chwili następuje zamiana.

W. Sherborne, Ruch rozwijający dla dzieci, przeł. M. Bogdanowicz, PWN, Warszawa 2006, s. 16-27

III. Zajęcia popołudniowe

• „Ojciec Wirgiliusz” - zabawa muzyczno-ruchowa ze śpiewem, naśladowanie czynności znanych dzieciom z codziennego życia rodzinnego.

Ojciec Wirgiliusz

Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje,

a miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje.

Hejże, dzieci, hejże ha!

Róbcie wszystko to, co ja.

Wybrana osoba z grupy wchodzi do środka koła i pokazuje ruchem czynności kojarzące się dzieciom np. z różnymi formami aktywnego spędzania czasu z rodziną (np. jazda na rowerze). Reszta dzieci naśladuje te czynności. Powinno nastąpić jak najwięcej zmian. [Author ID1: at Wed Jun 3 10:15:00 2009 ]

CD Utwory... cz. 1 - „Ojciec Wirgiliusz” (nr 27)

• „Deszczowa zabawa”- zabawa muzyczno-ruchowa.

Muzyka do zabawy składa się z trzech oddzielnych utworów w metrum 2/4, 3/4, 4/4.

Potrzebne będą kolorowe tarcze, po jednej dla każdego dziecka.

Podczas pierwszego utworu „na dwa” dzieci siedzą w rozsypce w różnych miejscach sali. Akcentują każde „raz”, delikatnie stukając wskazującym palcem w tarczę. Podczas drugiego utworu „na trzy” dzieci wstają. Trzymając tarczę jak wahadło zegara, kołyszą się na boki i akcentują „raz”.

Trzeci utwór „na cztery” zaprasza wszystkich do maszerowania po sali i zaznaczania „raz” lekkim uderzeniem w tarczę (jak na bębenku).

Zabawę powtarzamy dwa razy. Akcentowanie „raz” odbywa się bez objaśniania dzieciom budowy metrycznej.

W drugim semestrze można wprowadzić naukę piosenki i wykonać zabawę ze śpiewem.

CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Deszczowa zabawa” (nr 33)

Propozycje zajęć do tematów 41-45 opracowała Kamila Staros.

flamastry, kredki, klej, kolorowy papier, kilka arkuszy papieru, miś

miś

„Książka” s. 22-23

kartonowe talerzyki, plastelina

---