Ewidencja zagadnienia na ko�o


Cechy katastru jako systemu informacji przestrzennej:

Ustawa z dnia 17 maja 1989r. „Prawo geodezyjne i kartograficzne” (Dz.U.05.240.2027, tekst jednolity)

Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r.
w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U.01.38.454)

Rozporzadzenie Rady Ministrów z dn.4.06.1956 w sprawie klasyfikacji gruntów

Ewidencja gruntów i budynków (kataster nieruchomości) - jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz
o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami
i lokalami.

Ewidencja gruntów i budynków ma na celu gromadzenie i dostarczanie danych na potrzeby:

Podstawowymi jednostkami odniesienia dla celów ewidencyjnych, które są ściśle związane
z podziałem administracyjnym kraju są:

Jednostka ewidencyjna - obszar gruntów położonych w granicach administracyjnych gminy,
a jeżeli w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta albo wyodrębnionej dzielnicy - również w granicach administracyjnych miasta lub wyodrębnionej dzielnicy. Jednostki ewidencyjne z uwagi na duże obszary, jakie zajmują, a więc i utrudnienia w technice zakładania i prowadzeni ewidencji gruntów, zostały podzielone na obręby.

Obręb - podstawowa jednostka powierzchniowa, dla której sporządza się odrębny operat ewidencyjny. Obszar obrębu tworzą powierzchnie wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład, a jego granice na obszarach wiejskich powinny być zgodne
z granicami wsi, miejscowości, sołectw.

Działka ewidencyjna - ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny ze względu na stan prawny, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

Z definicji wynika, że działka jest określona pod względem:

  1. identyfikacji (oznaczenie działki),

  2. geometrycznym (granice działki),

  3. topologicznym (spójność obszaru),

  4. czasu (rejestracji i aktualizacji),

  5. wyróżnionych atrybutów opisowych, które wpływają na definiowanie działki w sposób dostosowany do konkretnego katastru.

Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób, wykazuje się jako odrębne działki, jeżeli:

  1. Wyodrębnione zostały w wyniku podziału (dokumentacja przyjęta do ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej).

  2. Są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości (KW, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych, decyzjach administracyjnych).

  3. Obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe wody śródpolne, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

UZYTEK:ciągła czesc pow. Ziemi użytkowana w sposób jednolity

Kontur użytku gruntowego - ciągły obszar gruntu w granicach obrębu, wyodrębniony
ze względu na faktyczny sposób zagospodarowania; lub oznaczony na mapie linią zamkniętą
i odpowiednim symbolem spójny obiekt powierzchniowy.

Kontur klasy gleboznawczej - ciągły obszar gruntu w granicach obrębu wyodrębniony
w wyniku klasyfikacji gleboznawczej; lub oznaczony na mapie linią zamkniętą
i odpowiednim symbolem spójny obiekt powierzchniowy o jednakowej klasie gleboznawczej gruntu.

Danymi ewidencyjnymi dotyczącymi ewidencji gruntów są:

Podział użytków gruntowych na grupy i rodzaje:

    1. U.rolne:

      • grunty rolne R,

      • sady S,

      • łąki trwałe Ł,

      • pastwiska trwałe Ps,

      • grunty rolne zabudowane B-R, B-Ł, B-Ps

      • grunty pod stawami Wsr,

      • rowy W,

  1. leśne oraz zadrzewione zakrzewione:

  • zabudowane i zurbanizowane: