Parametryczne krzywe trzeciego stopnia
W grafice komputerowej reprezentacje gładkich krzywych można uzyskać przez zastosowanie funkcji wyższego stopnia.
Odpowiednie funkcje mogą być wyrażone:
bezpośrednio
dla danego x: y = f(x), z = g(x)
Nie można wtedy uzyskać takich krzywych, które dla jednej wartości x dają wiele wartości y (nie są funkcjami), np. okręgi lub elipsy muszą być reprezentowane przez kilka segmentów
równaniami uwikłanymi
f(x, y, z) = 0
Dane równanie może mieć więcej niż jedno rozwiązanie, np. x2 + y2 = 1 reprezentuje dwie połówki okręgu
równaniami parametrycznymi
x = x(t), y = y(t), z = z(t)
Wybór stopnia wielomianu
wielomian stopnia drugiego:
x(t) = bxt2 + cxt + dx
y(t) = byt2 + cyt + dy 0 ≤ t ≤ 1
z(t) = bzt2 + czt + dz
Wymaga 3 warunków brzegowych dla jednoznacznego określenia np. przechodzenie przez dwa punkty + zgodność kierunku.
wielomian stopnia trzeciego:
x(t) = axt3 + bxt2 + cxt + dx
y(t) = ayt3 + byt2 + cyt + dy 0 ≤ t ≤ 1
z(t) = azt3 + bzt2 + czt + dz
lub oznaczajÄ…c
Q(t) = [x(t) y(t) z(t)]T = c * T
Zapewnia interpolacje odcinka krzywej przez podanie 4 parametrów (warunków brzegowych). Mogą to być np. dwa punkty końcowe + pochodne w punktach końcowych.
Wielomiany parametryczne III stopnia są również najniższego stopnia krzywymi, które nie leżą w płaszczyźnie 3D.
wielomian stopnia wyższego niż trzeci:
Wymagają wyższej liczby warunków do określenia współczynników i mogą oscylować w sposób trudny kontrolowania.
Dla określenia współczynników równań krzywych III stopnia potrzebne są 4 parametry wynikające z warunków brzegowych. Z uwagi na postać tych warunków stosuje się różne rodzaje krzywych:
krzywe Hermit'a
określone są przez dwa punkty końcowe + dwa wektory styczne w punktach końcowych
krzywe Béziera
określone przez dwa punkty końcowe + dwa punkty dodatkowe, które mają wpływ na wektory styczne w punktach końcowych.
krzywe sklejane
krzywe te mają ciągłość C1 i C2 w punktach połączenia i przechodzą blisko swoich punktów sterujących, ale w ogólnym przypadku nie interpolują punktów
B-spline
wielomian z ciągłością C0, C1 i C2, który interpoluje (przechodzi) przez punkty kontrolne. Ten wielomian ma o jeden stopień ciągłości więcej niż dwa poprzednie. B-spline charakteryzuje lepsza gładkość niż poprzednie postacie.
Wady: - przesuwanie dowolnego punktu wpływa na kształt całej krzywej,
- czas obliczeń wymagany do wyznaczenia krzywej jest dłuższy.
Tworzenie krzywej typu splajn na bazie zadanych punktów.
Określamy punkt początkowy splajnu (1).
Określamy punkty kolejne (1-5).
Określamy kierunek stycznej dla początku i końca (6, 7).
Określamy tolerancje dopasowania krzywej.