Zad.1 Podać definicje podstawowych cech fizycznych gruntów.
Gęstość objętościowa gruntu
Gęstością objętościową ρ nazywamy stosunek masy gruntu do jego objętości . Wyznaczamy ją ze wzoru
gdzie m - masa gruntu
V - objętość gruntu.
Sposoby wyznaczania gęstości objętościowej:
• w wodzie za pomocą parafiny
• w pierścieniu metalowym
• w cylindrze stalowym
• za pomocą rtęci
Gęstość właściwa szkieletu
Gęstością właściwą gruntu ρs nazywamy stosunek masy jego cząstek do ich objętości. Obliczamy ją według wzoru. Wyznaczamy metodą kolby Le Chateliera, metodą piktometru.
gdzie m - masa cząstek gruntu
Vs - objętość szkieletu gruntowego
Wilgotność naturalna
Wilgotnością naturalną gruntu nazywamy procentowy stosunek masy wody mw zawartej w jego porach do masy szkieletu gruntowego ms. Próbki gruntu powinny być naturalnej wilgotności (NW), naturalnej strukturze (NNS) lub wilgotności w stanie powietrzno-suchym.
Zad.2 Podać definicje i wzory przeliczeniowe następujących pochodnych cech fizycznych: ၲd, n, e, wr, Sr.
Gęstość objętościowa szkieletu gruntu
Gęstością objętościową szkieletu gruntu nazywamy masę ziarn i cząstek stałych w jednostce objętości gruntu. Wyznaczamy ją ze wzoru:
gdzie ms - masa szkieletu w próbce gruntu, oznaczona przez wysuszenie,
V - objętość próbki (przed wysuszeniem).
Porowatość
Porowatością n nazywamy stosunek objętości porów Vp do objętości całego gruntu V:
Szczelność
Szczelnością m nazywamy stosunek objętości szkieletu gruntu Vp do objętości całego gruntu V:
Wskaźnik porowatości
Wskaźnikiem porowatości nazywamy stosunek objętości porów do objętości cząstek gruntu (szkieletu); wskaźnik ten obliczamy ze wzoru:
Wilgotność całkowita
Grunt ma wilgotność całkowitą, gdy jego pory są całkowicie wypełnione wodą. Wilgotność całkowitą wr w procentach oblicza się ze wzoru:
gdzie mw` - masa wody całkowicie wypełniająca pory gruntu,
ms - masa szkieletu gruntowego.
Stopień wilgotności
Stopień wilgotności Sr określa stopień wypełnienia porów gruntu wodą. Obliczamy go ze wzoru:
Zad.3 Wymienić metody wyznaczania gęstości objętościowej oraz podać, dla jakich gruntów są one stosowane.
Gęstość objętościowa jest jednym z parametrów charakteryzujących strukturalno-teksturalne właściwości gruntów. Jej wartość zależy od składu mineralnego, porowatości i wilgotności gruntów. W zależności od rodzaju gruntu oraz stanu i wielkości próbki, przeznaczonej do badań, przy oznaczaniu gęstości objętościowej gruntu stosuje się jedną z czterech metod:
1) metodę pierścienia tnącego, |
2) metodę rtęciową, |
3) metodę wyporu hydrostatycznego ( parafinowania ), |
4) metodę oznaczania gęstości objętościowej w cylindrze. |
Pierwsze trzy metody stosuje się przy badaniu gruntów spoistych, drugą i trzecią również dla gruntów skalistych, metodę czwartą - przy badaniu gruntów niespoistych. Spośród wymienionych powyżej metod oznaczania gęstości objętościowej metoda pierścienia tnącego jest metodą najprostszą, najszybszą i przy dokładnym wykonaniu oznaczenia pozwala również na uzyskanie bardzo dokładnych wyników. Należy więc ją stosować zawsze tam, gdzie rodzaj, stan gruntu oraz jego ilość na to pozwalają.
Zad.4 W badaniach laboratoryjnych określano ciężar objętościowy gruntu za pomocą pierścienia metalowego o ciężarze 109.17 [G], średnicy wewnętrznej 4.34 [cm] i wysokości 3.44 [cm]. Dla dwóch badanych próbek NNS stwierdzono odpowiednio: ciężar pierścienia z gruntem G1 =211.73 [G] i G2 = 212.67 [G]. Określić wartość ciężaru objętościowego gruntu w [kN/m3] oraz wilgotność w [%] jeżeli po wysuszeniu próbki bez pierścienia ważyły odpowiednio 83.50 [G] i 85.00 [G]. Ocenić poprawność wykonanych oznaczeń.
Dane wynikające z badania:
masa pierścienia bez gruntu: mp= 109,17g
masa pierścienia z gruntem: mpm1= 211,73g
mpm2= 212,67g
średnica pierścienia: d= 4,34cm
wysokość pierścienia: h= 3,44cm
Obliczenie wyników:
masa gruntu: mm= mpm-mp → mm1= 211,73g - 109,17g = 102,56g
mm2= 212,67g - 109,17g = 103,5g
objętość próbki:
gęstość objętościowa:
ciężar objętościowy gruntu:
masa wody w próbce: mw= mmt-mst → mw1= 211,73g -83,5g = 128,23
mw2= 212,67g -85,5g = 127,17
wilgotność naturalna:
→
Zad.5 Na podstawie poniższych wartości liczbowych podstawowych cech fizycznych określić porowatość i wskaźnik porowatości gliny morenowej: wn=14 %, ၧ=20,5 kN/m3, ၧs=2,67 kN/m3.
Porowatość
Porowatością n nazywamy stosunek objętości porów Vp do objętości całego gruntu V:
Wskaźnik porowatości
Wskaźnikiem porowatości nazywamy stosunek objętości porów do objętości cząstek gruntu (szkieletu); wskaźnik ten obliczamy ze wzoru:
Zad.6 Próba gruntu pobrana metodą A (NNS) o masie 2290 g ma objętość V=1,15თ10-3 m3. Po wysuszeniu zmniejszyła swoją masę do ms=2035 g/cm3. Obliczyć wartości pochodnych cech fizycznych: ၲd, n, e, wr, Sr.
Gęstość objętościowa szkieletu gruntu
Porowatość
Szczelność
Wskaźnik porowatości
Wilgotność całkowita
.
Stopień wilgotności
Zad.7 Cylinder o ciężarze 200.94 [G] z próbką NNS gruntu niespoistego o objętości 136.09 [cm3] waży 466.32 [G]. Po wysuszeniu próbka ważyła 219.14[G]. Określić ciężar objętościowy i wilgotność badanego gruntu w jednostkach odpowiednio [kN/m3] i [%].
gęstość objętościowa:
ciężar objętościowy gruntu:
wilgotność naturalna:
Zad.8 W jaki sposób można określić gęstość objętościową gruntu niespoistego?
Przy badaniu gruntów niespoistych stosujemy metodę oznaczania gęstości objętościowej w cylindrze.
Zad.9 Co to jest powierzchnia graniczna i właściwa gruntu i od czego zależy?
Wiele właściwości fizyczno-mechanicznych gruntów jest wynikiem współdziałania fazy stałej i ciekłej. Intensywność tych zjawisk zależy między innymi od wielkości powierzchni, na której te zjawiska zachodzą. Powierzchnię taką nazywa się powierzchnią właściwą gruntu i wyraża najczęściej w m2/kg. Wielkość powierzchni właściwej zależy od wielkości cząstek i ziarn, z których składa się grunt, a w przypadku gruntów spoistych - od składu mineralnego frakcji iłowej.
Powierzchnię graniczną ziaren i cząstek gruntu w przeliczeniu na jednostkę masy nazywamy powierzchnią właściwą. -im większa powierzchnia właściwa, tym większa aktywność fizyczna i chemiczna
Zad.10 Jak można określić gęstość objętościową gruntu w badaniach polowych (in situ)?
Badania gruntów w warunkach ich naturalnego występowania pozwalają na:
Charakterystykę przestrzeni gruntowej w postaci ciągłego określania badanych parametrów sondowań w pionowym profilu.
Określenie głębokości podłoża nośnego.
Badanie cech gruntów w rodzimym stanie naprężeń, w miejscu gdzie grunt będzie pracował.
Szybkie i jednocześnie ekonomiczne otrzymywanie danych o podłożu budowlanym.
Posługując się opisywaną tu aparaturą należy mieć świadomość, iż są to tylko narzędzia, które nam pomagają w charakteryzowaniu właściwości gruntów - tworów przyrody. Wynik zawsze obciążony jest charakterystyką urządzenia, zastosowaną korelacją empiryczną (i jej adekwatnością do badanych utworów geologicznych). Oprócz dokładności i staranności, która jest nieodłącznym elementem przeprowadzanych przez nas badań, do otrzymanych wyników musimy dodać zdobytą wiedzę i doświadczenie aby uzyskać właściwą interpretację cech masywu gruntowego.