PRAWO CYWILNE
Literatura: Radwański „Prawo Cywilne - Część Ogólna”
Wykłady z 12.10.2003r.
Zakres regulacji
Uregulowania prawne dotyczące stosunków prawnych. Cechą charakterystyczną tych stosunków jest równoprawność stron. Stronami są zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne. Uregulowania zakresu prawa cywilnego obejmują wszystkich mieszkańców danego kraju.
Źródła prawa cywilnego
Źródłami prawa cywilnego jest :
-prawo stanowione.
-zwyczaj i prawo zwyczajowe
-zasady współżycia społecznego
-orzecznictwo i juryspondencja
Podstawowym źródłem prawa cywilnego jest Kodeks Cywilny. Obecnie obowiązujący Kodeks Cywilny pochodzi z 1964 roku, a obowiązuje od 1.01.1965 roku. Kodeks ten został uchwalony w okresie Realnego Socjalizmu, stąd też uregulowania prawne w nim zawarte w dużej mierze odnosiły się do gospodarki socjalistycznej. W 1989 roku, kiedy dokonały się w Polsce głębokie przemiany ustrojowe, zrodził się problem co zrobić z Kodeksem Cywilnym. Były dwie możliwości:
-uchylić stary i na prędce uchwalić nowy kodeks
-modyfikować stary kodeks
Przyjęto drugi wariant i w 1990 roku dokonano nowelizacji kodeksu i powołano komisję kodyfikacyjną. Obecnie prawie są zakończone prace nad nowym Kodeksem Cywilnym i można żywić nadzieję, że w ciągu roku nowy Kodeks Cywilny.
W starym kodeksie wykreślono te artykuły, które nie przystawały do nowej gospodarki. Następnie dodano nowe takie, które przystają do nowej gospodarki.
Kodeks Cywilny nie wyczerpuje wszystkich uregulowań dotyczących prawa cywilnego.
Przykłady takich ustępów to:
-ustawa o najmie lokali
-ustawa o Księgach Wieczystych
-ustawa o Prawie Spółdzielczym
3. Zasady prawa cywilnego.
Za zasady prawa cywilnego rozumiemy prawne reguły, wspólne wszystkim uregulowaniom prawno - cywilnym.
Zasada nieretroakcji prawa. Oznacza to, że prawo nie może działać wstecz. Każde nowe uregulowanie prawne dotyczy zdarzeń przyszłych a nie przeszłych, np. nie można wprowadzać prawa wstecz. Ale w pewnych przypadkach może być ta zasada zawieszona, np. gdy chodzi o dobro i korzyści obywateli. Jednak działanie wstecz musi wyraźnie wynikać z przepisów przejściowych końcowych.
Zasada współżycia społecznego. Według tej zasady nikt nie może czynić ze swojego prawa użytku, który by był sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie nie jest uważane za wykonanie prawa i nie korzysta z ochrony prawnej. Chodzi o to, że osoba uprawniona nie łamie prawa, lecz go nadużywa. Stosuje prawo niezgodnie z zasadami powszechnie uznanymi w kulturze danego społeczeństwa, która jest dziedzictwem i składnikiem kultury europejskiej.
Ciężar dowodzenia. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Inaczej mówiąc ten kto twierdzi musi udowodnić że to co mówi jest prawdziwe.
Zasada domniemania dobrej wiary. Ustawodawca ustanowił, że jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary, domniemywa się istnienie dobrej wiary. Zasada ta odnosi się do całego prawa cywilnego, w szczególności do tych przypadków, z którymi przepisy prawne wiążą się z powstaniem skutku dobrej lub złej wiary.
Tylko człowiek jest osobą fizyczną. Jednak w okresie prenatalnym istota posiada pewną zdolność prawną warunkową. Zdolność prawną posiada każdy od urodzin aż do śmierci. Człowiek przez swoje decyzje może zmieniać swoją sytuację prawną. Dzieci między 13 a 15 rokiem życia, obcokrajowcy, osoby ubezwłasnowolnione, mogą podejmować tylko decyzje prawne, które mogą im przysporzyć majątku.
4.dobra osobiste.
