DZIENNIKI W USA

Krótka historia prasy amerykańskiej

• Dziennikarstwo przybyło do Ameryki wraz z dziennikarzami angielskimi, którzy pracowali na terenie kolonii

• informowały przede wszystkim o losach Anglii a nie Ameryki

• Kolebką prasy amerykańskiej były dwa ośrodki: Boston i Filadelfia. W Bostonie powstało pierwsze pismo „Public Occurences, Both Foreign and Domestic” założone w 1690 przez Benjamina Harrisa. Było wypełnione wiadomościami z Europy. Nie przetrwało jednak długo ponieważ nie miało ciągłości.

• Drugim pismem był „Boston News-Letter” założony przez Johna Cambella w 1719 roku.

• Trzecim ważnym ośrodkiem był Nowy Jork, gdzie od 1725 roku ukazywała się „The New York Gazetce”.

• pierwsza poprawka do Konstytucji (1791) - wolność prasy

• Prasa zaczęła odgrywać coraz ważniejszą rolę w informowaniu społeczeństwa.

• W 1833 roku powstaje dziennik „The New York Sun”.

• Od tego czasu zaczynają pojawiać się na rynku tak zwane penny papers, które utrzymują się z reklam i ogłoszeń oraz są kierowane do mniej zamożnego czytelnika. zawierały prymitywne, sensacyjne treści, często opisywały patologie społeczne. Do tego typu gazet zalicza się również dziennik „The New York Morning Herald” założony przez Jamesa Gordona Bennetta.

• dziennik przedstawiał rzeczywistość nasączoną złem przez co wyolbrzymiającą zjawiska patologiczne.

• Kolejnym tytułem zaliczanym do penny papers był dziennik Horacego Greeleya „The New York Tribune”.

Joseph Pulitzer (1848-1911)

• 1864 roku Pulitzer przyjechał do USA z Węgier.

• Na początku pracował w niemieckojęzycznej gazecie „Westliche Post”.

• kupił dziennik „ The Saint Louis Dispatch”. (Obecnie „The Saint Louis Post-Dispatch”).

• Kipił dziennik „The New York Word”, który szybko stał się konkurencją dla Timesa i Heralda.

• Najważniejszymi cechami wyróżniającymi Pulitzera jako wydawcę było wprowadzenie nowego, świeżego spojrzenia na prasę, stworzenie dzienników dostosowanych do wymagań czytelników.

• Dzięki niemu założono w 1912 podyplomową School of Jurnalism na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Stała się ona jedną z najlepszych i najbardziej elitarnych szkól dziennikarskich. Dziś jury działające przy School of Jurnalism wybiera laureatów Nagrody Pulitzera, prestiżowego wyróżnienia dla jej zdobywców. Nagrodę przyznaje się w kategoriach: dziennikarstwo, dramat, literatura, muzyka. Nagroda jest przyznawana od 1917 roku.

William Randolph Hearst (1863-1951)

• w 1887 roku przejął tę gazetę od ojca („The San Francisco Examiner”) i przemienił ją w dynamicznie rozwijający się ilustrowany dziennik.

• Po śmierci ojca zainwestował jego majątek w kupno nowojorskiego „The Morning Journal”, który był własnością brata Pulitzera.

• Największym przeciwnikiem Hearsta był sam Pulitzer. Rywalizacja ta opierała się na prześciganiu się w podawaniu wiadomości, a także kuszeniu dziennikarzy lepszymi zarobkami w gazetach Hearsta.

• Od Hearsta i Pulitzera wzięło się również określeni „żółta prasa”, które jest odpowiednikiem treści brukowych. Określenie to wywodzi się z komiksu „The Yellow Kid” ukazującego się początkowo w tytule należącym do Pulitzera.

• Gazety Hearsta dostarczały bulwersujących, sensacyjnych tematów. W latach 30. XX w. Hearst posiadał 26 dzienników, 17 gazet niedzielnych, był właścicielem agencji informacyjnej, wytwórni filmowych i magazynów.

Edward Willis Scripps(1854-1926)

• tworzył gazety odmienne od gazet Pulitzera czy Hearsta.

• były to gazety dla mieszkańców małych miast traktujące o ich problemach.

• W 1897 powstała agencja informacyjna Scripps-McRae Association, jako źródło wiadomości dla gazet Scrippsa, a po kilku latach działalności połaczyła się z innymi agencjami informacyjnymi i przekształciła się w United Press Association a później w United Press.

Amerykańska prasa podczas I wojny światowej

Prasa podczas wojny kolejny raz zmieniła swoje oblicze. Za zadanie miała informować o wydarzeniach na froncie oraz komentować je. Po zatopieniu okrętu Lusitania nie sposób było zachować neutralność. Za podjęciem walki był „The New York Times”. Przeciwko występowała prasa Hearsta oraz „ Chicago Tribune” i „The Washington Post”.

Głównym problemem było relacjonowanie wojny przez korespondentów zagranicznych. Rozwiązaniem miał być szereg regulacji prawnych. Wśród nich pierwszą instytucją regulującą wymianę informacji między prasą a rządem był Komitet Informacji Publicznej (Commitee on Public Information), który miał regulować przepływ informacji tak by w artykułach nie było wiadomości potrzebnych wrogowi.

Następne uregulowania to: ustawa o szpiegostwie (Espionage Act)z 1917 roku miała na celu cenzurowanie informacji wojskowych oraz walkę z nielojalnością wobec Ameryki, uzupełnieniem tej ustawy była Sedition Act, która za nielojalne publikacje nakładała karę więzienia.

Nowością było wprowadzenie prasy wojskowej, która odgrywała rolę propagandową. Takim właśnie tytułem był „Stars and Stripes” wydawany od 1918 roku.

Po zakończeniu wojny z jednej strony nadal rozwijała się prasa bulwarowa , przeznaczona dla masowego czytelnika (najbardziej sensacyjny tytuł to „Illustrated Daily News” ukazujący się od 1919 roku, później zmienił tytuł na „New York Daily News”) z drugiej strony Amerykanie potrzebowali prasy, która będzie przedstawiała genezę wojny, dokonywała jej analizy i oceny. Był to zwrot w kierunku prasy opiniotwórczej oraz dziennikarstwa interpretacyjnego. Tym oczekiwaniom społecznym sprostały takie dzienniki jak „”The Christian Science Monitor” oraz „The Wall Street Journal”.

W 1947 roku powstała Komisja wolności prasy (Commission of the Freedom of the Press) a jej raport wskazywał na zasady jakimi miały posługiwać się media. Od czasu kiedy pojawiło się dziennikarstwo interpretacyjne dziennikarze zaczęli odgrywać rolę krytycznych obserwatorów rzeczywistości, którzy w interesie obywateli obserwowali i komentowali instytucje publiczne.

Prasa podczas II wojny światowej

Praca dziennikarzy podczas II wojny światowej polegała na informowaniu społeczeństwa o przebiegu działań wojennych. „The New York Times”, „New York Herald Tribune”, „Christian Science Monitor” miały własnych korespondentów wojennych. Za granicą pracowało ponad 1600 dziennikarzy. Najbardziej znanym był Ernie Pyle, który pracował na wielu frontach wojny. Zginął w 1945 roku na wyspie Iwo Jima.

Ponownie pojawił się problem cenzury w 1941 roku została powołana przez prezydenta Roosvelta U.S. Office of Censorship a jej szefem został jeden z dyrektorów Associated Press. Urząd ten zlikwidowano w 1945 roku.

Prasa codzienna - wiadomości ogólne

W Stanach Zjednoczonych nie ukazuje się żaden dziennik, który pod względem zasięgu można by uznać ogólnokrajowym. Przyczyn jest kilka. Przede wszystkim barierę stanowi rozległość kraju, zróżnicowane zainteresowania czytelników i reklamodawców oraz różnice kulturowe.

• do 1980 roku, liczba dzienników utrzymywała się na jednakowym poziomie.

• w następnych latach odnotowano systematyczny spadek przy jednoczesnym wzroście zaludnienia poszczególnych partii kraju.

• W latach dziewięćdziesiątych następował kolejny spadek liczby dzienników.

• W roku 2000 było ich tylko 1480 (w języku angielskim), zaś w 2002 roku - 1457, co stanowi 17%-owy spadek w porównaniu z rokiem 1980

• w latach powojennych, wyraźny był znaczny skok nakładów

• Kolejną istotna zmianą był regres dzienników popołudniowych. W latach 1980-2000 ich liczba zmalała prawie o połowę. Zjawisko to dotyczyło przeważnie większych aglomeracji.

• Inaczej kształtowały się losy gazet porannych. W latach 1980- 200 odnotowano wzrost o prawie 100%.

• znacznie więcej tytułów wydawanych jest we wschodniej części kraju.

• W 2000 roku udział gazet codziennych we wpływach z reklam wynosił 21%. Prasa amerykańska jest w znacznym stopniu uzależniona od rynku reklamowego.

• W latach sześćdziesiątych większość amerykańskich gazet należała do prywatnych właścicieli i ukazywała się w miastach, w których je redagowano i drukowano. W XXI wieku taka działalność jest nieopłacalna, gdyż małe gazety zostają wyparte przez wielkie koncerny, które skupiają w swoich rekach nie tylko po kilka tytułów prasowych, lecz również posiadają inne media, takie jak radio czy telewizję

• Dzienniki amerykańskie można klasyfikować według wielu kryteriów. Istnieją gazety poranne, popołudniowe, całodniowe, w języku angielskim oraz w językach mniejszości narodowych. Mogą ukazywać się codziennie lub kilka razy w tygodniu, mogą być wielkonakładowe i niskonakładowe, popularne bądź elitarne.

• Szczególne znaczenie gazet w Stanach Zjednoczonych uwidoczniło się po wydarzeniach z 11 września 2001 roku. Pojawiały się głosy, że tragedia na Manhattanie skupiła uwagę wszystkich ludzi na telewizji, jako głównego źródła informacji. Jednakże po kilku dniach nastąpił gwałtowny zwrot ku gazetom. Sprzedano miliony egzemplarzy gazet codziennych.

• Zjawisko to, wykazało przewagę prasy nad telewizją. Można to wyjaśnić tym, że prezentowały one treści jakich brakowało w tym rodzaju medium.

10 NAJLEPSZYCH GAZET AMERYKI

	TYTUŁ	WŁAŚCICIEL	NAKŁAD (tys. egz)
1	"New York Times"	New York Times Co.	1 627
2	"Washington Post"	Washington Post Co.	1080
3	"Wall Street Journal"	Dow Jones & Company	1740
4	"Los Angeles Times"	Times Mirror	1361
5	"Dallas Morning News"	A.H Belo Co.	780
6	"Chicago Tribune"	Tribune Co.	1019
7	"Boston Globe"	New York Times Co.	751
8	"San Jose Mercury News"	Knight Ridder	339
9	"St. Petersburg Times"	Independent	436
10	"Sun"	Times Mirror	478

W pierwszej dziesiątce znalazły się głownie gazety opiniotwórcze, które mają bardzo mocną pozycję ekonomiczna na rynku. W zestawieniu nie brakuje gazet mniej znanych, lecz również godnych uwagi.

“THE NEW YORK TIMES” (infor.)

• Pierwszy numer wydano w 1851 roku.

• Założycielami tej gazety byli Henry Jarvis Raymond oraz Georg Jones.

• W 1861 pojawiła się niedzielna edycja dziennika.

• W 1896 roku drukarz i dziennikarz Adolf S. Ochs kupił zadłużony dziennik i zaczął walkę o czytelnika z Pulitzerem i Hearstem.

• Od 1976 roku wydawcą jest Arthur Ochs-Sulzberger, który jest uważany za człowieka władającego Ameryką.

• Założeniem wydawcy było stworzenie dziennika elitarnego, informacyjnego ale także niedrogiego. „The New York Times” jest szczególnym wytworem penny papers (jego pierwsze wydania kosztowały centa) jednak treścią znacznie odbiega od linii tych gazet.

• Dziennik szybko stał się gazetą czytaną przez elity, dominowała w nim dokłada, rzetelna informacja, wiadomości międzynarodowe oraz gospodarcze trudne do znalezienia w innych gazetach, publikował zagadnienia z zakresu nauk ścisłych.

• dziennik posiadał licznych korespondentów zagranicznych, oraz systematycznie wprowadzał nowoczesne techniki druku i łączności.

• W 1917 roku w redakcji dziennika pojawi się Arthur Hays Sulzberger, który umocnił potęgę dziennika.

• Powstanie dziennika „The New York Times” dało początek dwóm nurtom w dziennikarstwie informacyjnym: sensacyjnemu i opiniotwórczemu czego wyrazem stały się prestige papers.

• Dziś „The New York Times” posiada zaufanie czytelników o liberalnych poglądach.

• Gazeta jest częścią koncernu The New York Times Company,

• Czytelnikami „The New York Times” są: prezydent Stanów Zjednoczonych, członkowie Kongresu, dyplomaci, rektorzy uniwersytetów, bankierzy, ekonomiści.

• Pismo charakteryzuje się wiarygodnością, niezależnością oraz wszechstronnością. Jego objętość wynosi około 100 stron dużego formatu, niedzielne wydanie jest większe.

• Gazeta poświęca dużo miejsca korespondencji zagranicznej, której źródłem są korespondenci zagraniczni.

• Na pierwszej stronie dziennika znajduje się hasło kryterium publikowania informacji: „All the news that's fit to print”

• „The New York Times” był jedynym dziennikiem poinformowanym o zrzuceniu bomby atomowej na Hiroszimę. Reporter William L. Laurence znajdował się na pokładzie samolotu zrzucającego bombę na Nagasaki, a za swoją relacje zdobył Nagrodę Pulitzera.

• Gazeta zawsze śledziła wydarzenia w Polsce po II wojnie

„THE WASHINGTON POST” (infor.)

• ukazał się 6 grudnia 1877 roku i objętościowo zajmował cztery kolumny.

• Założycielem był Stilson Hutchins, twórca „ST. Louis Times”. Gazeta ta szybko zdobyła silną pozycję na rynku, a sam założyciel wielokrotnie podkreślał, że „nikt nie może powiedzieć, że jej właścicielem, z wyjątkiem właściciela”

• 1933 roku zdecydowano się na jego sprzedaż. „The Washington Post” trafił w ręce bankiera z Kalifornii- Eugena Meyera

• W 1946 roku na czele dziennika stanął zięć Meyera - Phil Graham. Doprowadził on do przejęcia liczącego się rywala - „Times-Herald”, a tym samym stał się głównym przeciwnikiem „The New York Times” i uzyskał prawie monopolistyczną pozycję w stolicy.

• W 1961 roku Graham kupił za 15 milionów dolarów tygodnik „Newsweek”.

• Kolejnym sukcesem było zatrudnienie czołowego komentatora - Waltera Lippmana.

• Na początku lat 60-tych, na czele gazety stanęła małżonka Katharine, obejmując stanowisko przewodniczącego rady nadzorczej i wydawcy.

• „The Washington Post” odegrał znaczącą rolę w aferze „Watergate”. Dwóch dziennikarzy gazety: Carl Bernstein i Bob Woodward ujawnili fakty w znacznym stopniu obciążającego prezydenta- Richarda Nixona. Cykl artykułów niekorzystnych dla władz, zagrażających pozycji głowy państwa, sprawił iż Graham musiała stawić czoła licznym pogróżkom ze strony Nixona. Kazał jej wziąć swoich reporterów na smycz w przeciwnym razie zapowiedział odebranie licencji dwóm należącym do niej stacjom telewizyjnym. Nawet prokurator generalny stał po stronie władzy i groził, że „wtykając nos w nie swoje sprawy może sobie wkręcić cycki w wyżymaczkę”. Pomimo wielu trudności, dziennikarskie śledztwo doprowadzono do końca, prezydent ustąpił z zajmowanego stanowiska a Katharine Graham i jej dziennikarze stali się bohaterami narodowymi.

• „The Washington Post Company” jest obecnie jedną z największych grup medialnych. Kieruje nią Donald E. Graham i skupia w swoich rękach wiele rodzajów mediów. Do głównych należą:

• W latach dziewięćdziesiątych podjęto decyzję o upodobnieniu dziennika do kolorowego magazynu informacyjnego. Działania te były wynikiem spadku popularności gazety.

• Obecnie „The Washington Post” ma opinię najbardziej rzetelnego informatora w sprawach związanych z rządem federealym.

• W 2003 roku podjęto decyzję o uruchomieniu bezpłatnego tabloidu „Express”.

• Przeznaczony był głównie dla osób dojeżdżających do pracy środkami komunikacji. Gazeta charakteryzowała się krótkimi tekstami, zwięzłymi i rzetelnymi informacjami oraz opatrzona była dużą ilością zdjęć. Grupę docelową stanowili młodzi i aktywni Amerykanie.

„INTERNATIONAL HERALD TRIBUNE” (infor.)

• Korzenie gazety sięgają paryskiej edycji nowojorskiego „Heralda” założonej przez J.G. Benneta.

• W 1924 roku dwa dzienniki „New York Herald” i „New York Tribune” połączył się i ukazywały się jako „New York Herald Tribune”.

• W 1966 roku po bankructwie „New York Herald Tribune” jej spadkobiercą stał się dziennik „International Herald Tribune” istniejący samodzielnie od 1967 roku w Paryżu.

• Gazeta stała się własnością „The Washington Post” i „The New York Times”. W skład redakcji „International Herald Tribune” wchodzili ludzie pracujący kiedyś dla „The Washington Post”. Przeobrażenia gazety to także połączenie się międzynarodowych wydań „The New York Times” i „International Herald Tribune”.

• Dziennik miał cechować się odrębnością i brakiem przynależności narodowej. Założeniem ekipy tworzącej gazetę było wydawanie dziennika informującego o sprawach globalnych.

• Jego czytelnik to wykształcony człowiek na wysokim stanowisku.

• W Stanach Zjednoczonych popularność tej gazety jest nie wysoka ze względu na to, że dziennik jest przystosowany do europejskiego czytelnika. Dobrym przykładem są publikacje dotyczące afery Watergate, która nie wzbudziła takiego zainteresowania w Europie jak w Stanach Zjednoczonych.

• Od 31 grudnia 2002 roku jedynym właścicielem „International Herald Tribune” jest „The New York Times”, który kupił udziały od „The Washington Post”.

„LOS ANGELES TIMES” (infor.)

• powstała w 1881 roku

• 1882 kupiona przez jednego z dziennikarzy - Harrisona Gray Otisa.

• Dziennik przekazywany był z pokolenia na pokolenie, z coraz większym zasobem doświadczeń, co umacniało jego pozycję.

• Kolejnym właścicielem został Harry Chandler - zięć Otisa, który wykorzystał swoje umiejętności i doprowadził do tego, ze dziennik był powszechnie czytany w Los Angeles.

• Następnie gazeta należała do Normana- syna Chandlera, a potem do synowej- Dorothy.

• Przez lata dziennik był silnie związany z partią republikańską, co sprawiło, że traktowany był w pewnych momentach jako jej organ.

• „Los Angeles Times” nie ukrywał swojej sympatii dla prezydenta Nixona, a nawet przyczynił się do rozwoju kariery prezydenta. Było to wynikiem bliskiej znajomości Normana Chandlera z Richardem Nixonem.

• W momencie gdy gazetę przejął syn Normana- Otis całkowicie zmieniła ona swoją orientację. W związku ze zdobywaniem rynku zachodniego przez „The New York Times”, Otis zdecydował się podjąć współpracę z „The Washington Post”. Taka zmiana spowodowała, zaprzestanie popierania działań Nixona.

• W 1962 roku oba dzienniki połączyły swoje działy informacji, tworząc wspólna agencję.

• Ostatecznie agencja otrzymała nazwę: „The Los Angeles Times- Washington Post News Service”.

• „Los Angeles Times” uznawany jest za jedną z czterech największych gazet w Stanach Zjednoczonych.

• Zawartość gazety dominują informacje lokalne, a sam tytuł nastawiony jest na rozwiązania mające na celu zadowolenie wszystkich odbiorców.

„THE CHRISTIAN SCIENCE MONITOR” (interpr.)

• Dziennik został założony przez Mary Baker Eddy w 1908 roku.

• Gazeta religijna, ale poruszająca ziemskie sprawy, nie stroniąca od rozrywki.

• Na początku „The Christian Science Monitor” miał 10 stron, pierwsza kolumna nie zawierała ogłoszeń, a ostatnia był przeznaczona na komentarze.

• Założycielka zakazała publikowania materiałów o zbrodniach i katastrofach. Takie publikacje były dopuszczane tylko w wyjątkowych przypadkach np. wtedy, gdy maiły wpływ na sytuację.

• Dziennik jest kolportowany również poza Stanami Zjednoczonymi, zawiera podtytuł „An International Daily Newspaper”.

• Po II wojnie także ukazały się regionalne edycje tego dziennika- wschodni, zachodnia i londyńska.

• „The Christian Science Monitor” jest w większym stopniu gazetą interpretacyjną, niż informacyjną. Porusza tematy społeczne, międzynarodowe, naukowe, filozoficzne, literackie i religijne.

• Jej czytelnikami są ludzie wykształceni i wpływowi. Sam Richard Nixon podkreślał, że jest stałym czytelnikiem „The Christian Science Monitor”.

„CHICAGO TRIBUNE” (interpr.)

• Pierwszy numer ukazał się 10 czerwca 1847 roku.

• W 1855 roku został przejęty przez Josepha Medill'a, który swoimi wysiłkami zbudował obecną potęgę tytułu.

• Medill wykorzystał swoją gazetę w trakcie wyborów na burmistrza Chicago, w których brał udział. Gazeta ułatwiła mu drogę na to stanowisko.

• W połowie lat dziewięćdziesiątych gazetę przejęli wnukowie Medilla: Robert R. McCormick oraz Joseph Medill Person.

• Joseph Medill Person założył ilustrowany tabloid „Daily Mirror” oraz uruchomił stację radiową WGN, podczas gdy Robert R. McCormick kierował „Chicago Tribune”.

• Obecnie „Chicago Tribune Company” to potężna grupa multimedialna obejmująca telewizję, stacje radiowe, dzienniki, magazyny oraz serwisy internetowe na całym obszarze Stanów Zjednoczonych.

• „Chicago Tribune” uznawana jest za gazetę liberalną.

• koncentruje się na aktualnych wydarzeniach, biznesie, sporcie oraz komentarzach. Wiele miejsca oprócz reklam zajmują kolorowe zdjęcia. Interesują go problemy lokalnej społeczności z okolic Chicago, w tym obszernie zajmuje się problemami Chicagowskiej Polonii.

