POLITECHNIKA RADOMSKA
im. KAZIMIERZA PUŁASKIEGO
PROJEKT NR.1
PODNOŚNIK TRAPEZOWY PODWÓJNY
Wykonał:
Gregorczyk Krzysztof
Wydział: Mechaniczny
Studia:magisterskie
Kierunek:Mechanika i Budowa Maszyn
Rok studiów:III Semestr:V
Grupa:A1
Sprawdził:
dr inż. LESZEK SARNOWICZ
Radom 2003
Kinematyka konstrukcji podnośnika nożycowego podwójnego
założenia konstrukcyjne:(szkic konstrukcji)
najmniejsza wysokość podnośnika Hmin=100mm
największa wysokość podnośnika Hmax=400mm
obciążenie Qu=10[kN]
b)określam zależności wymiarowe aby spełnić założenia Hmin i Hmax
Szkic ramion w położeniu maksymalnego wzniosu.
a2+b2=c2 62+852=c2
c2=7261
c=85[mm]
Ze względu na mały kąt α=
długości ramion przyjmuję jako wysokość w położeniu max wznosu.
c)obliczam wartość siły Q działającej na śrubę w najniższym położeniu podnośnika
-analiza sił
∑:Fx S1cosα-S2cosα=0 ⇒S1=S2 β=2α
∑:Fy S1sinα-S2sinα+Q=0
Ssinα+Ssinα=Q
Obliczam wartość siły wypadkowej F działającej na śrubę
d)obliczam minimalny kąt powyżej którego zacznie się podnoszenie ciężaru Q=10[kN]
2H2+2H1+30=100 /:2
H1+H2+15=50
H1=35-H2
⇒
⇒ 85H2=115(35-H2)
85H2+115H2=115⋅35
H2=
=20[mm]
H1=35-20=15[mm]
sinα=
=0.1739 ⇒ α=100 ⇒ β=2α
F=
Uwaga: Ze względu na duży rozrzut wartości Hmin i Hmax mamy dużą wartość wznosu W=300[mm] przy określonym parametrze Hmin = 100[mm] musimy znacznie zmniejszyć wartość kąta α . Zmniejszenie tego kąta przy pełnym obciążeniu powoduje wzrost siły rozciągającej śrubę F do nieskończoności .
W związku z zasadami technologicznymi bez sensu było by stosowanie podnośnika który podniesie ciężar Q=10[kN] , a siła działająca na śrubę przy minimalnym kącie α jest około sześciokrotnie większa . W związku z tym zwiększam minimalną wysokość podnośnika od której zaczniemy podnosić ciężar Q do Hmin =150[mm] .
2H2+2H1+30=150
H1=60-H2
⇒
⇒ 85H2=115(60-H2)
85H2+115H2=115*60
H2=34.5[mm]≈35[mm]
H1=60-35=35[mm]
sinα=
=0.3043 α=18o β=36o
F=
[kN]=
=
[kN]=
[kN] ≈31[kN]
Obliczenia wytrzymałościowe
Dane wejściowe:
Udzwig Qu = 10[kN]
Wysokość podnoszenia: h = 100÷400 [mm]
Typ produkcji: masowa
Typ mechanizmu: podnośnik śrubowo-nożycowy
Dane |
Obliczenia |
Wynik |
Q=31[kN] kr=325[MPa], [1] |
1.Obliczam wstępną średnicy rdzenia śruby zakładając materiał śruby:stal-20H -z warunku wytrzymałościowego na rozciąganie obliczam średnicę rdzenia śruby:
-przy Sr= |
dr =11 [mm]
|
dr=11[mm] [2] |
2.Dobieramy gwint według PN-79/M-02017
( dr=13.5[mm];d=18[mm];d2=16[mm] ) |
Tr18×4 |
P=4 [mm] d2=16 [mm] μ=0.1 [2] αr=15°
|
3.Obliczam samohamowność gwintu -obliczenie kąta pochylenia linii śrubowej
-obliczam pozorny kąt tarcia ρ':
tg ρ'≥ tg γ
Wniosek: ponieważ zachowany jest warunek ρ' |
ρ' |
Q=31000 [N]
|
4.Obliczam moment skręcający Ms na gwincie: Ms=0.5Qtg(γ+ρ')d2=0.5⋅31000⋅tg(11.28)⋅16= 0.5⋅31000⋅0.2028⋅16=50294,4 [Nmm] |
Ms= =50294,4[Nmm] |
Q=31[kN] d3=16[mm] Ms= =50294,4[Nmm] kr=325 [MPa] [3]
|