Dobra osobiste to:
- zdrowie
-wolność
-cześć
-swoboda sumienia
-nazwisko, pseudonim
-wizerunek
-tajemnica korespondencji
-nietykalność mieszkania
-twórczość naukowa i artystyczna
Katalog dóbr osobistych jest otwarty i mogą być dodawane nowe dobra. Są to prawa podmiotowe bezwzględne. Nie mogą być naruszane przez innych. Są to prawa o charakterze nie zbywalnym. Ten czyje dobro jest cudzym działaniem, może żądać zaniechania, usunięcia skutków, a jeżeli została wyrządzona szkoda, można żądać jej naprawy.
Osoba prawna jest tworem fikcyjnym, stworzonym na wzór osoby fizycznej. Tworzy się ją dla podejmowania różnych działań politycznych, gospodarczych, społecznych, charytatywnych, oświatowych, kulturalnych i innych. Osobami prawnymi są przede wszystkim: skarb państwa, jednostki organizacyjne, którym przepisy nadają osobowość prawną. Do osób prawnych państwowych zalicza się:
- skarb państwa
- PKP
- gminy
- powiaty
- związki gminne.
Osobami prawnymi są również spółki handlowe, a mianowicie spółki S.A. i Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Osobami prawnymi są fundacje, partie polityczne, związki wyznaniowe, uczelnie, itp.
Osoby prawne podejmują działania w sposób zgodny z ustawą, przepisami prawa oraz ze statutem osoby prawnej. Każda osoba prawna posiada organy, które działają w jej imieniu, reprezentują ją na zewnątrz, występują w sądzie, itp. Osoba prawna ponosi odpowiedzialność za swoje działania, a w pewnych przypadkach również jej organa ponoszą odpowiedzialność cywilną i karną. Podobnie jak osoba fizyczna tak i osoba prawna posiada siedzibę (miejsce, w którym znajduje się zarząd). Z pojęciem osoby, tak fizycznej jak i prawnej wiąże się pojęcie mienia i majątku.
Poprzez pojęcie mienia rozumie się własność i inne prawa majątkowe. Pojęcie mienia odnosi się wyłącznie do aktywów, nigdy do obowiązków może być stosowane bez odniesienia się do jakiejkolwiek osoby. Mienie bowiem jest to majątek i prawa majątkowe, które przysługują skarbowi państwa albo jednostką samorządowym np. gminie, powiatowi. Majątek, są to aktywa i pasywa przynależne do konkretnej osoby. Każdy majątek wymaga zarządu, nie jest bowiem dobrze gdy majątek nie posiada zarządzającego. Właściciel majątku lub zarządzający ponosi z tego tytułu ponosi odpowiedzialność.
Surogacja - polega na tym, że w miejsce części majątku można go zastąpić czymś innym. Jeżeli mamy odrębny majątek i z niego kupujemy coś i to wchodzi do wspólnego majątku.
Przez rzecz rozumiemy przedmiot materialny wyodrębniony z przyrody i mający byt niezależny. Rzeczą nie jest przyroda, tylko przedmioty z niej wyodrębnione. Do rzeczy nie zaliczamy np. zwłok ludzkich. Narządy ludzkie też nie są rzeczami. Są przedmioty w przyrodzie, które nie spełniają warunków rzeczy materialnych, np. dzięki temu, że człowiek umie liczyć jednostki energii, to jest ona rzeczą ruchomą. Ciecze i gazy nie wyodrębnione z przyrody nie są rzeczą. Rzeczami są dobra kultury, zwierzęta, itp. Jednak należy uwzględnić specyfikę zwierząt (odczuwają ból i mają psychikę).
Podstawowym podziałem rzeczy jest podział na rzeczy ruchome i nieruchomości. Ustawodawca definiuje tylko pojęcie nieruchomości. Przez nieruchomość ustawodawca rozumie część powierzchni ziemi stanowiącą odrębny przedmiot własności, ale i budynki i części budynków, jeżeli na mocy przepisów stanowią odrębny przedmiot własności. Każda nieruchomość posiada księgę wieczystą. Specyficznymi nieruchomościami są przedsiębiorstwa i gospodarstwa rolne. Innym podziałem rzeczy jest podział na rzeczy dopuszczone do obrotu gospodarczego i wyjęte spod obrotu gospodarczego. Nie wszystko jest na sprzedaż. Są rzeczy wyjęte z obrotu gospodarczego na mocy prawa sakralnego itp.
Części składowe rzeczy.
Wyróżniamy rzecz główną i części składowe. Część składowa należy do rzeczy głównej nie może być ona odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co może być odkręcone (odłączone) bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości. W przypadku części składowych gruntu, częściami składowymi mogą być budynki, drzewa, przyłącza itp. Wyjęcie części składowej z rzeczy głównej uniemożliwia korzystanie z rzeczy głównej.
Przynależności.
Przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej). W tym przypadku również być ten sam właściciel rzeczy głównej i przynależności. Przynależność nie traci swojego charakteru przez przemijające pozbawienie jej faktycznego związku z rzeczą główną. Czynność prawna mająca za przedmiot rzecz główną, rodzi skutek prawny w związku do przynależności, czyli czynności prawne obejmują również przynależność.
Pożytki.
Każda rzecz przynosi owoce (pożytki). Możemy je podzielić na :
- pożytki naturalne
- pożytki cywilne
- pożytki prawne
Pożytki naturalne rzeczy są to jej płody i inne odłączone od niej części składowe. Są to owoce drzewa, przychówek, płody ziemi. Owoce naturalne uzyskują byt samoistny, kiedy zostaną wyodrębnione.
Pożytki cywilne rodzą się z czynności cywilno prawnych. Zawarcie umowy najmu powoduje pożytek w postaci czynszu.
Pożytki prawne rodzą się z praw przysługujących, np. jeżeli jesteśmy krewnymi osoby zmarłej to jesteśmy spadkobiercami, spadkobiercami owocem jest spadek.
Przedsiębiorstwo i gospodarstwo rolne.
Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna lub prawna prowadząca gospodarstwo rolne lub działalność gospodarczą.
Przedsiębiorstwo jest to skład czynników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych działań gospodarczych, obejmujących wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, a w szczególności: firmę, znaki towarowe, księgi handlowe, nieruchomości, ruchomości, patenty, wzory użytkowe i zdobnicze, zobowiązania i obciążenia. Ustawodawca podkreśla obowiązki firmy która nie powinna nikogo wprowadzać w błąd co do osób, wyrobów i źródeł zaopatrywania. Każdy czyn prawny obejmujący przedsiębiorstwo, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Oczywiście przedsiębiorstwo może być zbyte, wydzierżawione albo obciążone prawem użytkowania.
Przedsiębiorstwo rolne (gospodarstwo rolne).
Za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem. Gospodarstwo rolne to nie tylko grunt, ale i przynależności. Nabywca gospodarstwa jest solidarnie odpowiedzialny ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzonym gospodarstwem. Nabywca może być zwolniony z tej odpowiedzialności tylko wówczas, gdy nie wiedział o istniejącym zobowiązaniu w momencie nabycia gospodarstwa rolnego. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do w3artości nabytego gospodarstwa rolnego i to w chwili jego nabycia. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć.
Wykład z dn. 26.10.2003r
Czynności prawne (umowy, akty i inne czynności)
Czynności prawne dzielimy na:
∗ jednostronne
∗ dwustronne (wielostronne)
∗ realne
∗między żyjącymi
Czynność jedno czy dwustronną rozróżnia się ze względu na ilość stron składających oświadczenie woli.
Istotnym rozróżnieniem czynności prawnych jest również wydzielenie czynności konsensualnych lub realnych.
Czynność prawna, konsensualna dochodzi do skutku wówczas gdy strony złożą oświadczenie woli. Samo oświadczenie woli wystarcza do wykonania czynności prawnej. Typowym rodzajem czynu konsensualnego jest umowa najmu.
Czynności realne wymagają dodatkowego działania polegającego na przesunięciu wartości rzeczy z jednaj strony na drugą. Typowym przykładem czynności realnej jest umowa pożyczki, która skuteczna jest dopiero wówczas, gdy pożyczkodawca przekaże pieniądze pożyczkobiorcy. Każda czynność prawna posiada pewne elementy składowe. Wśród nich wyróżniamy:
- elementy istotne składowe czynności prawnej
- elementy dodane do czynności prawnej
- elementy w sposób naturalny złączone z czynnością prawną
Istotne elementy są to takie elementy, bez których czynność prawna by nie istniała. W umowie kupna sprzedaży elementy istotne to porozumienie się stron, co do ceny i przedmiotu umowy.
Dodane elementy składowe czynności prawnej mają znaczenie wówczas, gdy strony w umowie same dadzą znaczenie tym elementom. Najczęściej są to warunek i termin, ale mogą być też inne.