• Podstawowym elementem wyróżniającym „Chicago Tribune” spośród innych tytułów jest decyzja o rezygnacji z dziennikarstwa śledczego na rzecz publicystyki interpretującej.

„THE WALL STREET JOURNAL” (infor.)

• Założony w 1889 roku przez Charlesa H. Dowa i Edwarda D. Jonesa.

• Na początku wydawany jako biuletyn informacyjny dla finansistów, ekonomistów i biznesmenów.

• W 1904 roku Jones sprzedał „The Wall Street Journal” korespondentowi w Bostonie Carlencowi Barronowi. Od tego czasu dziennik był własnością rodzinną.

• W 1928 roku właścicielką gazety została Jane Bankroft, pasierbica Barrona.

• „The Wall Street Journal” umocnił swoją pozycję kiedy jego właścicielem został w 1941 roku Bernard Kilgore.

• Przeobrażenia w dzienniku zaczęły się w latach pięćdziesiątych. Wtedy postanowiono przedstawić problemy gospodarcze na tle społecznym i politycznym.

• „The Wall Street Journal” został określony jako lustro, które ukazuje rozwój gospodarki amerykańskiej.

• Od lat siedemdziesiątych istnieje elektroniczna wersja dziennika. Obecnie jest on drukowany w Stanach Zjednoczonych, gdzie posiada dwadzieścia edycji regionalnych, a także w Azji i Europie

• „The Wall Street Journal” ma na swoim koncie ujawnienie dochodzenia w sprawie nadużyć podatkowych i korupcji przeciwko wiceprezydentowi Spiro Agnew.

• Innym kontrowersyjnym wydarzeniem poruszanym w „The Wall Street Journal” była sprawa Geotek rozgrywająca się w tym samym czasie co Watergate.

• Przeciętny czytelnik „The Wall Street Journal” to osoba mająca 45 lat, dyplom wyższej uczelni, na kierowniczym stanowisku, zarabiająca 230 tys. dol. rocznie.

„USA TODAY”

• od 15 września 1982 roku i pojawił się w Waszyngtonie i Baltimore.

• Nie zalicza się do gazet opiniotwórczych, ale należy do najbardziej znanych dzienników nie tylko w Stanach Zjednoczonych.

• Wydawca tytułu - Gannett Company - chciał odejść od tradycyjnego rodzaju prasy i stworzyć dziennik dla ludzi poszukujących czegoś nowego. Kosztowne badania, przeprowadzone przez Instytut Harrisa podyktowały formułę nowego tytułu i udowodniły zapotrzebowanie na taki rodzaj pisma. Miał on różnić się od istniejących dzienników pod każdym względem: treści, szaty graficznej, metod produkcji i rozpowszechniania. Chciano stworzyć „nowe medium”, tani magazyn codzienny, który przyciągałby czytelników kolorowa szatą graficzną, krótkimi, treściwymi informacjami. Takie przedsięwzięcie wiązało się jednak z gigantycznym ryzykiem, które podjął nikt inny jak Gannett.

• Gazeta odniosła gigantyczny sukces.

• Już po miesiącu nakłady przekroczyły 220 tysięcy egzemplarzy, a po trzech miesiącach utrzymywały się na wysokości 530 tysięcy.

• Sprzedaż odbywała się za pośrednictwem sieci kolportażowej Grannetta. Gazety dostępne były w automatach oraz Fast-Foodach opatrzone hasłem „breakfast z USA Today”.

• Gazetę można było również dostać na lotniskach i w amerykańskich bazach wojskowych na cały świecie.

• Zdominowany prze informacje z kraju, zgodnie z przekonaniem, iż sprawy zagraniczne są drugorzędne.

• Unika rysów historycznych, cel: zwięzłe informowanie o bieżących problemach.

• Ewenementem jest fakt, że sport zajmuje aż ¼ całego dziennika.

• Redakcja stara się zatrzeć granicę miedzy dziennikiem i kolorowym magazynem używając specjalnego papieru o wysokiej jakości.

• Dziennik zyskuje coraz większe uznanie. Ceniony jest za swoją dokładność, dziennikarstwo śledcze i coraz wyższy poziom.

GAZETY POLONIJNE

„Dziennik Związkowy”

• „Dziennik Związkowy” jest największa i najstarsza polskojęzyczna gazeta codzienna w Stanach Zjednoczonych.

• Powstał w roku 1908 jako organ Związku Narodowego Polskiego (PNA) i od tego czasu wychodzi nieprzerwanie, będąc tym samym najstarszą polskojęzyczną gazetą na świecie.

• Nakład wynosi (w wydaniu weekendowym) ok. 30.000 egzemplarzy, a objętość ponad 130 stron.

• Gazeta rozprowadzana jest na terenie metropolii chicagowskiej oraz - w systemie subskrypcji - w całych Stanach Zjednoczonych.

• skupia się na problemach Polonii Amerykańskiej oraz stara się dostarczać jak najwięcej informacji z kraju.

„Nowy Dziennik”

• Pomysł wydawania dziennika powstał w 1970 roku.

• Założycielami byli: dwaj duchowni ks. Prałat Michał Majewski, ojciec Michał Zembrzuski, oraz Edward Lipecki, Marian Święcicki, Bolesław Wierzbiański, Bolesław Łaszewski.

• „Nowy Dziennik” zastąpił gazetę „Nowy Świat”. Założono spółkę, która wykupiła „Nowy Świat” i maiła spłacić jego długi.

• Gazeta nie miała być organem żadnej partii ani związku polsko-amerykańskiego. Celem polityki informacyjnej było rzetelne informowanie czytelnika, wspieranie Polski w walce o demokrację i niepodległość oraz służenie polonii w Ameryce.

• Pełny tytuł gazety to „Nowy Dziennik - Polish Daily News”. Pierwszy numer miał być wydany 17 lutego 1971 roku jednak nastąpiło opóźnienie i ukazał się 27 lutego 1971 roku. Dziennik jest wydawany już 35 lat. Swoją siedzibę ma w Nowym Jorku między 8 a 9 Aleją. Ukazuje się z dodatkiem weekendowym „Tydzień Polski”.

MAGAZYNY

1. Uwagi ogólne

• nazwa `magazyn' charakteryzuje się poszerzoną informacją na temat specjalnych/szczególnych form aktywności (komentarz, skutki, etc.).

• zwraca się do dużej grupy ludzi lub do konkretnej grupy,

• ilustracje uzupełnieniem lub elementem pierwszoplanowym,

• to różnorodność informacji, idei, opinii,

• istnieją rozmaite klasyfikacje, np. magazyny: ogólne (general interest), informacyjne (news magazines), elitarne (quality), kobiece (women's interests), dla mężczyzn, o domu, etc.,

• lub magazyny: informacyjne, komentujące, ogólne, specjalne, przedruków, literackie, opiniotwórcze, polityczne, etc.,

• Benjamin M. Compaine wyróżnił podział na magazyny ze względu na treść: bierną i aktywną; na krąg odbiorców: masowe i ograniczone,

• Mimo długiej historii magazyny w USA zyskują popularność w ostatnim ćwierćwieczu XIX w.,

• Milionowy nakład jako pierwszy osiągnął „Ladie's Home Journal” w 1903r.,

• Przyczyny rozwoju: rozwój wiedzy i aspiracje kulturalne w społ., demaskowanie patologii społ., tworzenie i rozpowszechnianie upodobań,

• Sprawny kolportaż, wysoka jakość druku, atrakcyjność szaty graf., dostępna cena mają wpływ na poczytność magazynów,

• Przed epoką telewizji, były jedynym ogólnokrajowym medium w USA,

• Po pojawieniu się tv osłabienie finansowe, ale i potrzeba magazynów komentujących,

• Różnorodność sprawia, że każdy znajduje pismo odpowiadające swoim wymaganiom,

• Są atrakcyjniejszym nośnikiem reklamy niż dzienniki: ogólnokrajowe i duży nakład, konkretny adresat reklamy-odbiorca magazynu,

• Koncentracja magazynów powoduje, że koncerny zarabiają na reklamach,

• Wzrost tolerancji i swobód osobistych, zamożność, konkurencja - sprzyjają rozwojowi,

• Przestarzałe formy redakcyjno-wydawnicze, wysokie stawki reklamowe i spóźnione reformy powodowały upadek tytułów, np. „Life”, „Look”, „Saturday Evening Post”,

• Szata graficzna I jakość druku niezwykle ważna dla powodzenia magazynu,

• Magazyny wypełniają nisze na rynku, dostosowują się do wymagań czasu,

• Działanie opiera się o pracę: redakcyjną, reklamową, marketingową, produkcyjną,

• Prezes i CEO (dyrektor generalny)- stanowiska strategiczne; cel: strategia i taktyka biznesowa koncernu, bez ingerencji w treść wydań,

• Formy własności magazynów są różne: magazyny należą do koncernów, rodzin, bądź do jednostek. Niektóre wydawane przez organizacje społeczne,

• Niektóre należą do spółek giełdowych („Time”, „Fortune”, „Bussines Week”) lub do osób prywatnych („Vogue”, „The New Yorker”).

2. „Reader's Digest”

• założony w 1922 r. przez Dewitta Wallace'a (”Wally”) i jego żonę Lilę Achelson Wallace,

• wskrzesili tradycję magazynów przedrukowujących <już w XVIII w.> najciekawsze pozycje z prasy krajowej i zagranicznej; bez zgody wydawców i płacenia honorariów,

• magazyn typu general interest (nieliczny przedstawiciel),

• „Wally”- gracz w baseball; rozpoczynał różne studia, których nie ukończył; wierzył w potęgę nauki i potrzebę jej popularyzacji - na tym oparł projekt magazynu, który dostarcza informacji niezbędnych do codziennego życia,

• kryterium kwalifikacji materiału do druku: trwała użyteczność dla użytkownika ( powrót do tekstu nawet po dłuższym czasie), optymistyczna wymowa tekstu,

• pierwszy numer z lutego 1922 r. (zredagowany w Nowym Jorku) z nakładem 5000 egzemplarzy; po czterech latach nakład wzrósł do 20000; po dziesięciu latach przekroczył milion,

• ważny element sukcesu - kieszonkowy format (możliwość lektury w kazdym miejscu),

• przejrzysty układ treści, stałe działy, stosowanie zasady zwięzłości i przejrzystości (dlatego zrezygnowano z drukowania utworów lit., zdjęć, reklam), ograniczenie do funkcji informacyjnej,

• pozornie amatorskie przedsięwzięcie wydawnicze realizowane za pożyteczne pieniądze przekroczyło wszelkie oczekiwania,

• w 1938 r. Ukazało się wydanie dla Wlk. Brytanii, po nim kolejne: portugalskie, hiszpańskie, francuskie, niemieckie, szwedzkie, duńskie, fińskie, arabskie, japońskie,

• w latach 90. ukazała się edycja w języku polskim,

• w połowie XX w. Jest już ogólnokrajowym czasopismem, ma kilkanaście milionów prenumeratorów,

• 18 mln egzemplarzy - to rekordowy nakład,

• w 1950 r. powstało wydawnictwo przy „Reader's Digest”, które produkuje książki, płyty, kasety,

• od 1955 r. magazyn publikuje reklamy (zapobiegło to zwyżce ceny),

• w 1933 r. „RD” drukował własne teksty w kilku działach („Życie w Stanach Zjednoczonych”, „Dramaty życia codziennego”), -> zmiana wymuszona kryzysem gosp., z rynku znikło wiele tytułów, był problem ze znalezieniem atrakcyjnych tekstów,

• własne artykuły okazały się interesujące - sprzedawano prawo do publikowania innym pismom,

• w latach 1939-1943 tylko 43% tekstów to przedruki,

• ze zmianą charakteru zaznaczył się konserwatyzm „RD”,

• „RD”zajmuje się szeroką problematyką z naciskiem na tematy interesujące masowego odbiorcę (human interest), np. zdrowie, ochrona środowiska, życie rodzinne, przyroda, sport,

• „RD” nie unika polityki; dzięki tekstom o faszyzmie i komunizmie „RD” był znaczącym uczestnikiem zimnej wojny,

• początki XXI w. Pojawiły się trudności: spadek zysków, w latach 90. spadek nakładu - walka z o redukcję kosztów i próby zmiany treści,

• w połowie 2003 r. nakład wynosił 12,5 mln egzemplarzy,

• Reader's Digest Association zajmuje się kilkoma dziedzinami medialnymi, np. wydawaniem książek,

• W 1973 r. Wally i Lila przeszli na emeryturę,

• Dewitt Wallace zmarł w 1981 r. - ostatnie lata spędził działając charytatywnie,

• Wiele organizacji zawdzięcza mu swój rozwój, m.in. nowojorskie Metropolitan Museum of Art.

