OKO

• Oko ma kształt kuli o średnicy ok. 25 mm.

a - twardówka; b - rogówka; c - soczewka oczna (dwuwypukła) zbudowana z materiału o zmiennym współczynniku załamania, średnio równym 1,437; d - ciało szkliste (bezbarwny płyn); e -tęczówka z otworem źrenicy; f - siatkówka; g - żółta plamka; h - plamka ślepa i nerw wzrokowy.

OKO - c.d.

• Układ optyczny oka składa się z trzech powierzchni załamujących: jednej rogówki i dwóch soczewki. Uproszczony schemat optyczny oka:

• Zdolność zbierająca soczewki ocznej standardowego oka wynosi 21,8 dioptrii a rogówki - 59,9 dioptrii.

• Zmiana ogniskowej układu optycznego oka odbywa się przy pomocy odpowiednich mięśni dzięki zmianie promieni krzywizn soczewki - akomodacji.

OKO - c.d.²

• Oko nieakomodowane przystosowane jest do obserwacji przedmiotów w nieskończoności. Akomodacja pozwala standartowemu oku obserwować przedmiotu od nieskończoności do ok. 10 cm. Najmniejsza odległość, przy której oko nie odczuwa zmęczenia mięśni napinających soczewkę nazywa się odległością dobrego widzenia - D=25 cm.

• Dalekowzroczność - wada, polegająca na tym, ze długość gałki ocznej jest za mała w stosunku do zdolności zbierającej nieakomodującego oka.

• Krótkowzroczność - j.w. za duża.

OKO - c.d.³

• Starczowzroczność - z wiekiem soczewka traci elastyczność, maleje siła mięśni akomodujących, więc zmniejsza się zakres akomodacji oka.

• Siatkówka jest odbiornikiem światła. Zbudowana jest z komórek światłoczułych zwanych czopkami i pręcikami, połączonych poprzez nerwy wzrokowe z ośrodkiem widzenia w mózgu.

Czułość pręcików jest kilkadziesiąt tysięcy razy większa od czułości czopków. Czułość zarówno czopków, jak i pręcików, zależy od długości fali odbieranego promieniowania.

OKO - c.d.⁴

• Efekt Purkyniego polega na tym, że w zależności od intensywności oświetlenia, zmienia się względna jasność różnych kolorów, odbieranych przez oko.

• Największa gęstość czopków (ok. 150 000 na mm²) obserwuje się w tzw. plamce żółtej (brak pręcików). Podczas obserwacji drobnych szczegółów oko samoczynnie ustawia się tak, aby obraz utworzył się na plamce żółtej. W ten sposób oś widzenia nachylona jest względem osi optycznej oka pod katem ok. 5°.

• Plamka ślepa to z kolei inny charakterystyczny punkt na siatkówce - wychodzi przez nią pęk włókien nerwowych do mózgu.

WIDZENIE BARWNE

• Wrażenia wzrokowe możemy podzielić na dwie kategorie: wrażenia barwne (chromatyczne) i niebarwne.

• Teoria Younga-Helmholtza wyjaśnia widzenie barwne w następujący sposób: w czopkach istnieją trzy rodzaje substancji światłoczułych, każda z maksimum dla innej barwy.

WIDZENIE BARWNE - c.d.

• Każdą dowolną barwę
można przedstawić jako kombinację trzech niezależnych barw:

gdzie
oznaczają stopnie „podrażnienia” receptorów
.

• Mieszanie barw opisują takie same prawa, jak dodawanie wektorów. Pomnożenie współczynników
przez dowolna liczbę oznacza np. wydłużenie wektora
a więc zmianę jaskrawości barwy, bez zmiany jej odcienia.

WIDZENIE BARWNE - c.d.²

• Współrzędne trójchromatyczne to unormowane współczynniki:

,
,

Ponieważ:
więc wystarczy podać tylko dwie współrzędne trójchromatyczne, żeby opisać odcień barwy.

---