Elementy naturalne to elementy, o których strony wcale nie muszą mówić, bowiem elementy te wynikają z natury rzeczy. Np. kupując chleb z zasady przyjmuje się że ma być świeży.
Zakres skutków czynności prawnej.
Czynność prawna wywołuje nie tylko te skutki prawne, które są w niej wyrażone, ale również te które wynikają z ustaw, zasad współżycia społecznego czy ustalonych zwyczajów. Nie można np. w drodze czynu prawnego ograniczyć uprawnienia do przeniesienia, zmiany lub zniesienia prawa, jeżeli według ustawy prawo to jest zbywalne. Należy zdać sobie sprawę, że każda czynność prawna sprzeczna z ustawą albo dokonana w celu obejścia ustawy jest nieważna. Również czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Czynność prawna może być dotknięta nieważnością w całości lub części.
Oświadczenie woli.
Istotnym elementem czynności prawnej jest oświadczenie woli. Ustawodawca wychodzi z przeświadczenia, że oświadczenie woli może być wyrażone przez każde zachowanie się osoby, byle by tylko zachowanie to w sposób wyraźny ujawniało jej wolę. Przyjmuje się, że oświadczenie woli jest złożone z chwilą, gdy treść tego oświadczenie dotarła do adresata, bądź istnieją okoliczności wskazujące, że adresat mógł się z nią zapoznać. Obecnie oświadczenie woli może być złożone w formie elektronicznej. Przyjmuje się, że zostało ono złożone z chwilą, gdy wprowadza je do ośrodka komunikacji elektronicznej w taki sposób żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią. W pewnych przypadkach ustawodawca jednak może wymagać formy szczególnej zawarcia czynności prawnej: formy pisemnej czy formy aktu notarialnego. Oświadczenie woli może być zastąpione przez prawomocne orzeczenie sądu. Oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają okoliczności, w których zostało ono złożone. Ponadto należy uwzględnić zasady współżycia społecznego, oraz ustalone zwyczaje.
Wady oświadczenia woli.
Skuteczność czynności prawnej zależy przede wszystkim od treści i stanu woli składającego oświadczenie. Oświadczenie woli jest czynnikiem łączącym stan psychiki człowieka ze stanem rzeczywistym. Gdy dochodzi do rozbieżności mówimy o wadzie oświadczenia woli.
Typy wady oświadczenia woli.
- brak świadomości
- wolnej woli.
Brak świadomości jest to taki stan psychiczny człowieka, który uniemożliwia podejmowanie decyzji i wyrażanie jej na zewnątrz (choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy i inne zaburzenia czynności psychicznej). Czynności prawne dokonane w czasie braku świadomości, są nieważne na mocy prawa.
Brak wolnej woli zawsze powiązany jest z przymusem fizycznym. W przypadku stosowania przymusu fizycznego czynność prawna jest nieważna.
Oświadczenie pozorne.
Ustawodawca mówi, że nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Taka sytuacja ma miejsce, gdy oświadczenie woli zostało złożone przez osobę dla ukrycia innej czynności prawnej. Ktoś komuś daruje dom, ale żeby uniknąć podatku od darowizny, spisuje umowę kupna - sprzedaży. Pozorność oświadczenia woli ma wpływ na skuteczność odpłatnej czynności prawnej dokonanej na podstawie pozornego oświadczenia woli, jeżeli wskutek tej czynności osoba trzecia nabywa prawa.
Błąd jest to mylne wyobrażenie o rzeczywistości. W przypadku błędu chodzi nam o treść czynności prawnej. Jeżeli ktoś dokonał czynności prawnej pod wpływem błędu, to czynność prawna jest skuteczna, ale można uchylić się od skutków prawnych oświadczenia woli. Można powołać się na błąd tylko wówczas, gdy istnieje uzasadnione przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu, nie złożyłby oświadczenia woli. Jest to tak zwany błąd istotny.
Podstęp, jest to kwalifikowana forma błędu. W tym przypadku błąd wywołała druga strona podstępnie, celem osiągnięcia korzyści z czynności prawnej. Również w tym przypadku działający na skutek podstępu, może uchylić się od skutków czynności prawnej, ale nie tylko wtedy, gdy błąd był istotny, lecz również, gdy błąd nie dotyczył czynności prawnej.