3. „Time”

• założony w 1923 r. przez Henry'ego Luce'a i Brittona Haddena (absolwenci uniwersytetu Yale i reporterzy „Baltimore News”),

• obok „Newsweeka” i „U. S. News&World Report” jeden z najbardziej znanych masowych magazynów informacyjnych (news magazines),

• właścicielem magazynu jest koncern Time Inc. Będący częścią największego holdingu multimedialnego na świecie - AOL Time Warner,

• koncern Time Inc. był właścicielem magazynu ilustrowanego „Life”, który przestał się ukazywać w 2000 r.,

• obok „Time” („perła w koronie”), koncern wydaje: „Fortune”, „Sports Illustrated”, „Poeople”, „Money”, „Entertainment Weekly”, „”InStyle”, „Real Simple”; ok.140 tytułów docierających do 300 mln czytelników,

• ekspansja koncernu to ostatnie dwudziestolecie XX w.,

• w 1967 r. zmarł Henry Luce - wtedy Time Inc. Wydawało 4 tytuły, później przybywały następne, a w 2000 r. należące do „Times Mirror” - „Popular Science”, „Field&Stream”, „Golf Magazine”,

• zamierzeniem twórców było stworzenie czasopisma dla źle informowanego , masowego odbiorcy, ludzi, którzy nie mają czasu i muszą otrzymać kompendium aktualnych zdarzeń, opatrzonych zwięzłych komentarzem,

• „Czas” - to co się liczy i czego brakuje w życiu człowieka pracy,

• tytuł podkreślał znaczenie czasu, treść i forma w maksymalnej zwięzłości, współgrały z apoteozą efektywności,

• „Time” symbolem amerykańskiego stylu życia i „eksporterem amerykańskiego tempa życia” - co budziło niechęć Europejczyków,

• Luce, zwolennik dziennikarstwa interpretacyjnego, traktował równorzędnie funkcję informacyjną i komentującą; krytykował zaściankowość, skupianie się na problemach lokalnych, pozostawianie bez odpowiedzi pytań politycznych i społecznych, brak hierarchii i porządku w informowaniu w dziennikach USA,

• Specyfika magazynu: `„Time”, jak wszystkie tygodniki różni się od dzienników tym co pomija. Różni się od innych tygodników tym, że zajmuje się w zwięzły sposób każdym wydarzeniem i przedstawia je jako news',

• Układ magazynu uwzględnia 4 założenia: stałe działy, na końcu materiału interpretacja opisywanych wydarzeń, artykuły zwięzłe i skondensowane, przedstawiają ludzi jako kreatorów wydarzeń,

• Ważną rolę odgrywają fotoreportaże i zdjęcia, często krytykowane za naturalizm ukazywania drastycznych obrazów np. z terenu wojen, katastrof,

• Mimo popularności budził sprzeczne opinie „wśród dziennikarzy znany jako `Weekly Fiction Magazine, dla ludzi kierujących korporacjami jest on biblią.”,

• Centralą „Time” jest Nowy Jork, tu napływają materiały korespondentów, surowe teksty przybierają tu formę artykułów pisanych jednolitym stylem,

• Takie opracowanie materiałów jest tradycją „Time'a”,

• Specyficzny język to dzieło Brittona Haddena i eksperymentów lingwistycznych do jego śmierci w 1929 r. (przywracał rzadko używane słowa, które z większą ekspresją oddawały istotę zdarzenia),

• Luce tworzył serię programów radiowych dla sieci CBS od marca 1931 r., były to dramatyzowane przez aktorów aktualne wydarzenia, omawiane również w tygodniku,

• W 1937 r. sieć NBC przystąpiła do podobnej inicjatywy,

• W 1935 r. emisje zaowocowały kinową wersję kroniki tygodniowej,

• Wielokrotnie wydawano specjalne edycje tygodnika (4.07.1976 r. wydanie `Independance' z portretem T. Jeffersona na okładce - upamiętniające 200. rocznicę niepodległości USA),

• „Time” przykłada wagę do ścisłości i precyzji tekstów, ma znakomicie zorganizowane służby informacyjne, bibliotekę założoną w 1929 r.,

• wysoki standard publikacji w dziedzinach: sprawy międzynarodowe, nauka, religia; znakomity poziom szaty ilustracyjnej, fotografii,

• „Time” i „Newsweek” walczą o reklamodawców,

• oba tygodniki mają liczne wydania krajowe z rożnymi reklamami, a dla tych samych odbiorców (zawodów elitarnych i dobrze sytuowanych),

• „T” znany na całym świecie dzięki wydaniom obcojęzycznym, z nielicznymi materiałami własnymi,

• sukces „Time'e” przyczynił się do naśladownictw zagranicznych, o coraz większych cechach indywidualnych, np. niemiecki „Der Spiegel”, francuski „l'Express”,

• w połowie 2003 r. nakład anglojęzycznego wydania osiągał ok. 4 mln egzemplarzy.

• LUCE - postać wielka i kontrowersyjna, król konserwatywnych magazynów, piewca nowego dziennikarstwa, znany z barwnego życia osobistego i propagandowego wpływu na społeczeństwo, William Andrew Swanberg w książce „Luce and His Empire” (1972) nazwał go „złym olbrzymem”, który używa swoich magazynów do tłumienia głosu opinii publicznej i ukazującego fałszywie wydarzenia z udziałem USA.

4. „Newsweek”

• ukazał się 17 lutego 1933 r. jako dzieło Thomasa J. C. Martyna,

• w 1937 r. został połączony z „ToDay” - czasopismem opiniotwórczym założonym przez dwóch potentatów finansowych i przemysłowych, Vincenta Astora i Averella Harri mana; zachowano tytuł „Newsweek”,

• w 1961r. po śmierci założycieli, magazyn stał się częścią grupy The Washington Post Company,

• centrala „N” mieści się w Nowym Jorku, liczne biura funkcjonują w wielkich miastach amerykańskich i zagranicznych,

• magazyn ma wielu korespondentów i wydań obcojęzycznych,

• treść i układ przypominają „Time'a”,

• lapidarne artykuły ukazują się w stałych działach poświęconych regionom i dziedzinom, np. finanse, muzyka, nauka,

• dla „N” pisywali najwybitniejsi, np. Steward Alsop, Kenneth Crawford, Milton Friedman, Walter Lippmann, Zbgniew Brzeziński, William P. Bundy,

• „N” interesuje się sprawami międzynarodowymi, niejednokrotnie poświęca całe wydania wydarzeniom, np. podróż Nixona do Chin,

• specyficzne cechy „N” trudno określić, bo zmienia oblicze, by dopasowywać się do wymogów czasu,

• kształtowanie opinii za pomocą „wybitnych ekspertów o głębokiej wiedzy” -> magazyn jako komentator wydarzeń,

• (1972) `”Newsweek” jest odpowiedzialnym magazynem dla odpowiedzialnych czytelników, którym nie podpowiada się, co mają myśleć, ale jak mogą osądzać wydarzenia',

• Andrew Nadgorski akcentuje brak schematów w pracy redakcyjnej, zmienność oczekiwań czytelników; jego zdaniem „N” jest ambitniejszym magazynem niż „Time”, „N” odnajdzie fakty ukryte za newsem i nada mu więcej znaczenia,

• Podobieństwo - to początkowe skupianie się na „zajętym człowieku”,

• „Newsweek” bardziej zwięzły i mniej biurokratyczny, dostrzegł zalety indywidualizacji tekstów (korespondenci mieli pisać „na miarę”),

• w połowie lat 70. zaczął umieszczać nazwisko autora na początku tekstu („Time” poszedł w jego ślady),

• stopniowa rezygnacja z podsumowywania wydarzeń minionego tygodnia i położenie nacisku na spojrzenie w przyszłość i interpretację zdarzeń,

• publikowanie „indywidualnych głosów”, często różnych opinii - forma niezależnego dziennikarstwa,

• „N” prowadzi działalność wydawniczą: Newsweek Division publikuje książki (o sztuce i kulturze),

• od września 2001 r. ukazuje się polska edycja „Newsweeka” zbliżona do pierwowzoru amerykańskiego; wydawana przez Axel Springer Polska,

• nakład amerykańskiej edycji w połowie 2002 r. wyniósł 3,1 mln egzemplarzy.

5. „U.S.News & World Report”

• początki w 1926 r. - David Lewrence, dziennikarz Associated Press i komentator znaczących magazynów, założył dziennik „The United States Daily”(publikuje oficjalne dokumenty, informacje o pracach rządu),

• w 1933 r. dziennik przeistoczył się w tygodnik „The United States News” podobny do pierwowzoru, ale z własnymi tekstami; adresat określony jako „człowiek, który tworzy prawo i podlega prawu”,

• 5 stycznia 1940 r. tygodnik przekształcił się w kolorowy magazyn z ilustracjami,

• w maju 1946 r. Lawrence wydaje magazyn „The World Report”poświęcony spawom międzynarodowym,

• po dwuletnim sukcesie pojawiły się problemy z niemożnością utrzymania profilu,

• w styczniu 1948 r. doszło do połączenia „The United States News” z „The World Report”, magazyn otrzymał tytuł „U.S. News & World Report”, zdobywając popularność międzynarodową,

• należy do tej grupy co „Time” i „Newsweek”, ma większy format,

• magazyn konserwatywny,

• dużo publikacji ekonomicznych, kierowany do elitarnych, pełniących odpowiedzialne funkcje czytelników,

• w informacjach akcentuje dokładność, precyzję, obiektywizm,

• interpretacja i określanie trendów - podstawowym zadaniem „bez preferowania jakiegokolwiek kierunku”,

• założyciel określa go jako: „dwustronny kanał komunikacji między rządem a rządzonymi” oraz „składnik organizacji biznesu”, podkreślał znaczenie wyjaśniania polityki gospodarczej rządu,

• nakład w 2003 r. wyniósł 2 mln egzemplarzy.