5. Obliczam naprężenia zastępcze w śrubie z hipotezy Hubera ze względu na złożony stan naprężeń (skręcanie i rozciąganie):
Wniosek: ponieważ σz ≤ kr założony przekrój śruby jest poprawny. |
σz=280 [MPa] σz ≤ kr |
Q=31[kN] P=4[mm] d=18[mm] D1=14[mm] [2] |
6 Obliczamy wysokość nakrętki H z warunku na naciski dopuszczalne
pdop=0,15kr=0,15⋅325[MPa]=48,75[MPa]
H= -ze względu na prowadzenie śruby w nakrętce przyjmuję H=(1,2÷2,5)d=28[mm]
-sprawdzam ilość zwojów nakrętki
n= Wniosek: na podstawie powyższych warunków przyjmuję H=28[mm],n=7. |
H=28[mm]
|
kr=325[MPa] [1] Q=31[kN] [2]
|
7. Obliczam średnicę zewnętrzną nakrętki z warunku na rozciąganie z uwzględnieniem Ms : Q'=1,3 Q=1,3⋅31000[N]=40300[N]
Wniosek: na podstawie powyższego warunku oraz ze względów konstrukcyjnych przyjmuję średnicę zewnętrzną nakrętki Dn=25[mm] |
Dn=25[mm]
|
Fr=250 [N] Ms= =50294,4 [N mm]
|
8. Obliczanie długości pokrętła
Fr - siła ręki -przyjmuję długość pokrętła l=210[mm] |
l=210 [mm] |
Fr=250 [N] l=210 [mm] kg=390 [MPa] [1]
|
9. Obliczenie średnicy pokrętła Mg= Fr⋅l=250⋅210=52500[N⋅mm] Dobieram materiał pokrętła stal 20H:
Wniosek: ponieważ σg≤kr założona średnica pokrętła jest prawidłowa. |
dpokr=12 [mm]
|
d=18 [mm] |
10.Zgrubienie śruby pod pokrętło. D=(1,2÷1,4) d=26 [mm] - z uwagi na konstrukcję przyjmuję D=26 [mm] |
D=26 [mm] |
Q=10 [kN] F=20000 [mm2] a×b= =200×100[mm2] [4] |
11.Sprawdzam nacisk na podłoże
F'= a⋅b - pole nacisku |
P ≤ pdop |
F=31 [kN] kt=145 [Mpa] [1] n=2 |
12.Obliczam wytrzymałość połączeń sworzniowych z warunku na ścinanie (zakładam najbardziej obciążony przekrój w miejscu zamocowania śruby), -materiał sworzni stal 55 Sworzeń pasowany jest suwliwie narażony na ścięcie w dwóch przekrojach,
opis: d- średnica sworznia n- ilość przekroi ścinanych
|
ds=12 [mm] |
g=6 [mm] b= 36 [mm] d= 12 [mm] kr=120 [MPa] F=16,5 [kN] [4] |
13.Sprawdzam jakie obciążenie może przenieść płaskownik (z warunku na ściskanie dla ramion dolnych) -materiał ramion podnośnika St5 opis: g- grubość płaskownika n- ilość ramion przenoszących siłę F b- szerokość płaskownika w miejscu połączenia d-średnica sworznia (g,b- przyjmuję zgodne z normą PN-85/H-93210) F'≤ g (b-d) kr⋅n F'= 6(36-12)⋅120⋅2=34.6 [kN] F ≤ F'
Wniosek: założone wartości g i b spełniają powyższy warunek wytrzymałościowy. |
g= 6 [mm] b= 36 [mm] |
kr=325[MPa] kt=210[MPa] g=4[mm] d=18[mm] d1=3[mm] |
14.Sprawdzam wytrzymałość śruby na rozciąganie w niebezpiecznych przekrojach.
-dla przekroju osłabionego przez kołek:
S=
Uwaga: ponieważ σ≤ kr założony przekrój przeniesie wymagane obciążenie.
-dla ścinanego przekroju śruby: S=2πrg=2⋅3,14⋅9mm⋅4mm=226,1mm2
σ= Uwaga: ponieważ σ≤ kt założona grubość kołnierza jest poprawna. |
σ≤ kr σ≤ kt |
|
15.Literatura: [1] E. Mazanek- Podstawy konstrukcji maszyn, WPCz, Częstochowa 1997, [2] M. Dietrich- Podstawy konstrukcji maszyn, PWN Warszawa 1991, [3] Tablice wytrzymałościowe, [4] Polskie normy, normy zakładowe Politechnika Warszawska. |
|
5