Groźba jest to przymus psychiczny, któremu nie można się oprzeć. Istotne jest tu zawsze to, że groźba musi zawierać jakieś zło zagrażające drugiej osobie. Osoba, która dokonała czynności prawnej (oświadczenia woli), pod wpływem groźby, może uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia. Musi jednak wykazać, że jemu lub innej osobie grozi niebezpieczeństwo osobiste lub majątkowe. Uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu lub groźby, następuje po złożeniu oświadczenia tej osobie na piśmie.
Forma czynności prawnej.
Podstawową zasadą jest zasada swobody wybory formy czynności prawnej przez strony. Ustawodawca przewiduje różnego rodzaju formy czynności prawnych, daje jednak różne natężenie zachowania tejże formy. W przypadku formy pisemnej, najczęściej ustawodawca każe ją zachować do celów dowodowych. W pewnych przypadkach ustawodawca narzuca zachowanie formy pisemnej pod rygorem nieważności. Czynności prawne, których wartość przekracza 2000 PLN powinny mieć formę pisemną. Niektóre czynności prawne szczególnie: wydzierżawienie przedsiębiorstwa, przeniesienie własności nieruchomości, umowa spółki, wymagają formy pisemnej - notarialnej pod rygorem nieważności.
Forma czynności prawnej wynika nie tylko z ustawy, lecz może być ona zastrzeżona w umowie, w związku z tym strony są zobowiązane taką umową.
Osoba nie potrafiąca pisać, lecz potrafiąca czytać, może złożyć oświadczenie woli w formie pisemnej, czyniąc na dokumencie odcisk tuszowy palca, a inna osoba poświadcza to podpisem. Oświadczenie może być podpisane przez inną osobę lub poświadczone przez notariusza lub wójta gminy. W niektórych przypadkach ustawodawca wymaga poświadczenia daty i wówczas data taka jest pewna, lub poświadczenia podpisu.
Umowy.
Poprzez umowę rozumiemy dwu lub wielostronne porozumienie się, co do istoty elementu czynności prawnej mającej cel gospodarczy. W systemie prawa polskiego obowiązuje zasada swobody zawierania umów. Swoboda ta dotyczy zarówno treści umów jak i stron które umowy zawierają. Musimy zdawać sobie sprawę z tego, że ograniczenia treści umów mogą mieć swoje źródło w ustawach, zasadach współżycia społecznego czy normach moralnych.
Szczególnym rodzajem umów są umowy adhezyjne (umowy przystąpienia). Są one stosowane przy masowej sprzedaży produktów. Ze względu na masowość, nie pertraktuje się z osobą kupującą. Przystępujący sam decyduje się czy godzi się na przystąpienie.
Sposoby zawierania umów (oferta, aukcja, przetarg, negocjacja).
Oferta ma dwie strony, jest oferent, który oferuje i oblat, który przystępuje. Ofertą jest wówczas gdy zawiera ona wszystkie istotne elementy umowy. Za ofertę nie poczytuje się reklamy, cenników, zaproszenia do rokowań czy informacji o produkcie. Każda oferta może być ograniczona przedmiotowo lub czasowo. To ograniczenie jest istotne, bo w przeciwnym wypadku oferent musiał by oferować towar na niezmienionych warunkach zawsze. Ograniczenie rzeczowe polega na tym że oferent oferuje towar do wyczerpania zapasów. Ograniczenie czasowe to oferta ważna w jakimś okresie czasu (np. oferta przedświąteczna).
Przy ofercie jest ważne aby oblat odpowiedział oferentowi na jego zaproszenie. Oferta może być złożona bezpośrednio, jak i przy wykorzystaniu środków technicznych i elektronicznych. W przypadku formy elektronicznej, konieczne jest, aby oferent poinformował oblata o czynności technicznej dotyczącej procedury zawierania umowy. Oferent musi poinformować o skutkach prawnych dotyczących rzeczy i o zasadach utrwalania zabezpieczeń. Przyjęcie do wiadomości treści oferty przez oblata nie wymaga, aby oblat również złożył oświadczenie woli o przyjęciu oferty, wystarczy że zacznie wykonywać umowę.
Aukcja i przetarg.
Aukcja jest ustna.
Przetarg jest pisemny.