6. „Fortune”

• założony w 1929 r. przez Henry'ego Luce'a (również „Time” i” Life”),

• miesięcznik poświęcony problemom ekonomicznym USA i świata,

• odpowiedni moment debiutu, początki kryzysu w gospodarce USA,

• miesięcznik prawicowy (jak poglądy założyciela),

• w 1934 r. „F” wychwalała ruch faszystowski we Włoszech,

• Luce zafascynowany potęga władzy walczył o Amerykę przewodzącą światu; pierwotny tytuł to „Power”,

• W 1936 r. Luce powołał magazyn „Life” posługujący się fotoreportażem,

• < te trzy tytuły zaznaczyły się w historii prasy amerykańskiej i przez licznej naśladownictwa, także w prasie śwatowej>.

7. „Harper's Magazine” („Harper's New Monthly Magazine”)

• założony w czerwcu 1850 r. przez właścicieli firmy wydawniczej, braci Harper,

• magazyn elitarny zasłużony dla kultury amerykańskiej,

• początkowo magazyn przedruków, ilustrowany technikami graficznymi, gł. drzeworytami,

• z czasem - tytuł oryginalny, poświęcony literaturze i sztuce,

• jednym z redaktorów był Henry Raymond, późniejszy założyciel „The New York Times”,

• magazyn artystyczny najwyższej klasy - obok „Century”, „Nation”,

• odgrywa dużą rolę w życiu kulturalnym, nie stroni od publicystyki społ. i polit., szczególnie w okresie międzywojennym i II wojny światowej,

• szata graficzna charakteryzuje się spokojem i prostą elegancją,

• niewielki udział reklam podkreśla kolorami elitarny charakter pisma,

• w latach 1966-98 znalazł się na 3 miejscu z 10 nagrodami The National Magazine Awards.

8. „The New Yorker”

• założony w 1925 r. przez dziennikarza i wydawcę Harolda Rossa,

• elitarne czasopismo komentujące,

• Ross kierował czasopismem do 1951 r., czynią je wyrafinowanym, kulturalno-artystycznym, nie stroniącym od refleksji i satyry, przeznaczonym dla wykształconych obywateli o bogatym życiu kulturalnym,

• Dzięki kilkunastu edycjom - zaliczany do tytułów ogólnokrajowych,

• Współpracowali m.in. Dorothy Parker, Scott Fitzgerald, Ernest Hemingway, którzy pełnili również funkcję krytyków w konkretnych działach,

• Zdobył popularność lekkimi, nieco ironicznymi artykułami, utworami pisarzy znanych i początkujących,

• Nie stroni od kwestii społeczno-politycznych,

• Główna sfera zainteresowań to sztuka i literatura,

• Od 1952 r. kieruje nim William Shawn, czyniąc z niego najważniejszy z periodyków kulturalnych USA,

• W 1985 r. kolejni właściciele, rodzina Fleischmann sprzedała magazyn grupie Advanced Publications, wydającej magazyny kobiece,

• W 1992 r. kierownictwo przejęła Tina Brown, nadała mu atrakcyjność, kosztem wytworności,

• W 1998 r. wydawcą został David Remnick, wieloletni współpracownik magazynu, laureat nagrody Pulitzera za książkę „Grób Lenina”,

• Magazyn jest uznaną kroniką życia kulturalnego USA, zwłaszcza miast Wschodniego Wybrzeża,

• Wyrafinowane treści i interesująca szata graficzna,

• Do rangi magazynu dostosowano reklamy, nie ma reklam ubrań, alkoholu, etc,

• Nakład w 2002 r. to 850 egzemplarzy.

9. „The Atlantic”

• założony w maju 1857 r. przez grupę wybitnych pisarzy i poetów podczas przyjęcia w bostońskim Parker House Hotel (m.in. Ralph Waldo Emerson, Henry Wadsworth Longfellow i Olivier Wendell Holmes),

• luksusowe czasopismo poświęcone publicystyce, literaturze i sztuce,

• miał to być magazyn dla intelektualistów, nie dla masowego odbiorcy,

• wytworne kolumny wypełnione utworami literackimi, wypowiedziami wybitnych, m.in. Theodora Roosevelta i Woodrowa Wilsona, reportażami, artykułami o charakterze rozrywkowym,

• do lat 60. XX w. Było niedochodowe,

• na przełomie stuleci przeżywał wielkie dni jako organ twórców dziennikarstwa demaskatorskiego,

• w 1980 r. nabył go biznesmen Mortimer Zuckerman, ustabilizował sytuację finansową, zatrudniając jako wydawcę Williama Whitwortha z „New Yorkera”, który przyczynił się do wielu sukcesów, odkrył wiele talentów,

• w 1999 r. właścicielem został David Bradley, wprowadził nowych dziennikarzy, rozwinął dział recenzji książkowych,

• magazyn stał się literackim, choć nie stronił od polityki,

• sukcesem były publikacje po ataku na WTC, uznane za szczególnie odkrywcze w amerykańskiej prasie,

• nakład wynosi ok. 500 tys. egzemplarzy.

10. „Playboy”

• założone w 1953 r. przez Hugh M. Hefnera, (pierwszy nakład 52 tys.),

• najbardziej znane pismo dla mężczyzn,

• „magazyn o fantazjach i marzeniach” mimo dużej konkurencji utrzymuje najwyższą sprzedaż,

• zdjęcia roznegliżowanych kobiet i „radość życia” wyrażana w erotyce przyciągały odbiorców żyjących tradycyjnie,

• kamuflażem oblicza pisma były wywiady z wybitnymi osobistościami, dzięki czemu szacowny ojciec rodziny mógł sięgać po „Playboya”,

• Hefner zręcznie wykorzystał zmęczenie społeczeństwa problemami narodowymi,

• „Wskażcie mi inny magazyn, który tak dobrze odzwierciedla kulturę masową jak my to robimy przez ostatnie 50 lat” powiedział założyciel, gdy otrzymał nagrodę Magazine Publishers of America w 2002 r.,

• obecnie magazyn odzyskuje teren po trudnych latach 80., mimo konkurencji,

• Playboy Enterprises w Los Angeles - przedsiębiorstwem zarządza Hefner z córką Christie,

• W 2002 r. „Playboy” rozwijał inwestycje telewizyjne, nabył 3 sieci kablowe typu `pay-per-view': Hot Network, Hot Zone i Vivid TV, nadające programy dla dorosłych, <kino dla dorosłych w domu-pole dla firm kablowych>,

• W latach 90. nakład wynosił ok.3,1 mln egzemplarzy,

• Istnieją liczne naśladownictwa „P” z reguły ograniczające się do tematy erotycznej i rezygnujące z intelektualnej otoczki,

• Głównym rywalem jest Robert Guccione z magazynem „Penthouse”,

• Hefner stworzył sieć klubów z popularnymi „króliczkami”,

• Marka „Playboya” wykorzystywana do firmowania innych artykułów przemysłowych; 1999-2002 dzięki temu przychody wzrosły z 10 do 100 mln.

11. „TV Guide”

• wydawany od 1953 r., dokumentuje początek „ery telewizji”,

• osiągnął ogromny sukces, po 7 latach nakład 7mln egzemplarzy, pismo naśladowane na całym świecie,

• wypełnił niszę rynkową, wskazując widzom atrakcyjne propozycje w telewizji,

• pojawienie się podobnych czasopism („The Cable Guide”, „TV Guide Online”) osłabiło pozycję magazynu,

• nakład w 2002 r. wyniósł 9 mln egzemplarzy (spadek),

• stanowi część Gemestar - TV Guide International, który dąży do „wypełniania specyficznych nisz związanych z wyborem programów”.

12. „Foreign Affairs”

• kwartalnik/periodyk (nie „magazyn”) o tematyce społeczno-politycznej,

• powstał w 1922 r. jako organ Council on Foreign Relations (rada spraw zagranicznych), która skupia wpływowe osobistości, kształtujące politykę międzynarodową,

• ma stabilną pozycję,

• lektura dla zainteresowanych amerykańską polityką zagraniczną,

• na łamach: oceny działań, zarys koncepcji, które mogą przybrać kształt konkretnych zadań,

• udział w publikacjach mają naukowcy, nie tylko z Ameryki.

MAGAZYNY DLA KOBIET

• spełniają różne funkcje: rozrywkowe, informacyjne, ekonomiczne,

• są niezwykle zyskownym przedsięwzięciem,

• ogromne choć zmienne nakłady,

• wydają je największe koncerny, wprowadzając programy tv o takich samych tytułach, np. Meredith Corporation i programy: „Better Homes & Gardens”, „Ladies' Home Journal”, „Country Gardens”; koncern Hachette Filipacchi: “Martha Stewart Living”, “Woman's Day”,

• wśród magazynów kobiecych polski akcent; „Martha Stewart Living”, magazyn Amerykanki z polonijnej rodziny, stworzyła magazyn, program telewizyjny o podobnej treści i założyła firmę medialną Martha Stewart Living Omnimedia.

PRASA LOKALNA

• 3 rodzaje społeczności lokalnych wg. Hochheimera:

1. terytorialna- członkowie żyją i pracują blisko siebie,

2. epistemiczna- członków zbliżają wspólne zainteresowania i sprawy,

3. „społeczność potrzeb”- ludzi łączy wspólne, niekoniecznie uświadomione pragnienie zdobycia jakiegoś dobra, prawa, usługi,

• lokalna prasa amerykańska cechuje się różnorodnością (adresata, częstotliwości, wyglądu, funkcji), co jest wynikiem długotrwałych procesów cywilizacyjnych,

• jest odpowiedzią na potrzeby środowiskowe akcentowane poczuciem odmienności, własnych korzeni - wolności słowa i wolności osobistej,

• zaliczamy: wszystkie czasopisma, które nie zajmują się informacja ogólnokrajową, globalną, a koncentrują się na lokalności,

• rola: odzwierciedlanie różnorodności środowiskowej, wspieranie w momentach kryzysowych, zainteresowanie sprawami lokalności,

• bezstronna informacja równie ważna jak to, by sama gazeta była elementem społeczności,

• 3 typy gazet tworzących prasę lokalną:

1. małomiasteczkowa,

2. podmiejska,

3. dzielnicowa w wielkich metropoliach,

pierwowzorem prasy lokalnej była prasa prerii,

rozległość terytorialna USA, różnice etniczne i kulturowe, odmienności rozwoju gospodarczego - sprzyjają rozwojowi prasy lokalnej w USA,

prasa środowiskowa to pisma dla odbiorców o konkretnej cesze, np. pochodzenie etniczne, narodowościowe(prasa indiańska, polonijna), status edukacyjny(studencka), zawodem(wojskowa, farmerska),

prasa lokalna pogłębia więzi społeczne, zamieszcza reklamy miejscowych firm, koncentruje uwagę na społ. problemach, ale powoduje prowincjonalizm, szowinizm, analfabetyzm polityczny,

ta prasa tworzy własny typ i styl dziennikarstwa.

