Dr Agnieszka Grzelak, Szkoła Główna Handlowa
Podstawy prawa - 110540-0956
Kazusy - część ogólna prawa cywilnego
Anna i Barbara zawarły w dniu 19.10.2010 r. umowę darowizny w formie aktu notarialnego; przedmiotem darowizny na rzecz Barbary (córki Anny) była zabudowana nieruchomość o pow. 20 arów. Z dnia 19.10.2010 r. pochodzi też podpisany przez Barbarę dokument, obejmujący jej oświadczenie spisane przez Annę, w którym Barbara zobowiązała się zapłacić Annie w okresie jednego i pół roku sumę 150 000 zł. Przed zawarciem umowy Barbara wręczyła Annie 5000 zł, a w dniu jej zawarcia 45 000 zł, później łącznie 25 000 zł. Anna żąda obecnie zapłaty reszty sumy z odsetkami.
Oceń zasadność działania Anny.
Grzesiek ma 14 lat, na swoje 13 urodziny otrzymał od ojca rower. Po pewnym czasie do Grześka zgłosił się jego kolega Sławek, który ma 16 lat, zaoferował zapłatę ceny 1500 zł za rower. Grzesiek bez wahania zawarł z nim umowę sprzedaży. Dowiedziawszy się o tym ojciec Grześka kazał synowi oddać otrzymane pieniądze i zabronił przekazania Sławkowi roweru. Z kolei rodzice Sławka dowiedziawszy się o zakupie syna, skierowali do ojca Grześka list, w którym żądali potwierdzenia zawarcia umowy i wydania roweru. Ojciec Grześka nie odpowiedział na list, uważa że umowa jest nieważna i jedyne do czego obowiązany to zwrot ceny.
Czy umowa sprzedaży została skutecznie zawarta? Czy rodzice Sławka mogą skutecznie żądać wydania zakupionego roweru?
W dniu 1 października 2010 r. Piotr wyjeżdżał za granicę na roczne stypendium. W związku z tym, że leciał do Meksyku, nie brał ze sobą swojego samochodu. Na ten czas oddał go do bezpłatnego korzystania Grzegorzowi. Umówili się, że Grzegorz zwróci auto 1 października 2011 r., wtedy bowiem Piotr planował powrót. Piotr w umówionym terminie nie wrócił do kraju, gdyż przedłużono mu stypendium na kolejny rok. Grzegorz jednak zgodnie z umową 1.10.2011 r. odstawił auto do garażu Piotra i już więcej z niego nie korzystał. Dopiero 1.11.2012 r. Piotr wrócił do kraju. Kiedy zobaczył swoje auto w garażu, odkrył liczne zarysowania na masce. W związku z tym 2.11.2012 r. zwrócił się do Grzegorza o naprawienie szkody wynikłej z uszkodzenia auta. Grzegorz odmówił, twierdząc, że roszczenie Piotra jest już dawno przedawnione. Piotr się z tym nie zgadza, uważa że jego roszczenie uległo zawieszeniu przez czas trwania przeszkody w jego dochodzeniu przed sądem polskim, tj. przez czas kiedy przebywał w Meksyku.
Oceń szanse Piotra w dochodzeniu roszczenia przed sądem zakładając, że Piotr w 2010 r. miał 25 lat.
Adam darował nieruchomość, którą odziedziczył po swoich rodzicach, swej kuzynce Barbarze. Ze względu na swój związek emocjonalny z tą nieruchomością nie chciał, aby wyszła ona z majątku rodzinnego. W związku z tym w akcie notarialnym zastrzegł, że Barbara nie może przenieść własności nieruchomości na osobę niespokrewnioną. Po 11 latach Barbara zbyła przedmiotową nieruchomość swojemu konkubentowi - Anzelmowi. Gdy dowiedział się o tym Adam, wniósł sprawę do sądu o ustalenie, iż czynność prawna między Barbarą a Anzelmem była nieważna, albowiem w umowie darowizny Adam wyraźnie zastrzegł niedopuszczalność zbycia nieruchomości. Na wypadek nieuwzględnienia tego żądania Adam wniósł o wydanie orzeczenia zastępującego oświadczenie woli Barbary o przeniesieniu własności nieruchomości z powrotem na Adama, gdyż nie dochowała ona nałożonego w umowie darowizny warunku, którym ograniczone było przeniesienie własności nieruchomości. Barbara podniosła, iż roszczenie majątkowe, uległo przedawnieniu z terminem 10 lat.
Kto ma rację?
Maria C. udzieliła Janowi K. pełnomocnictwa w formie pisemnej do sporządzenia testamentu na rzecz Anny P., a następnie Jan K. sporządził testament własnoręcznie imieniem Marii C. powołując do spadku w całości Annę P. Po śmierci Marii C. spadkobiercy ustawowi twierdzą, że nastąpiło dziedziczenie według ustawy, natomiast Anna P. powołuje się na testament.
Oceń stan prawny.
X i Y, będący przedsiębiorcami, zawarli umowę sprzedaży komputerów. X miał zapłacić Y cenę 10.3.2005 r. Kiedy w styczniu 2007 r. Y zażądał od niego pieniędzy, X zwodził go, twierdząc, że zapłaci na koniec miesiąca, a potem trzykrotnie w ostatniej chwili przekładał termin przelewu pieniędzy, tłumacząc się problemami z kontem bankowym. 20.3.2007 r. Y wystąpił na drogę sądową w celu odzyskania wierzytelności. X podniósł zarzut przedawnienia roszczenia (por. art. 554 KC). Y twierdzi, że mimo iż upłynął termin przedawnienia, to ze względu na wcześniejsze zachowanie X podniesienie przez niego zarzutu przedawnienia powinno być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Czy ma rację?
Czy rozstrzygnięcie sądu byłoby inne, gdyby w tym stanie faktycznym Y zwrócił się do X z żądaniem zapłaty w kwietniu 2007 r., a ten przez swoje działania doprowadził do tego, że Y wystąpił przeciwko niemu z powództwem dopiero w lipcu 2007 r.?