Rozpoczęcie aukcji i przetargu dokonuje się poprzez ogłoszenie miejsca i czasu, przedmiotu i warunków aukcji lub przetargu. Raz ogłoszone warunki aukcji lub przetargu mogą być zmienione tylko wtedy, gdy zostały ogłoszone w treści.
Aukcja polega na tym, że oferenci składają oferty ustne, a zawarcie umowy dokonuje się z tym, który w drodze przybicia zaoferował najlepsze warunki.
Przetarg polega na tym, że oferenci składają oferty pisemne. Rozstrzyga się go nie jednoosobowo, lecz przez komisję przetargową.
Przystąpienie do aukcji lub przetargu powiązane jest z wpłatą wadium. Każdy z przystępujących musi złożyć odpowiednie zabezpieczenie w postaci wadium. Zabezpieczenie to służy na wypadek gdyby osoba, która wygrała przetarg lub aukcję, nie wywiązała się z umowy. Osoba taka traci wadium.
Uczestnicy aukcji lub przetargu mogą żądać unieważnienia przetargu lub aukcji a nawet zawartej umowy, jeżeli powzięli wiadomość, że podczas przetargu czy aukcji doszło do naruszenia prawa lub dobrych obyczajów.
Negocjacje są etapem poprzedzającym zawarcie umowy i służą one zawarciu tej umowy ostatecznie. W trakcie negocjacji strony dopracowują treść przyszłej umowy. Negocjacje dotyczą poważnych umów gospodarczych.
Warunek jest to zdarzenie przyszłe, niepewne czynności prawnej. Warunek może być zawieszający albo rozwiązujący.
Warunek rozwiązujący polega na tym, że skutki czynności prawnej występują natychmiast, ale w przypadku ziszczenia się warunku.
Warunek zawieszający jest to okoliczność, która powoduje, że czynność prawna jest uzależniona od warunku (umowa ubezpieczenia).
Warunek może być zależny lub niezależny od woli człowieka. Każdy warunek wyklucza wszelkie celowe działania służące do jego ziszczenia lub nieziszczenia, a w niektórych przypadkach może być karalne. Pewnych czynności prawnych nie można jednak dokonać z zastrzeżeniem warunku (małżeństwo, przeniesienie prawa własności nieruchomości). Pewne warunki są niemożliwe do spełnienia.
Termin jest to zdarzenie przyszłe pewne, od którego uzależnia się skutek czynności prawnej. Tak jak w przypadku warunku, termin zawieszający jak i rozwiązujący może być oznaczony w dniach, miesiącach lub „na początku, środku lub końcu miesiąca.
Przedstawicielstwo. Ustawodawca postanowił, że wszystkie czynności prawne mogą być dokonywane przez przedstawiciela (poza wyłączonymi ustawą).
Przedstawicielstwo bezpośrednie - oznacza to że działania przedstawiciela przynoszą skutki prawne dla osoby przedstawianej .
Przedstawicielstwo ustawowe wynika z ustawy i to ustawodawca wskazuje, kto jest przedstawicielem.
Przedstawicielstwo umocowania polega na tym, że przedstawiciel działa nie na mocy ustawy, lecz na mocy umocowania.
Pełnomocnictwo ogólne umocowuje do wykonywania czynności prawnych zwykłego zarządu. Powinno ono być udzielone na piśmie a w szczególnych wypadkach aktem notarialnym. Pełnomocnictwo ogólne nie obejmuje czynności procesowych czy prawa do sprzedaży nieruchomości. W tych przypadkach stosuje się pełnomocnictwo szczególne. Pełnomocnictwo może być odwołane w każdej chwili przez obie strony (mocodawca i pełnomocnik). Po wygaśnięciu umocowania, pełnomocnik zobowiązany jest zwrócić dokument umocowania. Pełnomocnik nie musi osobiście wykonywać czynności prawnych, lecz może je powierzyć innym pełnomocnikom.
Prokura to rodzaj pełnomocnictwa, z którym mamy do czynienia w przypadku przedsiębiorców. Prokurent posiada zawsze taki sam zakres uprawnień jak przedsiębiorca. Prokura pod rygorem nieważności musi być udzielona w formie pisemnej. Prokurentem może być osoba posiadające pełną zdolność prawną. Prokura może być odwołana w każdym czasie. Fakt ustanowienia prokurenta lub jego odwołania musi być zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wszelkie pisma kierowane do zarządu muszą być też kierowane do prokurenta.
www.student.e-tools.pl
1