TV W USA

• zakończenie wojny - gwałtowny rozwój TV

• przekształcenie systemu dwumedialnego w trzymedialny

• ogromny popyt na telewizory

• wzrost audytorium -> bogatsza oferta programowa -> większa konkurencja miedzy sieciami komercyjnymi

• TV komercyjna w USA stanowiła domenę wielkich sieci dysponujących olbrzymimi możliwościami finansowymi

• 1948-52 triumf nowego medium - telewizji. Rok 1948 jest uznawany za granicę między epoką radia i telewizji

• w 1948 r. FCC (Federal Communications Commision) zaprzestała wydawać licencje na powstawanie nowych stacji telewizyjnych. Cel: uporządkowanie rynku. 1952- cofnięcie zakazu, skutek: trzykrotny wzrost ilości stacji nadawczych

• 1951-53 - narodziny kolorowej telewizji

• od 1948 roku, ABC, CBS, NBS początkowo czterogodzinne programy (od 19 do 23), stacja DuMont działała tylko w weekendy

• program: transmisje sportowe, dyskusje, wywiady - nie wymagały wysokich nakładów $

• później pojawił się show

• 1956 - DuMont wycofuje się z rynku, na rynku pozostają 3 silne stacje

• walka między stacjami - wzbogacanie oferty - coraz więcej rozrywki, później pojawiały się programy skierowane do określonych grup: młodzieży, rodziców, niezależnych kobiet, młodych małżeństw

• pojawiają się pierwsze seriale: o tematyce wojennej (M.A.S.H), westerny, seriale o lekarzach, opery mydlane

• emisja w prime time (czas najwyższej oglądalności, pon-sob od 20 do 23) sztuk teatralnych, rozmaite variete z udziałem gwiazd

• w latach '60 stacje zaczęły określać swoje upodobania polityczne

• równolegle działały stacje niezależne, zazwyczaj w dużych miastach, miały tanie programy, tj. transmisje sportowe, filmy, widowiska dla dzieci - odgrywały na rynku drugoplanowa rolę

• 1949-50 - początki telewizji kablowej

• powstaje HBO, Cinemax, The Commedy Chanel (Time Inc.)

• 1980 rok - Tud Turner zakłada CNN (Calen News Network)- pierwszy kanał czynny przez całą dobę. Turner na początku posiadał małą stację w Atlancie. Wykorzystywał przekaz satelitarny do rozpowszechniania sygnału swojej stacji w sieci kablowej o zasięgu ogólnokrajowym. Jego cel: traktowanie CNN jako całodobowego źródło info ze świata i dla świata. Połączył dwa cele: globalizację i regionalizację (!)

• Sukces CNN: (1990 - wojna nad Zatoka Perską) relacje dziennikarskie z obu stron frontu. Pierwszy raz służba sprawozdawcza odegrała tak istotną rolę w informowaniu świata o lokalnym konflikcie zbrojnym

• Zatrudniał młodych, pełnych zapału do pracy studentów dając im wiele swobody w działaniu

• Turner zapoczątkował VJ - wideodziennikarstwo

• CNN stawiało na utalentowane jednostki a nie na wielkie zespoły

• Źródło dochodu CNN: opłaty subskrypcyjne pochodzące od przedsiębiorstw telewizji kablowej, które płacą za każdego abonenta korzystającego z serwisu CNN oraz reklamy

• CNN ma wiele stacji afiliowanych na całym świecie. Stacje lokalne dostarczają swoje informacje do centrali

• CNN należało do Turner Broadcasting System (TBS), następnie została kupiona przez Time Warner - powstało największy koncern multimedialny i rozrywkowy na świecie.

• skutek: szybki rozwój stacji. Zaczęto wykorzystywać związki z magazynami: Time, Fortune, Entertainment Weekly

• cel Turnera: globalna ekspansja, wykorzystanie luk informacyjnych w Ameryce Południowej i Południowej Azji, rozwój programów w językach narodowych

• centrala CNN - Atlanta

• ośrodki produkcyjne - Waszyngton, Londyn, Hongkong

• CNN współpracuje z wieloma stacjami na świecie

• Istotne zmiany własnościowe w latach '90: Westinghouse przejmuje CBS - powstaje CBS Station Group; połączenie Capital Cities z ABC; General Electric zakupiło RCA i NBC

• 2000 - połączenie America Online z Time Warner - zwolnienia w CNN, rozbudowa sieci, umocnienie pozycji CNN

RODZAJE TELEWIZJI

Telewizja komercyjna

• rodzaje: bezpośrednia, kablowa, satelitarna, nagrania telewizyjne

• telewizja komercyjna stanowi domenę wielkich sieci, stacji przy nich afiliowanych oraz stacji niezależnych

• 3 główne stacje komercyjne w USA : NBC, CBS, ABC

• w latach '80 pojawiły się inne stacje: Fox (Murdocha), UPN (United-Paramount Network) WB (Warner Bros.)

NBC (National Broadcasting Company)

• od 1985 wchodzi w skład General Electric (z wyłączeniem radia)

• ma kilkanaście stacji w wielkich miastach, w NY, Waszyngtonie i Los Angeles

• 200 stacji afiliowanych

• działa w Europie ('93) i Azji ('94) jako Super Channel, a także w Ameryce Łacińskiej

• producent Bonanzy

CBS

• 1996 - przejęcie stacji przez Westinghouse

• CBS Corporation składa się z CBS Television, CBS Station Group, CBS Cable

• 200 stacji afiliowanych

ABC

• powstała w 1943 roku w rezultacie ograniczeń antymonopolowych narzuconych przez FCC z jakimi zetknęła się NBC

• założyciel: Edward J. Noble, który w 1951 roku sprzedał ABC koncernowi United Paramount

• '70 - rozwój stacji, współpraca z Disney'em i Warner Brothers

• 1985 - fuzja ABC z CCC (Capital Cities Communications)

• 1996 - koncern wszedł w skład holdingu Disneya

• radio, tv kablowa, satelitarna, właściciel klubów sportowych

• ABC/Disney inwestuje w internet oraz sieci kablowe w Europie i Azji

FOX

• należy do Murdocha

• 1985 - Murdoch kupuje Metromedia TV od Johana Kluge (Kluge kupił w 1951 DuMont)

• FOX działa od 1986

• Sukces: Z archiwum X i Beverly Hills

• Po zakupie przez koncern Murdocha (News Corporation) brytyjskiej sieci satelitarnej Sky TV (później przekształconej w BSkyB) koncern znalazł się na skraju bankructwa. Murdoch musiał sprzedać kilka magazynów.

• Rywalizuje z CNN

• 2003 - Murdoch kupił największą w USA platformę cyfrową - Direct TV

• ma 20 własnych stacji i 200 stacji afiliowanych

• ekspansja: głównie Europa, po części Azja i Am. Łacińska

UPN (United-Paramount Network)

• powstała w 1995

• United Television + Chris-Craft Industries + Paramount = UPN

• Przebój: Star Trek: Voyager

WB (Warner Bros. Television Network)

• należy do Warner Brothers

• programy dla dzieci

• stacje afiliowane w większych miastach na Wschodnim i Zachodnim Wybrzeżu

Paxnet

• powstała w 1998

• wiele programów adresowanych do kobiet: Dr. Quinn

• cel TV komercyjnej: szeroki kręg odbiorców = reklamodawcy

• wielkość audytorium wpływa na cennik reklam

• ceny reklam w prime time: ABC - 188 tys $, NBC - 187 tys $, CBS - 132 tys $

• formy sprzedaży czasu antenowego reklamodawcom:

*sponsoring programów, który pozwala nabywać czas reklamy w ich ramach

*sponsoring łączony z udziałem kilku sponsorów

*nabywanie czasu antenowego w ramach grup programów

• ograniczenia antymonopolowe:

*jeden właściciel nie może mieć 2 stacji telewizyjnych na tym samym rynku

*jedna sieć nie może obejmować swoim zasięgiem 35% audytorium krajowego

*wyjątek: sieci kierowane przez mniejszości etniczne (?) - trochę to dziwne ale ok.

*zakaz łączenia sieci telewizyjnych i kablowych na tym samym rynku

• w 2002 roku Federalny Sąd Apelacyjny w Waszyngtonie przychylił się do wniosku wielkich sieci i podjął decyzję że rząd musi ponownie zbadać pierwszą i drugą * z punktu wyżej

• zasady afiliacji zostały określone przez FCC w celu ochrony stacji afiliowanych przed potentatami = mają chronić mniejszych partnerów przed narzucaniem ofert programowych

• w programach afiliowanych stacji lokalnych materiały sieci odgrywają decydująca rolę

• sieć zapewnia od 3 do 4 h informacji codziennej + zapełnia pozostały czas programami rozrywkowymi

• widzowie bardziej cenią stacje lokalne niż sieci. Powód: programy w stacjach lokalnych, są ich zdaniem, lepsze i bardziej wiarygodne

• szczególnie korzystne warunki działania mają stacje umiejscowione na tzw. Wielkich rynkach, tj.: NY, LA, Chicago, Filadelfia, San Francisco

• niektóre stacje lokalne obejmują swoim zasięgiem zbyt duże obszary, muszą tym samym zadowolić wszystkich odbiorców = programy coraz gorszej jakości

• przez kablowy = dostarczenie kanałów do miejscowości np. górskich

• rynek telewizji kablowej reguluje FCC. przeciwdziała nadmiernej ekspansji tego środka, potem FCC nie zajmowała się tą dziedziną aż w latach '70 nastąpiła liberalizacja rynku.

• Główni właściciele sieci kablowych typu MSOS (Multiple System Operators) TCI, Time Warner, Continental Television, Cox Communications

Telewizja płatna (abonamentowa)

• działa od 1968 roku po uzyskaniu aprobaty FCC

• upowszechniona dopiero od 1972 po odrzuceniu przez Sąd Najwyższy protestu National Association of Theater Owners

• zasada działania telewizji: bezpośrednio lub przez kabel

• odbiorca wnosi comiesięczna opłatę i otrzymuje kartę (po wprowadzenie jej do konwertera może odbierać konkretne programy - w ten sposób możliwy jest pomiar czasu korzystania z usługi)

• PPV (Pay-per-view) - rezerwuje się jeden kanał (oczywiście za opłatą) a następnie telefonicznie zamawia się to co chce się obejrzeć, najnowsze filmy kinowe, programy „dla dorosłych”, transmisje sportowe

• Największą siecią PPV jest Viewer Choice

Telewizja publiczna PBS

• telewizja publiczna (Public Broadcasting Service, PBS)

• realizuje cele oświatowe - w przeciwieństwie do TV komercyjnej

• zaspokaja wymagania informacyjne tej części społeczeństwa której nie zadawala dominacja tv komercyjnej

• tv oświatowa wiąże się z wcześniejszym powstaniem radia oświatowego.

• 1950 - siedem organizacji o zasięgu ogólnokrajowym utworzyło JCET (Joint Committee of Educational Television), aby przekonać FCC o konieczności zarezerwowania odrębnych kanałów do potrzeb edukacyjnych. Kolejnym ośrodkiem starań stał się National Citizens Committee of Educational Television

• w latach 1948-52 FCC wstrzymała nadawanie koncesji, po tym okresie komisja przeznaczyła 242 kanały dla nadawców niekomercyjnych

• 1952 - pierwsza niekomercyjna stacja - KUHT w Huston

• 1952 - pierwsza sieć oświatowa NET (National Education Television and Radio Center)

• nie było jednolitego systemu finansowania, a zaczęto doceniać wartość takiego rodzaju medium

• 1962 - Kongres uchwalił Educational Television Facilities Act - ustawa o ułatwieniach dla telewizji edukacyjnej. Rozpoczął się program wsparcia władz federalnych dla TV edukacyjnej.

• 1965 - powstanie Carnegie Commision on Educational Television (finansowana przez fundację Carnegie) - cel : ustanowienie zasad rozwoju telewizji oświatowej.

• 1967 - opublikowanie dokumentu Public Television. Zawarto w nim podstawowe założenia, które umiejscowiły TV niekomercyjną w strukturze telewizyjnej USA. Zadania tv publicznej miały przekraczać pojęcie „edukacji”. Miała nadawać programy o wysokiej jakości i nie walczyć o masowego odbiorcę.

• Oprócz uzupełniania dydaktyki w szkołach powinna emitować programy dla mniejszości etnicznych, dot. problemów lokalnych, poświęcać czas wszechstronnie pojmowanej kulturze.

• Miały wspierać ją władze federalne, stanowe i lokalne (nie mogły ingerować w sprawy programowe)

• Były 3 telewizje: komercyjna, publiczna i edukacyjna (cel: popularyzacja wiedzy)

• 1967 - Public Broadcasting Act (ustawa o nadawcy publicznym) - określenie prawnych podstaw funkcjonowania publicznej TV oraz (!) Radia. Skutek: walka o ośrodki finansowania

• powołano CPB (Corporation for Public Broadcasting) - organizacja zajmująca się publicznym Radiem i TV

• przyjęto taki sposób finansowania CPB, który uzależniał od władz administracyjnych

• na podstawie Public Broadcasting Act CPB utworzyła w 1969 r Public Broadcasting Service (PBS) i National Public Radio (NPR)

• zadania CPB:
  *dystrybucja środków przeznaczonych corocznie dla TV publicznej i producentów programów

*tworzenie warunków do rozwoju mediów publicznych na wysokim poziomie

*zapewnienie zrównoważonego traktowania tematów kontrowersyjnych

*współdziałanie stacji w ramach sieci pozwalającego na programowanie zgodne z potrzebami lokalnymi

*prowadzenie badań, szkoleń, dokumentacji archiwalnych, finansowania nowych programów

• 1981 - z inicjatywy Waltera Annenberga powstał program rozszerzenia działalności edukacyjnej telewizji publicznej przez włączenie jej do procesu kształcenia na poziomie średnim i wyższym

• PBS jest dystrybutorem programów dla telewizji publicznej. Nie produkuje ich, jedynie finansuje

• Stacje niekomercyjne pozyskują programy tez w inny sposób, niekoniecznie od PBS

• Źródła finansowania: PBS (pośrednio rząd federalny), indywidualni odbiorcy, rządy stanowe, przedsiębiorstwa, uczelnie publiczne i prywatne

• Radio publiczne ma stabilną sytuację natomiast telewizja publiczna nie może odnaleźć swojego miejsca w systemie, brakuje jej wyraźnie określonej roli

Przyszłość mediów w usa:

• szerokie pasma : współdziałanie TV, telefonów i komputerów

• systemy przekazu: zastępowanie kabli konwencjonalnych światłowodami

• telewizja cyfrowa

• telewizja wysokiej rozdzielczości (HDTV- High-definition TV)

• wideo cyfrowe

• internet

zagrożenia:

• utrata zaufania społecznego do informacji

• kres monopolistycznej pozycji przekazu wizyjnego

• spadek autorytetu wielkich komentatorów

• znaczny wzrost przeciętnej wieku telewidzów

ekonomiczne przyczyny przeobrażeń serwisów informacyjnych

„STARE” RADIO

• złoty okres dla radia zaczął się w 1920r.: uchylono państwową kontrolę stacji nadawczych, kapitał prywatny uzyskał możliwość inwestowania w radiofonię,

• radio i film filarami przemysłu rozrywkowego i informacyjnego, tworzącym poczucie świadomości narodowej,

• podczas II wojny 2 formy radia: edukacyjna i komercyjna,

• po wojnie szybki rozwój telewizji zabiera reklamodawców, a wymagania odbiorców i konkurencja stawiają poprzeczki,

• radio szybko odnalazło się w nowej rzeczywistości; wyciąga wnioski z zachowań użytkowników i wiąże się z przemysłem fonograficznym- realizuje zadania, które nie są pisane TV,

• szybko rosła liczba radioodbiorników: 1950r.- 98 mln, 1969r.- 300 mln, dzisiaj więcej odbiorników radiowych niż telewizyjnych,

• w 2003r. w USA było zarejestrowanych 13450 stacji radiowych,

• dzięki badaniom audytorium dokonywał się postęp jakościowy i ilościowy radia,

• tworzenie radia wyspecjalizowanego(formatowego) dla określonego odbiorcy: wiek, zainteresowania, region zamieszkania,

• największe powodzenie w USA mają stacje informacyjne i komercyjne, gł. z muzyką,

• brakuje stacji o charakterze ogólnokrajowym,

• w okresie międzywojennym przy radiostacjach działały społeczne rady i komitety, które decydowały o programie,

• rozgłośnie ośrodkami rozwoju nowych form muzyki,

• po II wojnie lewicowy wpływ na stacje, pierwszą upolityczniona stacja KPFA zał. W 1949r. przez Levisa Hilla w ramach Fundacji Pacifica,

• zróżnicowanie stacji zapewnia zaspokojenie potrzeb odbiorcy i reklamodawcy,

• dochody z reklam i czas słuchania radia zwiększa się,

• stacje komercyjne mają określony format, każda zmiana wymaga zgody FCC; każda zmiana o niskich kosztach, umacnia pozycję stacji,

• koncentracja osiąga duży poziom, dwadzieścia największych grup dysponuje ponad 20% wszystkich rozgłośni, 5 największych ma aż 14%, oznacza to docieranie przez największe sieci,

• potentaci radiowi z 2002r.: Clear Chanel Communications(1200 stacji), Cumulus Broadcasting(200stacji), Citadel Communication(200), Entercom(100),

• stacje o profilu informacyjnymi przynoszą największe dochody,

• bezpośredni kontakt ze słuchaczem, mobilność- słuchanie w wielu miejscach,

• skuteczny nośnik reklamy: powszechność, przyciąganie uwagi ludzi aktywnych zawodowo 18-49 lat, uzupełnianie info.tv, niższe niż w tv koszty, stała słuchalność,

• sieci radiowe wobec stacji: płacą za czas antenowy dla reklam i udostępniają prestiżowe programy,

• lata 60. dostosowywanie do nowych wymogów, ABC Radio jako pierwsze (1968) podzieliło się na: American Information, Entertainment, Contemporary, FM Newtorks; podział również w: NBC, MBS, CBS, RKO Radio Network,

• gloryfikacja systemu komercyjnego jako podstawy demokracji-dążenie radia komercyjnego do wyłączności w eterze,

• 1967r. Kongres uchwalił Public Broadcasting Act, umożliwił utworzenie Corporation for Public Broadcasting (CPB), następnie Public Broadcasting Service (PBS) I National Public Radio Network (NPR); CPB- koordynacja rozwoju radiofonii oświatowej wspieranej przez fundusz federalny I inne źródła,

• PBS- instytucja niekomercyjna, edukacyjna I kulturalna, finansowana przez sponsorów, fundacje, osoby prywatne, źródła federalne,

• NPR (zał. 1970r.)- pierwsza niekomercyjna sieć radiowa,

• Obecna sytuacja radia jest złożona, problemy finansowe upodabniają radio publiczne do komercyjnego poprzez udostępnianie czasu antenowego reklamom.

OD UNDERGROUND DO ALTERNATIVE PRESS

• underground press (“podziemna”)- intelektualna i społeczna opozycja wobec ówczesnego establishmentu i prasy systemu kapitalistycznego, wobec systemu,

• wyrażała protest w sferach społ.-ekonom. I etycznych, radykalne deklaracje i poglądy (nie stanowiły one zagrożenia dla ustroju i gosp. Rynkowej),

• powstała jako wyraz niepokojów społecznych, przypuściła atak na system informacji masowej w USA i była próbą stworzenia alternatywy medialnej,

• w 1970 r. w Vermont spotkanie przedstawicieli prasy „podziemnej”,

• tworzyli je na ogół ludzie bez doświadczenie dziennikarskiego,

• jednym z pierwszych magazynów był „I.F. Stone's Weekly” wydawany w Waszyngtonie od 1953 r., nie zamieszczał reklam,

• w 1955 r. powstał tabloid „The Village Voice” założony przez Dana Wolfa i Eda Franchera w Nowym Jorku, przy wsparciu finansowym Normana Mailera, uważany za początek prasy podziemnej, od 1963 r. przynosi dochody,

• następcą tabloidu był „The Realist” zał. W 1958 r. przez Paula Krassnera, występował przeciwko cenzurze, wojnie, zakazowi przerywania ciąży i handlu narkotykami; seks symbolem wolności i rewolucji antykapitalistycznej,

• dla uniezależnienia prasy podziemnej powstały 2 agencje: Underground Press Syndicate (UPS) - 1966 r. i Liberation News Service (LNS) - 1967 r.; zaopatrywały wiele tytułów krajowych i zagranicznych,

• UPS przekształcono w Alternative Media Network,

• Pod koniec lat 60. istniało ok. 400 tytułów prasy podziemnej,

• Lata 70. i koniec wojny w Wietnamie to upadek prasy podziemnej i organizacji, np. Students of a Democratic Society (SDS),

• Prasa ta nie zrealizowała swoich celów, ale pozostawiła ślad w mediach, np. podejmowanie tematów tabu, korzystanie z doświadczeń,

• Association of Alternative Newsweeklines (ANN) liczy 113 członków - pisma alternatywne i etniczne, ok. 6,9 mln czytelników,

• Prasa alternatywna zrodziła dwa duże koncerny: New Times Corporation ( z Uniwersytetu Stanowego w Arizonie) Jamesa Larkina i Michalea Lacey'a oraz Stern Publishing Company (z Nowego Jorku) Leonarda Sterna,

• Charakteryzują się różnorodnością, nie maja zabarwienia politycznego-jak prasa podziemna, tanie reklamy, budują więzi, wyrażają pasje społ.,

• Obecnie Internet pozwala na tworzenie blogów, co jest przejawem działalności i tematyki alternatywnej,

• Blogi wnoszą do dziennikarstwa: osobowość uczestników, relacje świadków wydarzeń, bogactwo komentarzy, zasoby nowej wiedzy,

• Blogging nabrał znaczenia po wydarzeniach 11 wrzesnia 2001 r.,

• Blogi są krytykowane, ale i chwalone jako ciekawy kierunek we współczesnej informacji masowej.

AGENCJE INFORMACYJNE

1. Associated Press (AP)

• założona w 1848 r., ma duże znaczenie i obecny stan jest wynikiem procesów systemowych, np. koncentracji, rozwojem nowych mediów,

• skutkiem koncentracji jest monopolizacja, istnienie niewielu wielkich agencji, AP pozostaje liderem,

• postęp technologiczny zdemokratyzował dostęp do informacji, Internet i sieci telewizyjne są źródłem informacji dla innych mediów, AP musiała rozbudować biura za granicą i w kraju,

• Louis D. Boccardi rozwinął informację ekonomiczno- finansową, to sposób na zachowanie pozycji agencji,

• W ostatnich latach wprowadzono serwisy: cyfrowy system dostarczania zdjęć do odbiorcy, archiwum online telewizyjnej grafiki, satelitarny system AP pozwalający reklamodawcom na tworzenie reklam i ich przekazywanie odbiorcom do publikacji, itp.

• dzięki elastyczności działania, dostarczaniu informacji pożądanych przez rynek medialny - AP jest nr 1 w skali globalnej,

• AP zachowuje podstawowy charakter - niedochodowej kooperatywy 1550 udziałowców,

• Większość stacji radiowych i telewizyjnych ma status członka stowarzyszonego, korzystają z serwisu bez prawa głosu,

• Udziałowcy spotykają się 1 raz w roku, wybierają dyrektorów i wysłuchują raportu z działalności,

• 22 dyrektorów spotykają się 3 razy w roku, reprezentują największe grupy medialne i przynajmniej 3 miasta z ludnością powyżej 50 tys.,

• AP szkieletem amerykańskiego systemu zbierania informacji,

• Wysoki poziom dziennikarzy, którzy często są laureatami Nagrody Pulitzera; zarobki są niskie, ale praca prestiżową,

• Tradycyjna rzetelność informacji, szybki przekaz, staranna weryfikacja materiału, wysokie kwalifikacje personelu, zespół ok. 3700 osób zatrudnionych w AP na całym świecie,

• Roczny budżet- 570 mln dol., dzienny przekaz- 20 mln słów, 1000 zdjęć,

• 47 nagród Pulitzera za twórczość dziennik.- potwierdza poziom pracy w AP,

• serwisy AP w 5 językach ( ang., niemiecki, francuski, holenderski, hiszpański),

• AP obsługuje 1550 dzienników i 5000 stacji w USA oraz 8500 podmiotów na świecie,

• AP musi zaspokajać potrzeby udziałowców lub być dochodowym biznesmenem współczesnych mediów,

• AP jest zmuszone do przeobrażania się w multimedialny serwis dla każdego, kto jest w stanie zapłacić-> inwestycje w informacje online,

• „AP musi znaleźć drogę w nowym świecie bez rezygnacji ze swojej jedynej w swoim rodzaju roli”.

2. United Press International (UPI)

• powstała w 1958 r. z połączenia dwóch agencji: United Press Association 1907 r. (Edwarda Willisa Scrippsa) i International News Service 1909 r.(Williama Randolpha Hearsta), obie z sukcesami w kraju I za granicą,

• konkurent dla AP,

• zwłaszcza UP odegrało znaczącą rolę dla mediów amerykańskich, słynęła z wywiadów i dynamicznego rozwoju nowych usług,

• w 1952 r.(z przejęciem Acme Newspictures) UP jako pierwsza wprowadziła serwis info. fotograficznej,

• w 1958r. UPI uruchomiła pierwszy system dostarczania wiadomości od korespondentów do sieci radiowych,

• pracowało w nim wielu wybitnych dziennikarzy, komentatorów,

• nagrody Pulitzera m.in. za rozpowszechnienie biuletynu o śmierci Kennedy'ego, za komentowanie wydarzeń na Węgrzech 1956r.,

• zasługą- wprowadzenie technik komputerowych do przekazu info.,

• w 1982r. seria zmian własnościowych- kłopoty finansowe,

• Scripps- Hearst sprzedał ją firmie Media News Corporation z Nashwille, w 1988r. przejęta przez World News Wire Group, w 1992r. UPI w rękach saudyjskiej firmy Middle East Broadcasting Center,

• Centarla UPI mieście się w Waszyngtonie,

• Agencja utrzymuje wysoki poziom swoich serwisów,

• Materiały UPI zawierają analizy, komentarze, charakterystyki ludzi, instytucji, zdarzeń, są oryginalne i innowacyjne,

• Adresat: osoby decydujące w biznesie i dziedzinach życia społecznego,

• Obecna polityka UPI jest orientowana na odbiorcę o wysokich kwalifikacjach i pozycji,

• Serwisy w języku angielskim, arabskim i hiszpańskim,

• Strony internetowe dla różnych grup odbiorców.

WOLNOŚĆ MEDIÓW

• I poprawka do konstytucji USA 1791 mówiła: „Kongres nie wprowadzi praw ograniczających wolność słowa lub druku”

• Podczas wojny secesyjnej: rekwizycja linii telefonicznych

• Do I wojny światowej prasa korzystała z niemal pełnej wolności słowa

• 1917 - powołanie Komitetu Informacji Publicznej do regulowania całokształtu stosunków między prasą a rządem

• Po przystąpieniu do I wojny światowej prezydent USA ogłosił, ze publikowanie informacji użytecznych dla wroga może grozić wydawcy oskarżeniem o zdradę

• Ustawa o szpiegostwie - wiezienie dla każdego kto utrudnia rekrutację do armii, służbę wojskową lub funkcjonowanie urzędów państwowych. Poczta mogła odmówić kolportażu publikacji, które podważały zaangażowanie narodu w wojnę

• Poprawka do Ustawy o szpiegostwie - wprowadzała kary za podżeganie do buntu + negatywne wypowiedzi na temat ustroju USA

• 1919 - wycofanie ustawy o szpiegostwie

• w okresie międzywojennym Sąd Najwyższy uznawał pełną wolność słowa z wyłączeniem stanów wyjątkowych jak na przykład stan wojny

• 1941 - Roosevelt powołał US Office of Censorship - kontrolowanie łączności miedzy USA a zagranicą za pośrednictwem poczty, telegrafu, telefonu. Nawiązanie kontaktów z wydawcami prasy w celu ochrony państwa przed ujawnieniem wiadomości przydatnych dla wroga

• 1942 - wprowadzenie Kodeksu czasu wojny

• rząd apelował o poczucie odpowiedzialności wydawców prasy i dziennikarzy, a także dobrowolne przestrzeganie koniecznych rygorów (udało się zataić przed Niemcami jak byli blisko sukcesu w 1942 podczas podwodnej blokady)

• Zasada „The NY Times” = uwalnia prasę od skutków opublikowania błędnej informacji, jeżeli nie towarzyszyły temu złe intencje

• Naruszanie prawa do prywatności:
  *napastliwe publikowanie kłopotliwych faktów o życiu prywatnym
  *wtargniecie do indywidualnej sfery prywatności (np. dom, mieszkanie)
  *publikowanie nieprawdziwych informacji, które ukazują osobę w fałszywym świetle
  *wykorzystywanie czyjegoś nazwiska, wizerunku itd. Dla korzyści wydawcy

• Obrona prasy w sprawach o zniesławienie powinna opierać się na
  *wykazaniu prawdy zawartej w publikacji
  *uczciwości komentarza
  *jeżeli potrzeba informowania o życiu publicznym była ważniejsza niż potrzeba ochrony czci jednostki - sąd zapewnia dziennikarzowi bezkarność

• Kwestia dostępu do informacji - dziennikarze maja takie samo prawo do zdobywania informacji jak zwykli obywatele. 4 lipca 1967 - ustawa o swobodnym dostępie do informacji

• Dokumenty niedostępne związane są z następującymi dziedzinami:
  *bezpieczeństwo narodowe
  *sfera zasad i praktyk (dokumenty, które dot. Wew. Procedur postępowania personalnego o znaczeniu drugorzednym)
  *poufne informacje biznesowe
  *robocze projekty rządowe przed ich ostatecznym opracowaniem
  *informacje zebrane dla celów prywatnych (dane tajnych informatorów)
  *raporty o bankach
  *informacje dot. ropy naftowej, gazu i zasobów wody w celu zapobieżenia działalności spekulacyjnej

• Dziennikarz może prosić o wgląd do powyższych informacji ale musi złożyć pisemną prośbę do władz. Dostaje odpowiedz w ciągu 10 dni.

• Staranność posługiwaniu się źródłami

• Prawne warunki publikacji na temat seksu:
  *uznaje się że I poprawka nie zapewnia wolności publikowania materiałów obscenicznych, których charakter wyklucza udział w procesie przekazywania informacji lub idei, co stanowi przedmiot ochrony. „Playboy” „Penthouse” „Hustler” nie zaliczają się do obscenicznych

• Według Sądu Najwyższego publikacje obsceniczne uwzględniają 3 czynniki:
  *gdy przeciętna osoba może uznać publikację w całości odwołującą się do lubieżnego zainteresowania seksem
  *pornografia eksponuje zachowania seksualne wyraźnie nie akceptowane zwyczajowo
  *analizowana publikacja jako całość pozbawiona jest poważniejszych wartości literackich, artystycznych, politycznych lub naukowych

• Występowanie wszystkich 3 czynników kwalifikuje publikację jako obsceniczną

KONCENTRACJA MEDIÓW

• proces historyczny o skutkach dla mediów i społeczeństwa, skutek postępu naukowego i technicznego, prowadzi do eliminacji i pozostawia na rynku najsilniejszych,

• przybiera formę multimedialną- łączy coraz to inne media, koncerny stają się globalnymi gigantami,

• aspekt `ilościowy'- po II wojnie światowej 80% dzienników należało do właścicieli niezależnych od koncernów, do 1989r. proporcje uległy odwróceniu; 1981r. 20 korporacji kontrolowało większość z 11 tys. magazynów, w 1988r. było trzech dysponentów,

• 1981r. eksplozja koncentracji, z rynku znika wiele gazet z długą tradycją,

• istnieje dylemat czy koncentracja prowadząca do monopolu zagraża I poprawce,

• na rynku multimedialnym dominuje 6 firm: General Electric, Viacom, Disney, Bertelsmann, Time Warner, News Corp,

• pogłębianie tendencji komercyjnych jest zagrożeniem dla tradycji dziennikarskich,

• instytucje rozstrzygające kwestie niezależności mediów: Kongres, FCC, Sąd Najwyższy,

• Sąd Najwyższy mówi, że wolna, antagonistyczna prasa, jest warunkiem wolnego społeczeństwa,

• Zasady antymonopolowe wprowadzone przez FCC są krytykowane, by doprowadzić do liberalizacji rynku, jest 6 zagrożonych regulacji:

1. Newspaper/Broadcast Cross-Ownership Prohibition- zakaz wspólnej własności gazet i stacji tv na tym samym rynku lokalnym,

2. National Television Ownership- zakazanie sieciom tv posiadania stacji lokalnych, które docierają do ponad 35% ogólnokrajowego rynku telewizyjnego,

3. Local TV Multiple Ownership- zakaz wspólnej własności więcej niż jednej z czterech największych stacji tv na tym samym rynku lokalnym,

4. Radio/TV Ownership- ograniczenie liczby stacji tv i radiowych, które jeden właściciel może posiadać na pojedynczym rynku lokalnym,

5. Local Radio Ownership- ograniczenie liczby stacji radiowych, które może mieć właściciel na pojedynczym rynku lokalnym,

6. Dual Television Network- zakaz łączenia własności czterech największych sieci tv,

• w 2002r. Sąd Najwyższy w Kolumbii odrzucił regulację FCC i to był sygnał uchylania barier antymonopolowych,

• właściciele twierdzą, że różnorodność mediów gwarantuje niezależność informacji, przeciwstawiają się antymonopolizacji,

• koncentracja rodzi autocenzurę, rezygnację z wartościowych materiałów,

• maksymalizacja zysków korporacji kosztem wartości informacji dziennikarskich,

• koncentracja jest procesem złożonym, często negatywnym w skutkach, czasami ma pozytywny wydźwięk, np. rozwój technologiczny- bo funkcjonowanie koncernów różni się od siebie.

---